Το πρωτάθλημα Ιταλίας που δεν πήρε κανένας και το πρώτο σκάνδαλο δωροδοκίας

Το καλοκαίρι του 1927 ήταν ένα καλοκαίρι έντασης στο Τορίνο. Έκανε πολύ ζέστη και οι συζητήσεις μεταξύ των φιλάθλων ανέβαζαν περισσότερο τη θερμοκρασία. Ο δημοσιογράφος Renato Ferminelli εργαζόταν στην αθλητική εφημερίδα Paese Sportivo. Έγραφε επίσης περιστασιακά για άλλα περιοδικά όπως η εβδομαδιαία έκδοση της Ρώμης «Il tifone».

Γι’ αυτή δημοσίευσε το πιο σημαντικό άρθρο της καριέρας του, με τίτλο «Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Είχε δανειστεί τον τίτλο από τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Στο άρθρο του αποκάλυπτε το πρώτο σκάνδαλο στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Η ιστορία έφτασε απροσδόκητα στα αυτιά του Φερμινέλι, ενώ εκείνος καθόταν αναπαυτικά στον καναπέ του. Ο ρεπόρτερ έτυχε να μένει σε ένα μικρό ξενοδοχείο που βρίσκεται στην πλατεία Madonna degli Angeli.

Το δωμάτιό του ήταν δίπλα σε αυτό του Luigi Allemandi, του μπακ της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας, ο οποίος δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι την αποκαλυπτική διαμάχη του με τον φοιτητή του Πολυτεχνείου Francesco Gaudioso θα άκουγε ένας δημοσιογράφος.

Πριν από την Serie A

Το 1926 ήταν μια ξεχωριστή χρονιά για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Η σεζόν ξεκίνησε στις 3 Οκτωβρίου και ήταν η πρώτη κατά την οποία το πρωτάθλημα διεξήχθη σε εθνικό επίπεδο. Ονομαζόταν Divisione Nazionale και ήταν μια ιδέα του φασιστικού καθεστώτος. Το καθεστώς ήθελε να προωθήσει την ιδέα μιας ενωμένης χώρας, ιδέα που δεν εξυπηρετούσε το μέχρι τότε πρωτάθλημα διαιρεμένο όπως ήταν μεταξύ βορρά και νότου.

Η δομή της Divisione Nazionale δεν ήταν όπως αυτή της μελλοντικής Serie A. Βασιζόταν σε δύο ομίλους των δέκα ομάδων και οι καλύτερες ομάδες έπαιζαν σε έναν τελικό όμιλο για το Scudetto. Εκείνη τη χρονιά οι έξι ομάδες που πέρασαν στον τελικό όμιλο ήταν οι Γιουβέντους, Ιντερ, Τζένοα, Τορίνο, Μπολόνια και Μίλαν.

Μετά από δύο αγγωνιστικές τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Ο τίτλος ήταν υπόθεση για δύο συγκεκριμένα την Τορίνο και την Μπολόνια. Η Τορίνο ήταν εξαιρετική ομάδα. Η επιθετική της γραμμή αποτελούνταν από τους Adolfo Baloncieri, Julio Libonatti και Gino Rossetti. Τους αποκαλούσαν «τα τρία θαύματα» και πέτυχαν συνολικά 44 γκολ στην πρώτη φάση της διοργάνωσης.

Η Μπολόνια ήταν αυτή που αμφισβητούσε της κυριαρχία της Τορίνο με αστέρια όπως ο Angelo Schiavio, ο Eraldo Monzeglio και ο Giuseppe Muzzioli.

Tο Derby della Mole

Στις 15 Μαΐου 1927, έγινε ο αγώνας μεταξύ των δύο ομάδων και κέρδισε η Τορίνο με 1-0, αφού ο διαιτητής ακύρωσε ένα γκολ της Μπολόνια που πολλοί θεατές υποστήριξαν ότι ήταν κανονικό. Αλλά το μεγαλύτερο σκάνδαλο δεν είχε συμβεί ακόμη. Αφορούσε το Derby della Mole, δηλαδή τον αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων της πόλης, της Τορίνο και της Γιουβέντους, που ήταν προγραμματισμένο για τις 5 Ιουνίου.

Στο πρώτο ματς νίκησε η Γιουβέντους. Ο πρόεδρος του Τορίνο, Enrico Marone Cinzano, ήθελε τη νίκη στο δεύτερο ματς με κάθε κόστος. Στοιχημάτισε μάλιστα ένα δείπνο με τον πρόεδρο της Γιούβε, Εντοάρντο Ανιέλι. Εν τω μεταξύ, ένας συνεργάτης του Cinzano, ο Nani θεώρησε ότι ο αγώνας αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κερδίσει εύνοια στα μάτια του διψασμένου για επιτυχία προέδρου του.

H ιστορία του Luigi Allemandi

Σε αυτό το σημείο ξεκινά η ιστορία του Luigi Allemandi. Ήταν ο καλύτερος αμυντικός της Γιουβέντους. Μαζί με τον Βιρτζίνιο Ροζέτα και τον τερματοφύλακα Τζιαμπιέρο Κόμπι, αποτελούσαν ουσιαστικά την αδιαπέραστη άμυνα της Γιούβε.

Όταν ο Σικελός φοιτητής Francesco Gaudioso είπε στον Nani ότι έμενε στο ίδιο κτίριο με τον Allemandi, το στέλεχος του Τορίνο δεν πίστευε στα αυτιά του. Του είχε δοθεί τελικά η ευκαιρία να κάνει πράξη το σχέδιό του.

Με μεσολαβητή τον Γκαουντιόζο ήρθε σε συμφωνία με τον Αλεμάντι για ένα ποσό 50.000 λιρών. Επρόκειτο για εξωφρενικό ποσό για ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να… βοηθήσει την Τορίνο να νικήσει στο ντέρμπι. Έλαβε αμέσως το πρώτο μισό του ποσού και ο Νάνι υποσχέθηκε να καταβάλει τις υπόλοιπες 25.000 λίρες μετά τον αγώνα.

Το μεγάλο ματς

Η μεγάλη μέρα έφτασε. Η Τορίνο ήταν πρώτη με 12 βαθμούς, η Γιουβέντους τρίτη με επτά, η Μπολόνια δεύτερη. Ήταν η τελευταία ευκαιρία για τους Bianconeri να σταματήσουν την πορεία της Τορίνο προς την κατάκτηση του Scudetto. Το ματς ξεκίνησε κι ο Αλεμάντι ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του γηπέδου. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, με γκολ του Αντόνιο Βόγιακ, η Γιουβέντους πήρε το προβάδισμα.

Στο 55′ η Μπολόνια ισοφάρισε με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Μίχαλι Μπάλατσιτς. Τα δημοσιεύματα της εποχής ανέφεραν ότι η μπάλα είχε περάσει από τα «ύποπτα ανοιχτά πόδια της Ροσέτα».

Η πολιορκία του Τορίνο συνεχίστηκε. Όταν αποβλήθηκε ο σέντερ φορ της Γιουβέντους, Πιέτρο Παστόρε, η κυριαρχία της Τορίνο έγινε καθολική. Ο Λιμπονάτι σημείωσε το νικητήριο γκολ στο 74ο λεπτό, χαρίζοντας ουσιαστικά στην Τορίνο τον τίτλο, ο οποίος τελικά κατακτήθηκε τον Ιούλιο.

Ο καλύτερος, αλλά απαίτησε τα υπόλοιπα χρήματα

Ακόμη και σε μια τόσο απογοητευτική ημέρα για τη Γιουβέντους, ο Αλεμάντι ήταν εξαιρετικός. Τι έγινε όμως με τη συμφωνία των 50.000 λιρών; Μετά την ήττα της Γιούβε, ο Αλεμάντι απαίτησε τα υπόλοιπα χρήματα. Ωστόσο, ο Νάνι αρνήθηκε να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, υποστηρίζοντας ότι ο Αλεμάντι δεν έκανε απολύτως τίποτα για να εμποδίσει την ομάδα του να κερδίσει τον αγώνα.

Η μη καταβολή του δεύτερου μέρους της δωροδοκίας πυροδότησε μια έντονη συζήτηση μεταξύ του Αλεμάντι και του μεσάζοντα του Νανι, Γκαουτιόζο. Αυτή ήταν η συζήτηση που άκουσε ο Φερμινέλι, κρυφακούγοντας από τους λεπτούς τοίχους του ξενοδοχείου. Και εδώ αρχίζει ένα ακόμα σκοτεινό μέρος της ιστορίας.

Μετά τη δημοσίευση του άρθρου του Φερμινέλι στο Il tifone, ξεκίνησε αμέσως μια έρευνα από τον γραμματέα της Ομοσπονδίας Τζουζέπε Ζανέτι. Μετά από ανακρίσεις η αλήθεια αποκαλύφθηκε καθώς η Νάνι ομολόγησε τα πάντα. Στις 4 Νοεμβρίου 1927, η Ομοσπονδία εξέδωσε μια ανακοίνωση.

Από την Τορίνο αφαιρέθηκε το πρωτάθλημά της σεζόν 1926-27, αλλά δεν απονεμήθηκε στη Μπολόνια. Στο τέλος του μήνα, ήρθε η απόφαση για αποκλεισμό του Αλεμάντι από το ποδόσφαιρο. Δύο άλλοι παίκτες της Γιουβέντους, ο Φεντερίκο Μουνεράτι και ο Πιέτρο Παστόρε, επιπλήχθηκαν, αλλά δεν τιμωρήθηκαν.

Η συμφωνία του Αλεμάντι να παίξει στην Μπολόνια

Πολλά χρόνια μετά το σκάνδαλο, υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Ο Μουνεράτι και ο Παστόρε βγήκαν καθαροί από τις έρευνες ενώ κανείς δεν υποψιάστηκε τον αμυντικό της Γιούβε Ροζέτα, για τον οποίο υπήρξαν δημοσιεύματα. Η αίσθηση ήταν ότι ο Αλεμάντι πλήρωσε για όλους. Η εξέλιξη αυτή επέτρεψε στη Γιουβεντους να σώσει τον κορυφαίο παίκτη της, τον Ροζέτα. Την ίδια ώρα, δεν επέτρεψαν στη Μπολόνια να πάρει τον Αλεμάντι που όλο το Τορίνο ήξερε ότι είχε συμφωνήσει να φύγει από τη Γιουβέντους.

Όαον αφορά τον ίδιο τον Αλεμαντί, ένα χρόνο μετά ανακοινώθηκε η άρση του αποκλεισμού του. Έπαιξε σε Ίντερ, Ρόμα, Βενέτσια και Λάτσιο πριν αποσυρθεί. Δεν έλεγε λέξη για το σκάνδαλο μέχρι το 1976 όταν, δύο χρόνια πριν από το θάνατό του -25 Σεπτεμβρίου 1978, δήλωσε δειλά ότι «Ναι, υπήρχε κάτι ασαφές εκείνη τη μέρα, αλλά το λάθος δεν ήμουν εγώ…».

Ίσως δεν είναι πιο ένοχος από πολλούς άλλους

Ακόμη και αφού υποτίθεται ότι τα πράγματα ξεκαθάρισαν, το σκουντέτο 1926-27 δεν απονεμήθηκε ποτέ στη δεύτερη Μπολόνια. Οι αναλυτές στην Ιταλία θεωρούν ότι και γι’ αυτό υπάρχει εξήγηση. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας ήταν ο Leandro Arpinati, ένας απεσταλμένος του φασιστικού καθεστώτος που είχε ήδη μεταφέρει την έδρα της Ομοσπονδίας στη Μπολόνια.

Δεν ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι ευνοούσε την ομάδα της πόλης του, κάτι που θα ήταν επιβλαβές για την εικόνα του καθεστώτος Μουσολίνι. .

Κοιτάζοντας κάποιος τη λίστα με τους πρωταθλητές του ιταλικού ποδοσφαίρου, δίπλα στη σεζόν 1926-27, διαβάζει… «κανένας νικητής». Το σκάνδαλο Allemandi έλαβε χώρα το 1927, πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν από τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ένα σκάνδαλο που εξακολουθεί να φέρει το όνομα του Luigi Allemandi, ενός παίκτη που ίσως δεν είναι πιο ένοχος από πολλούς άλλους.

Με πληροφορίες από THE GENTLEMAN ULTRA.

Χρυσός ο Βλάσης Μάρας

2011: Ο Βλάσης Μάρας κατακτά χρυσό μετάλλιο στο μονόζυγο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυμναστικής στο Μάριμπορ με βαθμολογία 15,275 βαθμών μπροστά από τον Αυστριακό Φάμπιαν Λέιμλεχνερ (15,025) και τον Πολωνό Ρόμαν Κούλεσζα (14,925).

2009: Στις 16:40 ακριβώς, ο 37χρονος Γάλλος αθλητικογράφος και φανατικός ποδηλάτης Γκιγιόμ Πρεμπουά ολοκληρώνει τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες με ποδήλατο φτάνοντας στο Παρίσι και έχοντας διασχίσει την Ευρώπη, την Ινδία, την Αυστραλία και τη Βόρεια Αμερική και διανύοντας 13.156 χιλιόμετρα με τον εξής καταμερισμό: 69 διαδρομές (ημερήσιος μέσος όρος ποδηλασίας 190,6 χλμ.), πέντε ημέρες ανάπαυσης και έξι ημέρες για τις ενδιάμεσες μετακινήσεις.

2007: Ο 31χρονος Σαρούνας Γιασικεβίτσιους υπογράφει με τον Παναθηναϊκό, έναντι €5.5 εκατ., για έναν χρόνο (2007-2008) και γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού.

2007: Σε αγώνα επίδειξης για τα παιδιά που έχουν προσβληθεί από τον ιό του AIDS και υπό το βλέμα του Magic Johnson, η εθνική ομάδα των εφήβων 2005 αντιμετωπίζει την, προ εικοσαετίας πρωταθλήτρια Ευρώπης, Εθνική του 1987, που όμως αγωνίζεται χωρίς τον Νίκο Γκάλη. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης με 23 πόντους, 7 κλεψίματα, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ, καταγράφει δείκτη tendex μεγαλύτερο της μονάδας.

Ο νεαρότερος οδηγός που κατακτά το παγκόσμιο πρωτάθλημα

2005: Ο Ισπανός οδηγός της Φόρμουλα 1, Φερνάντο Αλόνσο Ντίαζ, σε ηλικία 24 ετών και 58 ημερών, γίνεται ο νεαρότερος οδηγός που κατακτά το παγκόσμιο πρωτάθλημα καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Έμερσον Φιτιπάλντι.

2005: Ο Paolo Maldini κάνει την 571η εμφάνισή του στον νικηφόρο αγώνα της Μίλαν επί της Τρεβίζο και γίνεται ο πρώτος σε συμμετοχές στην Serie A ξεπερνώντας τις 570 του Dino Zoff (1961-1983). Ο Maldini είχε κάνει ντεμπούτο στις 20/01/1985 στον εκτός έδρας αγώνα της Μίλαν με την Ουντινέζε (1-1).

2005: Η εθνική ομάδα του μπάσκετ κερδίζει την Γερμανία με 78-62 και ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια Ευρώπης προσφέροντας μέσα σε ένα χρόνο την τρίτη ευρωπαϊκή αναγνώριση μετά το Euro 2004 του ποδοσφαίρου και την Eurovision. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης στέφεται ξανά πρωταθλητής μετά από 18 χρόνια ως προπονητής πια και ξαναστέλνει τον κόσμο στους δρόμους όλων των ελληνικών πόλεων.

2004: Η Ανθή Καραγιάννη κατακτά το αργυρό μετάλλιο στο μήκος F13 με επίδοση 5.29 ενώ στην κολύμβηση η Μαρία Καλπακίδου με 1:28.70 κατακτά το αργυρό μετάλλιο στα 50μ ελεύθερο S2 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Το πιο γρήγορο γκολ

2002: Ο μέσος της Arsenal, Gilberto Silva σκοράρει στο 20” το πρώτο γκολ στον αγώνα με την PSV ισοφαρίζοντας το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία του Champions League που είχε σημειωθεί από τον Alessandro Del Piero της Juventus εναντίον της Manchester United στις 1/10/1997.

1999: Ο 24χρονος Δημήτρης Αβράμης κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελληνορωμαϊκής Πάλης που διεξάγεται στο ΣΕΦ όταν κερδίζει στον μικρό τελικό της κατηγορίας των 76 κιλών τον Γεωργιανό Tarieli Melelashvili με 5-0.

1988: Ο Αμερικανός κολυμβητής Matt Biondi κερδίζει 5 χρυσά (50μ ελεύθερο, 100μ ελεύθερο, 4×100μ ελεύθερο, 4×200μ ελεύθερο και 4×200μ μικτή), 1 αργυρό (100μ πεταλούδα) και 1 χάλκινο μετάλλιο (200μ ελεύθερο) και ανακηρύσσεται καλύτερος αθλητής στους 24ους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Συναθλητές του στην ομάδα σκυταλοδρομίας οι Christopher Jacobs, Troy Dalbey και Tom Hunter.

1983: Ο Nelson Piquet τερματίζει μπροστά από τον Alain Prost και Nigel Mansell στο πρώτο Ευρωπαϊκό Grand Prix στο Brands Hatch.

1975: Οι πρώτοι Βρετανοί που κατακτούν το Έβερεστ είναι οι Dougal Haston και Doug Scott.

Τίτλος πριν από τον Muhammad Ali

1962: Ο Sonny Liston κερδίζει με νοκ άουτ τον Floyd Paterson στον 1ο γύρο στο Σικάγο και ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής. Θα διατηρήσει τον τίτλο και το 1963. Το 1964 όμως θα τον χάσει από τον Muhammad Ali.

1904: Ο Charles Follis γίνεται ο πρώτος έγχρωμος που παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο όταν υπογράφει συμβόλαιο με την ομάδα των Shelby Blues του Οχάιο.

1866: Το Jerome Park, που παίρνει το όνομά του από τον ιδρυτή του Leonard Jerome, ανοίγει στο Μπρονξ. Ο Je.