Συνέντευξη Γιώργος Βλαστός: «Του την... κράταγα την απόκρουση του Σαργκάνη και τον εκδικήθηκα!»

Η δεκαετία του 1980 λογίζεται από πολλούς ως η καλύτερη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο τίτλος του πρωταθλητή μοιράστηκε σε πέντε ομάδες, ενώ αυτός του κυπέλλου σε έξι. Μεταξύ των τριών επαρχιακών που το κατέκτησαν ήταν και ο ΟΦΗ (Καστοριά και ΑΕΛ οι άλλες δύο).

Ο Γιώργος Βλαστός είχε την τιμή, ως αρχηγός της ομάδας, αλλά και ως Ηρακλειώτης γέννημα – θρέμμα, να υψώσει το τρόπαιο στον ουρανό της Αττικής. Ο “αρχηγός των ρεκόρ” όπως αναφέρεται στην ιστορία του ΟΦΗ, κολλάει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ του sportday.gr και κάνει τη δική του αναδρομή στην καριέρα του.

Μια καριέρα που ξεκίνησε από τις αλάνες του Ηρακλείου, για να φτάσει να γίνει ο νεαρότερος αρχηγός στην ιστορία της ομάδας, ο τρίτος σκόρερ της, αυτός που σημείωσε το πρώτο ευρωπαϊκό της γκολ, αυτός που σήκωσε το μοναδικός της τρόπαιο και φυσικά αυτός που πέτυχε 4 γκολ σε ένα ημίχρονο, επίδοση που δεν έχει επαναληφθεί.

Στη διάρκεια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, λίγοι ποδοσφαιριστές έχουν δει κάποια τους προσπάθεια να γίνεται σήμα στην “Αθλητική Κυριακή”. Ο Γιώργος Βλαστός και εδώ κατέγραψε ένα ρεκόρ, αφού δύο φάσεις στις οποίες συμμετείχε, υπήρχαν για χρόνια στο ξεκίνημα της εκπομπής. Η μια ήταν η κεφαλιά – ψαράκι με την οποία σκόραρε στον τελικό του κυπέλλου με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και η δεύτερη, η οποία έχει μείνει στη μνήμη όλων των Ελλήνων φιλάθλων, ήταν μια ακόμα κεφαλιά, την οποία όμως κατάφερε να βγάλει με την “απόκρουση του αιώνα” ο Νίκος Σαργκάνης στο “Γ. Καραϊσκάκης”.

Ένας ποδοσφαιριστής που αποτέλεσε σημαία της ομάδας του Ηρακλείου και για το λόγο αυτό ποτέ η διοίκηση δεν ενέδωσε στις προτάσεις για την παραχώρησή του. Άλλωστε τη δεκαετία του 1980, οι παίκτες δένονταν με τις ομάδες τους και κάθε μεταγραφή έκανε… πάταγο.

Γιώργο είσαι γέννημα – θρέμμα Ηρακλειώτης;

Γεννήθηκα στο Ηράκλειο και φυσικά πέρασα εδώ τα παιδικά μου χρόνια.

Από μικρός με μια μπάλα να υποθέσω;

Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου έτσι κι εγώ ξεκίνησα να παίζω, είτε στο σχολείο, είτε στις αλάνες.

Σε ομάδα οργανωμένα πότε έπαιξες;

Σε ηλικία 9 χρονών, όπως παίζαμε σε μια αλάνα με την παρέα μου, με είδαν άνθρωποι του Εργοτέλη. Τότε ο Εργοτέλης είχε φτιάξει την ομάδα των Ελπίδων του και με είδαν και μου πρότειναν να πάω και να υπογράψω συμβόλαιο.

Ξεκίνησες λοιπόν να παίζεις εκεί και σιγά σιγά έφτασες στην πρώτη ομάδα;

Ακριβώς. Μάλιστα κατάφερα να παίξω στην πρώτη ομάδα του Εργοτέλη, σε ηλικία 14 ετών. Τότε ο Εργοτέλης ήταν στο περιφερειακό πρωτάθλημα. Ουσιαστικά ήταν η Γ’ Εθνική κατηγορία και μπόρεσα να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα.

Δεν έμεινες όμως πολύ στον Εργοτέλη, καθώς διακρίθηκες εξίσου γρήγορα και έτσι ήρθε η μεταγραφή στον ΟΦΗ.

Με τον Εργοτέλη έκανα καλές χρονιές και μπόρεσα να πετύχω αρκετά γκολ. Την πρώτη χρονιά 20, τη δεύτερη 23 και την τρίτη 27 εάν τα θυμάμαι καλά. Οπότε είχα ήδη αρχίσει να τραβάω το ενδιαφέρον του ΟΦΗ, ειδικά όταν σκόραρα 7 γκολ σε ένα παιχνίδι. Αντίπαλος ήταν η Σάμος και εκείνο το απόγευμα κατάφερα να πετύχω αυτά τα γκολ.

Στον ΟΦΗ τότε ποιος ήταν προπονητής;

Ο Λες Σάνον ήταν προπονητής και με είχε παρακολουθήσει. Ήρθε ο Κώστας Καζανάκης που ήταν παράγοντας στην ομάδα και αφού τα βρήκαν με τον Εργοτέλη, έγινε η πρόταση για να πάω στον ΟΦΗ.

Λογική η μετακίνησή σου ως Ηρακλειώτης.

Σίγουρα και μεγάλη η αλλαγή πλέον. Η διαφορά για μένα ήταν τεράστια, καθώς μπήκα σε μια ομάδα με τεράστιους παίκτες. Αρκεί να σου πω ότι τότε στον ΟΦΗ έπαιζε ο Ιορντανέσκου που για μένα είναι ένας από τους κορυφαίους ξένους που έχουν περάσει από τα ελληνικά γήπεδα. Από εκεί που έπαιζα στην Γ’ Εθνική, ξαφνικά βρέθηκα να είμαι συμπαίκτης του Ιορντανέσκου.

Πως ήταν η κατάσταση στην ομάδα;

Ο ΟΦΗ από τότε ήταν μια νοικοκυρεμένη ομάδα. Είχε έρθει και ο Γκέραρντ ως προπονητής με αποτέλεσμα να βρίσκεται και στο ξεκίνημα της μεγάλης πορείας που έκανε τα επόμενα χρόνια. Η διοίκηση ήταν σταθερή και γενικά είχαμε την ηρεμία μας.

«Ο Γκέραρντ δημιούργησε μια οικογένεια, αν και στην αρχή δεν ήταν καλά τα πράγματα»

Ήταν εγγύηση και η παρουσία του Γκέραρντ.

Ο Γκέραρντ είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα που ήταν πραγματική οικογένεια. Είχε τη δική του μεθοδολογία και φυσικά και η προπόνηση που κάναμε ήταν πρωτοποριακή. Στην αρχή βέβαια δεν ήταν και τόσο καλά τα πράγματα, γιατί δεν είχαμε ξεκινήσει καλά και υπήρχε και γκρίνια. Γρήγορα όμως καταφέραμε να βρούμε τα αποτελέσματα και τότε όλα άλλαξαν.

Έπαιξες γρήγορα και σε ευρωπαϊκό παιχνίδι και έχεις μείνει στην ιστορία της ομάδας.

Ναι γιατί κατάφερα να σημειώσω το πρώτο ευρωπαϊκό γκολ του ΟΦΗ στον αγώνα με την Χάιντουκ. Πραγματικά είναι κάτι που το θυμάμαι ακόμα ως όνειρο και φυσικά θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Τα συναισθήματά μου ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να τα εκφράσω με λόγια.

Έχεις μείνει και στην ιστορία ως ο νεαρότερος παίκτης που έγινε αρχηγός της ομάδας. Πως έγινε αυτό;

Δεν ξέρω να σου πω ακριβώς. Προφανώς επειδή ήθελαν κάποιον Ηρακλειώτη για αρχηγό με επέλεξαν οι υπόλοιποι παίκτες. Ουσιαστικά με ψήφισαν όλοι τους και εγώ δεν ψήφισα τον εαυτό μου (γέλια).

«Ο γιατρός που με έστειλε ο Γκέραρντ το 1985 μου έσωσε την καριέρα!»

Έγινες αρχηγός σε ηλικία 18 ετών, αλλά δεν ήταν όλα ρόδινα για εσένα, καθώς είχες και σοβαρό τραυματισμό.

Ήταν το 1985 και μάλιστα έμεινα εκτός αγωνιστικών χώρων για 13 μήνες. Τότε ο Γκέραρντ με έστειλε στην Ολλανδία και επισκέφτηκα τον γιατρό της εθνικής Ολλανδίας, τον Χόγκεμπραντ. Θυμάμαι ακόμα το όνομά του, καθώς αυτός ήταν που μου έσωσε την καριέρα και μπόρεσα να συνεχίσω.

Έτσι μπόρεσες να σηκώσεις και το κύπελλο ως αρχηγός της ομάδας.

Ήταν μια εκπληκτική πορεία που κάναμε τότε μέχρι και τον τελικό και φυσικά καταφέραμε να γράψουμε τη “χρυσή σελίδα” στην ιστορία της ομάδας. Ένα βράδυ που επίσης δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, καθώς ένας τίτλος είναι πάντα αυτό που ονειρεύεται ο κάθε παίκτης. Τότε βέβαια είχαμε κάνει και εντυπωσιακή πορεία στο πρωτάθλημα, εκτός από το κύπελλο.

Εσύ όμως δεν σκόραρες σε εκείνο τον τελικό, αλλά στον επόμενο κόντρα στον Ολυμπιακό.

Όταν σκοράρεις σε έναν τελικό κυπέλλου, είναι σημαντικό επίτευγμα, αλλά φυσικά δεν συγκρίνεται με την κατάκτηση του τροπαίου. Μπορεί να έβαλα γκολ στον τελικό με τον Ολυμπιακό, αλλά χάσαμε 4-2. Δεν είναι το ίδιο συναίσθημα φυσικά με την κατάκτηση του κυπέλλου στον τελικό με τον Ηρακλή.

Συμμετείχες και σε μια ακόμα φάση που έχει μείνει ιστορική στο ελληνικό ποδόσφαιρο και φυσικά αναφέρομαι στην απόκρουση του Σαργκάνη στο Καραϊσκάκη.

Τον Νίκο τον θαύμαζα πάντοτε ως παίκτη και στην Εθνική ομάδα. Εάν μου πεις τι θυμάμαι από αυτόν, είναι φυσικά η μεγάλη εμφάνιση που είχε κάνει με την Εθνική στη Δανία και μετά η φάση με την κεφαλιά μου στο Καραϊσκάκη. Πραγματικά δεν μπορώ, ακόμα και σήμερα να καταλάβω πως το έκανε.

Πως την θυμάσαι τη φάση;

Θυμάμαι ότι την μπάλα την είχε ο Γιάννης Πετράκης και έκανε μια εξαιρετική σέντρα. Έφτασε μπροστά μου η μπάλα και έκανα την κεφαλιά και θεώρησα ότι σκόραρα. Όταν είδα τον Νίκο να απογειώνεται και τελικά να καταφέρνει να διώξει τη μπάλα “τρελάθηκα”. Πήγε πάνω του και τον φίλησε ο Θαλής Τσιριμώκος και φυσικά μετά τον αγώνα του έδωσε κι εγώ συγχαρητήρια. Φυσικά του το “κράταγα” και τον ξεπλήρωσα αργότερα (γέλια).

«Πλησιάζω τον Σαργκάνη και του λέω… τώρα σε ισοφάρισα 1-1!»

Τι εννοείς;

Μετά από δύο χρόνια, σε ένα παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο Ηράκλειο, κατάφερα να σκοράρω με το αριστερό. Ήταν ένα τρομερό σουτ, που δεν μπόρεσε να το βγάλει ο Σαργκάνης. Τότε μετά το ματς πήγα και του είπα: “Τώρα σε ισοφάρισα. 1-1” (γέλια).

Μια και αναφέρθηκες σε παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, θέλω να σταθούμε σε αυτά τα ματς. Σας πείραζαν όσα λέγονταν;

Με όλες τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες τα παιχνίδια είχαν ένταση. Θυμάμαι και με την ΑΕΚ και με τον Ολυμπιακό, αλλά φυσικά και με τον Παναθηναϊκό. Εμείς είχαμε καταφέρει να τους κερδίσουμε όλους. Με τον Παναθηναϊκό για παράδειγμα είχαμε κάνει μεγάλο ματς, σε εκείνο το 4-3 όπου είχαμε προηγηθεί με 3-0 και 4-1 και εγώ είχα σκοράρει. Όλα τα παιχνίδια είχαν ένταση και κανείς δεν περνούσε εύκολα από την έδρα μας.

Εκτός από αυτό το ματς, εσένα σου έχει μείνει στη μνήμη κάποιο άλλο;

Θυμάμαι ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, όπου κερδίσαμε 4-1 και ουσιαστικά σιγουρέψαμε την έξοδό μας στην Ευρώπη. Σε εκείνο το ματς επικρατούσε μεγάλη ένταση και θυμάμαι ότι από τη διοίκηση μας ενημέρωσαν πως θα πρέπει να φύγουμε νωρίτερα από το ξενοδοχείο γιατί ήταν τόσος πολύς ο κόσμος που είχε έρθει να μας εμψυχώσει που θα καθυστερούσαμε να φτάσουμε στο γήπεδο. Εκείνο το απόγευμα το νιώθαμε ότι θα κερδίσουμε. Δεν γινόταν αλλιώς. Εγώ είχα την τύχη να σκοράρω δύο φορές σε εκείνο το ματς.

Έχεις και ένα ακόμα ρεκόρ με τον ΟΦΗ.

Λες για τα 4 γκολ σε ένα ημίχρονο; Ναι έγινε με αντίπαλο τον Πιερικό στο πλαίσιο της Α’ Εθνικής και φυσικά είναι μια επίδοση που κανείς παίκτης μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να την καταρρίψει. Μιλάω φυσικά για παίκτη που να αγωνίζεται στον ΟΦΗ. Γενικά το είχα το γκολ και φυσικά κάθε φορά που έστελνα τη μπάλα στα δίχτυα ήταν ξεχωριστή για μένα.

Προτάσεις για να φύγεις από τον ΟΦΗ είχες;

Είχα αρκετές, αλλά σε διερευνητικό επίπεδο. ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακός με είχαν πλησιάσει, αλλά επίσημα δεν είχαν μιλήσει με την ομάδα. Άλλωστε από τον ΟΦΗ, όταν είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο να με παραχωρήσουν κάπου, δεν το συζητούσαν. Ήμουν ο αρχηγός και η σημαία της ομάδας, όντας Ηρακλειώτης και δεν ήθελαν να με αφήσουν να φύγω. Δεν με ένοιαζε κι εμένα όμως, καθώς καλά στην ομάδα.

Έφυγες αργότερα και δεν ξαναγύρισες.

Πήγα στην Καλαμάτα, στο Ρέθυμνο και στον Άγιο Νικόλαο. Μετά από 5 χρόνια, ο Γκέραρντ μου είπε να γυρίσω στην ομάδα, αλλά εγώ ήξερα πως δεν ήμουν αυτός που έπρεπε και δεν ήθελα να χαλάσω την εικόνα μου. Ήθελα να με θυμάται ο κόσμος του ΟΦΗ όπως ήμουν στις καλές ημέρες και έτσι δεν γύρισα ποτέ ως ποδοσφαιριστής.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News