Μίμης Παπαϊωάννου: Η νύχτα που έφτασε για πρώτη φορά στις... πύλες του Παραδείσου!
Ο Μίμης Παπαϊωάννου έφυγε από τη ζωή 15 Μαρτίου… Μια μέρα πριν την 16η μέρα του πρώτου μήνα της Άνοιξης του 1977 ο κόσμος τον είδε να αγγίζει για πρώτη φορά τον ουρανό με ένα άλμα του που έμεινε στην ιστορία!
15 Μαρτίου 2023: Η μέρα που θα μνημονεύεται στα βάθη των αιώνων ως αυτή που ο ένας και μοναδικός Μίμης Παπαϊωάννου άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου και ξεκίνησε το ταξίδι του προς την αθανασία.
16 Μαρτίου 1977: 46 χρόνια… παρά μία μέρα νωρίτερα, ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα, άγγιζε για πρώτη φορά τον ουρανό, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια και πετώντας στα σύννεφα του μεγαλείου και της δόξας.
Ένα άλμα που έμεινε στην ιστορία! Μια κεφαλιά που υπέγραψε το μεγαλύτερο έπος στις χρυσές σελίδες που τεράστιου συλλόγου που φέρει το όνομα Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως.
«Νόμιζες ότι πέταγε! Σηκωνόταν και έμενε εκεί!»… Τόσο απλά!
Ήταν το 82ο λεπτό της μεγαλύτερης στιγμής της ευρωπαϊκής διαδρομής της ΑΕΚ. Ήταν η στιγμή που η λέξη «θαύμα» αποκτούσε επικές διαστάσεις στο χορτάρι της Νέας Φιλαδέλφειας!
Όσες φορές κι αν παρακολουθήσεις εκείνη την κεφαλιά, μένεις με το στόμα ανοιχτό. Βλέπετε, εκείνον τον καιρό δεν υπήρχαν ούτε σύγχρονα γυμναστήρια, ούτε επιστημονική συνδρομή στη βελτίωση των σωματικών αρετών κάθε ποδοσφαιριστή. Υπήρχε μόνο το θεόσταλτο ταλέντο, η καρδιά και η ατομική προπόνηση.
Χρειαζόταν να ήσουν ευλογημένος από το Θεό για να μπορείς να… κρατιέσαι στον αέρα, την ώρα που ακόμη και Άγγλοι αμυντικοί σε χάζευαν προσγειωμένοι στο έδαφος. Ή να επιχειρείς… ιπτάμενες κεφαλιές με βγαλμένες από τον… επόμενο αιώνα!
Αυτό ήταν, όμως, ο ανυπέρβλητος Μίμης Παπαϊωάννου. Μια θεόσταλτη ευλογία για την ΑΕΚ, τους φίλους της και ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι εκείνη η κεφαλιά, θα μας θυμίζει πάντα την πρώτη φορά που ο «Μίμαρος»… πέταξε στους ουρανούς!