ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λίγο μαστίγιο, πολύ καρότο...

Ξαφνικά ανάβουν τα αίματα, κυκλοφορούν προβληματισμοί, ο κόσμος νιώθει ότι αυτό που παρακολουθεί είναι ένα είδος κριτικής και θεωρεί ότι η κριτική είναι πάντα γόνιμη. Το πιο ενδιαφέρον είναι οι αλλαγές στις κρίσεις για ομάδες, προπονητές, παράγοντες εξαιτίας ενός και μόνο αποτελέσματος. Ο Ολυμπιακός είναι ένα ωραίο παράδειγμα. Πριν τη ρεβάνς με τη Λουντογκόρετς ήταν μια μηχανή που έχει τον τρόπο να περνά προκριματικούς, είχε ένα προπονητή που ήξερε το πώς να παρουσιάσει την κατάλληλη ομάδα στα κρίσιμα ματς και μια διοίκηση με χρήσιμους ανθρώπους. Μετά από ένα αποκλεισμό (στα πέναλτι μάλιστα) είναι «μια ομάδα που χρειάζεται πέντε – έξι παίκτες», έχει «ένα προπονητή με εμμονές», «δεν παίζει ποδόσφαιρο εδώ και ένα χρόνο», «δημιουργεί προβλήματα στον εαυτό του γιατί συνέχεια πουλάει τους καλύτερους παίκτες του» και μάλλον βαδίζει προς την καταστροφή.

Όλα αυτά δεν τα λένε οι αντίπαλοί του (αυτοί απλά εύχονται να διώξει τον προπονητή του και δυο τρεις παίκτες του από αυτούς που του έδωσαν τα δυο τελευταία πρωταθλήματα), αλλά τα λένε πολλοί οπαδοί του. Από χθες και κάποιοι δημοσιογράφοι – έστω και συγκαλυμμένα. Κανείς ακόμα δεν έχει γράψει «διώξτε τον Μαρτίνς», αλλά κάμποσοι έχουν αραδιάσει τους λόγους που μια αλλαγή προπονητή είναι απαραίτητη μιλώντας για «χαλαρά λουριά» στο Ρέντη, «παίκτες που αποβάλλονται και κάνουν πέναλτι για ψύλλου πήδημα», «κακό ποδόσφαιρο» κτλ κτλ. Θεωρώ όλα αυτά ένα απλό σύμπτωμα της αδυναμίας να γίνει δεκτό ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και ήττες και αποτυχίες. Αλλά θα θυμίσω μερικά πράγματα που μάλλον ξεχάστηκαν.

Για να διαβάσετε τη συνέχεια πατήστε εδώ!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News