ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Πίσω από τις λέξεις του Τζουάν Λαπόρτα

Από τα όσα είπε ο Τζουάν Λαπόρτα στην συνέντευξή Τύπου που παραχώρησε το μεσημέρι η ουσία που βγαίνει είναι πως αν η Μπαρτσελόνα ήταν ανώνυμη εταιρία, τώρα θα είχε διαλυθεί. Η είδηση είναι πως ο σύλλογος υπάρχει ακόμη! Έδωσε, δε, την υπόσχεση πως σε δύο χρόνια η διοίκηση του θα καταφέρει να εξομαλύνει την κατάσταση που χαρακτήρισε δραματική. 

Τα νούμερα που ανέφερε προκαλούν ίλιγγο. «Το πραγματικό χρέος ανέρχεται σε 1,482 δισεκατομμύρια ευρώ», «οι απώλειες της περασμένης σεζόν φτάνουν στα 481 εκατομμύρια ευρώ, αλλά μόλις τα 91 τα προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού», «η μισθολογική μάζα μεταξύ αμοιβών και απόσβεσης των μεταγραφών είναι 617 εκατομμύρια ευρώ, μεταξύ 25 και 30% παραπάνω από τους ανταγωνιστές μας – η Μάντσεστερ Σίτι έχει 365 εκατομμύρια ευρώ και η Ρεάλ Μαδρίτης 342 εκατομμύρια ευρώ».

Ωστόσο, σε διάφορα σημεία της παρουσίας του εξήγησε τον τρόπο λειτουργίας της διοίκησης του πρώην προέδρου Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου, που με την σειρά της ήταν η συνέχεια της διοίκησης του Σάντρο Ροσέλ. Έμειναν έντεκα χρόνια. «Ξόδεψαν χρήματα με την ταχύτητα του φωτός. Κοίταξαν πάντοτε βραχυπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα και έτσι έβαλαν σε μεγάλο κίνδυνο τον σύλλογο», ανέφερε.

Εδώ χρειάζεται ένα ταξίδι στο παρελθόν… Όταν ο Ροσέλ κέρδισε τις εκλογές τον Ιούνιο του 2010 ισχυρίστηκε πως οι απώλειες που άφησε η διοίκηση Λαπόρτα (2003-2010) ήταν 48,7 εκατομμύρια ευρώ. Αποτέλεσε ένα από τα βασικά επιχειρήματά του για να εκλεγεί. Τότε, ο Ροσέλ προκειμένου να βγάλει τον σύλλογο από το οικονομικό αδιέξοδο ανέφερε πως ακόμη και οι φωτοτυπίες στον σύλλογο θα ήταν ασπρόμαυρες για να μην χαλούν λεφτά σε… μελάνια! Θα έπρεπε να «κόψουν» από παντού. Βέβαια, με την πάροδο των χρόνων δύο δικαστικές αποφάσεις δικαίωσαν τον Λαπόρτα που έλεγε πως άφησε κέρδη.

 

«Τελικά, βρήκαμε πως δίνονταν προμήθειες σε μεσάζοντες – όχι ατζέντηδες – οχτώ εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ενός παίκτη και άλλα δύο για την πώλησή του. Πως ένας άνθρωπος έπαιρνε οχτώ εκατομμύρια ευρώ για να παρακολουθεί ταλέντα στη Νότια Αμερική», υποστήριξε ο Λαπόρτα. Οπότε σ’ αυτά τα 11 χρόνια δεν μετατέθηκε μονάχα ένα σημείο στίξης στις απώλειες… Χωρίς να το κατονομάσει, σκιαγράφησε ένα μεγαλύτερο σχέδιο, καθόλου αθώο, καθόλου αφελές. Ένα πλάνο για το οποίο εδώ και χρόνια είχαν προειδοποιήσει όσοι έκαναν αντιπολίτευση: τη μετατροπή του κλαμπ σε ανώνυμη εταιρία!

«Έκοβαν σε κομμάτια τα ποσά που έπρεπε να δοθούν για να μην περάσουν από εσωτερικούς ελέγχους. Κι αυτό δεν έγινε μονάχα στην περίπτωση του “Barçagate”, αλλά και σ’ άλλες περιπτώσεις όπως η ανάπλαση των γηπέδων, το τμήμα μάρκετινγκ και άλλα τμήματα», πρόσθεσε ο Λαπόρτα. Οποιοδήποτε deal ξεπερνούσε τις 200.000 ευρώ έπρεπε να περάσει από εσωτερικό έλεγχο ή και να παρουσιαστεί στη Γενική Συνέλευση των μελών – ιδιοκτητών. Αυτό το modus operandi έχει προκαλέσει και απορίες για το αν υπήρξε και κατάχρηση χρημάτων. Ουσιαστικά, μόνο Μπαρτομέου και οι πιστοί συνεργάτες του ήξεραν το πραγματικό χρέος του συλλόγου. Και πιθανώς η La Liga, η οποία έκανε τα στραβά μάτια σχεδόν σε όλα και μονάχα όταν ανέλαβε ο Λαπόρτα τον ενημέρωσαν πως το salary cap, αν δεν δοθούν παίκτες και δεν γίνουν μειώσεις θα είναι 88 εκατομμύρια ευρώ για την σεζόν που μόλις άρχισε! «Η La Liga μας άφησε να πιστέψουμε πως θα χαλάρωνε τους κανονισμούς για να κρατήσουμε τον Λιονέλ Μέσι, αλλά όταν μας είπαν το αντάλλαγμα (συμφωνία με την CVC), αρνηθήκαμε», δήλωσε.

Κι αν είναι περίπλοκο να μετατραπεί η Μπάρτσα σε Α.Ε., δεν είναι δα και ανέφικτο. Ο σύλλογος έφτασε μια ανάσα από την χρεωκοπία. Με τόσα χρέη, δε, θα υπήρχαν ενδιαφερόμενοι να εξαγοράσουν το χρέος της με αντάλλαγμα μετοχές της ή και τα περιουσιακά της στοιχεία: την εκμετάλλευση των εμπορικών δικαιωμάτων της, του νέου «Καμπ Νόου», του μουσείου της, των Barça Studios και του Barça Corporate, που αξιολογούνται με πολλά εκατομμύρια ευρώ. Στις τάξεις της αντιπολίτευσης την περίοδο διακυβέρνησης Ροσέλ – Μπαρτομέου υπήρχε πάντοτε η αίσθηση πως η καταλανική «αριστοκρατία» επιθυμούσε να κατέχει το κλαμπ – το οποίο με εξαίρεση την πρώτη περίοδο Λαπόρτα είχε πάντοτε υπό την επιρροή της αφότου ανέλαβε ο Τζουζέπ Λιουΐς Νούνιεθ (1978-2000). Στην χειρότερη των περιπτώσεων, θα άφηναν στα χέρια των… επόμενων μια ωρολογιακή βόμβα με ελάχιστες πιθανότητες απενεργοποίησης και θα επανέρχονταν εκείνοι με τον υποψήφιό τους ως σωτήρα για να συνεχίσουν το έργο τους.

❝We are not going to change the model of this Club — the members will always be in charge.❞

— President @JoanLaportaFCB pic.twitter.com/xRnMPgK5rg

— FC Barcelona (@FCBarcelona) August 16, 2021

Προκειμένου, δε, ν’ αποφευχθούν άλλες εποχές όπως αυτή του «Σαντρούσκου» και του «Μπάρτο», πολλά μέλη ήταν ανοιχτά στο ν’ ακολουθήσει το κλαμπ το γερμανικό μοντέλο του «50+1» και ν’ αντιγράψει συγκεκριμένα τη Μπάγερν Μονάχου: η πλειοψηφία των μετοχών ν’ ανήκει στους οπαδούς, αλλά το υπόλοιπο σε μεγάλες πολυεθνικές που θα κρατούσαν το… καράβι σταθερό ακόμη και στις φουρτούνες ή θα έβαζαν στην θέση τους διοικούντες που θα «ξέφευγαν». Άλλωστε, η διακυβέρνηση του Ροσέλ και του Μπαρτομέου «γκρέμισε» τις τέσσερις από τις πέντε κολώνες που έκαναν τη Μπάρτσα τον κορυφαίο ποδοσφαιρικό σύλλογο σύλλογο της σύγχρονης εποχής: έδιωξαν με τον τρόπο τους τον Γιόχαν Κρόιφ («ωραία, μια παραπάνω κενή θέση στο γήπεδο», είπε ο Ροσέλ) και τον Πεπ Γκουαρδιόλα (τον αποκαλούσαν περιπαικτικά γκουρού) διέλυσαν την «Λα Μασία» και έδειξαν την πόρτα της εξόδου στον Λιονέλ Μέσι. «Είναι ξεκάθαρο πως η Μπαρτσελόνα θα παραμείνει ιδιοκτησία των μελών της», δήλωσε ο Λαπόρτα με μια υποσημείωση: «όσο υπάρχει αυτή η διοίκηση…».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News