Παγκόσμιο Κύπελλο 2022: Θα δούμε το καλύτερο ή το... χειρότερο Μουντιάλ όλων των εποχών;
Με τους ποδοσφαιριστές φρέσκους και όχι… ξεζουμισμένους στο φινάλε μιας σεζόν, αλλά τις ομάδες να αγωνίζονται στο Μουντιάλ με μόλις… μία εβδομάδα προετοιμασία, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι Παγκόσμιο Κύπελλο θα ζήσουμε στο Κατάρ!
Το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ αρχίζει και όπως συνήθως συμβαίνει αυτοί που φορούν τις γραβάτες στα γραφεία της FIFA δεν ενδιαφέρονται για τους ποδοσφαιριστές, αλλά ούτε και για τους προπονητές. Οπότε τί Μουντιάλ θα δούμε; Η αλήθεια είναι κανείς δεν ξέρει και οποιοσδήποτε μπορεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ και των δύο απόψεων που επικρατούν:
- Θα είναι ένα εξαιρετικό Μουντιάλ γιατί οι παίκτες δεν είναι κουρασμένοι έπειτα από μια μακρά σεζόν.
- Θα είναι ένα κάκιστο Μουντιάλ γιατί οι παίκτες δεν είχαν χρόνο να ξεκουραστούν, κουβαλούν προβλήματα από τις ομάδες τους και οι τραυματισμοί θα είναι πιο εύκολοι.
Χωρίς τους δύο καλύτερους της περασμένης σεζόν
Αυτή είναι η σεζόν του ποδοσφαίρου όπου κανείς δεν ξέρει τίποτα. Ακόμη μια μετά από εκείνες μέσα στην πανδημία, που επίσης παίκτες και προπονητές – όπως και ο υπόλοιπος κόσμος βάδιζαν στο σκοτάδι.
Οπότε ας προσπαθήσουμε να χαρτογραφήσουμε την κατάσταση. Το σίγουρο είναι πως η FIFA με την επιλογή της να κάνει το Μουντιάλ χειμώνα και η UEFA και οι λίγες με τις αποφάσεις τους να συμπιέσουν το καλεντάρι «κόλλησαν» τους παίκτες στον τοίχο. Ή θα έπαιζαν κανονικά με φόβο να τραυματιστούν ή δεν θα τιμούσαν τα συμβόλαιά τους για τα κλαμπ που τους πληρώνουν.
Οι περισσότεροι έκαναν το πρώτο. Αποτέλεσμα; Το Μουντιάλ θα διεξαχθεί χωρίς τον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας Καρίμ Μπενζεμά. Χωρίς τον δεύτερο της ψηφοφορίας Σάντιο Μανέ. Λείπει ο σέντερ φορ της Γερμανίας Τίμο Βέρνερ, ο MVP της Bundesliga, Κρίστοφερ Ενκουνκού. Εκτός είναι επίσης οι Εν’ Γκολό Καντέ, Πολ Πογκμπά, Πρεσνέλ Κιμπεμπέ και πολλοί άλλοι σημαντικοί ποδοσφαιριστές.
Κανείς δεν ξέρει αν θα δούμε τον στράικερ του Βελγίου Ρομέλου Λουκάκου στη φάση των ομίλων, ενώ κι ο Ρόναλντ Αραούχο, σέντερ μπακ της Ουρουγουάης μπήκε στην αποστολή με την ελπίδα να προλάβει κάποιο ματς των γκρουπ και να είναι έτοιμος για τα νοκ άουτ, αν περάσει η ομάδα του. Περίπου το ίδιο ισχύει και για τον Κάιλ Γουόκερ στην Αγγλία και τον Ραφαέλ Βαράν στη Γαλλία.
Η Αργεντινή, πάλι, έδωσε ένα φιλικό κι έχασε δύο παίκτες (τους επιθετικούς Νίκο Γκονσάλες και Χοακίν Κορέα). Ο Λιονέλ Μέσι ακολούθησε ατομικό πρόγραμμα γιατί ένιωσε «φορτωμένες» τις γάμπες του. Η Ισπανία έχασε τον αριστερό μπακ Χοσέ Γκαγιά.
Το μεγάλο πρόβλημα των ιατρικών τιμ είναι ότι δεν ξέρουν πως θα επηρεάσει το ζεστό κλίμα του Κατάρ τους ποδοσφαιριστές και τους μύες τους. Σε τέτοιες συνθήκες σημειώνεται πως είναι πιο εύκολοι οι τραυματισμοί, αλλά και πάλι δεν μπορούν να είναι σίγουροι.
Γι’ αυτό και οι… ήρωες αυτού του Μουντιάλ θα είναι οι φυσιοθεραπευτές. Διότι δεν φτάνει που υπάρχουν όλα τα άλλα, αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι και πιο… μικρής διάρκειας από τα άλλα.
Υπάρχει και η άλλη άποψη: Οι παίκτες δεν έχουν από 40 μέχρι 60 παιχνίδια στα πόδια τους ο καθένας, οπότε έχουν περισσότερη ενέργεια σε σύγκριση με το αν το Μουντιάλ διεξαγόταν στο τέλος της σεζόν. Κι αυτό, όμως, πάλι, είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα.
Μια αισιόδοξη οπτική που θα αποδειχθεί μονάχα με την εξέλιξη της διοργάνωσης. Διότι για την ώρα οι περισσότερες ειδήσεις είναι αρνητικές.
Χωρίς καμία προσαρμογή και η επιστροφή της «φούσκας»
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ισπανική εφημερίδα «MARCA», ο προπονητής της εθνικής Βελγίου, Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, υποστήριξε ότι: «Επικρατεί αβεβαιότητα. Στο διάστημα που είμαι εγώ προπονητής της εθνικής ομάδας πάντοτε προετοιμάζαμε τα μεγάλα τουρνουά με στόχο να είναι οι παίκτες στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Τώρα, θα πρέπει να παίξουμε ένα Μουντιάλ χωρίς περίοδο προετοιμασίας, με μόλις επτά μέρες μαζί».
Αυτό ισχύει για τις περισσότερες ομάδες. Άλλες δεν είχαν ούτε επτά ημέρες και σε αυτό το διάστημα με τις διαφημιστικές υποχρεώσεις και όλα τα υπόλοιπα που συμπεριλαμβάνει η συμμετοχή ενός Μουντιάλ, αφαίρεσαν και «καθαρές» ώρες δουλειάς.
Ο Ντέιβιντ Μόις, προπονητής της Γουέστ Χαμ, όπως και άλλοι τεχνικοί της ελίτ που σχολιάζουν αυτές τις μέρες για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ανέφερε σε άρθρο τους στους «The Times» μια πολύ σημαντική πλευρά που συνήθως περνάει απαρατήρητη: Το κλίμα μέσα στην ίδια την αποστολή, το πώς θα πρέπει να λειτουργεί το camp.
«Δίχως να υπάρχει μεγάλη προετοιμασία οι παίκτες καλούνται να “δεθούν” πολύ γρήγορα», σημείωσε ο Μόις που υπογράμμισε ότι με την παρουσία 26 παικτών πλέον στις αποστολές δεν αποκλείεται να υπάρχει μεγαλύτερη γκρίνια. Κάτι, όμως, που αντέκρουσε ο Λουίς Ενρίκε, προπονητής της εθνικής Ισπανίας.
«Αν έπρεπε να αφήσω παίκτες έξω και να μην βρίσκονται στον πάγκο δεν θα έπαιρνα 26. Αφού επιτρέπονται, όμως, είναι καλό. Ναι, υπάρχουν κάποιοι που θα πρέπει να αποδεχθούν πως δεν θα έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής», τόνισε.
Ο Μόις έδωσε μια άλλη ενδιαφέρουσα οπτική. «Το Κατάρ είναι μικρό μέρος. Οι δημόσιοι χώροι λογικά θα γεμίσουν από media και οπαδούς. Δεν είναι το πιο εύκολο μέρος για να πεις “παιδιά πάμε να ξεσκάσουμε λίγο έξω, πάμε να περπατήσουμε”. Οι παίκτες ίσως βρουν δύσκολο ακόμη και το να βγουν από το ξενοδοχείο της ομάδας – οπότε τα camp θα πρέπει να είναι τέλεια, από την άποψη ότι πρέπει να τους κάνουν χαρούμενους και να τους κρατούν φρέσκους νοητικά».
Ουσιαστικά επιστρέφει η «φούσκα». Κι αυτό μπορεί για ορισμένους να είναι αρνητικό, αλλά για άλλους είναι θετικό γιατί οι παίκτες θα σκέφτονται μονάχα το ποδόσφαιρο, δεν θα υπάρχουν αποπροσανατολισμοί και θα είναι συγκεντρωμένοι στην αποστολή τους.
Πρώην παίκτες το τελευταίο διάστημα υπογραμμίζουν ότι για ένα μήνα οι ποδοσφαιριστές θα μπορέσουν να βάλουν στην άκρη πολλά πράγματα και να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Κάποιοι μάλιστα σημειώνουν πως η εμπλοκή τους σε δράσεις υπέρ της βελτίωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί να αποδειχθεί και εποικοδομητική.
Όλα αυτά, όμως, θα φανούν με την εξέλιξη του τουρνουά, που θα κινηθεί με πολύ γρήγορους ρυθμούς και δεν θα περιμένει κανένα και το κλίμα στο εσωτερικό των ομάδων θα εξαρτηθεί, όπως πάντα, από τα αποτελέσματα. Γι’ αυτό και σε όλες τις ομάδες οι προπονητές και οι ηγέτες σημειώνουν πόσο κομβικής σημασίας είναι το πρώτο παιχνίδι – όχι μόνο για τους βαθμούς, αλλά για να μην υπάρχει έξτρα πίεση και άγχος, τα οποία οδηγούν σε βεβιασμένες αποφάσεις.