Συνέντευξη Γρηγόρης Χαραλαμπίδης: «Ο Βαρδινογιάννης ήθελε να δει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης»

Σηκωνόταν για κεφαλιά στην αντίπαλη περιοχή και γνώριζες εκ των προτέρων ότι οι αμυντικοί που τον μάρκαραν θα είχαν άσχημα ξεμπερδέματα μαζί του. Ένα «φονικό όπλο» στα χέρια κάθε προπονητή, ένα αληθινό «θωρηκτό» στην περιοχή, που ανάγκασε τους δημοσιογράφους της εποχής του να τον «βαφτίσουν» νέο Αντώνη Αντωνιάδη! Αυτός είναι ο μύθος του Γρηγόρη Χαραλαμπίδη!

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν ένα ψιλόλιγνο παιδί από τη Δράμα, με την κοψιά και το σουλούπι του Αντώνη Αντωνιάδη άφηνε τη μεγάλη Δόξα για να μετακομίσει στον Παναθηναϊκό και να φορέσει τη φανέλα με το τριφύλλι. Ο χαρακτηρισμός «νέος Αντωνιάδης» έμοιαζε βαρύς, ωστόσο ο ίδιος κατάφερε όχι απλά να τον κουβαλήσει στους ώμους του, αλλά στην πορεία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο να γράψει ιστορία με τα γκολ που πέτυχε. Ένας τεράστιος σκόρερ, ένας εκ των κορυφαίων επιθετικών που γνώριζαν τα ελληνικά γήπεδα στα 80’ς, ο οποίος αν δεν είχε έναν σοβαρό τραυματισμό να τον κρατήσει σχεδόν ένα χρόνο εκτός δράσης, κανείς δεν γνωρίζει τι ρεκόρ θα είχε γκρεμίσει στο πέρασμα των ετών!

Το sportday.gr συνάντησε τον σπουδαίο Γρηγόρη Χαραλαμπίδη στην πόλη του, τη Δράμα και παρέα με τον Γρηγόρη Μπιτσικώκο γυρίζει το χρόνο πίσω στα χρόνια που ο «ψηλός» σκορπούσε τον τρόμο στους αντιπάλους του!

Photo Credits: Eurokinissi | Δημήτρης Μεσσήνης

«Από μικρό παιδί ήμουν Παναθηναϊκός. Όποτε ανέβαινε η ομάδα στη Βόρεια Ελλάδα ο ξάδελφός μου με έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο να τη δούμε και από πιτσιρικάς έγινα οπαδός της»

–Φαντάζομαι πως όπως όλα τα παιδιά της εποχής σας, ξεκινήσατε κι εσείς να παίζετε ποδόσφαιρο στη γειτονιά σας.

–Φυσικά ξεκίνησα κι εγώ να παίζω με τους φίλους μου στις αλάνες στο Προάστιο Δράμας. Είναι και κανονικό προάστιο, αλλά και αυτό είναι και το όνομά του. Από εκεί με είχαν δει κάποιοι άνθρωποι και στη συνέχεια σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησα να παίζω οργανωμένα ποδόσφαιρο. Η πρώτη μου ομάδα ήταν ο Ηρακλής Μαυροβάτου Δράμας.

–Από εκεί σας είδαν και οι άνθρωποι της Δόξας;

–Ναι από τον Ηρακλή, όταν είχαν φτάσει πλέον σε ηλικία 19 ετών και μετά από τρία χρόνια στις τάξεις του, μετακινήθηκα στην Δόξα Δράμας, την μεγάλη ομάδα του νομού μας. Η διαφορά ήταν τεράστια και με τη Δόξα καταφέραμε να ανέβουμε στην μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όταν και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Η συγκυρία ήταν τέτοια που ανεβήκαμε στη μεγάλη κατηγορία, όταν πλέον το ποδόσφαιρο από ερασιτεχνικό έγινε επαγγελματικό.

Ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης με τη φανέλα της Δόξας Δράμας στο Καραϊσκάκη σε παιχνίδι με τον Ολυμπιακό τον Απρίλιο του 1981

–Είχατε πάντοτε την αίσθηση του γκολ και γι αυτό διακριθήκατε.

–Ναι με βοήθησε βέβαια και το ύψος μου, αλλά σίγουρα και οι καλές τοποθετήσεις μου μέσα στην αντίπαλη περιοχή, όπου έπαιρνα τις κατάλληλες θέσεις και μπορούσα να σκοράρω.

–Παίξατε ουσιαστικά δύο χρόνια με τη Δόξα στη μεγάλη κατηγορία και στη συνέχεια μετακομίσατε στον Παναθηναϊκό.

–Την περίοδο 1980-81 ο Παναθηναϊκός έψαχνε για έναν επιθετικό. Εγώ είχα κάνει ήδη αίσθηση με τις εμφανίσεις μου στην Δόξα και με γνώριζαν όλοι. Ο Παναθηναϊκός έδειξε ενδιαφέρον για να με αποκτήσει και η μεταγραφή μου έγινε σχετικά εύκολα.

Με τον Θανάση Δημόπουλο τη «μαγική» σεζόν 1983-84 που βρήκε τον Παναθηναϊκό να κατακτά το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα της ιστορίας του 

–Φαντάζομαι την έκπληξή σας όταν σας έγινε και η σχετική πρόταση.

–Ήταν μεγάλη, γιατί δεν το κρύβω και το ξέρουν όλοι πως από μικρό παιδί ήμουν οπαδός του Παναθηναϊκού.

–Από τη Δράμα και Παναθηναϊκός;

–Όταν ήμουν μικρός ένας ξάδελφός μου ήταν Παναθηναϊκός. Όποτε ο Παναθηναϊκός ανέβαινε να παίξει με ομάδες της Μακεδονίας, στις Σέρρες ή στην Καβάλα για παράδειγμα, με έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο, με αποτέλεσμα να γίνω και εγώ οπαδός του Παναθηναϊκού.

–Μεγάλη υπόθεση λοιπόν να παίζει κάποιος στην ομάδα που υποστηρίζει από μικρός.

–Η χαρά μου ήταν μεγάλη και ταυτόχρονα έγινε ακόμα μεγαλύτερη μετά την πρώτη μου χρονιά στην ομάδα. Κατάφερα στην πρώτη μου περίοδο να κατακτήσω και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Α’ Εθνική με 21 τέρματα. Παράλληλα φόρεσα και τη φανέλα που φορούσαν παίκτες όπως ο Δομάζος, ο Σούρπης, ο Καμάρας, ο Αντωνιάδης και τόσοι άλλοι. Αυτούς είχαμε ως ινδάλματα και σε αυτούς θέλαμε να μοιάσουμε.

«Στην επική ανατροπή με τον Ολυμπιακό τον Γενάρη του 1982 έρχεται ο Πουπάκης πριν ξεκινήσει η παράταση και μου λέει… απόψε είναι η ευκαιρία της ζωής σου»

–Εκείνη τη χρονιά βέβαια δεν σκοράρατε μόνο στο πρωτάθλημα, αλλά και στο κύπελλο.

–Βέβαια με δικό μου γκολ κρίθηκε ο τελικός κόντρα στη Λάρισα, αλλά φυσικά δεν ξεχνάω και το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στον δεύτερο γύρο. Εκείνο το ματς θα είναι το πρώτο που θα μου έρχεται πάντοτε στο μυαλό. Ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να προηγηθεί στα πρώτα λεπτά με 2-0 μέσα στη Λεωφόρο. Όμως εμείς μπορέσαμε να γυρίσουμε την κατάσταση με δύο δικά μου γκολ και να πάμε στην παράταση. Εκεί σκόραρα άλλο ένα, έκαναν χατ τρικ και περάσαμε στον επόμενο γύρο.

–Είναι ένα από τα ιστορικά παιχνίδια του ελληνικού ποδοσφαίρου.

–Φυσικά και είναι γιατί είχε τρομερή εξέλιξη. Γενάρης του ’82 και ο Ολυμπιακός μόλις στο 60 λεπτό είχε προηγηθεί 2-0. Εμείς είχαμε χάσει και πέναλτι με τον Αναστασιάδη, ο οποίος όταν κερδίσαμε το επόμενο ήρθε και μου είπε: “Γρηγόρη χτύπα το εσύ”. Έτσι και έγινε και χτύπησα και το δεύτερο, αλλά και το τρίτο που κερδίσαμε. Από εκείνο το ματς δεν θα ξεχάσω και τον Λευτέρη Πουπάκη, που ήταν τρίτος τερματοφύλακας και πριν ξεκινήσει η παράταση προσπάθησε να με τονώσει λέγοντάς μου: “Απόψε είναι η μεγάλη σου ευκαιρία. Η ευκαιρία της ζωής σου”.

–Ζήσατε μεγάλες στιγμές με τον Παναθηναϊκό στο ξεκίνημα της δεκαετίας, παρά το γεγονός ότι πρωτάθλημα τότε έπαιρνε ο Ολυμπιακός.

–Η αλήθεια είναι πως τότε ο Ολυμπιακός με τον Νταϊφά ήταν πιο… έμπειρος στο να παίρνει τα πρωταθλήματα. Ο Βαρδινογιάννης είχε μπει δυναμικά στο ποδόσφαιρο, αλλά όπως φάνηκε μόνο τα χρήματα δεν φτάνουν για να φτιάξεις ομάδα. Πάντως ο μεγάλος του στόχος και αυτό που έλεγε συνεχώς ήταν πως θέλει να φτάσει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης. Πίστευε και όχι άδικα πως η Ευρώπη είναι αυτή που σε καταξιώνει και σε κάνει γνωστό παντού.

«Στο ημίχρονο του αγώνα με τη Λίνφιλντ ο Γκμοχ είχε τρελαθεί. Φώναζε, ήθελε να κάνει αλλαγή τον Λαφτσή με τον Μήνου. Η αλήθεια είναι ότι για ένα ημίχρονο δεν είχαμε καταλάβει που βρισκόμασταν»

–Έκανε και μεταγραφές παικτών πάντως που δεν “έπιασαν”.

–Εγώ όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό, ήρθα μετά από παίκτες όπως ο Ορε και ο Αντρεούτσι. Πράγματι ήταν μεγάλοι παίκτες, μεγάλα ονόματα, αλλά όχι με την προσφορά που θα περίμενε κανείς. Προσωπικά πάντως ήμουν τυχερός την πρώτη χρονιά και κατέκτησα τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, όμως μετά είχα έναν σοβαρό τραυματισμό που με κράτησε πίσω.

–Ήσασταν όμως στην ομάδα στις μεγάλες στιγμές που είχε, κυρίως στην Ευρώπη.

–Δεν μπορώ να ξεχάσω φυσικά την πορεία μέχρι και τους “4”, τότε που σταμάτησε όλη μας η προσπάθεια στην μεγάλη Λίβερπουλ. Εγώ σε εκείνο το ματς ήμουν στον πάγκο, αλλά έζησα όλη την ατμόσφαιρα του “Άνφιλντ” και φυσικά μας έμεινε και η πίκρα για το γκολ του Ρότσα που ακυρώθηκε ενώ ήταν κανονικό.

Αναμνηστική φωτογραφία του Παναθηναϊκού από φιλικό με την Μποταφόγκο που είχε δοθεί στο ΟΑΚΑ την 1η Αυγούστου 1984 προς τιμήν του Μίμη Δομάζου. Πάνω σειρά: Μαυρίδης, Λαφτσής, Βονόρτας, Χαραλαμπίδης, Δοντάς, Κυράστας. Κάτω σειρά: Ταράσης, Δομάζος, Ρότσα, Σαραβάκος, Ζάετς

–Φαντάζομαι ότι και η ατμόσφαιρα εκεί είναι κάτι που σας έχει μείνει.

–Εγώ ήμουν θαυμαστής του αγγλικού ποδοσφαίρου και μάλιστα υποστήριζα τη Λιντς. Όπως καταλαβαίνετε ήταν τεράστια η χαρά μου που θα έπαιζα σε ένα τέτοιο γήπεδο. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική και φυσικά ήταν μια εμπειρία ζωής.

–Σε εκείνη την “τρελή” πορεία είχαν προηγηθεί και τα ματς με τη Λίνφιλντ, τα οποία επίσης έμειναν στην ιστορία, ειδικά το δεύτερο.

–Είχαμε πάει στην Βόρεια Ιρλανδία και αντικρίσαμε ένα γήπεδο σε άθλια κατάσταση. Παράλληλα όμως είχε και πολύ κρύο και ψιλόβροχο. Μέχρι να καταλάβουμε που βρισκόμαστε, οι αντίπαλοί μας είχαν προηγηθεί στο σκορ με 3-0. Μάλιστα θυμάμαι ότι ο Γκμοχ ήθελε να κάνει αλλαγή τερματοφύλακα και να βάλει τον Μήνου στη θέση του Λαφτσή. Τελικά όμως μειώσαμε 3-2 πριν το ημίχρονο και στο δεύτερο πετύχαμε και τρίτο γκολ με τον Αντωνίου. Στο ημίχρονο ο Γκμοχ φώναζε στα αποδυτήρια, αλλά και εμείς οι παίκτες βγήκαμε μετά αποφασισμένοι για την πρόκριση.

«Ο Ζάετς ήταν τρομερός παίκτης, μακάρι να μην είχα το σοβαρό τραυματισμό που με κράτησε σχεδόν μια χρονιά εκτός, αλλά…»

–Από τον Παναθηναϊκό τι κρατάτε;

–Τις μεγάλες βραδιές που ζήσαμε στην Ευρώπη, αλλά φυσικά και τις επιτυχίες που είχαμε και στην Ελλάδα. Πήρα πρωτάθλημα, πήρα κύπελλο, παίξαμε στους “4” του πρωταθλητριών. Θα ήθελα να είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα και να μην είχα τον σοβαρό τραυματισμό που με κράτησε σχεδόν μια χρονιά εκτός, όμως είμαι ευχαριστημένος από τα όσα έζησα και όσα πέτυχα. Έπαιξα και με μεγάλους συμπαίκτες, όπως ο Ρότσα, ο Ζάετς, ο Σαραβάκος.

–Ο Ζάετς είχε έρθει τότε και ως το μεγάλο όνομα.

–Ήταν τρομερός παίκτης. Μάλιστα στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας έπαιζε ως λίμπερο, όμως εδώ αγωνίστηκε ως αμυντικός μέσος. Είχε καταπληκτική αίσθηση του χώρου και μπορούσε να σε βρει στο γήπεδο με όποιο τρόπο ήθελε. Θυμάμαι ένα γκολ που είχαμε βάλει στο Ολυμπιακό στάδιο όπου κερδίσαμε τον ΠΑΟΚ 4-0. Σε κάποια στιγμή έχει την μπάλα στο χώρο του κέντρου και άρχισε την επέλασή του. Εγώ τραβήχτηκα στο πλάι για να του κάνω χώρο και αυτός μου πάσαρε τη μπάλα για να παίξουμε το 1-2. Την ξαναέδωσα και βγήκε μόνος του για να κάνει το γκολ. Ήταν εξαιρετικός ο συνδυασμός μας.

–Μετά τον Παναθηναϊκό συνεχίσατε την καριέρα σας στον ΟΦΗ.

–Πήγα το καλοκαίρι του 1986 όταν στην ομάδα πλέον ήταν και ο Ευγένιος Γκέραρντ. Πέρασα όμορφα χρόνια στον ΟΦΗ και εκεί είχαμε δυνατή ομάδα. Μάλιστα ευτύχισα να κατακτήσω και τίτλο με τον ΟΦΗ, το κύπελλο το 1987. Δεν θα ξεχάσω εκείνες τις ημέρες, όπου φυσικά γράψαμε ιστορία για τον ΟΦΗ.

Ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης στην απονομή του κυπέλλου Ελλάδος στον ΟΦΗ το 1987

–Ο Γκέραρντ πώς ήταν ως προπονητής;

–Φανταστικός προπονητής και άνθρωπος. Είχε καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα, όπου όλοι οι παίκτες την είχαμε ως οικογένειά μας. Πραγματικά ήμασταν μαζί όλη την ημέρα και όχι μόνο στις προπονήσεις. Το κλίμα ήταν φανταστικό και φυσικά ήταν και ο λόγος για τον οποίο είχαμε τόσο επιτυχημένες χρονιές.

–“Φύγατε” γεμάτος από το ποδόσφαιρο.

–Φυσικά. Κατέκτησα τίτλους και μάλιστα με την ομάδα που υποστήριζα και ως οπαδός, έζησα μεγάλα παιχνίδια, βγήκα πρώτος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα και βίωσα και μεγάλα ματς στην Ευρώπη. Σίγουρα νιώθω και είμαι γεμάτος απ’ όλα αυτά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News