Συνέντευξη Λάμπρος Γεωργιάδης: «Στη δική μας ΑΕΚ έτρεχα πίσω από κολοσσούς με σακίδιο στην πλάτη»

Μια ΑΕΚ που χαιρόσουν να βλέπεις στο χορτάρι! Μια ΑΕΚ με παικταράδες, προσωπικότητα, χαρακτήρα και φυσικά έναν σπουδαίο προπονητή στον πάγκο, τον μεγάλο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ιστορικά παιχνίδια, πρωταθλήματα, φιέστες, τίτλοι και πρωταγωνιστές που ξεκίνησαν από χαμηλά για να ανοίξουν τα ποδοσφαιρικά φτερά τους με τον «Δικέφαλο αετό» στις αρχές της δεκαετίας του ’90: Ο Λάμπρος Γεωργιάδης ήταν ένας από αυτούς!

Από ένα μικρό χωριό της Πρέβεζας, κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή ως αρχηγός της ΑΕΚ να σηκώσει τρόπαια, να προσθέσει το δικό του όνομα σε ιστορικής σημασίας αναμετρήσεις που καταγράφονται με χρυσά γράμματα στην «κιτρινόμαυρη» βίβλο.

Ο άσσος της ΑΕΚ συναντά τον Γιώργο Μπιτσικώκο, θυμάται όλες τις μεγάλες στιγμές που έζησε στην καριέρα του και εκφράζει την ανυπομονησία του να βρεθεί στις εξέδρες της «Αγιά Σοφιάς» στο μουσείο της οποίας θα υπάρχουν και δύο ξεχωριστές δικές του φανέλες.

Και μπορεί η συνέντευξη να παραχωρήθηκε λίγες μέρες πριν τον «τελικό» της ΑΕΚ στο «Κλεάνθης Βικελίδης» το βράδυ του Σαββάτου, σήμερα όμως – λίγες ώρες μετά το σοκ του ευρωπαϊκού αποκλεισμού της «Ένωσης» – μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ!

Photo Credits: Eurokinissi | Αντώνης Νικολόπουλος

-Κύριε Γεωργιάδη ξέρω ότι ξεκινήσατε την καριέρα σας από πολύ μικρός.

-Σε ηλικία 13 ετών στο χωριό μου. Στη Νέα Σαμψούντα Πρέβεζας και μάλιστα ο διαιτητής δεν ήθελε να με αφήσει να παίξω γιατί ήμουν πολύ μικρός. Ο προπονητής μου του είπε τότε: “Κάτσε να τον δεις πρώτα”, αλλά ο διαιτητής του είπε: “Είσαι υπεύθυνος άμα χτυπήσει”. Ο κανονισμός όμως δεν είχε περιορισμό και εγώ έπαιξα και έκανα 3 γκολ σε εκείνο το ματς. Ο διαιτητής είχε πάθει πλάκα.

-Από κει σας είδαν οι άνθρωποι του ΠΑΣ Πρέβεζα;

-Ναι εκεί και μάλιστα ο Κυριάκος Χουρίδης, που είχε παίξει και στον ΠΑΣ Γιάννινα, ήρθε σε επικοινωνία μαζί τους, αλλά με έδωσε με υποσχετική για ένα χρόνο και με εγγυητική 1 εκατομμύριο. Μετά όμως οι άνθρωποι της Πρέβεζας κατάφεραν και έπεισαν τον πατέρα μου και με κράτησαν τελικά για 4 χρόνια. Με ζητούσαν ομάδες από τη μεγάλη κατηγορία, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Αρης, ΠΑΣ Γιάννινα, όμως ζητούσαν πολλά λεφτά. Περίπου 10 εκατομμύρια για εκείνη την εποχή. Δικαιώθηκε ο Χουρίδης που το είχε προβλέψει. Τελικά με έδωσαν στην Αναγέννηση Άρτας με 5 εκατομμύρια. Φαντάσου έγινε μεταγραφή από Γ’ Εθνική σε Γ’ Εθνική.

-Στην Αναγέννηση Άρτας μείνατε 2 χρόνια.

-Έκανα καλές χρονιές πραγματικά και ειδικά στο δεύτερο έτος βγήκα πρώτος σκόρερ στην Γ’ Εθνική με 27 γκολ αν θυμάμαι καλά. Με είδαν πολλές ομάδες και τελικά η ΑΕΚ και ο τότε πρόεδρος ο Ζαφειρόπουλος έδωσε 17 εκατομμύρια και με πήρε. Από κει ξεκίνησαν όλα.

«Στην ΑΕΚ βρήκα μπροστά μου παίκτες κολοσσούς. Εστερχάζι, Μαύρος, Σάντμπεργκ, Δίντσικος, Πατίκας. Καταλαβαίνεις τι δουλειά έπρεπε να κάνω για να μπορέσω να παίξω»

-Πήγατε λοιπόν στην ΑΕΚ και ποιους παίκτες βρήκατε;

-Βρήκα μπροστά μου παίκτες-κολοσσούς. Εστερχάζι, Σάντμπεργκ, Δίντσικο, Μαύρο, Πατίκα. Καταλαβαίνεις τι δουλειά έπρεπε να κάνω για να μπορέσω να πάρω τις ευκαιρίες μου. Ξεκίνησα λοιπόν μόνος μου προετοιμασία στην Πρέβεζα και έτρεχα στην άμμο με σακίδιο στην πλάτη. Ήξερα τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσω. Για μένα ήταν άγνωστη η έννοια “επαγγελματική προετοιμασία”. Αποδείχτηκε πως έκανα καλά γιατί πήγα πανέτοιμος στην προετοιμασία στην Στουγκάρδη και έτσι διακδίκησα τη θέση. Ήμουν και τυχερός, γιατί προπονητής ήταν ο Φαφιέ και πίστευε πολύ στους πιο μικρούς και έτσι με έβαλε βασικό στην πρεμιέρα κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Νοέμβριος 1986, η ενδεκάδα της ΑΕΚ χαιρετάει τον κόσμο της σε αγώνα της Α’ Εθνικής στο Ολυμπιακό Στάδιο. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά: Παπαδόπουλος, Μανωλάς, Παπαϊωάννου, Γεωργιάδης, Πατίκας, Βοϊτσίδης, Μπαλής, Εστερχάζι, Χατζόπουλος, Μπαλής, Μαυροδήμος.

-Ξεκίνησε λοιπόν η μεγάλη καριέρα στην ΑΕΚ και καταφέρατε να ζήσετε και τις κατακτήσεις των πρωταθλημάτων.

-Πήρα Σούπερ Καπ, Λιγκ Καπ και στην πρώτη χρονιά του Μελισσανίδη έγινα αρχηγός. Είχαν περάσει έξι χρόνια στην ομάδα. Θα έμενα για πάντα στην ΑΕΚ, αλλά υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες. Ετσι ήρθε ο τραυματισμός μου στο γόνατο και σε 11 μήνες έκαναν δύο φορές αρθροσκόπηση γιατί μου είχε σπάσει ο χόνδρος. Όταν ξεπέρασα τον τραυματισμό μου, δεν ήμουν αυτός που ήθελα. Έτσι ήρθε ο Αλέφαντος, μαζί με τον Σταύρο Παπαδόπουλο από την Καλαμάτα με ένα ποσό αρκετά μεγάλο για την εποχή. Έτσι έφυγα και πήγα στην Καλαμάτα.

«Όποιος άλλος παίκτης βρισκόταν στη θέση του Μανωλά στο περίφημο 0-1 με τον Ολυμπιακό το 1989, θα είχε πετύχει αυτογκόλ»

-Να θυμηθούμε κάποιες μεγάλες βραδιές. Πρώτα αυτή στο Ολυμπακό στάδιο και το 1-0 με τον Ολυμπιακό.

-Εγώ θυμάμαι ότι έκανα την κούρσα τότε, αλλά βγήκε από τον πάγκο ο Ραβούσης και με σταμάτησε, γιατί είχαμε μείνει και 8 στο γήπεδο. Έμεινα στο κέντρο μήπως χαθεί η μπάλα και βγει αντεπίθεση. Ο Καραγκιοζόπουλος έκανε την αλλαγή με τον Οκόνσκι και κατάφερε να τελειώσει τη φάση. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ.

-Μέσα στο ματς πώς ήταν η κατάσταση;

-Γενικά υπήρχε φανατισμός. Ήταν ένα ματς για ατσάλινα νεύρα. Είχε διακοπές, παίξαμε γύρω στα 15 λεπτά καθυστερήσεις. Γινόταν χαμός και στις εξέδρες, αλλά και στον αγωνιστικό χώρο. Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Δεν θα ξεχάσω που μου έλεγε ο Σπύρος (σημ. Οικονομόπουλος) να κάνω εγώ τα ελεύθερα. Εγώ έπαιρνα φόρα και έστελνα την μπάλα στην άλλη περιοχή, στον Ταληκριάδη. Ακόμα και σήμερα οι τότε συμπαίκτες μου λένε πως εκείνο το βράδυ στο Ολυμπιακό στάδιο είχα εξαφανίσει την μπάλα. (γέλια). Φυσικά ακολούθησε πανηγύρι στα αποδυτήρια και μετά στα “Δειλινά” το μαγαζί του προέδρου μας του Στράτου Γιδόπουλου, όπου έγινε χαμός και με τον κόσμο μαζί.

-Στην φάση όπου ο Μανωλάς με την κεφαλιά έβγαλε την ευκαιρία του Ντέταρι, τι σκεφτήκατε;

-Αυτό που έκανε ο Στέλιος έδειξε και την μεγάλη του κλάση. Κάθε άλλος θα είχε βάλει αυτογκόλ, όμως εκείνος κατάφερε να γυρίσει το κεφάλι του και να κάνει αυτό που έκανε. Αυτό σημαίνει ποιότητα. Ήμασταν τυχεροί σε εκείνο το ματς, ο Ολυμπιακός είχε παίξει καλά εκείνο το βράδυ και φυσικά είχε και καλούς παίκτες, όπως τον Ντέταρι, τον Μητρόπουλο που ήταν “λιοντάρι” τότε. Εμείς μείναμε και χωρίς 3 παίκτες στην άμυνα, αλλά δεν φάγαμε γκολ.

-Από τα πρωταθλήματα που πήρατε ποιό σας έχει μείνει περισσότερο στην μνήμη;

-Ε το πρώτο φυσικά. Όλα είναι σημαντικά, αλλά σαν την γλύκα που έχει το πρώτο δεν έχουν τα υπόλοιπα. Φυσικά πανηγυρίσαμε όλα τα πρωταθλήματα, αλλά το πρώτο είναι αλλιώς. Η χαρά μας σε όλα ήταν μεγάλη, γιατί η ΑΕΚ πετύχαινε τους στόχους της, όπου στόχοι της είναι το πρωτάθλημα και το κύπελλο.

-Από τα ευρωπαϊκά ματς ποιό σας έχει μείνει;

-Το 0-0 με την Σπαρτάκ Μόσχας εκεί, στο στάδιο “Λένιν” και φυσικά η νίκη εδώ 2-1. Τον προηγούμενο χρόνο η Σπαρτάκ είχε αποκλείσει την Νάπολι του Μαραντόνα και είχε 8 διεθνείς παίκτες. Φυσικά θυμάμαι και το ματς στο “Μεάτσα” με την Ίντερ που είχε τότε παίκτες παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Πασαρέλα, ο Ρουμενίγκε,

-Ήσασταν μέλος και της Εθνικής Ελπίδων που έφτασε στον τελικό του EURO το 1988.

-Ναι ήμουν σε αυτή την επιτυχία. Από εκεί άλλωστε πήρα και τα μόρια και μπόρεσα και μπήκα στην Γυμναστική Ακαδημία και έτσι πήρα το πτυχίο μου και σήμερα είμαι γυμναστής στο 18ο γυμνάσιο Αθηνών.

-Εδώ σας βρήκαμε άλλωστε, μόλις τελειώσατε το μάθημά σας. Με αυτό το σχολείο έχετε γράψει επιτυχίες μάλιστα.

-Ναι είχαμε κατακτήσει το σχολικό πρωτάθλημα γυμνασίων Αθηνών και πήγαμε την Νότια Κορέα και παίξαμε στην παγκόσμια μαθητιάδα. Το 2012. Φανταστική εμπειρία.

«Στην Αγιά Σοφιά οι παίκτες θα πρέπει να πετάνε. Θα είναι δίπλα τους ο κόσμος και θα παίζει μαζί τους, να έχει καλά ο Θεός τον Μελισσανίδη που έφτιαξε τέτοιο γήπεδο»

-Πάμε τώρα στην τελευταία μου ερώτηση. Πώς φαντάζεστε την “Αγιά Σοφιά”, αλλά και πώς νιώσατε όταν γκρεμίστηκε το “Νίκος Γκούμας”.

-Όταν φαντάζομαι την “Αγιά Σοφιά” μου έρχονται στο μυαλό οι παλιές καλές στιγμές. Θα είναι ένα γήπεδο υπερπολυτελείας και εκεί οι παίκτες θα πρέπει πραγματικά να πετάνε. Εδώ πετάγαμε εμείς στην Φιλαδέλφεια που ήταν ένα γήπεδο συνηθισμένο. Σκεφτείτε τώρα που ο κόσμος θα είναι δίπλα στους παίκτες και ουσιαστικά θα παίζουν μαζί τους. Σε αυτό το στολίδι πρέπει να βγάλεις όλα αυτά που έχεις ως παίκτης. Είχα παίξει στο τελευταίο παιχνίδι στη Φιλαδέλφεια. Αντίπαλοι ήταν οι ηθοποιοί. Φυσικά και είχα στεναχωρηθεί. Πέρναγα από εκεί και θυμόμουν έντονα τις στιγμές. Ευτυχώς βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος, ο Μελισσανίδης, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα γινόταν. Να τον έχει καλά ο Θεός, που μας έκανε ένα τέτοιο γήπεδο. Θα τον ευχαριστούμε για πάντα. Μας έχει τάξει ότι θα παίξουμε κι εμείς.

-Εσείς όμως θα είστε εκεί, καθώς δώσατε τις φανέλες σας και θα είναι στο μουσείο.

-Ναι έδωσα δύο φανέλες μου. Η μία είναι η φανέλα που φόραγα στο ματς με τον Ολυμπιακό το 1-0. Η δεύτερη είναι η φανέλα που φορέσαμε στην φιέστα με τον ΠΑΟΚ. Κατάφερα και τις κράτησα και τις δύο και θεώρησα χρέος μου να τις δώσω στο μουσείο με παρακαταθήκη. Οι πιο σημαντικές φανέλες μου από αυτές που έχω μαζέψει.

Ο Λάμπρος Γεωργιάδης με τον συντάκτη του sportday.gr Γιώργο Μπιτσικώκο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News