Παναθηναϊκός: Η παρουσία των Βαρδινογιάννηδων πριν την αγορά του 1979

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη έγινε κυρίαρχος στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό στις 17 Ιουλίου του 1979. Όμως, η σχέση της με τον Σύλλογο άρχισε νωρίτερα από την αγορά της πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ…

Για πολλούς, η 17η Ιουλίου του 1979 έχει χαρακτηριστεί ως η «μεγάλη κλοπή». Για άλλους, σηματοδοτήθηκε η αλλαγή σελίδας και η γιγάντωση του Συλλόγου. Απ’ όποια σκοπιά και να το προσεγγίσεις, αναμφίβολα υπήρξε μία ιστορική ημερομηνία για τον Παναθηναϊκό. Γιατί ήταν η μέρα που η οικογένεια Βαρδινογιάννη κατέστη μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ και διατήρησε την ιδιοκτησία για 32 ολόκληρα χρόνια.

Το τι ακριβώς έχει συμβεί εκείνη την περίοδο, έχει αναλυθεί από πολλούς. Παράγοντες, οπαδούς, ιστορικούς. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν έτοιμος να καλύψει την αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου και να γίνει το αφεντικό, όμως η αναπάντεχη παρέμβαση του Γιώργου Βαρδινογιάννη μετέβαλλε τα δεδομένα. Φυσικά, τα περισσότερα διαμείφθηκαν στο παρασκήνιο και ελάχιστα έχουν γνωστοποιηθεί. Και με τους φυσικούς πρωταγωνιστές της εποχής να μην ζουν ή να οδεύουν προς τα δυσμάς του βίου τους, δύσκολα πια θα αποκαλυφθεί κάτι περισσότερο.

Η ανάμειξη της οικογένειας Βαρδινογιάννη στα κοινά του Τριφυλλιού έχει εμφανιστεί ως ολότελα ξαφνική. Ασφαλώς, αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι θα ήταν αφελές να πιστέψει κάποιος ότι οι Κρητικοί επιχειρηματίες θα αποφάσιζαν να δαπανήσουν περισσότερα από 50 εκατομμύρια δραχμές μέσα σε μία νύχτα, χωρίς να έχουν μελετήσει διεξοδικά τις κινήσεις τους ή να γνωρίζουν που θα εμπλακούν…

Οι Βαρδινογιάννηδες ήταν εκεί από πριν

Η πραγματικότητα είναι ότι οι αδερφοί Βαρδινογιάννη ήταν τακτικοί θαμώνες στα επίσημα του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας πριν το καλοκαίρι του 1979. Χρονικά, η εμφάνιση τους δεν προσδιορίζεται σε συγκεκριμένο τάιμινγκ, όμως ο Βαρδής, ο Θόδωρος και ο Γιώργος παρακολουθούσαν συχνά τα εντός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού. Το πιστοποιούν μεγαλύτεροι φίλαθλοι των «πράσινων», οι οποίοι βρίσκονται εν ζωή και οι οποίοι διηγούνται ότι πάντα υπήρχαν κρατημένες θέσεις για τους Βαρδινογιάννηδες στη Θύρα 3Ε.

Παρά την παρουσία τους στην εξέδρα, πριν το 1979 δεν είχαν αναμειχθεί ενεργά στα διοικητικά του Παναθηναϊκού. Ωστόσο, και οι τρεις είχαν εγγραφεί μέλη στον Σύλλογο. Εγγεγραμμένος λέγεται πως ήταν και ο μεγαλύτερος αδερφός, Νίκος, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία μόλις 42 ετών. Μάλιστα, τότε ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να εγγραφεί κάποιος στον Παναθηναϊκού, αφού έπρεπε να λάβει συστάσεις από άλλα μέλη και να εγκρίνει την εγγραφή η διοίκηση. Κάτι σαν κλειστό club, ανοιχτό μόνο για την άρχουσα τάξη της εποχής…

Την αναγραφή των Βαρδινογιάννηδων στα μητρώα του Παναθηναϊκού, την είχε επισημάνει ο Γιώργος Βαρδινογιάννης στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, όταν είχε προσφέρει την επιταγή για την αγορά των μετοχών. Και κανένας δεν τον αντέκρουσε, σε μία ένδειξη ότι οι Βαρδινογιάννηδες ήταν γνωστά πρόσωπα στον περίγυρο του Τριφυλλιού.

Ο ρόλος του Ιωάννη Κασιμάτη

Το ποιος έδωσε την ιδέα στους Βαρδινογιάννηδες να αναμειχθούν με τον Παναθηναϊκό, δεν μαθεύτηκε ποτέ. Ωστόσο, κομβικό ρόλο υποστηρίζεται πως διαδραμάτισε ο Ιωάννης Κασιμάτης, ομογενής από την Αλεξάνδρεια της Αίγυπτου. Ο Κασιμάτης είχε στενή σχέση με τον Νίκο Βαρδινογιάννη και έπειτα με τους υπόλοιπους αδερφούς και ταυτόχρονα, ασχολούταν με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού. Ο Κασιμάτης διατέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Αραβοελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου και ήταν ο διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, μετά την αγορά της πλειοψηφίας των μετοχών από την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Ο Κασιμάτης φέρεται να είναι αυτός ο οποίος ενημέρωσε το Διοικητικό Συμβούλιο του Παναθηναϊκού για το ενδιαφέρον του Βαρδή Βαρδινογιάννη, τότε «πατριάρχη» της οικογένειας. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο Κασιμάτης είχε μαζί του μία «λευκή» επιταγή, για να γράψει επάνω το ποσό που χρειαζόταν για την αγορά των μετοχών…

Προφανώς, οι αδερφοί Βαρδινογιάννης έλαβαν υπόψη τους και άλλες παραμέτρους, πέραν της αγάπης τους για τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Ως επιχειρηματίες, αναλογίστηκαν το οικονομικό κόστος, όπως συνάμα και την προβολή και το πρεστίζ που θα αποκτούσαν, ως ιδιοκτήτες μιας τόσο φημισμένης ομάδας. Το 1979 η αίγλη που περιέβαλε τον Παναθηναϊκό από τον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, ήταν πάρα πολύ έντονη και θάμπωνε τους πάντες.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News