Ολυμπιακός: Οι τίτλοι κερδίζονται... από πίσω προς τα εμπρός, όχι το ανάποδο!

Είναι πολύ όμορφο να συζητάμε όλοι μας για το κατά πόσο μπορούν να χωρέσουν τρία γνήσια δεκάρια στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Είναι ακόμη πιο ωραίο να αναρωτιόμαστε που φτάνει το ταβάνι μιας ομάδας μπάσκετ που στην καλή της βραδιά μπορεί να πετύχει με ευκολία 90+ πόντους και να σαρώσει οποιονδήποτε αντίπαλό της.

Μπορεί μέσα στο 2022 η ποδοσφαιρική και η μπασκετική ομάδα του Ολυμπιακού να διαγράφουν εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες, μοιάζουν όμως να υποφέρουν από την ίδια «αρρώστια» στο παιχνίδι τους: Έχουν ξεχάσει να παίζουν άμυνα! 

Κι αν για την ομάδα του Μίτσελ το φαινόμενο της κάκιστης αμυντικής λειτουργίας, δεν συνιστά είδηση (καθώς έχει εδραιωθεί ως μόνιμο από το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν απέναντι στη Μακάμπι Χάιφα στο Ισραήλ) για εκείνη του Μπαρτζώκα μοιάζει να αποτελεί ένα άκρως επικίνδυνο παράσιτο στη μηχανή της που δεν της επιτρέπει να φτάσει σε ταχύτητες που δεδομένα μπορεί. 

Σε κάθε περίπτωση ούτε ο ένας Ολυμπιακός, ούτε ο άλλος θα μπορέσουν να διεκδικήσουν και πολύ περισσότερο να υλοποιήσουν τους στόχους τους αν δεν συνειδητοποιήσουν ότι η αγωνιστική αξιοπιστία και συνέπεια μιας ομάδας ξεκινά από τον τρόπο που αμύνεται και εν συνεχεία από τη μεθοδολογία που αναπτύσσει τις επιθετικές της προσπάθειες.

Ούτε ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός μπορεί να πετυχαίνει πάνω από τρία γκολ σε κάθε παιχνίδι για να αισθάνεται σίγουρος, ούτε ο μπασκετικός να σημειώνει διαρκώς πάνω από 90 πόντους για να προσθέτει ροζ φύλλα αγώνα στη συλλογή του.

Θέμα νοοτροπίας, διάθεσης, ικανότητας, έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης;

Είναι θέμα νοοτροπίας; Δεδομένα και είναι! Όπως λένε οι περισσότεροι προπονητές σε όλα τα αθλήματα η άμυνα είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα θέμα νοοτροπίας και διάθεσης, σε αντίθεση με την επίθεση που στηρίζεται περισσότερο στο ταλέντο.

Για την ομάδα του Μίτσελ ενδεχομένως να γίνεται και συζήτηση περί ατομικής ποιότητας, αλλά όταν μιλάμε για ένα πολύ χαμηλής ποιότητας πρωτάθλημα όπως το ελληνικό το να συζητάμε αν είναι επαρκής η ποιότητα των αμυντικών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ για να ανταπεξέλθουν με επιτυχία σε αγώνες με εξαιρετικά μέτριες ομάδες όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα, η Λαμία, ο ΟΦΗ, ο Λεβαδειακός, ο Αστέρας Τρίπολης, ο Ατρόμητος, ο Βόλος (αφήνουμε δηλαδή εκτός εξίσωσης τα ντέρμπι), μάλλον δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο χαμηλής ποιοτικής στάθμης είναι το πρωτάθλημα της Super League. 

Για να μην κοροϊδευόμαστε εδώ και χρόνια κάθε καλοκαίρι εκδίδεται για το ελληνικό ποδόσφαιρο «πιστοποιητικό χαμηλού επιπέδου» για την πρώτη του επαγγελματική κατηγορία με την παρουσία των ομάδων μας στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Αεροδιάδρομοι στο αμυντικό transition που τρομάζουν…

Σε κάθε περίπτωση, για να έχει την παραμικρή τύχη ο Ολυμπιακός του Μίτσελ πρέπει ο Ισπανός να βρει τρόπο ώστε η περιοχή του Πασχαλάκη να πάψει να είναι… κέντρο διερχομένων. Ιδιαίτερα οι… αεροδιάδρομοι που βρίσκουν οι αντίπαλοι των «ερυθρόλευκων» στο δικό τους αμυντικό transition ειλικρινά τρομάζουν!

Η ευκολία με την οποία έφταναν σε θέση βολής οι παίκτες του Ατρόμητου (στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα Κυπέλλου) και αυτοί του ΠΑΣ Γιάννινα (στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης στους «Ζωσιμάδες») παρέπεμπαν σε άμυνα επιπέδου… σχολικού πρωταθλήματος. 

Και για να βάλουμε και ένα φρένο στη συζήτηση περί ατομικής ποιότητας, η εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα του Ολυμπιακού στα ημίχρονα των ίδιων αγώνων, δίνει την απάντηση στην πηγή του προβλήματος.

Στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης με τον ΠΑΣ ο Φορτούνης έτρεχε σαν λυσσασμένος και έκλεψε τέσσερις την μπάλα κοντά στην περιοχή του Σούλη. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν μάρκαρε κανείς! Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η επίθεση ξεκινά από τον τερματοφύλακα και η άμυνα από το σέντερ φορ.

Αν οι πρώτοι οκτώ κρίκοι της αλυσίδας δεν λειτουργούν σωστά, μην περιμένετε να σώσουν την παρτίδα οι εναπομείναντες τρεις…

Ένα φάουλ ρε γαμώτο, λίγη σκληράδα…

Και καλά να αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα ο Μίτσελ, να τα αντιμετωπίζει και ο Μπαρτζώκας; Γιατί και στην αναμέτρηση με τον Ερυθρό Αστέρα υπήρξαν ουκ ολίγες στιγμές που όλοι οι παίκτες του στην άμυνα έμοιαζαν αόρατοι. Δεν γυάλιζε το μάτι, ρε αδελφέ. Δεν έμπαιναν τα κορμιά στη φωτιά, δεν γίνονταν καν φάουλ να κοπεί λίγο ο ρυθμός του αντιπάλου. 

Έχετε μετρήσει σε πόσες περιόδους τη φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός ολοκληρώνει δεκάλεπτα των αγώνων του με ένα, δύο ή τρία φάουλ;

Μέχρι το βράδυ της Πέμπτης ο Ερυθρός Αστέρας είχε πετύχει περισσότερους από 80 πόντους μόλις και μετά βίας σε δύο αγώνες του στην Ευρωλίγκα από το ξεκίνημα της σεζόν. Μια φορά με τη Βίρτους (83) και μία με την Άλμπα (88). Και στο ΣΕΦ πέτυχε 90 και τους πέτυχε ξεκούραστα!

Ήταν όμως η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό; Πόσες και πόσες φορές δεν έχει επαναληφθεί κατά τη διάρκεια της σεζόν. Σε περισσότερα από τα μισά παιχνίδια της σεζόν στην Ευρωλίγκα, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν δεχτεί πάνω από 80 πόντους!

Η ομάδα με την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης (86,4 πόντους ανά αγώνα) μετράει ήδη 6 ήττες, έχοντας δεχτεί στις περισσότερες πάνω από 80. 90 από τον Ερυθρό Αστέρα, 90 από τη Μακάμπι, 82 από την Εφές, 83 από τη Βαλένθια, 81 από τη Μονακό.

Και όλα αυτά για μια ομάδα που το καλοκαίρι – θεωρητικά πάντα – ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό το αμυντικό της φίλτρο ιδιαίτερα κάτω από τα καλάθια με την απόκτηση του Μπολομπόι στη θέση του Μάρτιν.

Σε κάθε περίπτωση Μίτσελ και Μπαρτζώκας καλούνται άμεσα να βρουν λύσεις και να εμφανίσουν μέσα στο 2023 δύο αξιόπιστους αμυντικά Ολυμπιακούς, αλλιώς η χρονιά που θα ακολουθήσει θα έχει ουκ ολίγες βραδιές που θα χάνεται η μπάλα, αλλά και αρκετές ακόμη που θα αναζητείται… στα ερυθρόλευκα δίχτυα ή στο ερυθρόλευκο καλάθι.

Οι ομάδες που ξεκινούν το χτίσιμό τους από την επίθεση κόβουν εισιτήρια, αλλά αν θέλεις να διεκδικήσεις τίτλους και στόχους, πάντα χτίζεις την αγωνιστική σου αξιοπιστία… από πίσω προς τα εμπρός. Όχι το ανάποδο! 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News