Αντώνης Καρπετόπουλος: Αδέρφια κρατάτε γερά...

Χθες βράδυ στη Θεσσαλονίκη σε μια αξιοπρεπέστατη εκδήλωση κάποιες χιλιάδες άνθρωποι απέδωσαν ένα είδος φόρου τιμής στη μνήμη του Αλκη Καμπανού που έφυγε ένα χρόνο πριν από τη ζωή δολοφονημένος ένα βράδυ από μια αγέλη επικίνδυνων ψυχασθενών που ευτυχώς  ταυτοποιήθηκαν και δικάζονται.

Ένα χρόνο μετά την τραγική αυτή ιστορία της δολοφονίας του 19χρονου μου έμειναν μερικές εικόνες. Γιατί οι εικόνες τα λένε όλα. Όλα όσα φοβήθηκαν να πουν πολλοί όταν το γεγονός συνέβη κι όλα όσα πολλοί φοβήθηκαν να κάνουν στη συνέχεια.

Η βία είναι στάση ζωής

Η πρώτη εικόνα είναι η εικόνα των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ που μπήκαν στην Τούμπα την επόμενη Κυριακή μετά την δολοφονία για να δουν το παιγνίδι της ομάδας τους με τον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν ούτε καν χίλιοι, όπως επιτρεπόταν, αλλά λιγότεροι.

Το ότι η ΠΑΕ ΠΑΟΚ τους έδωσε τα εισιτήρια για να μπουν στο γήπεδο, ενώ το πανελλήνιο αναρωτιόταν τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη με τους περίφημους «συνδεσμίτες» προκάλεσε απορία – το γεγονός απλά μαρτυρούσε μεταξύ άλλων και το φόβο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

Ήταν φανερά όλοι «οργανωμένοι» και το καταλάβαινες από την ομοιομορφία τους: μαύρα ρούχα και κουκούλες – αυτά αποτελούν την πανοπλία του σύγχρονου συνδεσμίτη, καθώς κανείς δεν φορά τη φανέλα της ομάδας του π.χ.

Όταν στο 19ο λεπτό του ματς, το παιγνίδι σταμάτησε για να αποδοθεί ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον αδικοχαμένο Αλκη οι μισοί από αυτούς (τουλάχιστον…) όχι μόνο δεν χειροκρότησαν, αλλά έβαλαν τα χέρια στις τσέπες – κάποιοι γελούσαν κιόλας.

Μια μέρα αργότερα κάποιοι από αυτούς φρόντισαν να καταστρέψουν το γκράφιτι για τον Άλκη που υπήρχε στην οδό Δελφών. Αφού έσβησαν την επιγραφή «ο Αλκης ζει» έγραψαν πάνω της ένα τεράστιο «ΠΑΟΚάρα», αποδεικνύοντας πως παραμένουν αμετανόητοι.

Όταν κάτι μήνες αργότερα έβγαλαν το πανό «Αδέρφια κρατάτε γερά» αρκετός κόσμος σκανδαλίστηκε. Για μένα εκείνη η πρώτη εικόνα τους στο γήπεδο μετά τη δολοφονία ήταν απλά προφητική: η βία τους είναι στάση ζωής. Και δεν αλλάζει.

Τα δάκρια του Πρίντεζη κι ο Αραούχο

Η δεύτερη εικόνα που κρατάω είναι η εικόνα του μπασκετμπολίστα του Ολυμπιακού Γιώργου Πρίντεζη τη στιγμή που υπήρξε διακοπή του ματς της ομάδας του με τον Αρη την πρώτη Δευτέρα μετά την δολοφονία του Αλκη – πάλι φυσικά στο 19ο λεπτό. Δεν ξέρω πόσοι πια την θυμόσαστε. Ο Πρίντεζης ήταν βετεράνος κι όχι κανένα νεούδι. Τα μάτια του έχουν δει πολλά στα γήπεδα – ίσως τα πάντα. Κι όμως αυτά τα μάτια βούρκωσαν και μαζί τους βούρκωσαν και τα μάτια όποιου είδε την σκηνή. Δίπλα σε αυτή την εικόνα βάζω στο ίδιο κάδρο την εικόνα του Σέρχιο Αραούχο, ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και καθώς φαίνεται ανθρώπου σπάνιου. Η δολοφονία τον άγγιξε σε σημείο που έφτασε να γνωρίσει τους γονείς του παιδιού και να γίνει και φίλος τους. Δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο ποτέ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΔΩ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News