Γιώργος Χελάκης: Ο Μίτσελ παλεύει να λύσει μια εξίσωση... που δεν λύνεται!

Η ποιότητα καλό είναι να περισσεύει. Να υπάρχουν σε μια ομάδα παίκτες με επινοήσεις, να… ζωγραφίζουν στο γήπεδο, να ξεσηκώνουν τους θεατές. Για να υπάρχουν και να μεγαλουργούν αυτοί, είναι ανάγκη να υπάρχουν κι οι άλλοι. Αυτοί που σταματούν να τρέχουν μετά το σφύριγμα της λήξης.

Αυτοί που μαρκάρουν συνεχώς, που χαλάνε το παιχνίδι του αντιπάλου, που κάνουν τάκλιν και φάουλ. Οσο εξελίσσεται το άθλημα και υπερισχύουν η δύναμη κι οι ταχύτητα, τόσο λιγότεροι… αρτίστες βρίσκουν χώρο και χρόνο για να κάνουν τα δικά τους.

Όποιος βραδυπορεί και δεν μπορεί να προσφέρει και στις δυο άκρες του γηπέδου (κατά μήκος), τόσο πιο δύσκολα βρίσκει θέση στα ρόστερ και πολύ περισσότερο στις ενδεκάδες των ομάδων. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν σηκώνει παραπάνω από έναν παίκτη που να αμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα. Διαφορετικά δεν βγαίνει το παιχνίδι.

Στον Ολυμπιακό αυτή η λογική δεν ακολουθείται. Υπάρχει περίσσευμα από αρτίστες (του Μαρσέλο συμπεριλαμβανομένου) που ασφυκτιά ζητώντας χρόνο και χώρο. Ο Μίτσελ καλείται -σχεδόν σε κάθε παιχνίδι- να λύσει μία εξίσωση που δεν λύνεται. Επειδή είναι μάλλον αδύνατο να μάθει σε… γέρικα σκυλιά νέα κόλπα, η ομάδα του εμφανίζει αγωνιστικές ανισορροπίες και αμυντικές ευπάθειες.

Να κατηγορεί κανείς τον προπονητή του Ολυμπιακού είναι εύκολο και σε ορισμένες περιπτώσεις αυταπόδεικτο. Οσοι το κάνουμε, καλό είναι να θυμόμαστε πως όσοι βρίσκονται στου Ρέντη δεν είναι αποτέλεσμα δικών του επιλογών. Διαχείριση ενός παράδοξου ρόστερ κάνει. Κάνοντας και λάθη…

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News