Παγκόσμιο Κύπελλο 2002: Ο βαρετός Φελιπάο, η επίθεση στο Ρίο και τα πορνοπεριοδικά

Η Βραζιλία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στη Γιοκοχάμα, στις 30 Ιουνίου 2002. Το 2-0 επί της Γερμανίας, πέραν του πέμπτου παγκόσμιου τίτλου, ολοκλήρωσε και μια απίστευτη ιστορία επιστροφής, του Ρονάλντο. Εκείνο το μεσημέρι (για την Ελλάδα), το «φαινόμενο» κατέκτησε τη θέση του κορυφαίου σέντερ φορ όλων των εποχών.

Ήταν εκείνος που σκόραρε στον τελικό. Ο πρώτος που, μετά το 1974 και τον Πολωνό Γκρέγκορζ Λάτο, έβαλε πάνω από έξι γκολ σε μία διοργάνωση, έφτασε τα οκτώ. Αυτός που πήρε από το χέρι τη «σελεσάο», με αρωγούς τους Ριβάλντο και Ροναλντίνιο, και την οδήγησε στο τρόπαιο.

Την τετραετία που μεσολάβησε από το λιποθυμικό επεισόδιο πριν τον τελικό με τη Γαλλία στο Παρίσι μέχρι αυτό το σημείο, ο Ρονάλντο βρισκόταν σε καμπή.

Οι τραυματισμοί του ενείχαν το στοιχείο του αφόρητου, ειδικά εκείνος στο παιχνίδι της Λάτσιο με την Ίντερ για το Κύπελλο στις αρχές του 2000 έμοιαζε να υπόκειται σε μια άνωθεν θέληση, σαν να είχε ήδη αποφασιστεί ότι μελλοντικά ο λόγος θα γινόταν για ένα από τα μεγαλύτερα «αν» στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.

Η Βραζιλία είχε αλλάξει προπονητή και στον πάγκο καθόταν ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι, που πάντως ουδόλως πειστικός ήταν. Είχε, εν τω μεταξύ, δυσκολευτεί πραγματικά να πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο από τους προκριματικούς της Λατινικής Αμερικής, αφού το εξασφάλισε την τελευταία αγωνιστική, με ένα 3-0 επί της ήδη αποκλεισμένης Βενεζουέλας.

Ο Ρονάλντο ήταν θεωρητικά καλά από τον Απρίλιο του 2002, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον Φελιπάο ήταν ο ίδιος ο… φιλιππικός του. Ο Ρομάριο ήταν το προεκλογικό χαρτί του Σκολάρι για να πάρει τη θέση, αφού είχε κοπεί από τον Μάριο Λόμπο Ζάγκαλο και είχε δώσει εκείνη τη δακρύβρεχτη συνέντευξη Τύπου.

Ένας από τους σπουδαιότερους φορ του προηγούμενου αιώνα, ο σπουδαίος Ρομάριο δεν είχε οποιαδήποτε διάθεση να πειθαρχήσει απέναντι στο ορμέμφυτό του. Τις υπηρεσίες του στο έθνος είχε προσφέρει όταν το οδήγησε στην κορυφή του κόσμου το 1994 και από εκεί και ύστερα μπορούσες να υφαρπάξεις από τη συμπεριφορά του ότι το ίδιο το έθνος του χρωστούσε.

Ο Ρομάριο ουδέποτε, βεβαίως, ήταν σεμνός ή μετριοπαθής, πάντα θα την δραπέτευε για να πάει στο Καρναβάλι ή θα έκανε κοπάνα αν κάποιο ενδιαφέρον θηλυκό στεκόταν στο διάβα του, αλλά το ποδόσφαιρο άλλαζε, κυρίως σε ό,τι αφορά τον επαγγελματισμό του, και εκείνος μάλλον φορούσε ακουστικά όταν φώναζαν για τις εξελίξεις.

Ο Σκολάρι, με τον Ρονάλντο τον περισσότερο καιρό στα πιτς ή ανέτοιμο, πόνταρε στον πρώην επιθετικό των Αϊντχόφεν και Μπαρτσελόνα, εκείνη την εποχή της Βάσκο ντα Γκάμα με την οποία, περιττό να ειπωθεί, σκόραρε αφειδώς, αλλά δεν του συγχώρησε την αβαρία το καλοκαίρι του 2001 και το Copa America.

Ο Ρομάριο είχε ζητήσει άδεια για να κάνει εγχείρηση στο μάτι και ο τότε 52χρονος προπονητής έγινε έξαλλος όταν ειδοποιήθηκε ότι την ανέβαλε, για λόγους που μάλλον δεν είχαν σχέση με ατυχία ή ανειλημμένες υποχρεώσεις. Ο τότε 35χρονος στράικερ πόνταρε στην έλλειψη επιθετικών, μάλλον, για να πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά και το λαϊκό αίσθημα, που πάντοτε υπήρξε υπέρ του, περισσότερο από την ικανότητά του.

Ο Σκολάρι αποφάσισε να προχωρήσει στη ρηξικέλευθη πράξη της καρατόμησής του και να πάει χωρίς αυτόν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, κάτι που έκανε έξαλλους τους περισσότερους Βραζιλιάνους. Τον κάλεσε για τελευταία φορά στην ομάδα την 1η Ιουλίου του 2001, όταν η Βραζιλία έχασε 1-0 από την Ουρουγουάη στο Μοντεβιδέο για τους προκριματικούς.

Ο Ρομάριο ούτε που φανταζόταν ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι του με την Εθνική, αν και, από ένα σημείο και έπειτα, θα έπρεπε να το υποπτεύεται. Ο γεννημένος στο Ριο Γκράντε ντο Σουλ τεχνικός επικαλέστηκε «τακτικούς και τεχνικούς λόγους» για να υπερασπιστεί την επιλογή του.

Η φουσκωτή κούκλα του Εντίλσον

Ο Φελιπάο άκουγε καθημερινώς τα εξ αμάξης, με τον Πελέ να περιγράφει τη Βραζιλία σαν «ομάδα χωρίς οποιοδήποτε χάρισμα» και κάποιους να του την πέφτουν σε δρόμο του Ρίο ντε Τζανέιρο για να τον προπηλακίσουν.

Συγκεκριμένα, 50 Βραζιλιάνοι τον πέτυχαν να φεύγει από τα γραφεία της Ομοσπονδίας και ξεκίνησαν να ουρλιάζουν υπέρ του Ρομάριο, να γκαρίζουν υποδεικνύοντάς τον ως γάιδαρο, να τον αποκαλούν «γάιδαρο», ενώ έφτασαν στο σημείο να τον σπρώξουν και να κλωτσήσουν το αυτοκίνητό του, ενώ έφευγε με αυτό.

Οι Βραζιλιάνοι είχαν επιπλέον προβλήματα. Ως η ομάδα-σύμβολο του Παγκόσμιου Κυπέλλου, θα ήταν αδόκιμο αν δεν ένιωθαν όλη την πίεση του κόσμου. Φτάνοντας στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας για προετοιμασία, ένα δημοσίευμα έκανε έξαλλο τον εκλέκτορα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Αναφερόταν ότι οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές είχαν πάρει μαζί τους πορνοπεριοδικά για να ξεδίδουν, με τον Σκολάρι να δίνει συνέντευξη Τύπου για αυτό το θέμα και να λογομαχεί με τον εκπρόσωπο Τύπου της εθνικής ομάδας, ονόματι Πάιβα, ο οποίος του εξήγησε ότι δεν έπρεπε να ανακατεύεται διότι δεν ήταν κάτι που δεν γινόταν να απαντηθεί.

Ο Σκολάρι μπορεί να σταμάτησε να είναι έξαλλος, αλλά παρέμενε μετρίως θυμωμένος με όλη αυτήν την κατάσταση, ενώ κάποιοι Βραζιλιάνοι την αντιμετώπισαν με χιούμορ. Ο Εντίλσον είπε ότι «δεν με άφησαν να πάρω περιοδικά, γι’ αυτό και πήρα μια φουσκωτή κούκλα μαζί μου».

Η Βραζιλία πήγε στην Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα και, παρ’ ότι διέβη ένα από τα πιο εύκολα μονοπάτια που είχε ποτέ παγκόσμια πρωταθλήτρια, με Τουρκία, Κόστα Ρίκα και Κίνα στον όμιλο, Βέλγιο στους «16» και ξανά Τουρκία στον ημιτελικό, αλλά και μόνο ανταγωνιστικό αντίπαλο την Αγγλία, έφτασε στον τελικό όπου και πήρε το τρόπαιο.

Οι Βραζιλιάνοι τα είχαν ξεχάσει όλα και πανηγύρισαν, αλλά με τη συσσωρευμένη ένταση που είχε δημιουργηθεί, πήρε των ομματιών του και μετανάστευσε στην Πορτογαλία, για να χτίσει την ομάδα που θα έπαιρνε μέρος στο Euro 2004.

Πέρασαν 12 χρόνια από την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου στη Γιοκοχάμα και στον Φελιπάο έμελλε να ζήσει μια αληθινή νύχτα βραζιλιάνικης ντροπής, όταν ως ομοσπονδιακός είδε την ομάδα του να ηττάται 7-1 από τη Γερμανία στον ημιτελικό του δικού της Παγκόσμιου Κυπέλλου στο Μπέλο Οριζόντε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News