Συνέντευξη Γιώργος Καραμίχαλος: Ο Μακεδονικός, το όραμα του Βουλινού, το επεισόδιο με τον Μπράμς και το «χωράφι»

Έχουν περάσει σαράντα ολόκληρα χρόνια από τη μοναδική φορά που ο Μακεδονικός αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική. Μια χρονιά, που όμως αρκούσε για να συστήσει για τα καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο ένα «κανόνι» που οργίαζε τα προηγούμενα χρόνια στα γήπεδα της Β’ Εθνικής. Το όνομά του; Γιώργος Καραμίχαλος!

Ο Μακεδονικός μετά από μια μακρά περίοδο απουσίας από τις επαγγελματικές κατηγορίες, επέστρεψε φέτος μέσω των μπαράζ της Γ’ Εθνικής και κέρδισε το δικαίωμα να αγωνιστεί τη νέα χρονιά στην Superleague 2. Και ελπίζει η επιστροφή του να μην εξελιχθεί σε θρίλερ αντίστοιχο με εκείνο της παρθενικής του παρουσίας στα μεγάλα σαλόνια, όταν έχασαν την παραμονή τους ηττημένοι στο μπαράζ του Βόλου από τον Πανιώνιο. Ήταν 3 Ιουλίου 1983!

Εκείνη την ημέρα, ένας βέρος Βολιώτης, ο Γιώργος Καραμίχαλος, είδε ένα σχεδόν ολόκληρο γήπεδο να στέκεται “απέναντί” του και “απέναντι” στην ομάδα του και να υποστηρίζει τους “κυανέρυθρους” της Νέας Σμύρνης. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος έχει μείνει στην μνήμη του ποδοσφαιρικού κοινού της χώρας μας, ως ο Νο1 αναγνωρίσιμος παίκτης της ομάδας από εκείνη την περίοδο. Ο ίδιος “ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων” στο sportday.gr και μιλάει για τα… παράδοξα της καριέρας του με τις μεταγραφές στις αντίπαλες ομάδες.

–Κύριε Καραμίχαλε είστε γέννημα θρέμμα Βολιώτης και λογικό ήταν να ξεκινήσετε την καριέρα σας από την ιδιαίτερη πατρίδα σας.

–Πραγματικά, όπως όλα τα παιδιά έπαιζα και εγώ ποδόσφαιρο στην γειτονιά μου και όνειρό μου ήταν κάποια στιγμή να μπορέσω να παίξω και σε επαγγελματικό επίπεδο. Τελικά σε ηλικία μόλις 15,5 ετών, εντάχθηκα στον Ολυμπιακό Βόλου και από εκεί ξεκίνησε η καριέρα μου.

«Κατάφερα να καθιερωθώ στην ομάδα της πόλης μου και μαζί της να ζήσω μεγάλες στιγμές. Να αναδειχθώ πρώτος σκόρερ της Β’ Εθνικής την περίοδο 1981-82»

–Με τον Ολυμπιακό Βόλου πάντως καταφέρατε να ζήσετε μεγάλες στιγμές και σε προσωπικό και σε ατομικό επίπεδο.

–Πράγματι με την ομάδα της πόλης μου, αφού κατάφερα να καθιερωθώ σε αυτήν, έζησα μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας μου. Μάλιστα την περίοδο 1981-82 αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ στον Βόρειο όμιλο της Β’ Εθνικής με 18 γκολ.

–Εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός Βόλου έδωσε μεγάλη μάχη για την άνοδο στην Α’ Εθνική με τον Μακεδονικό.

–Πραγματικά η μάχη που δώσαμε ήταν μεγάλη, αλλά στο τέλος της χρονιάς ο Μακεδονικός ήταν αυτός που κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση και να πάρει αυτός την άνοδο. Θυμάμαι ότι υπήρχε μεγάλη ένταση στα δύο παιχνίδια καθώς ήμασταν οι δύο καλύτερες ομάδες της κατηγορίας. Αλλά τελικά ο Μακεδονικός ήταν αυτός που πήρε το πρωτάθλημα.

–Εσάς όμως η επόμενη χρονιά σας βρήκε να φοράτε την φανέλα του. Πώς έγινε αυτή η μετακίνηση;

-Πρόεδρος τότε του Μακεδονικού ήταν ο Θωμάς Βουλινός. Ένας άνθρωπος που είχε ως στόχο και όραμα να δημιουργήσει μια ακόμα ομάδα στην Θεσσαλονίκη. Τότε και μετά το πρωτάθλημα που παίξαμε αντίπαλοι ήθελε να ενισχύσει την ομάδα του και έκανε πρόταση στον Ολυμπιακό για εμένα. Οι δύο ομάδες τα βρήκαν, καθώς η πρόταση ήταν εξαιρετική και έτσι πήρα κι εγώ την μεταγραφή.

–Για να καταλάβει και ο κόσμος, θυμίστε μας κάποια από τα ονόματα παικτών που βρήκατε στον Μακεδονικό.

-Βρήκα εκεί παίκτες όπως ο Τερζανίδης, ο Κερμανίδης, ο Δράμπης, ο Φανάρας, ο Ρήγας. Παίκτες με μεγάλη εμπειρία, τους οποίους είχε πάρει από τα προηγούμενα χρόνια ο Βουλινός, για να μπορέσει να χτίσει την ομάδα που ονειρεύονταν. Έτσι έκανε και την πρόταση σε εμένα, με ένα εντυπωσιακό ποσό για τα δεδομένα της εποχής, αλλά και για το μέγεθος του Μακεδονικού.

–Εσείς είχατε προλάβει να “τραβήξετε” τα φώτα της δημοσιότητας με τις εμφανίσεις σας με τον Ολυμπιακό. Άλλες προτάσεις δεν είχατε;

–Προτάσεις ουσιαστικά δεν μπορούσα να έχω εγώ, καθώς εκείνη την εποχή η ομάδα είχε τα δικαιώματα του παίκτη. Έτσι μπορεί να είχαν εκδηλώσει για μένα ενδιαφέρον ομάδες όπως ο Ολυμπιακός Πειραιώς, και ο Παναθηναϊκός, όμως ο Ολυμπιακός Βόλου δεν είχε έρθει σε συμφωνία μαζί τους. Ξαφνικά εμφανίστηκε ο Μακεδονικός, ο οποίος όπως προείπα έκανε μια εντυπωσιακή πρόταση. Αφού τα βρήκαν οι ομάδες λοιπόν, έγινε και η μεταγραφή.

–Πήγατε λοιπόν στην Νεάπολη, αλλά η χρονιά δεν κύλησε όπως θα θέλατε.

–Πραγματικά ενώ στην αρχή υπήρχε ο ενθουσιασμός και η πίστη ότι θα μπορέσουμε, όχι απλά να μείνουμε στην κατηγορία, αλλά να κάνουμε και το κάτι παραπάνω, τελικά δεν τα καταφέραμε και έπρεπε να παίξουμε μπαράζ. Εκεί χάσαμε από τον Πανιώνιο και υποβιβαστήκαμε.

–Πώς θυμάστε εκείνη τη χρονιά;

–Είχαμε δυσκολίες. Ο Μακεδονικός μπορεί να έχει το δικό του γήπεδο, όμως δεν είχε τη δυναμική των άλλων ομάδων της πόλης. Ήταν περισσότερο ομάδα της Νεάπολης και όπως καταλαβαίνεις το κοινό που τον ακολουθούσε ήταν περιορισμένο. Πάντως οφείλω να πω πως ο κόσμος που ακολουθεί την ομάδα είναι φανατικός με αυτή και δεν έχει τον Μακεδονικό ως “δεύτερη επιλογή”, αλλά ως πρώτη και μοναδική.

–Γιατί έκανε τόσο καιρό να επανέλθει στις επαγγελματικές κατηγορίες;

–Ο λόγος είναι απλός. Μετά τον Βουλινό, δεν βρέθηκε κάποιος άλλος άνθρωπος για να δώσει στον Μακεδονικό λύσεις στα προβλήματα. Ταλαιπωρήθηκε αρκετά ο σύλλογος, αλλά πλέον φαίνεται πως αυτά ανήκουν στο παρελθόν και η ελπίδα έχει φανεί και πάλι για καλύτερο μέλλον.

Οι παίκτες του Μακεδονικού προσπαθούν να πάρουν ανάσες λίγο πριν από την έναρξη της παράτασης του μπαράζ του Βόλου με τον Πανιώνιο

–Να γυρίσουμε λίγο στο μπαράζ με τον Πανιώνιο που έγινε στην… δική σας έδρα.

–Μπορεί να έγινε στην πόλη μου, όμως σε καμία περίπτωση δεν είχα και την κερκίδα με το μέρος μου. Όχι εγώ σαν Καραμίχαλος, αλλά η ομάδα μου. Την προηγούμενη χρονιά. όταν Μακεδονικός και Ολυμπιακός Βόλου “μονομάχησαν” για την άνοδο, είχε γίνει επεισοδιακό παιχνίδι στην Νεάπολη και με πολύ ξύλο. Οι Βολιώτες δεν το είχαν ξεχάσει βέβαια και έτσι στο μπαράζ τάχθηκαν με το μέρος του Πανιωνίου.

–Εσείς όμως και πάλι, βρεθήκατε να παίζετε με τη φανέλα της ομάδας που νίκησε την δικία σας.

–Όχι αμέσως όμως. Αυτή τη φορά και μετά τη λύση του συμβολαίου μου με τον Μακεδονικό, επέστρεψα για μια χρονιά στον Ολυμπιακό Βόλου. Μετά ήρθε η πρόταση από τον Πανιώνιο και εντάχθηκα στο δυναμικό του. Μάλιστα ήμουν άτυχος αυτή τη φορά.

 «Το γήπεδο του Πανιωνίου ήταν τότε χωράφι. Ποτέ μου δεν μπόρεσα να παίξω εκεί την μπάλα που μπορούσα»

–Γιατί το λέτε αυτό;

–Γιατί τότε εκτός από τον Πανιώνιο με ήθελε και η Λάρισα. Αλλά εγώ προτίμησα να πάω στη Νέα Σμύρνη. Εάν είχα επιλέξει τη Λάρισα θα ήμουν και μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1988.

–Το λέτε αυτό γιατί ούτως ή άλλως και στη Νέα Σμύρνη μείνατε 3,5 χρόνια περίπου;

–Ακριβώς.

–Στον Πανιώνιο όμως δεν καταφέρατε να δώσετε συνέχεια στις καλές σας χρονιές και στο σερί σκοραρίσματος.

–Ναι γιατί όταν πήγα στην ομάδα συνέβησαν δύο πράγματα. Κατ’ αρχήν από την προετοιμασία ακόμα, υπήρξε ένα επεισόδιο με τον Ούρμπεν Μπραμς, που ήταν προπονητής μας. Βρισκόμασταν στην Ρουμανία για προετοιμασία και σε ένα φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο ομάδα Δ’ Εθνικής ήμασταν μπροστά στο σκορ με 5-0. Δύο λεπτά πριν τη λήξη, ο Μπραμς που με είχε αφήσει στον πάγκο, μου είπε να μπω στο ματς. Εγώ εκεί αντέδρασα και του είπα: “Κόουτς δεν έχει νόημα να παίξω σε φιλικό δύο λεπτά”. Έγινε ένα επεισόδιο μεταξύ μας και από τότε δεν με είχε στις βασικές επιλογές του.

–Μου είπατε όμως ότι ήταν δύο οι λόγοι που δεν “πιάσατε” στον Πανιώνιο. Ο δεύτερος ποιός ήταν;

–Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι τότε το γήπεδο της Νέας Σμύρνης ήταν… χωράφι. Με επηρέασε πολύ αυτό και δεν μπόρεσα ποτέ να παίξω αυτό που μπορούσα και ήθελα. Έτσι έκλεισε η καριέρα μου στη Νέα Σμύρνη μετά από 3,5 χρόνια και επέστρεψα στην ομάδα που με ανέδειξε τον Ολυμπιακό Βόλου. Έπαιξα και για μικρά διαστήματα στην Ξάνθη, την Δόξα Βύρωνα και την Αναγέννηση Καρδίτσας, όμως έκλεισαν την καριέρα μου στον Ολυμπιακό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News