Συνέντευξη Σπύρος Γόγολος: «Μου είναι αδύνατο να ξεπεράσω το γκολ του Γιαννακόπουλου στο Μπόλτον - Άρης»

Ο Σπύρος Γόγολος είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που υπέγραψε στον ΠΑΟΚ, δεν φόρεσε ποτέ τη φανέλα του και τελικά την καριέρα του στιγμάτισε το πέρασμα του από τον Άρη. Κάτι ανάλογο αλλά από την αντίθετη πλευρά έγινε με τον Λεωνίδα Βόκολο, που ανακοινώθηκε από τον Άρη και μία μέρα μετά υπέγραψε στον ΠΑΟΚ. Κοινό σημείο με τον Γόγολο; Και οι δύο έπαιξαν στον Πανιώνιο.

Με γεμάτες και καλές χρονές σε Καλλιθέα και Πανιώνιο, ο Σπύρος Γόγολος βρήκε το λιμάνι του στη Θεσσαλονίκη. Αγάπησε και αγαπήθηκε στον Άρη, έγινε μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και πλέον παίζει με τους βετεράνους του Άρη όταν βρίσκει χρόνο, καθώς είναι ο προπονητής του Π.Ο. Μουδανιών Χαλκιδικής, κατέχοντας το δίπλωμα UEFA A.

Photo Credits: Eurokinissi | Ραφαήλ Γεωργιάδης

Ξεκίνησα σε ηλικία 14 χρόνων από το χωριό μου το Καρβουνάρι Θεσπρωτίας. Μετά έπαιξα στο Σούλι Παραμυθιάς  στα 15 μου, στη Δ’ Εθνική και στη συνέχεια πήγα στην Κέρκυρα, όπου έμεινα τρία χρόνια, δύο στη Δ’ Εθνική κι ένα στη Γ’ Εθνική

– Κι εμείς σε είχαμε για Κερκυραίο…

Από τη Θεσπρωτία είμαι. Μετά την Κέρκυρα πήγα στην Καλλιθέα, με επέλεξε ο αείμνηστος πρόεδρος Νίκος Σαλευρής. Αγωνίστηκε 2,5 χρόνια στην Καλλιθέα και είχα γεμάτες σεζόν. Βγήκα καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής στη Β΄Εθνική και με κάλεσε ο Γιάννης Κόλλιας στην Εθνική Ελπίδων. Και από την Καλλιθέα πήρα μεταγραφή στον ΠΑΟΚ.

«Yπέγραψα στον ΠΑΟΚ και πήγα δανεικός στον Πανιώνιο, αλλά μετά από καιρό κατάλαβα ότι ήταν ελεύθερη μεταγραφή!»

– Πως έχει αυτή η ιστορία; Γιατί υπέγραψες, αλλά δεν έπαιξες ποτέ…

Υπέγραψα στον ΠΑΟΚ στα γραφεία του κ. Μπατατούδη στην Αθήνα συμβόλαιο για 4,5 χρόνια. Ο ΠΑΟΚ όμως ήθελε να αποκτήσει τον Ναλιτζή και ο Πανιώνιος ήταν ανένδοτος να με πάρει ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή Ναλιτζή. Πήγα λοιπόν στον Πανιώνιο ως δανεικός, αλλά μετά από καιρό κατάλαβα ότι ήταν ελεύθερη μεταγραφή! Βέβαια δεν μετάνιωσα ποτέ. Ήταν όμορφα χρόνια στον Πανιώνιο. Μεγάλη μου τιμή που έπαιξα μαζί με τον Μιλίνκο Πάντιτς και κάναμε καλές πορείες με Γκώνια, Σαπουντζή, Κρισμάρεβιτς. Φτάσαμε μέχρι ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ.

Μετά τον Πανιώνιο γύρισα άλλα 2,5 χρόνια στην Καλλιθέα στην Α΄Εθνική και μετά πήγα για 3,5 χρόνια στον Άρη. Μετά τον Άρη πήγα δύο χρόνια στον ΠΑΣ στα Γιάννινα, έξι μήνες στον Ερμή Αραδίππου στην Κύπρο, έναν χρόνο στον Αγροτικό Αστέρα, έναν χρόνο ξανά στην Κύπρο στην Αναγέννηση Δερύνειας, έναν χρόνο στον Ολυμπιακό Βόλου και έναν χρόνο στη Λαμία, όπου σταμάτησα το ποδόσφαιρο στα 36 μου χρόνια.

– Νομίζω όμως ότι ο Άρης σημάδεψε την καριέρα σου…

Ναι σωστά. Ήταν η πιο μεγάλη ομάδα, αγάπησα τον Άρη και αγαπήθηκα, έμεινα στη Θεσσαλονίκη μόνιμα και παντρεύτηκα. Είχε μεγάλες στιγμές, αλλά και πολύ δύσκολες.

– Υπάρχει ένα ματς που σε έχει σημαδέψει; Που αποτυπώθηκε στο μυαλό σου, ενδεχομένως να ήθελες να το ξαναπαίξεις;

Το ματς στο Μάντσεστερ με την Μπόλτον στο Reebok Stadium. Μου έχει μείνει απωθημένο το γκολ που φάγαμε στις καθυστερήσεις. Φτάσαμε μια ανάσα από τη νίκη στην έδρα μιας ομάδας από την Πρέμιερ Λιγκ, που θα μας έστελνε για πρώτη φορά στην επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ μετά τους ομίλους! Ότι κι αν γινόταν με την Μπάγερν θα είχαμε προκριθεί. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτό το γκολ!

– Λένε ότι εκείνη τη στιγμή τη μπάλα την… σκας για να μη δεχτείς γκολ. 

Θυμάμαι ήταν η τελευταία φάση. Δεν ξέρω γιατί, η ομάδα έπαθε μπλακ άουτ. Βρεθήκαμε τέσσερις παίκτες στην άμυνα έναντι οκτώ αντιπάλων! Θα έπρεπε να έχουμε παίκτες στην περιοχή. Πήδηξαν Ρονάλντο Γκιάρο με Ανελκά σε ένα γέμισμα, δεν βρήκαν την μπάλα κι έφτασε στο Γιαννακόπουλο που την έστειλε στα δίχτυα.

-Μιλήσατε μετά μαζί του;

Δεν μιλήσαμε καν, ήμασταν στα αποδυτήρια τρελαμένοι κι ας είχαμε πάρει έναν βαθμό. Σαν να είχαμε χάσει…

«Το σύνθημα «Αρη θυμήσου μια ζωή μαζί σου» χαράχτηκε μέσα μας για πάντα»

– Για να φτάσετε εκεί είχαν προηγηθεί πολύ δύσκολα χρόνια

Ήταν η χρονιά του υποβιβασμού, δεν θέλω ούτε να το θυμάμαι. Αλλά η ομάδα δεν έπεσε αγωνιστικά, έπεσε εξαιτίας της αφαίρεσης βαθμών που επιβλήθηκε για τα γεγονότα στο ματς με τον Ηρακλή. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ και τον τελικό με τον Ολυμπιακό στην Πάτρα και την αγάπη του κόσμου. Εμείς είχαμε πέσει κατηγορία και χιλιάδες κόσμου ήταν εκεί δίπλα μας για να μας στηρίξει και να μας δώσει δύναμη να παλέψουμε για το κύπελλο. Θυμάμαι το λεωφορείο της ομάδας στο τούνελ και τον κόσμο να έρχεται πάνω μας για να μας αγκαλιάσει, να μας πορώσει.

Ο Ολυμπιακός έπαιζε με Ριβάλντο, Ζιοβάνι, Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτο, Οκκά, Καστίγιο, Νικοπολίδη και το ματς ήταν στο 0-0 μέχρι το 55’. Έχασε μοναδική ευκαιρία ο Μπενίσκος και μετά με πέναλτι ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Πιστός ο κόσμος του Άρη. Την αγαπάει την ομάδα. Αξίζει μεγάλα πράγματα και όχι τα πέτρινα χρόνια στη Β’ και στη Γ’ Εθνική. Το σύνθημα «Αρη θυμήσου μια ζωή μαζί σου» χαράχτηκε μέσα μας για πάντα. Αυτό το σύνθημα είναι Άρης. Και στα εύκολα και στα δύσκολα. Όταν το ακούω συγκινούμαι.

Στον τελικό της Πάτρας ο Γόγολος προσπαθεί να ανακόψει τον Γεωργάτο

«Μας τιμώρησαν με 9 αγωνιστικές κεκλεισμένων και στο πρώτο ματς με τον Πανηλειακό στη Β΄Εθνική μετά την τιμωρία, στο Χαριλάου δεν έπεφτε καρφίτσα»

– Τελικά έχεις πολλά παιχνίδια στο σκληρό δίσκο.

Πως να τα ξεχάσεις; Εκείνη τη χρονιά τον ημιτελικό στην Ξάνθη; Πήγαμε ξεγραμμένοι έχοντας χάσει στην έδρα μας και νικήσαμε 2-0 με δύο γκολ του Μπενίσκου και προκριθήκαμε στον τελικό. Επιστρέφοντας στο Βικελίδης γινόταν χαμός, χιλιάδες κόσμου και γιορτή στο γήπεδο. Θα μου μείνει αξέχαστο. Δεν ξεχνάω και στη Β΄Εθνική την επόμενη χρονιά, όταν μας τιμώρησαν με 9 αγωνιστικές κεκλεισμένων. Στο πρώτο ματς με τον Πανηλειακό στο γήπεδο μας μετά την τιμωρία, δεν έπεφτε καρφίτσα. Ο κόσμος ήταν εκεί. Αλλά και την πρόκριση στη Σαραγόσα; Είχαν τρελό μπάτζετ οι ισπανοί, είχαν Αϊμάρ, Μιλίτο, Αγιάλα, Ντ’ Αλεσάντρο, Ολιβέιρα και τους αποκλείσαμε. Τρελάθηκαν.

– Τι άλλο θυμάσαι από τον Άρη;

Τα ματς με τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι όπως τώρα. Τότε δεν βγαίναμε από το σπίτι μας. Πηγαίναμε όλοι οι παίκτες μαζί σε ένα ήσυχο μαγαζί για καφέ… Όλη η πόλη τα ζούσε έντονα. Κάθε παίκτης ήθελε να είναι βασικός. Θυμάμαι πριν ένα ματς που πηγαίναμε στην Τούμπα, έβγαιναν στα μπαλκόνια γύρω από το γήπεδο ηλικωμένοι και μας γιούχαραν! Υπάρχει μεγάλος φανατισμός. Είχα μια ευκαιρία να σκοράρω σε ματς με τον ΠΑΟΚ, σε ένα 0-0, αλλά σε μια στατική φάση ο Χαραλάμπους έδιωξε πάνω στη γραμμή στο 91’. Είχα και ένα δοκάρι στην Τούμπα, στην επαναφορά όμως σκόραρε ο Αβραάμ σε ένα 2-2 με τον ΠΑΟΚ. Είμαι τυχερός που έπαιξα στον Αρη, μία από τις  μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Έπαιξα δύο χρόνια Γιουρόπα Λιγκ, έπαιξα τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, έπαιξα στο Κλεάνθης Βικελίδης, ένα γήπεδο με μοναδική ατμόσφαιρα που χαίρεσαι να αγωνίζεσαι.

Ψάχνω να βρω σε video ένα γκολ που έβαλα σε φιλικό με τη Μπορντό και δεν μπορώ

– Σε όλη την καριέρα σου είχες τέσσερα γκολ, από τα οποία τα τρία τα πέτυχες με τη φανέλα του Άρη. 

Σκόραρα ένα κρίσιμο γκολ κόντρα στην Κέρκυρα, ένα με τον Ολυμπιακό Βόλου στο Χαριλάου και ένα με τον Ιωνικό στη Νίκαια. Είναι και ένα ωραίο γκολ κόντρα στη Μπορντό σε φιλικό παιχνίδι στη Γαλλία, αλλά ψάχνω να το βρω σε video και δεν μπορώ. Εκείνο το καλοκαίρι ο Ολίβα μου είχε εμπιστοσύνη, αλλά έφυγε πολύ γρήγορα.

– Με ποιους έκανες παρέα;

Με Νεμπεγλέρα ήμουν δωμάτιο, με Αβραάμ, Καρατζιοβαλή, Κολτσίδα, Βελώνη, Μπενίσκο, Νάιντο, Χαλκιά. Με όλα τα παιδιά.

– Ποιος ήταν ο κορυφαίος επιθετικός που αντιμετώπισες;

Ο Κριστόφ Βαζέχα. Δεν υπήρχε άλλος σαν αυτόν, δεν μπορούσες να τον σταματήσεις. Απίστευτος επιθετικός. Ο καλύτερος φορ τα τελευταία χρόνια. Εντάξει έπαιξα και με πολλούς ξένους, έπαιξε με Τότι κόντρα στη Ρόμα, με Μπατιστούτα σε ένα ματς με τον Πανιώνιο κόντρα στη Φιορεντίνα. Είχα πάθει πλάκα τότε για την αγάπη του κόσμου για έναν πραγματικά μεγάλο παίκτη.

– Θυμάσαι κάποιο περίεργο περιστατικό;

Μετά από έναν αγώνα του Άρη με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, είχε απίστευτο κρύο, αέρα και βροχή. Με σταμάτησε ένας δημοσιογράφος από την ΕΡΤ για flash interview, αλλά είχα ξυλιάσει και από το κρύο δεν άνοιγε το στόμα μου! Ήταν απίστευτο! Μιλούσα περίεργα και δεν ξέρω αν καταλάβαινε κανείς.

– Πλέον έχεις ξεκινήσει καριέρα ως προπονητής. Τι είναι πιο δύσκολο;

Ασφαλώς προπονητής. Υπάρχει μεγάλη πίεση, πρέπει να διαχειριστείς πολλές καταστάσεις, παίκτες, παράγοντες, ενώ σαν ποδοσφαιριστής μόνο τον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις τη ζωή σου και να παίζεις καλά. Αλλά σαν προπονητής είναι τεράστια η πίεση, ειδικά αν δεν πάνε καλά τα πράγματα από την αρχή.

– Ποιους προπονητές ξεχωρίζεις;

Οι δύο προπονητές στον καιρό μας που βλέπεις και εντυπωσιάζεσαι είναι Κλοπ και Γκουαρδιόλα. Οι καλύτεροι στον κόσμο και για τον τρόπο που στήνουν και δουλεύουν τις ομάδες τους, αλλά και έξω από το γήπεδο για τη στάση τους. Είναι γεγονός πως επηρεαζόμαστε από πολλούς προπονητές. Βλέπεις και παίρνεις πράγματα στην τακτική. Βέβαια έχουν άλλη ποιότητα, αλλά μπορείς να πάρεις ιδέες για τη δική σου πραγματικότητα. Οι τάσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου αλλάζουν. Κάποιοι έχουν βάλει το στίγμα τους και οφείλουμε να ακολουθήσουμε στους δρόμους αυτούς. Και σε μας στις σχολές προπονητών γίνεται εξαιρετική δουλειά, υπάρχει εξέλιξη.

 O Σπύρος Γόγολος μιλάει στον συντάκτη του sportday.gr Παναγιώτη Γκαμπράνη

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News