Γιώργος Χελάκης: Οι παίκτες του Ολυμπιακού μου θυμίζουν... υπαλλήλους που θέλουν να σχολάσουν!

Eπιχειρείς να μελετήσεις την αγωνιστική συμπεριφορά του Ολυμπιακού και σε πιάνει απελπισία. Παίζει με τον Ατρόμητο ματς Κυπέλου κι είναι στο ημίχρονο 1-1. Η άμυνά του «μπάζει» κι η επίθεσή του… ρετάρει. Στο δεύτερο ημίχρονο «ξυπνάει», βάζει γκολάρες ο Μαρσέλο και φτάνει στη νίκη με το ευρύ 4-1. Η δουλειά γίνεται στο β’ μέρος.

Τρεις μέρες μετά, στα Γιάννενα, φαίνεται ότι καθαρίζει το παιχνίδι απ’ το πρώτο ημίχρονο. Έχει βάλει δυο γκολ, έχει κάνει επτά φάσεις για γκολ κι ο αντίπαλός του μόλις μία. Έρχεται το δεύτερο ημίχρονο και περίπου εξαφανίζεται απ’ το «Ζωσιμάδες». Ο ΠΑΣ τού παίρνει τον αέρα, του βάζει δύο γκολ, τον απειλεί με άλλα δύο και του παίρνει με το σπαθί του τον βαθμό. Κι όχι μόνο αυτό.

Ο Ολυμπιακός ισοφαρίζεται, έχει πάνω από 20 λεπτά στη διάθεσή του και δεν μπορεί να πάρει τα
πόδια του. Αδυνατεί να δημιουργήσει μία καθαρή ευκαιρία για γκολ, με εξαίρεση δύο (ας πούμε) τελικές του Κασάμι. Αντίθετα, ο ΠΑΣ τού βγάζει καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Η εξήγηση δεν μπορεί να είναι καθαρά αγωνιστική. Είναι ασφαλώς και ψυχολογική.

Ο κανονικός Ολυμπιακός, βάζοντας δύο γκολ στο ημίχρονο, θα έμπαινε στο δεύτερο για να τα ζευγαρώσει. Οι παίκτες δίνουν την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται να σφυρίξει ο διαιτητής και να φύγουν απ’ τη δουλειά. Να σχολάσουν. Στραβώνει το ματς και δεν έχουν τα ψυχολογικά κουράγια να αντιδράσουν. Τρέμουν μη χάσουν το αποτέλεσμα.

Αυτό το πνεύμα ανωτερότητας που κουβαλούσαν οι «ερυθρόλευκοι» τα (πολλά) προηγούμενα χρόνια, έχει δώσει τη θέση του στη διεκπεραίωση. Να τελειώνουμε, να πάμε σπίτι, ένα πράγμα. Σαν να μην τους
συγκινεί αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «η χαρά του παιχνιδιού». Μια αγωνιστική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με την ιστορία του Ολυμπιακού.

Αν συνεχίσω στην ίδια ρότα, το κείμενο θα φτάσει σε μεταφυσικές εξηγήσεις και θα είναι λάθος. Ωστόσο,
το πρόβλημα είναι φανερό. Με σχεδόν έναν μήνα προετοιμασίας και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκό παιχνίδι σε τρεις μέρες ώστε να γίνει συντήρηση δυνάμεων, η εικόνα του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο ήταν αδικαιολόγητη, ανεξήγητη με αγωνιστικούς όρους.

Είναι φανερό ότι κάτι δεν έχουν καταλάβει καλά όσοι παίζουν στον Ολυμπιακό. Με τον Αστέρα, μπροστά στο κοινό του, ο πρωταθλητής καλείται να δείξει ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίσει -εκτός απ’ τον αντίπαλο- και τα ψυχολογικά τραύματά του…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News