The Karpet Show: Το δύσκολο μεταγραφικό παζλ του Ολυμπιακού και ο... υπερήλικας Μπενζεμά

Οι ανακοινώσεις των ανανεώσεων των συμβολαίων του Ελ Αραμπί και του Ματιέ Βαλμπουενά μου επιτρέπουν να πω και κάτι για τα μεταγραφικά του Ολυμπιακού. Όπως ξέρετε όσοι με διαβάζετε γράφω για πράγματα πριν γίνουν και αφού γίνουν – γράφω δηλαδή ή για έχω την συνείδησή μου ήσυχη ή καμιά φορά για να εξηγώ ό,τι έγινε.

Τι μπορεί να κρατήσει

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ένα πολύ δύσκολο μεταγραφικό παζλ γιατί πρέπει να κάνει τρία πράγματα με βάση τις διακηρύξεις των υπευθύνων του: να περάσει τους καλοκαιρινούς προκριματικούς (και να βρεθεί σε ένα όμιλο – εάν είναι δυνατόν σε κάποιο του Τσάμπιονς λιγκ), να φτιάξει μια ομάδα που να υπόσχεται ότι θα παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο από πέρυσι και να έχει στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου ένα ρόστερ ικανό να κερδίσει το πρωτάθλημα πάλι στην Ελλάδα. Ολο αυτό γίνεται δύσκολο γιατί υπάρχει μια μεγάλη απορία. Που αφορά το τι μπορεί να κρατήσει από την περσινή του ομάδα ο προπονητής του που καθώς φαίνεται αποφασίζει για όλα.

Χρήσιμοι και οι δυο, αλλά…

Ο Ελ Αραμπί και ο Βαλμπουενά, οι πρώτοι που ανακοινώθηκαν, απέκτησαν το δικαίωμα να συνεχίσουν στον Ολυμπιακό με βάση όσα έκαναν στο γήπεδο. Είναι μεγάλοι και οι δυο – αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά ή και τίποτα. Γιατί ως περιπτώσεις είναι απλές.

Ο Βαλμπουενά σε ένα ποδόσφαιρο που στη διάρκεια των αγώνων επιτρέπονται πέντε αλλαγές μπορεί να είναι και φέτος χρήσιμος. Εχει άριστες σχέσεις με τον προπονητή του (ο Μαρτίνς τον βλέπει σαν συνεργάτη), μπορεί να προσφέρει ποιοτικά εικοσάλεπτα και στις ταχύτητες που παίζεται το ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει πολλά προβλήματα: μάλλον οι αντίπαλοι έχουν. Φυσικά θα ήταν λάθος να γίνει ό,τι έγινε το περσινό καλοκαίρι πχ όταν ο Ολυμπιακός, μετά τον τραυματισμό του Φορτούνη, στηρίχτηκε στον Βαλμπουενά για να πάρει ευρωπαϊκές προκρίσεις: ο Γάλλος έδωσε και την ψυχή του, αλλά έξι συνεχόμενα καλοκαιρινά ματς βασικός δεν θα μπορούσε να βγάλει. Αυτό το λάθος δεν θα ξαναγίνει. Πρώτον γιατί ο Ολυμπιακός έχει φέτος τον Καρβάλιο και τον Αγκιμπού Καμαρά που παίζουν στη θέση του, θα έχει ελπίζω υγιέστατο τον Γκάρι Ροντρίγκες, θα έχει τον Μασούρα και πάει να αποκτήσει και δυο ακόμα παίκτες για τις θέσεις αυτές. Ο Βαλμπουενά θα περιμένει τα λεπτά του – και δεν γκρινιάζει ως αναπληρωματικός ποτέ.

Πιο ενδιαφέρουσα η περίπτωση του Ελ Αραμπί. Οποιος τον θεωρεί μεγάλο ας σκεφτεί ότι είναι περίπου συνομήλικος του Μπενζεμά και ένα μόλις χρόνος μεγαλύτερος του Λεβαντόφσκι για τον οποίο η Μπαρτσελόνα σκέφτεται να δώσει 40 εκατομμύρια στη Μπάγερν – και καλά θα κάνει. Ωστόσο από την άλλη θα ήταν συνετό να μην περιμένει ο Μαρτίνς από τον Μαροκινό πάλι 51 ματς (!), όσα δηλαδή έπαιξε πέρυσι. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να βασιστεί και στην πιθανότητα να είναι ο Ελ Αραμπί πάλι αυτός που θα κάνει λειτουργική όλη την επίθεση. Αυτή την επιλογή ο Μαρτίνς την πλήρωσε πέρυσι εισπράττοντας γκρίνιες για το παιγνίδι: αν η επίθεση του Ολυμπιακού ήταν λιγότερο παραγωγική από άλλες χρονιές ένας λόγος ήταν ότι ο Ελ Αραμπί έπρεπε και να δημιουργεί για όλους τους άλλους και να σκοράρει.

Φέτος η γνώμη μου είναι πως αυτό πρέπει να αλλάξει: ο καταπληκτικός αυτός φορ πρέπει να έχει δίπλα του παίκτες που θα τον αξιοποιήσουν, όπως συνέβη δηλαδή την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό όταν το «τάισμα» του είχαν αναλάβει ο Τσιμίκας (σταθερά), ο Ποντένσε αρχικά κι ο βασικότατος τότε Βαλμπουενά στη συνέχεια. Μαζί φυσικά με τους μέσους: ο Καμαρά κι ο Γκιγιέρμε πχ δεν τον ξεχνούσαν ποτέ.

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News