Συνέντευξη Πέτρος Ραβούσης: «Έμπαινε στα αποδυτήρια ο Μπάρλος και μας κουνούσε τα λεφτά!»

Φεβρουάριος του 1976. Ολόκληρη η Ελλάδα συγκλονίζεται από μια ιστορική «ιατρική ανακάλυψη». Ένας 36χρονος δικηγόρος με το όνομα Γιώργος Καματερός ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε το φάρμακο κατά του καρκίνου, μέσω ενός θαυματουργού νερού που περιείχε πετρώματα από την Κω.

Στους δρόμους της Αθήνας και των μεγάλων ελληνικών πόλεων, επικρατεί πανικός! Χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν να συναντήσουν μια από τις υδροφόρες του δικηγόρου, που υποτίθεται ότι θα τους προμήθευαν το ιαματικό νερό!

Τι κι αν η επιστημονική ιατρική κοινότητα αντιδρούσε αποκαλώντας – όπως ήταν εύλογο – απατεώνα τον δικηγόρο; Τι κι αν η υστερία που εξαπλωνόταν ως μάστιγα σε κάθε γωνιά της Ελλάδος είχε οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο ενός μικρού παιδιού με λευχαιμία στο νοσοκομείο «Αγλαϊα Κυριακού»; (σ.σ. οι γονείς 18 παιδιών σταμάτησαν τη θεραπεία που είχαν συστήσει οι γιατροί, θεωρώντας ότι θα έσωζαν τα παιδιά τους με ένα ποτήρι νερό)…

Στις 18 Μαρτίου 1976, οι υδροφόρες του Καματερού βρέθηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια! Χιλιάδες κόσμου πολιόρκησε το γήπεδο της ΑΕΚ, με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρά επεισόδια, που την επόμενη μέρα έγιναν πρωτοσέλιδα ακόμη και στον αθλητικό Τύπο της εποχής.

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ» που αναφερόταν στους παίκτες της ΑΕΚ που ήπιαν το «θαυματουργό νερό» του Καματερού τον Μάρτιο του 1976.

Ανάμεσα στους ανθρώπους που έπεσαν θύματα του Καματερού εκείνο το απόγευμα στη Νέα Φιλαδέλφεια, ήταν και πέντε ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ. Οι Γιώργος Σκρέκης, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Γιώργος Δέδες, Σπύρος Στεφανίδης και ο Πέτρος Ραβούσης. Άθελά τους είχαν γίνει πρωταγωνιστές σε μια από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Ίσως να ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε άνθρωπος να… κοροϊδέψει τον Πέτρο Ραβούση στο χορτάρι της Νέας Φιλαδέλφειας. Γιατί οι περισσότεροι αντίπαλοι των ομάδων της ΑΕΚ που επισκέπτονταν την ιστορική της έδρα, πέρναγαν δύσκολες στιγμές απέναντι σε έναν από τους πιο δυνατούς και αποτελεσματικούς κεντρικούς αμυντικούς που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα με τον δικέφαλο αετό στο στήθος.

Τα έφερε έτσι η μοίρα, μάλιστα, που ο Ραβούσης έμελλε να ζήσει από διαφορετικά πόστα ορισμένες από τις πιο ιστορικές στιγμές του γηπέδου της «Ένωσης». Από το νερό του Καματερού, μέχρι την ιστορική πρόκριση επί της ΚΠΡ και από το «κιτρινόμαυρο» νταμπλ του 1978, στη θυελλώδη επιστροφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς στο «Νίκος Γκούμας» ως προπονητής του Ολυμπιακού.

Μισό αιώνα (51 χρόνια για την ακρίβεια) από την πρώτη φορά που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα, ο Πέτρος Ραβούσης έρχεται να κολλήσει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr και να θυμηθεί νύχτες θριάμβων, αλλά και στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης, είτε στον αγωνιστικό χώρο, είτε στους πάγκους.

Κύριε Ραβούση έχετε γεννηθεί στη Σκύδρα;

Για την ακρίβεια στα Καλύβια Πέλλας, που ανήκουν πλέον στον Δήμο Σκύδρας.

Εκεί περάσατε τα παιδικά σας χρόνια;

Τα παιδικά μου χρόνια, λόγω του σχολείου ήταν μοιρασμένα. Πήγα δημοτικό στην Έδεσσα και εκεί ουσιαστικά ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, στην ακαδημία που είχε φτιάξει ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ, ο Φόρης Γεντζής. Όμως έπρεπε να πάω γυμνάσιο στην Νάουσα και έτσι ουσιαστικά σταμάτησα το ποδόσφαιρο.

«Είχα περάσει δοκιμαστικά στον ΠΑΟΚ, όμως ο Τάκης Κωνσταντινίδης με έστειλε στην ΑΕΚ»

Ναι αλλά τελικά όχι μόνο συνεχίσατε, αλλά γράψατε και ιστορία.

Το καλοκαίρι ο Τάκης Κωνσταντινίδης έφτιαξε ομάδα στη Σκύδρα και μου ζήτησε να παίξω. Εγώ τότε έπαιζα λίμπερο και αναγκάστηκα να μένω στην Νάουσα και να πηγαίνω εκεί σχολείο και στην Σκύδρα ήμουν μόνο τις Κυριακές για τους αγώνες.

Το ταλέντο όμως δεν κρύβεται και έτσι κι εσείς καταφέρατε να διακριθείτε.

Θυμάμαι ότι ήταν την περίοδο του Πάσχα, όταν ήμουν πλέον 18 χρονών. Τότε είχα περάσει δοκιμαστικά από τον ΠΑΟΚ, αλλά και από τον Άρη, που είχαν μάθει για εμένα. Όμως ο Κωνσταντινίδης μου είπε ότι είχε επαφές με την ΑΕΚ και θα με έστελνε να με δοκιμάσει ο Μπράνκο Στάνκοβιτς. Ο ίδιος είχε παρακολουθήσει δύο προετοιμασίες της ΑΕΚ και είχε γνωριστεί με τους ανθρώπους της.

Έτσι κατεβήκατε στην Αθήνα;

Κατέβηκα στην ΑΕΚ και θυμάμαι ότι ήταν Τρίτη. Η προπόνηση εκείνη την ημέρα ήταν μόνο για τη φυσική κατάσταση, με αποτέλεσμα ο Στάνκοβιτς να με κρατήσει στο τέλος για να δει την τεχνική μου. Την επόμενη μέρα, την Τετάρτη, η προπόνηση είχε και διπλό και εκεί με έβαλε. Πήγα αρκετά καλά, οπότε στο τέλος με φώναξε μαζί με τον διερμηνέα του. Με ρώτησε τότε: “Τι κάνεις μικρέ”;. Εγώ του είπα ότι πηγαίνω ακόμα σχολείο και τότε μου είπε πως με θέλει στην ομάδα, αλλά αν δεν τελειώσω το σχολείο δεν θα με πάρει.

Ο Πέτρος Ραβούσης ανάμεσα σε Σπύρο Στεφανίδη και Σάκη Ζαρζόπουλο σε προπόνηση της ΑΕΚ το 1974.

Τελικά τι έγινε;

Εγώ όντως τελείωσα το σχολείο, αλλά κανείς δεν είχε ενοχλήσει και δεν ήξερα τι θα γίνει. Σχεδόν το είχα ξεχάσει. Όμως τελικά, με φώναξαν στην Αθήνα και κατέβηκα στα γραφεία όπου και συναντήθηκα με τον Παπασταματίου που ήταν γενικός αρχηγός. Στη συνέχεια πήγα στο μαγαζί που είχαν με αθλητικά οι Μαρόπουλος, Τζανετής και μου έδωσαν ρούχα για να φύγω για προετοιμασία στο Πισοδέρι στη Φλώρινα. Εκεί θα έκανε προετοιμασία η ΑΕΚ.

Πως σας φάνηκε όταν μπήκατε στην ομάδα;

Ένα θα σου πω. Μόλις είδα μπροστά μου τον Μίμη Παπαϊωάννου να με υποδέχεται με έπιασε… δέος. Κατάλαβα τότε πόσο σοβαρά θα ήταν τα πράγματα. Βέβαια ήμουν αποφασισμένος να πετύχω και να κάνω τη δική μου καριέρα.

«Ένα θα σου πω. Μόλις είδα μπροστά μου τον Μίμη Παπαϊωάννου να με υποδέχεται με έπιασε… δέος. Κατάλαβα τότε πόσο σοβαρά θα ήταν τα πράγματα»

Υπογράψατε αμέσως ως επαγγελματίας;

Τότε η ΑΕΚ μπορούσε να με πάρει ως ερασιτέχνη, σε περίπτωση που δεν με έδινε η ομάδα μου ή ως επαγγελματία. Τελικά με πήρε από την Σκύδρα ως ερασιτέχνη και η ομάδα πήρε κάποια χρήματα. Ήταν το 1972, αλλά στις 22-23 Νοεμβρίου και αφού είχα παίξει στο τουρνουά του ΟΠΑΠ, έγινα τελικά επαγγελματίας.

Ο Πέτρος Ραβούσης δίπλα στον Θωμά Μαύρο, στην πρώτη εκδήλωση που εμφανίστηκε ο κορυφαίος Έλληνας γκολτζής στη Νέα Φιλαδέλφεια, σε φιλικό με τους παλαίμαχους της «Ένωσης», το 1975.

Θυμάστε το πρώτο σας παιχνίδι;

Φυσικά το θυμάμαι. Είχα μπει αλλαγή σε ένα ματς στη Φιλαδέλφεια όπου χάσαμε από τον Ολυμπιακό 1-5. Εγώ ήμουν παιδί ακόμα και φυσικά δεν είχα κάνει καθόλου επαγγελματική προπόνηση. Αποτέλεσμα ήταν, από τη στιγμή που ο Στάνκοβιτς με έβαζε να πάθω υπερκόπωση τον Γενάρη-Φλεβάρη. Ο Στάνκοβιτς νόμιζε ότι δεν κάνω καλή ζωή, όμως εγώ πραγματικά δεν είχα δύναμη για να κάνω κάτι. Ήμουν προπόνηση-σπίτι-αγώνας-σπίτι. Τότε δεν είχαμε τα μέσα για αποθεραπείες και τέτοια πράγματα.

Τελικά όμως τα καταφέρατε.

Έφυγε ο Στάνκοβιτς και ανέλαβε ο Μπίγκαμ, ο οποίος χαλάρωσε τις προπονήσεις και έτσι κατάφερα κι εγώ να συνέλθω και να μπω σε κανονικούς ρυθμούς. Αργότερα πήρε την ομάδα ο Κωνσταντίνος Χατζημιχάλης, ο οποίος ήταν προπονητής και στην δεύτερη ομάδα και με ήξερε και έπαιξα σε 16 ματς. Τη Δεύτερη χρονιά με τον Στάν Άντερσον προπονητή έπαιξα σε 26 παιχνίδια και πλέον είχα καθιερωθεί.

Ζήσατε μεγάλες στιγμές στην ΑΕΚ.

Μεγάλες πραγματικά. Η πορεία μέχρι τα ημιτελικά του ΟΥΕΦΑ, το νταμπλ του 77-78, το πρωτάθλημα του 1979 όταν δεν κατέβηκε ο Ολυμπιακός στο μπαράζ. Συνεργάστηκα με μεγάλους προπονητές, όπως ο Φάντροκ, ο Τσαϊκόφσκι, μεγάλους συμπαίκτες, όπως Παπαϊωάννου, Μπάγεβιτς, Νικολάου, Νικολούδης, Πομώνης, Μαύρος, Βιέρα…

«Όλα τα μπαλκόνια, είχαν κρεμάσει κάτι κίτρινο. Όλος ο κόσμος πανηγύριζε για την πρόκρισή μας!»

Να γυρίσουμε σε μια από τις μεγάλες βραδιές σας, αυτή με την ΚΠΡ. Πως τη θυμάστε;

Ξεχνιέται; Δεν μπορεί να ξεχαστεί αυτή η βραδιά. Ήταν ο τρόπος που παίξαμε και καταφέραμε να πάμε το ματς στην παράταση και τελικά στα πέναλτι. Θα σου πω και την προσωπική μου ιστορία από εκείνο το βράδυ.

Αυτό θέλω. Ιστορίες.

Όταν ήρθε η ώρα να πάω για να χτυπήσω το πέναλτι, ξεκίνησα από το κέντρο του γηπέδου. Κάποια στιγμή, ενώ η Φιλαδέλφεια ήταν γεμάτη, άκουγα μόνο τα βήματά μου. Τότε είπα στον εαυτό μου: “Πέτρο τι πας να κάνεις; Εάν το βάλεις θα πουν όλοι ότι εντάξει, έβαλες ένα πέναλτι. Αν το χάσεις όμως”; Τελικά έφτασα στη μπάλα και όλα πήγαν καλά. Το έβαλα και κερδίσαμε εκείνο το βράδυ την πρόκριση. Μετά το ματς δεν το είχα ξαναδεί ποτέ μου αυτό που έγινε στην Αθήνα. Όλα τα μπαλκόνια, είχαν κρεμάσει κάτι κίτρινο. Όλος ο κόσμος πανηγύριζε για την πρόκρισή μας.

Σπάνιο φωτογραφικό στιγμιότυπο μετά τη θριαμβευτική πρόκριση της ΑΕΚ επί της Ντέρμπι το 1976, με τον Πέτρο Ραβούση να πανηγυρίζει σαν… μικρό παιδί έχοντας στο πλευρό του Νικολούδη, Στεργιούδα και Τάσο.

Μεγάλη στιγμή φυσικά θα ήταν και η κατάκτηση του νταμπλ.

Φυσικά δεν το συζητάμε. Μεγάλες και ιστορικές στιγμές. Είχαμε και πρόεδρο τον Μπάρλο, ο οποίος ότι σου έλεγε ήταν συμβόλαιο. Μάλιστα μας έκανε και πλάκα. Δεν είχαμε ξεκινήσει καλά τη χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα και έμπαινε στα αποδυτήρια και μας έδειχνε τα λεφτά. Μας έλεγε: “Εδώ έχω τα λεφτά σας, αλλά τι να σας κάνω; Δεν μπορείτε να κερδίσετε και δεν μπορείτε να τα πάρετε”. Ήταν τρομερός άνθρωπος.

«Ο Χρούμπες και ο Μπρίγκελ ήταν κορμιά σαν… τείχη!»

Στην ΑΕΚ μείνατε 12 χρόνια ως παίκτης πριν αποχωρήσετε.

Μετά το Ευρωπαϊκό που πήγα με την Εθνική ομάδα, είχα κάποιους τραυματισμούς με αποτέλεσμα να φύγω για να πάω στον Λεβαδειακό.

Ως ποδοσφαιριστής είχατε την τύχη να παίξετε και στην Εθνική ομάδα και μάλιστα να βρεθείτε στα τελικά του EURO 1980 στην Ιταλία.

Υπέροχες αναμνήσεις από εκείνη τη συμμετοχή. Προπονητής ήταν ο Αλκέτας Παναγούλιας και εμένα με χρησιμοποίησε στο παιχνίδι με τη Γερμανία. Μάλιστα επειδή μας έβαλε μαζί με τον Νικολάου, μας ζήτησε να μην παίξουμε όπως στην ΑΕΚ, όπου προσπαθούσαμε να βγάλουμε οφ σάιντ τους αντιπάλους, αλλά να παίξουμε κλειστά στην άμυνα.

Όταν όμως ξεκίνησε το ματς και είδαμε τα θηρία, τους Χρούμπες, Μπρίγκελ, Ρουμενίγκε, Καλτς και τους υπόλοιπους καταλάβαμε ότι δεν μπορούσαμε να τους κοντράρουμε. Ειδικά ο Χρούμπες, αλλά και ο Μπρίγκελ ήταν τέτοια κορμιά σαν… τείχη. Αποφασίσαμε με τον Λάκη να παίξουμε τελικά τεχνητό οφ σάιντ και όταν το ματς έληξε 0-0, ο προπονητής της Γερμανίας, ο Γιουπ Ντέρβαλ έδειξε έκπληκτος στις δηλώσεις του. “Είχαμε κατασκοπεύσει την Ελλάδα και ποτέ δεν έπαιζε με τεχνητό οφ σάιντ. Δεν πίστευα ότι οι Έλληνες μπορούν να παίξουνε έτσι”, είχε πει.

Όντας πλέον αρχηγός της ΑΕΚ, ο Πέτρος Ραβούσης σε αναμνηστική φωτογραφία με τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα, πριν από την έναρξη ντέρμπι ΑΕΚ – Παναθηναϊκού στη Νέα Φιλαδέλφεια το 1984.

Πάμε τώρα στην εποχή όπου σταματήσατε το ποδόσφαιρο και ήρθε η στιγμή για να βρεθείτε στον πάγκο της ΑΕΚ δίπλα στον Μπάγεβιτς. Πως έγινε;

Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο, τότε πρόεδρος στην ΑΕΚ ήταν ο Γιδόπουλος και πήρε την απόφαση να δώσει την ομάδα στον Ντούσαν. Εγώ έψαξα και βρήκα το τηλέφωνό του και μιλήσαμε και αποφασίσαμε να πορευτούμε μαζί.

Όχι απλά πορευτήκατε, αλλά γράψατε ιστορία.

Είχαμε σημαντικές επιτυχίες και δημιουργήσαμε μια εξαιρετική ομάδα. Στα 8 χρόνια που ήμασταν μαζί ζήσαμε μεγάλες στιγμές και πανηγυρίσαμε τίτλους.

Η Άντζελα Δημητρίου αφιερώνει τις μεγάλες της επιτυχίες στον Πέτρο Ραβούση, στο γλέντι της ΑΕΚ στη «Νεράιδα» μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1994.

Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το μυστικό της επιτυχίας σας;

Το γεγονός ότι καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα από την πρώτη μας χρονιά. Δεν ήταν ακριβώς ο στόχος μας, αλλά αυτό μας έδωσε χρόνο να μπορέσουμε να χτίσουμε την ομάδα όπως θέλαμε. Βρήκαμε την ηρεμία που χρειαζόμασταν, το κλίμα ήταν εξαιρετικό και μπορέσαμε να κάνουμε ότι είχαμε σχεδιάσει.

«Στην αρχή δεν πιστεύαμε με τον Μπάγεβιτς ότι ο Βάιος Καραγιάννης μπορούσε να παίξει βασικός στην ΑΕΚ. Με τη δουλειά του, όμως, μας κέρδισε!»

Από τα χέρια σας πέρασαν μεγάλοι παίκτες.

Φυσικά. Ποιον να πρωτοθυμηθώ. Σαβέβσκι, Μανωλάς, Μπατίστα, Ατματζίδης, Κοπιτσής, Κασάπης, Δημητριάδης, Αλεξανδρής, Σαμπανάσοβιτς, Σαββίδης, Μπορμπόκης, Κετσπάγια, Τσάρτας και τόσοι άλλοι που δεν θέλω να τους ξεχάσω και να μην τους αναφέρω. Κάθε χρόνο προσπαθούσαμε να κάνουμε συγκεκριμένες προσθήκες στην ομάδα για να μην χάνεται η ισορροπία και να μην αλλοιώνετε ο χαρακτήρας της.

Ο Πέτρος Ραβούσης με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον Νίκο Πανταζή στον πάγκο της ΑΕΚ, κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης με τη Μονακό για το Κύπελλο Πρωταθλητριών τον Σεπτέμβριο του 1993.

Υπήρξε κάποιος παίκτης που να μην το περιμένατε, αλλά τελικά να σας “κέρδισε” και να έκανε καριέρα;

Βέβαια. Ο Βάιος Καραγιάννης. Στην αρχή δεν πιστεύαμε ότι θα μπορέσει να γίνει βασικός στην ομάδα. Όμως με την δουλειά του και με το πάθος του, κατάφερε να μας κερδίσει και να βρει θέση στην ομάδα. Ήταν υπάκουος και δούλεψε πολύ για να τα καταφέρει.

Πάμε τώρα και σε δύσκολες ερωτήσεις, καθώς μείνατε για πολλά χρόνια δίπλα στον Μπάγεβιτς. Πως ήταν με τα μεγάλα ονόματα;

Δεν είχε ποτέ πρόβλημα. Τι πρόβλημα να έχει; Αυτά ήταν πράγματα που δεν ξέρω από που έβγαιναν. Ίσως και οι δημοσιογράφοι να έβλεπαν κάποια πράγματα και να έκαναν λάθος εκτιμήσεις, αλλά πρόβλημα δεν είχε ποτέ και με κανέναν.

Ήρθε όμως και η στιγμή όπου έφυγε από την ομάδα. Σίγουρα έχετε άποψη για το τι έγινε τότε.

Έχω φυσικά άποψη, αλλά δεν χρειάζεται να την εκφέρω. Ο Τροχανάς ήταν γενικά δύσκολος άνθρωπος. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς πήρε την απόφασή του τότε να φύγει από την ομάδα και να πάει στον Ολυμπιακό. Ήταν δική του απόφαση.

«Δεν άξιζε τέτοια συμπεριφορά ο Μπάγεβιτς. Το είχα πει και τότε, το επαναλαμβάνω και σήμερα!»

Εσείς πως νιώσατε τότε;

Εγώ έμεινα μόνος στην ομάδα, αλλά κατάφερα να πάρω το Σούπερ Καπ και το κύπελλο.

Όταν ήρθε για πρώτη φορά αντίπαλος στην Νέα Φιλαδέλφεια ο κ. Μπάγεβιτς μιλήσατε;

Φυσικά.

Με τον Βεριντιάνο Μαρτσέλο, ως πρώτος προπονητής της ΑΕΚ, σε αγώνα με τον Αθηναϊκό στο Βύρωνα, τον Νοέμβριο του 1996.

Τι είπατε;

Αυτά είναι δικά μας θέματα.

Να το ρωτήσω διαφορετικά τότε. Εσείς πως νιώσατε όταν είδατε την αντιμετώπιση που είχε;

Ήταν πολύ άσχημο. Είχε προσφέρει πολλά στην ομάδα ως παίκτης και ως προπονητής και δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά. Εγώ τότε το είχα πει και το λέω και τώρα, ότι η συμπεριφορά προς τον Μπάγεβιτς ήταν καταδικαστέα και φυσικά και τότε τα είχα καταδικάσει όλα όσα έγιναν.

Να πάμε λοιπόν στο σήμερα. Πως είδατε την ανέγερση του νέου γηπέδου;

Είναι ένα φανταστικό γήπεδο και πραγματικά ζηλεύω αυτούς που μπορούν και αγωνίζονται σε αυτό. Ζηλεύω την τύχη τους. Εγώ το επισκέφτηκα μαζί με τον εγγονό μου τον Στάθη.

Δεν σας είδαμε στα εγκαίνια.

Δεν με κάλεσαν στα εγκαίνια και μπορώ να πω ότι μια πίκρα την έχω γι αυτό. Εγώ έζησα στην ΑΕΚ συνολικά 22 χρόνια και ουσιαστικά μέχρι κάποια στιγμή περισσότερο χρόνο είχα περάσει ως μέλος της οικογένειας της ΑΕΚ, παρά με τους γονείς μου. Δεν παραπονιέμαι όμως. Η ΑΕΚ για μένα είναι τα πάντα. Μου έδωσε τα πάντα και της έδωσα ότι είχα. Γενικά από το ποδόσφαιρο έχω καλές αναμνήσεις και μπόρεσα απ’ όσα κέρδισα να μεγαλώσω με άνεση τα παιδιά μου.

Παρά το γεγονός ότι δεν κρύβει την πίκρα του για τη μη πρόσκλησή του στην τελετή εγκαινίων της «Αγιά Σοφιάς», ο Πέτρος Ραβούσης δεν έχασε την ευκαιρία να ξεναγήσει τον εγγονό του στο χώρο που μια φορά κι έναν καιρό βρισκόταν το γήπεδο που μεγαλούργησε φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ.