Λίβερπουλ: Η καλύτερη ομάδα που ποτέ δεν ήταν

Ό,τι δεν κατάφερε η Λίβερπουλ να κάνει φέτος, μετά την απώλεια του Champions League και της Premier League, με κερδισμένες τις Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Σίτι αντιστοίχως, ήταν να γίνει η κορυφαία έκδοση στην Ιστορία του συλλόγου.

Η κλιμάκωση των συναισθημάτων σε έναν τελικό Champions Lague ουδέποτε κρίθηκε ελλιπής. Οι μέρες πριν το τελευταίο παιχνίδι της πρώτης τη τάξει ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, επιδεχόμενες ανάλυση, προκρίνουν τη δικαιοσύνη και τα κατορθώματα των δύο φιναλίστ. Μετά τον τελικό, όμως, μοιάζει όλα αυτά να εξαφανίζονται, ενώ οι κάμερες εστιάζουν στα πρόσωπα κυρίως των νικητών και γίνονται οι πρώτες που ανοίγουν το χρονοντούλαπο, «εξαφανίζοντας», σιγά σιγά, τους ηττημένους.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Διεθνής Τύπος: Η… Ακρόπολη των Ισπανών, το Real League του Κουρτουά και ο Αυτοκράτορας Αντσελότι

Πριν το παιχνίδι στο Παρίσι, η Λίβερπουλ ήταν η ομάδα των έξι Κυπέλλων Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, του «King Kenny», εκείνη που έχασε για ακόμα μία φορά το πρωτάθλημα έχοντας άνω των 90 βαθμών συγκομιδή -και αυτό έγινε για δεύτερη φορά- αυτή που έφτασε να έχει ελπίδες για την κατάκτησή του μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή της αναμέτρησης της Μάντσεστερ Σίτι με την Άστον Βίλα. Ακόμα πρωτύτερα, μία εβδομάδα πριν το δράμα της τελευταίας αγωνιστικής της Premier League, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας επί της Τσέλσι στα πέναλτι, έμοιαζε με μία ομάδα που θα μπορούσε να κάνει αυτό που πρακτικά ποτέ δεν έχει γίνει: να κατακτήσει εφτά τίτλους μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Αυτήν τη στιγμή, η Λίβερπουλ μπορεί να πάει μέχρι τρεις, με κανέναν «σοβαρό», αρκεί να νικήσει τη Σίτι στο παιχνίδι της 31ης Ιουλίου για το Community Shield. Μετά την ήττα από τη Ρεάλ, 1-0, στον τελικό στο Παρίσι, η αποδόμηση πρόκειται να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες. Η ήττα σε ένα τέτοιο ματς είναι σχεδόν απαγορευτική για οποιαδήποτε σύγκριση.

 

Η εικόνα της Λίβερπουλ και το αποτέλεσμα

Αυτήν τη χρονιά, η Λίβερπουλ υπήρξε καταιγιστική. Οι τέσσερις ήττες στα 63 παιχνίδια, ένα ρεκόρ για αγγλική ομάδα, μαζί με το ποδόσφαιρο που παρήγαγε κυρίως μετά την επιστροφή των Αφρικανών της από το Κύπελλο Εθνών, ήταν ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα. Η εικόνα της στο γήπεδο γέμιζε άπαντες με σιγουριά: απομακρύνοντας οποιαδήποτε επισφάλεια, η Λίβερπουλ βρέθηκε σε μια θέση που ακόμα και 0-0 να ήταν το σκορ ως το 70’, ήξερες ότι αυτό δεν επρόκειτο να κρατήσει. Στην Premier League, η τελευταία ήττα της ήρθε στις 28 Δεκεμβρίου, το 1-0 από τη Λέστερ. Έπειτα, ό,τι έχασε ήταν έξι βαθμοί: δύο με την Τσέλσι, δύο με τη Μάντσεστερ Σίτι και δύο με την Τότεναμ. Ουδείς ξέρει πώς θα διαμορφωνόταν η κατάσταση αν είχε νικήσει τους Λονδρέζους στο «Άνφιλντ», πάντως η Σίτι είχε ούτως ή άλλως καλύτερο ενεργητικό-παθητικό.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Τζέιμι Κάραχερ: Επίθεση στον Λίαμ Γκάλαχερ για Μάντσεστερ Σίτι και Oasis – Δε θα κερδίσετε ποτέ το Champions League

Η Λίβερπουλ έκανε, κοντολογίς, μια φανταστική χρονιά. Μέσα στο 2022 έχασε… μία φορά πριν το Σάββατο -κι αυτή γλυκιά: η Ίντερ πέρασε από το «Άνφιλντ», 1-0, στο δεύτερο παιχνίδι για τη φάση των «16», αλλά η Λίβερπουλ πέρασε από το δικό της 2-0 στο πρώτο ματς. Αυτό είναι απίστευτο, για μία ομάδα που, όπως έγραψε ο Αλέξανδρος Σόμογλου στο σχόλιό του, έπαιξε έξι παιχνίδια σε 21 μέρες. Μπορεί να πάρει όλον τον έπαινο για τη σταθερότητά της και το ποδόσφαιρο που ανάγκαζε τις ομάδες να υποκλιθούν. Το συγκρότημα του Γιούργκεν Κλοπ ήταν κουρασμένο στο Παρίσι, αυτό γινόταν ξεκάθαρο, αλλά ακόμα και έτσι το «Σταντ ντε Φρανς» θα γινόταν να είναι κατηφορικό για τη Ρεάλ, αν, ας πούμε, τα ακροδάχτυλα του Τιμπό Κουρτουά δεν ήταν τόσο… ενεργά στο σουτ του Σαντιό Μανέ. Η υπόθεση είναι, βεβαίως, χειρότερα από απαγορευτική, μάταιη.

 

Οι απαιτήσεις από τη Λίβερπουλ και ο χαρακτηρισμός

Η αναφορά σε όλα αυτά δεν γίνεται επειδή πρέπει να ληφθεί απόφαση για το αν η χρονιά της Λίβερπουλ ήταν επιτυχημένη. Προφανώς είναι. Θα ήταν και με λιγότερα. Έχουν υπάρχει επιτυχημένες σεζόν χωρίς τίτλο, το πρόβλημα σε περιπτώσεις που μία ομάδα φτάνει σε υψίπεδα απόδοσης δυσθεώρητα είναι ότι η επιτυχία της μέσα στη σεζόν δεν κρίνεται αντικειμενικά. Ήταν γύρω στον Απρίλιο, πριν καλό ενάμιση μήνα, δηλαδή, που ακούστηκε πολύ έντονα ότι αυτή η Λίβερπουλ είναι «η καλύτερη όλων των εποχών». Δεν το είπε μόνο, σε ανάλυση που έκανε, ο Τιερί Ανρί, αλλά το έγραψε και ο σπουδαίος Άλαν Κένεντι, ο αριστερός μπακ που έβαλε το γκολ στην τελευταία ήττα της Ρεάλ Μαδρίτης σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το 1981, λίγες… ώρες πριν τον τελικό στο Παρίσι.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Λίβερπουλ: Αποτυχημένη χρονιά; Μάλλον θα αστειεύεστε…

Κυνικά μιλώντας, μάλλον υπάρχει η υποχρέωση να αμφισβητηθεί αυτή η φράση, στο σημείο που να πρέπει να «παγώσει» η ισχύς της. Θα ήταν έντονη η ουσία της αν η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει τον έναν από τους δύο μεγάλους τίτλους, ακόμα κι αν, παίρνοντας το πρωτάθλημα και χάνοντας το Champions League, δεν θα μπορούσε να έχει συγκεντρώσει πάνω από τέσσερις για αυτό το ημερολογιακό έτος. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει σε κάθε σχέση, ο ρομαντισμός, ενώ ενυπάρχει σε κάθε μονάδα της ξεχωριστά, έχει ημερομηνία λήξης. Δεν θα γινόταν να εξηγηθεί, σε δέκα χρόνια από τώρα, από κάποιον που θα επέμενε σε αυτόν το χαρακτηρισμό, για ποιο λόγο όντως συνέβη αυτό, υπό την έννοια ότι οι καλύτερες ομάδες όλων των εποχών κάνουν αυτό που πρέπει τη στιγμή που πρέπει: ο Άγιαξ, το 1973, νίκησε τη Γιουβέντους 1-0 στο Βελιγράδι με το γκολ του Τζόνι Ρεπ στο 6’ και έπειτα, για άνω των 85 λεπτών, καθόοοταν, που θα έλεγε και ο Μίμης Φωτόπουλος.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Χρυσή Μπάλα: Τέλος η… γκρίνια – όλες οι ριζικές αλλαγές και η ψήφος του Ντρογκμπά

Η Λίβερπουλ θα έχει πιθανότατα παίκτη της δεύτερο στην ψηφοφορία της «Χρυσής Μπάλας» και ενδεχομένως από το καλοκαίρι να είναι διαφορετική, μπαίνοντας σε μια λογική ενός πλάνου που δεν θα κρατήσει για μία σεζόν, ακόμα κι αν οι διαφοροποιήσεις είναι ελάχιστες. Ηλικιακά της επιτρέπεται και το αν θα είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών δεν θα αφορά μόνο σε μία χρονιά: αρχής γενομένης από το 2017 και μέχρι το… 2026, αυτή η ομάδα μπορεί να είναι η κορυφαία έκδοση του συλλόγου. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση όλες οι μεγάλες ομάδες κρίνονται ανά διαστήματα, ακόμα και η Μπαρτσελόνα της πενταετίας 2008-12, και το συγκρότημα του Μέρσεϊσαϊντ δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Είναι, σίγουρα, πιο δίκαιο από το να κριθεί σε μια σεζόν μεμονωμένα, εκτός κι αν σ’ αυτήν κατακτήσει… τέσσερις τίτλους και μπορεί να διεκδικήσει εφτά μέσα στο ημερολογιακό έτος. Κάτι που ακόμη δεν έχει γίνει.  

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News