Συνέντευξη Λάκης Παπαϊωάννου: «Ο Χατζηπαναγής κοίταζε αλλού... και η μπάλα ερχόταν στα πόδια μου»

Το καμάρι του Πιερικού ποδοσφαίρου, ο βιρτουόζος του Ηρακλή, ο διόσκουρος του Βασίλη Χατζηπαναγή στον μεγάλο Ηρακλή. Ο Λάκης Παπαϊωάννου ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων στο sportday.gr και τον Παναγιώτη Γκαμπράνη, θυμάται ανέκδοτες ιστορίες για μεταγραφές που χάλασαν την τελευταία στγμή, επιλέγει τα γκολ της ζωής του και βάζει τίτλο στην σπουδαία καριέρα του.

PHOTO CREDITS: Eurokinissi | Γιώργος Κωνσταντινίδης

Τα πρώτα χρόνια στον Πιερικό, η ΑΕΚ, ο Φάντροκ κι ο Μπάγεβιτς

Γεννήθηκα στην Κατερίνη και έκανα δελτίο στον ΑΟ Κατερίνης στα 14. Το 73΄πήγαν στον Πιερικό μέχρι το 79. Ήταν πολύ όμορφα χρόνια. Η άνοδος του Πιερικού στην Α΄Εθνική, με Αλέφαντο προπονητή, με Μάρκοβιτς, με τον Κόλλια. Κανείς δεν ήξερε ότι παίζω ποδόσφαιρο. Ούτε ο πατέρας μου, η μάνα μου, τ΄αδέρφια μου. Ο μπαμπάς μου δεν με είδε ποτέ ζωντανά στο γήπεδο. Είχε ραφείο και καφενείο και τον βοηθούσα στο καφενείο. Ήθελε μόνο να μην τον εκθέσω και μου είχε εμπιστοσύνη. Παίξαμε Α’ εθνική με πολύ καλούς παίκτες και μου έμεινε το χειροκρότημα του κόσμου όπου παίζαμε. Δεν παίζαμε αμυντικά. Το 79 ήταν άσχημη περίοδος για το Πιερικό ποδόσφαιρο, Έπεσε στο εριαστεχνικό λένε για δωροδοκία και πήγα στον Ηρακλή. Αποφασιστικό ρόλο έπαιξε ο τότε πρόεδρος ο Κώστας Περτσινίδης, που τον είχα δεύτερο πατέρα μου.

– Πλήρωσε ο Ηρακλής στον Πιερικό για να σε αποκτήσει;

Πολλά χρήματα. Περίπου 24 εκατομμύρια μαζί με τον Καλαμπάκα, ποσό ρεκόρ εκείνη την εποχή.

– Σε ήθελαν άλλες ομάδες;

Είχα μιλήσει με τον Παντελάκη, με τον Άρη, με ήθελαν πολύ, αλλά σχεδόν είχα κλείσει στην ΑΕΚ. Όταν ήμουν στον στρατό και έπαιζα στον Πιερικό, έκανα προπονήσεις με την ΑΕΚ και τον Φάντροκ. Ήταν απίστευτος. Εκανα προπονήσεις με τον Μίμη Παπαϊωάννου. Την πρώτη μέρα μπήκε ο Μπάρλος στο γήπεδο, σταμάτησε ο Φάντροκ την προπόνηση και έφερε ψηλό αδύνατο παιδί και τους είπε αυτός είναι ο νέος σας συμπαίκτης. Και ήταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ήμουν εκεί. Οι προπονήσεις του Φάντροκ ήρθαν στη Θεσσαλονίκη μετά από 15 χρόνια. Πολλές πάσες, το σημερινό passing game. Παιχνίδια σε μικρό χώρο. Για μένα ο σύγχρονος παίκτης είναι αυτός που δίνει λύσεις σε ελάχιστο χώρο και χρόνο. Όταν μία ομάδα ξέρει να παίζει απέναντι σε οργανωμένη άμυνα είναι μεγάλη ομάδα. Στην κόντρα επίθεση όλοι έχουν χώρους. Και η αδυναμία μας φαίνεται σε υψηλό επίπεδο γιατό το έζησα στην Αρσεναλ με την οποία συνεργάστηκα μια δεκαετία, είχα το σκάουτινγκ της ομάδας στην ανατολική Ευρώπη. Δεν έβλεπες σέντρα με τον Βενγκέρ. Τώρα το ίδιο με τις μεγάλες ομάδες.

«Εκείνος ο Ηρακλής ήταν η χαρά το ποδοσφαίρου. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να έχει κατακτήσει ήταν ένα πρωτάθλημα»

– Και πας το ’79 στον Ηρακλή. Τι ήταν ο Ηρακλής; Στιγμές; Ιστορία;

Ηταν η καθιέρωση μου. Δεν ξέρω, αν πήγαινα αλλού μπορεί να έκανα και περισσότερα πράγματα, το πιστεύω. Όμως πραγματικά ήμουν πολύ τυχερός επειδή ήταν η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του Ηρακλή. Ωρίμασα, απέκτησα στόχους. Ένας Ηρακλής που το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει ήταν να πάρει ένα πρωτάθλημα. Το ελάχιστο. Να μην κάθομαι να εξιστορώ, αλλά γίνονται πράματα και θαύματα. Θυμάμαι ήμασταν Σάββατο βράδυ στο δωμάτιο με τον Καραϊσκο και ήρθε ένα χαρτί από τον αθλητικό δικαστή που τον τιμωρούσε για έξι μήνες!

Την πρώτη χρονιά είχαν άλλες βλέψεις στον Ηρακλή. Ο Βασίλης ήρθε πήρε το Κύπελλο και μετά έπεσε στη Β΄Εθνική και δεν είχε τίποτε αξιόλογο. Ήρθε ο Τσατσέφσκι κι έβαλε τις βάσεις και ακολούθησε ο Ράους με την ψυχολογία. Μας έδωσε άλλη ώθησε. Μάθαμε να κερδίζουμε μέσα έξω. Το πρώτο εξάμηνο ήμουν αλλού, δεν ήμουν καθόλου ικανοποιημένος. Φέραμε μια ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, εγώ νόμιζα ότι ήμουν ακόμα στην επαρχία και ο κόσμος μας περίμενε έξω. Μου λένε οι άλλοι που πας, ήξεραν και δεν έβγαιναν έξω. Κι εγώ πήγα και μίλησα με τον κόσμο. Μετά πήρα μπρος, ο κόσμος ήθελε πολλά πράγματα, αλλά δεν είχαμε βρεθεί μεταξύ μας. Παικταράδες ήμασταν. Άρχισε να γίνεται ομάδα σιγά σιγά. Ο Τσατσέφσκι μας έμαθε να παίρνουμε μπάλα με πλάτη από την άμυνα και άρχισε η μεγάλη περίοδος. Πέρα από την τετράδα Ξανθόπουλος, Ορφανίδης, Μαυρίδης, Ζήφκας, Αδάμου, Δανιήλ Παπαδόπουλος, απίστευτοι. Παίζαμε μπαλάρα και πάντα είχαμε χειροκρότημα. Το πιο ωραίο ήταν να παίζω εκτός έδρας, ειδικά στη Φιλαδέλφεια, στη Λεωφόρο και στο Χαριλάου που ήταν κλειστά γήπεδα. Λένε πως ο κόσμος κερδίζει, αλλά ο κόσμος δεν παίζει, βοηθάει. Ο καλός ο παίκτης θα δείξει τι αξίζει σε τέτοια ματς. Αν δεν έχεις ομάδα δεν μπορείς να υποστηρίξεις τον πολύ κόσμο.

«Με τον Χατζηπαναγή βρισκόμασταν με κλειστά μάτια. Κερδίζαμε και ήθελε το ματς πέντε λεπτά να λήξει; Την μπάλα… τη βάζαμε στην τσέπη, την κρύβαμε, όχι καθυστερήσεις και να διώξουμε»

– Η συνύπαρξη με τον Χατζηπαναγή πως ήταν;

Εγώ στον Ηρακλή ήμουν τυχερός. Είχαμε τον Βασίλη και ήξερα ανά πάσα στιγμή πως θα μου στείλει την μπάλα πάνω μου. Ειδικά αν κοιτούσε αλλού ήξερα ότι θα πασάρει σε μένα. Πολλά γκολ που έχω βάλει από πίσω έμπαιναν έτσι. Ημουν απόλυτα σίγουρος πως θα πάρω την μπάλα εκεί που θέλω. Βρισκόμασταν με κλειστά μάτια. Θα το πως μετά από τόσα χρόνια. Ξεκινούσε ο Βασίλης από έξω αριστερά επειδή μας έπαιζαν μαν του μαν κι εγώ γύριζα πίσω έπαιρνα την μπάλα στα χαφ και ο Βασίλης έκανε κίνησε και πήγαινε δεξιά.Ολες οι φάσεις ήταν από δεξιά. Την έστελνα με φάλτσο με το δεξί πάνω από τα χαφ, την έπαιρνε ο Χατζηπαναγής με το αριστερό και μετά γεια σας! Χανόταν, δεν υπάρχει.

– Ήταν απόλαυση να παίζεις μαζί του;

Ναι φυσικά! Γουστάραμε, τη βρίσκαμε! Να κάνεις το 1-2, ένα γκολ βολέ. Στο 5-2 στην προπόνηση αν έμπαινε μέσα εκείνα τα χρόνια, δεν έβγαινες… Το διασκεδάζαμε. Πολύς κόσμος ερχόταν να δει εκείνη την ομάδα ότι κι αν υποστήριζε. Ήθελε να δει ποδόσφαιρο. Γι΄αυτό κι εγώ έμαθα να λέω την αλήθεια στον φίλαθλο και όχι αυτά που θέλει να ακούσει. Φέτος ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, αλλά ήταν χειρότεροι και όλοι οι άλλοι. Δεν είδα κάτι φέτος, καμία ομάδα δεν μου άρεσε να ευχαριστηθώ ποδόσφαιρο. Κάτι έκανε ο Παναθηναϊκός στα τελευταία παιχνίδια. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ πρέπει να κάνουν μεγάλες αλλαγές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Βασίλης Χατζηπαναγής: Πως θα ήταν το ελληνικό ποδόσφαιρο αν είχε παίξει σε Ολυμπιακό και Εθνική ομάδα

Με τον Ηρακλή και στις προπονήσεις και στους αγώνες ήμασταν η χαρά του ποδοσφαίρου. Απίστευτο. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τελειώσουμε φάση όταν κατεβαίναμε στην επίθεση. Μια τετράδα, εγώ ο Χατζηπαναγής, ο Κωφίδης και ο Καραϊσκος αχτύπητη. Τρομερός ο Καραϊσκος, ευφυέστατος. Κερδίζαμε και ήθελε το ματς πέντε λεπτά για να λήξει; Την μπάλα την βάζαμε στην τσέπη. Την κρύβαμε. Όχι καθυστερήσεις και να διώξουμε. Ο καθένας συμπλήρωνε τον άλλο.

– Άρα τι έλειπε από εκείνον τον Ηρακλή;

Στον Ηρακλή όλο στο παρά πέντε κάτι γινόταν. Πολλές φορές είναι κι άλλα πράγματα.  Θυμάμαι τη φάση με τον Μιτόσεβιτς στο ματς με τον Παναθηναϊκό, θα παίρναμε το πρωτάθλημα αν είχε σκοράρει. Μόλις την πήρε από τον Βασίλη σκέφτηκε να πλασάρει. Το γήπεδο ήταν κακό, αναπήδησε η μπάλα και τον βρήκε στο καλάμι. Μετά από αυτό κάνει τακουνάκι ο Χατζηπαναγής, σουτάρει ο Αδάμου από πέντε μέτρα και πάει στο δοκάρι. Όλοι θυμούνται μόνο τον Μιτόσεβιτς.

Και μία φορά για τον τελικό Κυπέλλου, κεφαλιά σκάει στη γραμμή και βγήκε έξω. Είναι και ατυχία. Όλοι οι φίλοι του Ηρακλή δεν ξεχνούν εκείνη την ομάδα. Δεν θα ξεχάσω μια περιοδεία στην Αυστραλία. Στο Ολυμπιακό Στάδιο της Μλβούρνης ήρθαν 60.000 ομογενείς με ελληνικές σημαίες, φορύσαμε και μπλε με άσπρα. Ο κόσμος έκλαιγε…

«Aκούγαμε τον κόσμο να ανεβαίνει στις κερκίδες και το άγχος μεγάλωνε. Ξεκινούσα πάντα με μικρές πάσες για μην πάει κάτι στραβά»

– Και ακολούθησε η μεταγραφή στον ΠΑΟΚ 

Μετά από το μπαράζ της ντροπής με την ΑΕΚ, πικράθηκα και αποφάσισα να φύγω. Το είπα στον Περτσινίδη και στεναχωρήθηκε. Με ήθελαν ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αλλά αποφάσισα να πάω στον ΠΑΟΚ επειδή ήθελα να μείνω στη Θεσσαλονίκη. Η δυναμική και η ψυχολογία των παικτών του ΠΑΟΚ στα εκτός έδρας ματς έκανε τη διαφορά. Με Σκαρτάδο, Αλεξανδρίδη, Μπορμπόκη, Μαυρέα, Λεοντιάδη και κάναμε καλές πορείες με καλά αποτελέσματα. Η έδρα ήταν πολύ δυνατή, αλλά εκτός ο ΠΑΟΚ κέρδιζε και χωρίς να παίξει ποδόσφαιρο. Είχε δυναμική.

Δεν είχα το ίδιο δέσιμο, που είχα στον Ηρακλή, αλλά έκανα καλή παρέα και με τον Αλαβάντα και τον Μπανιώτη. Στον Ηρακλή όμως ήταν οικογένεια, εκεί πέρασα επτά χρόνια. Και στον ΠΑΣ Γιάννινα που πήγα μετά πέρασα φανταστικά. Πάντως ο κόσμος έχει ένα αλάθητο. Δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Βλέπει ποιος προσπαθεί και τα δίνει για την ομάδα. Πριν από το ματς ακούγαμε τον κόσμο να ανεβαίνει στις κερκίδες και το άγχος μεγάλωνε. Πάντα ξεκινούσα με μικρές πάσες, για να μην πάει κάτι στραβά. Μέσα μου έλεγα πως αν κάνω λάθος θα τρέχω σαν τρελός για να μην πει ο κόσμος πως δεν προσπάθησα.

«Είχα ίνδαλμα τον Μίμη Παπαϊωάννου, τον έβλεπα στα χαρτάκια, είχα σκοράρει μπροστά στη Θύρα 21 απέναντι στην ΑΕΚ όντας νεοσύλλεκτος στην Κόρινθο»

– Θυμάσαι κάποια μεγάλα παιχνίδια;

Σημαδιακό παιχνίδι ήταν και το 2-1 με τον Παναθηναϊκό που κερδίσαμε και έχασε το πρωτάθλημα. Το πρώτο γκολ ο Βασίλης, ισοφάρισε ο Ντόκεν κι έκανα το 2-1 στο 85’. Ήταν καθοριστικό ματς σε γεμάτο Καυτανζόγλειο.

Το 1976 στην Κατερίνη κερδίσαμε 3-1 την ΑΕΚ. Στο 2΄έβαλε γκολ ο Μίμης Παπαιωάννου, εγώ τον είχα ίνδαλμα, τον έβλεπα στα χαρτάκια!. Το γυρίσαμε 3-1, πέρασα όλη την άμυνα της ΑΕΚ και πλάσαρα με το αριστερό τον Στεργιούδα. Τρεις μέρες μετά η ΑΕΚ κέρδισε εκτός έδρας τη Ντέρμπι Κάουντι. Το ’77 ήμουν νεοσύλλεκτος στην Κόρινθο και χωρίς προπόνηση έκανα το 2-2 με κεφαλιά μπροστά στην 21. Μετά η ΑΕΚ έπαιξε με την ΚΠΡ και ο Χρηστίδης απόκρουσε τα πέναλτι. Μοναδικές στιγμές. Πολλά γκολ με τον Ηρακλή, με τον Παναθηναϊκό έβαλα ένα από τα καλύτερα μου γκολ, όπου φαίνεται η τεχνική μου, το πέμπτο στο 6-0 στο Καυτανζόγλειο. Πάσα από τον Ξανθόπουλο, την παίρνω με το δεξί, στήθος, κεφαλιά και βολέ με το αριστερό! Μπήκε και βγήκε η μπάλα έξω από τα δίχτυα.

Στο Ολυμπιακό Στάδιο ένα τακουνάκι του Χατζηπαναγή, πήρα πέναλτι από τον Μπάριος και ισοφαρίσαμε σε 2-2.

– Στην καριέρα σου μπορείς να βάλεις τίτλο;

Ότι έκανα μέχρι τώρα το οφείλω στο ποδόσφαιρο. Το αγαπώ υπερβολικά και του χρωστάω. Αυτό που απολαμβάνω ακόμη και τώρα είναι η αγάπη του κόσμου στην πόλη που ζω και λατρεύω. Είναι μοναδικό, να σε αγαπούν όλοι. Και οι φίλοι του Ηρακλή και του ΠΑΟΚ και του Άρη. Δεν μπορεί να το καταλάβει ο καθένας. Ο άλλος μπορεί να έχει 10 εκατομμύρια και να μην τον ξέρει κανένας. Κι εγώ όπου πάω με σταματούν: Γεια σου ρε Λάκη, τι κάνεις; Είναι όλα τα λεφτά.

«Ο Βενγκέρ έλεγε πάντα πως για να παίξεις σε υψηλό επίπεδο πρέπει να είσαι άριστος μαθητής. Είναι ισορροπία μπάλα και σχολείο»

– Έχεις τεράστια εμπειρία από τις Ακαδημίες. Είναι άλλωστε και η συνεργασία με την Άρσεναλ που σε σημάδεψε.

Στις ακαδημίες  ο στόχος είναι να βελτιωθούν οι παίκτες, τα παιδιά, όχι το αποτέλεσμα. Εδώ κάνουν κακό και οι γονείς. Κάνει πάσα το παιδί και γυρίζει και βλέπει τον μπαμπά του αν το έκανε σωστά. Μετά το μνημόνιο, πολλοί γονείς πιστεύουν πως αν υπογράψει ένα συμβόλαιο ο γιος τους θα λύσουν το οικονομικό πρόβλημα. Τεράστιο λάθος. Ο Βενγκέρ έλεγε για να παίξεις σε υψηλό επίπεδο πρέπει να είσαι άριστος μαθητής. Για να ολοκληρωθεί ένας παίκτης, πρέπει να έχει παιδεία. Είναι ισορροπία μπάλα και σχολείο. Αυτές ήταν οι συμβουλές της Άρσεναλ. Να δω ένα παιδί που μεγαλώνει, ποιοι είναι οι γονείς. Το ασκησιολόγιο για τις ακαδημίες βασίζονταν στο αν είναι ένα παιδί δεκτικό στη μάθηση. Έχεις για παράδειγμα έναν 11χρονο με μαγικό αριστερό πόδι, τους περνάει όλους, βάζει τα γκολ, δεν του λέει ο προπονητής τίποτε. Αλλά στο υψηλότερο επίπεδο θα έχει κι άλλους τέτοιους. Θα μπορέσει να συνεργαστεί; Θα μάθει να χρησιμοποιεί και το δεξί; Θυμάται κανείς ποιος κέρδισε στους 13άρηδες το πρωτάθλημα; Θυμούνται όμως όλοι αυτόν που ανέβηκε στην πρώτη ομάδα.

Προπόνηση για τις Ακαδημίες της Άρσεναλ

Στην Ελλάδα δεν μου αρέσουν τόσοι ξένοι στο πρωτάθλημα. Όλοι ψάχνουν το έτοιμο και δεν δίνουν ευκαιρίες. Πότε θα παίξει ο 19άρης; Η Κ19 πήρε το πρωτάθλημα. Ε, και; Και πότε θα παίξει; Ευκαιρία θα δώσουμε στα παιδιά; Βέβαια πολλά ταλέντα στην Ελλάδα δεν δουλεύονται σωστά. Οι άλλοι που έρχονται από Πορτογαλία και Γαλλία για παράδειγμα είναι έτοιμοι. Πήγαινα κάθε χρόνο σε Τουρνουά στην Τουρκία για να κάνω σκάουτινγκ για την Άρσεναλ. Εβλεπες τη 18άδα της Γαλλίας, έκλεινες τα μάτια και διάλεγες. Ήταν top. Γι αυτό και ο Ολυμπιακός ξεχωρίζει με τους παίκτες που βρίσκει ο Καρεμπέ στη Γαλλία. Είναι παίκτες που ταιριάζουν στο δικό μας μεσογειακό στυλ, όπως και οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι. Οι Ιταλοί δεν ταιριάζουν. Είναι όμως και το θέμα της κουλτούρας, αλλά και της διαιτησίας στην Ελλάδα. Δεν κάθονται οι παράγοντες να κάνουν καλές ομάδες.

– Πρότεινες κάποιους παίκτες στην Άρσεναλ;

Στην Άρσεναλ πρότεινα τον Μπουράκ Γιλμάζ, τον Ασένσιο, τον Θεμπάγιος, τον Σανέ, τον Κομάν, τον Πούλισιτς. Από την Ελλάδα πρότεινα να αποκτήσει τον Μανωλά.

Η Ντίνα και η Ελεάνα, η οικογένεια της μελωδίας!

Με τη αγαπημένη του κόρη Ελεάνα

Δύσκολη συνύπαρξη, αλλά υπάρχει αγάπη και σεβασμός. Εγώ χρωστάω στο ποδόσφαιρο ακόμα και την οικογένεια μου. Είμαι πάρα πολύ τυχερός που έχω αυτή τη σύζυγό δίπλα μου. Μου έλεγε ο πατέρας μου, ο γάμος είναι λαχείο. Και εγώ έπιασα το τζόκερ. Η Ντίνα τραγουδίστρια, εγώ ποδοσφαιριστής, δεν είχαμε Σαββατοκύριακα να βγούμε, εγώ ήμουν πάντα στα ξενοδοχεία και στα γήπεδα. Ήταν για πολλά χρόνια δίπλα στον Γιάννη Σπανό, τον Θανάση Πολυκανδριώτη, τελευταία με τον Νικολόπουλο. Θέλω να την ακούω συνέχεια!

– Ποιο τραγούδι θέλεις να ακούς;

Ειδικά το «Ποτέ ξανά». Αλλά έχει μια φωνή στο στυλ της Αλεξίου, έχει πολλούς που αγαπούν τη φωνή της γι’ αυτό και τα live της είναι γεμάτα. Το ίδιο παθαίνω και με την Ελεάνα. Έχει το καλλιτεχνικό μέσα της.

 – Εχει και το δικό σου τσαμπουκά!

Ναι της βγαίνει, είναι αλήθεια. Πάντα ήμουν αυστηρός μαζί της σε όλες τις ηλικίες, να της προσφέρω όλα τα εφόδια. Της έχω πει να είναι πάντα ανεξάρτητη, να κάνει τις σωστές επιλογές γιατί θα τη συνοδεύουν σε όλη της τη ζωή και να ξέρει πως ότι κι αν γίνει, ο μπαμπάς είναι εδώ. Αντε γεια! Βλέπω νέα παιδιά και με στενοχωρεί αυτό, στον βωμό της επιτυχίας τα θυσιάζουν όλα.

– Είσαι μέσα στη μουσική πάντως…

Εγώ θαυμάζω τον Πάριο σαν καλλιτέχνη και τον εκτιμώ σαν άνθρωπο, είναι φίλος μου, πάντα πήγαινα στα καμαρίνια. Έχει πει απίστευτα πράγματα, είμαι δεμένος μαζί του. Τα είπε όλα. Είμαι μεταξύ ποδοσφαίρου και μουσικής και είναι ότι καλύτερο.

* Ευχαριστούμε το cafe Mignon στην Καλαμαριά για τη φιλοξενία

Ο Λάκης Παπαϊωάννου με τον συντάκτη του sportday.gr Παναγιώτη Γκαμπράνη

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News