Συνέντευξη Αλέκος Κακλαμάνος: «Είπα του Μπάγεβιτς, "γιατί να φύγω έχεις καλύτερους;"»

Καλοκαίρι του 1995. Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο για να καταστήσει τον Ολυμπιακό κυρίαρχο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αρχίζει μια ακόμα μεταγραφική περίοδο, όπου μεγάλα ονόματα και αρκετοί παίκτες «πιάνουν λιμάνι».

Εκείνη τη χρονιά φτάνουν στον Ολυμπιακό παίκτες όπως οι οι Γιώργος Σκαρτάδος (Ηρακλής), Θεόφιλος Καρασσαβίδης (Απόλλων Αθηνών), Αντρέϊ Γιουσκόβιακ (Σπόρτινγκ Λισσαβώνας), Εμίλ Κρεμενλίεφ (Λέφσκι Σόφιας), Γρηγόρης Γεωργάτος (Παναχαϊκή).

Μεταξύ αυτών και ένα νέο παιδί, από ομάδα Β’ Εθνικής που κανείς δεν κατάλαβε πως υπέγραψε στον Ολυμπιακό. Ο λόγος για τον Αλέκο Κακλαμάνο, ο οποίος όπως εξομολογείται στο sportday.gr ούτε ο ίδιος κατάλαβε πως έγινε η μεταγραφή του.

Ο πανήψυλος ροδίτης επιθετικός, μπαίνει σε νεαρή ηλικία σε μια ομάδα όπου υπάρχουν παίκτες όπως ο Αντρέι Γιουσκόβιακ, ο Ίλια Ίβιτς, ο Αλέκος Αλεξανδρής και καλείται να βρει θέση.

Δύσκολα πράγματα για ένα παιδί που ήρθε από τη Β’ Εθνική και την επαρχία. Σήμερα όμως ανοίγει το κουτί με τις αναμνήσεις του και μιλάει για τον Σταύρο Διαμαντόπουλο που ήθελε να τον βάλει αριστερό μπακ, την ατάκα που είπε στον Μπάγεβιτς όταν του ζήτησε να φύγει από τον Ολυμπιακό, αλλά και μετά από χρόνια όταν τον συνάντησε ως αντίπαλο στη… Γ’ Εθνική!

Φυσικά από την κουβέντα δεν μπορούσε να λείψει το αγαπημένο του Βέλγιο, όπου εκτός από τις πολλές χαρές, βίωσε και τη χειρότερη εμπειρία της ζωής του, όταν βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ, που ποτέ όμως δεν αποδείχθηκε οτι είχε κάνει κάτι παράνομο και τέλος η μεγάλη αποκάλυψη ότι είχε δεχτεί, αλλά δεν αποδέχτηκε ποτέ, πρόταση για να αγωνιστεί στην Εθνική Βελγίου.

 

«Όταν μου είπαν ότι με θέλει ο Ολυμπιακός δεν το πίστευα και το πέρασα για πλάκα»

Αλέκο να ξεκινήσουμε από το που γεννήθηκες και έπαιξες για πρώτη φορά ποδόσφαιρο.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Σε ηλικία περίπου 8-9 ετών, είχα την τύχη να βρίσκεται στην γειτονιά μου ουσιαστικά ένας άνθρωπος που βοήθησε και εμένα, αλλά και άλλα παιδιά, να μάθουμε το ποδόσφαιρο σωστά.

Ποιος ήταν αυτός;

Ήταν ένας Ιταλός, ο οποίος όμως έμενε μόνιμα στο Ρόδο, ο Σαλβατόρε Γκιουτίτσε. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε σε ακαδημίες, καθώς δεν υπήρχαν όπως υπάρχουν σήμερα. Μας μάζεψε λοιπόν, όλα τα παιδιά της γειτονιάς και της ευρύτερης περιοχής και άρχισε να μας κάνει προπονήσεις. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του και κυρίως μάς έμαθε βασικές αξίες του ποδοσφαίρου.

Πες μου ένα παράδειγμα.

Την πειθαρχία. Ενώ δεν ήμασταν ουσιαστικά κάποια οργανωμένη ακαδημία, μας είχε μάθει την πειθαρχία. Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνεις προπόνηση εάν αργούσες και δεν ήσουν στην ώρα σου. Γενικά ήταν μπροστά από την εποχή του 30 χρόνια.

Οργανωμένα σε ομάδα πότε έπαιξες;

Πήγα για πρώτη φορά στον Ευαγόρα και στη συνέχεια στην ΑΕ Πανωγεάνιων με την οποία καταφέραμε από την Γ’ τοπική κατηγορία να την ανεβάσουμε μέχρι την Α’ τοπική κατηγορία.

Παίζοντας σε αυτές τις ομάδες κατάφερες να πάρεις τη μεταγραφή σου στον Ιάλυσο.

Πραγματικά με τις εμφανίσεις μου είχα κεντρίσει το ενδιαφέρον του Ιάλυσου που τότε ήταν στη Γ’ Εθνική. Προπονητής τότε ήταν ο Μπάμπης Τεννές και πήγαμε στον Ιάλυσο μαζί με τον αδελφό μου Μανώλη.

Άλλες εποχές τότε και άλλη δυναμική στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.

Βέβαια, καμία σχέση με σήμερα. Τότε οι ομάδες ήταν επαγγελματικές και υπήρχε ταλέντο. Εμείς με τον Ιάλυσο καταφέραμε να πάρουμε την άνοδο στη Β’ Εθνική και στη συνέχεια «χτυπήσαμε» ακόμα και την άνοδο στην Α’ Εθνική. Πέσαμε όμως πάνω στον Πανηλειακό και την Παναχαϊκή, οι οποίες ήταν πολύ καλές ομάδες και δεν μπορέσαμε να πάμε την ομάδα παραπάνω.

Πάμε τώρα στο τεράστιο άλμα που έκανες ξαφνικά στην καριέρα σου και εννοώ τη μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό. Πως έγινε;

Άμα σου πω ότι δεν ξέρω (γέλια); Ειλικρινά δεν ξέρω το πως και το γιατί, όπως λέμε. Προτάσεις και ενδιαφέρον από άλλες ομάδες είχε υπάρξει και το ήξερα. Για παράδειγμα Ο ΟΦΗ και ο Απόλλων Σμύρνης είχαν δείξει το ενδιαφέρον τους, αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα ερχόταν μια ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός και ειδικά εκείνης της εποχής, να πάρει έναν παίκτη από ομάδα της Β’ Εθνικής.

Έτσι όπως τα λες, μοιάζει σαν να μην το πίστευες.

Αλήθεια είναι. Δεν το πίστεψα όταν μου το είπαν για πρώτη φορά. Ήμασταν σε ένα δείπνο με τον Ιάλυσο και ήρθε ο πρόεδρος της ομάδας, ο Καλιγέρης και με ρώτησε: «Θέλεις να πας σε μεγάλη ομάδα;». Νόμιζα ότι θα μου έλεγε για τον ΟΦΗ για τον Απόλλωνα… Δεν περίμενα ποτέ όμως ότι θα μου έλεγε για τον Ολυμπιακό!

Όταν κατάλαβες ότι ήταν αλήθεια τι έκανες;

Ανέβηκα στην Αθήνα φυσικά. Μέχρι και τη στιγμή που μπήκα στο γραφείο του κ. Λούβαρη, δεν το πίστευα. Αλλά όταν μπήκα μέσα, μου ήρθαν στο μυαλό όσα είχα μάθει, για τα χρήματα που έπαιρναν κάποια άλλα παιδιά και αμέσως συνήλθα. Όταν με ρώτησε ο κ. Λούβαρης πόσα χρήματα θέλω, του ζήτησα κι εγώ ανάλογα. «Καλά βγες έξω και θα τα πω με τον πρόεδρο της ομάδας σου» μου είπε.

Άμα σου πω ότι δεν ξέρω πως έγινε η μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό… Ειλικρινά δεν ξέρω το πως και το γιατί, όπως λέμε

Εσύ τι έκανες τότε;

Του απάντησα αμέσως: «Αν βγω από το γραφείο, παίρνω το αεροπλάνο και γυρνάω στη Ρόδο». Σκέφτηκα όμως ότι θα πήγαινα στον Ολυμπιακό, οπότε θα άλλαζε όλη η καριέρα μου. Και στον Ολυμπιακό να μην έπιανα, θα μου «άνοιγαν πόρτες» για αλλού.

Έτσι λοιπόν συμφώνησες και μπήκες σε έναν καινούργιο κόσμο.

Εντελώς διαφορετικό. Καμία σχέση με ό,τι ήξερα. Μπήκα στον Ολυμπιακό και προπονητής ήταν ο Τάις Λίμπρεχτς, αλλά έμεινε μόνο μια εβδομάδα. Θυμάμαι ότι δεν τα πήγαινε καλά με τον Ίβιτς. Μετά ήρθε ο Σταύρος Διαμαντόπουλος, αλλά δεν ένιωσα ότι με υπολόγιζε. Γενικά είχαμε θέμα μαζί του. Μας έβαζε σε ότι θέση ήθελε. Έβαζε τον Σαμπάνη μπακ, εμένα μου έλεγε να παίξω αριστερό χαφ. Μάλιστα μια μέρα στην προετοιμασία για ένα παιχνίδι με την Λάρισα, μου είπε ότι με υπολογίζει για να παίξω αριστερό χαφ. Εγώ του απάντησα ένα ξερό «εντάξει». Αλλά ήξερα ότι δεν θα παίξω.

Πως το ήξερες;

Είχα συμφωνήσει και θα έφευγα για τον Αθηναϊκό δανεικός, αλλά δεν το είχε πει κανείς στον Διαμαντόπουλο. Φυσικά δεν έπαιξα σε εκείνο το παιχνίδι.

Όταν ήρθε όμως ο Μπάγεβιτς στην ομάδα, γύρισες κι εσύ.

Άλλαξαν τα πάντα τότε στην ομάδα. Ο Μπάγεβιτς οργάνωσε τον Ολυμπιακό. Σκέψου ότι στο Ρέντη δεν είχαμε καλά καλά αποδυτήρια. Με τον Μπάγεβιτς φτιάχτηκαν καινούργια αποδυτήρια και ένιωθες πλέον ότι παίζεις στην μεγαλύτερη ομάδας της χώρας. Μας έφερε μέχρι και διαιτολόγο, τη Μαρία Λυκομήτρου. Δύο χρόνια οργάνωσε την ομάδα, που δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Σκέψου ο Ολυμπιακός ήταν δέκα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα.

«Ο Καραταΐδης ήθελε να με ψαρώσει και με ρώτησε: Εσύ ποιος είσαι»;

Για σένα πως ήταν εκείνες οι στιγμές;

Μπορεί να ήμουν νέος και άπειρος, αλλά δεν ένιωθα φόβο. Πίεση ναι ένιωθα, γιατί στον Ολυμπιακό ήμουν. Φόβο όμως ποτέ. Άλλοι παίκτες, πιο μεγάλοι και πιο έμπειροι, έτρεμαν στην κυριολεξία.

Πες μου καμιά ιστορία.

Την πρώτη φορά όταν πήγα στον Ολυμπιακό, είχαμε προπόνηση στο Γκολφ της Γλυφάδας. Ήρθε τότε ο Καραταΐδης για να με ψαρώσει και μου λέει: «Εσύ ποιός είσαι;». Απλώνω κι εγώ αμέσως το χέρι και του συστήνομαι. Αυτό ήταν. Από τότε γίναμε φίλοι.

Με ποιους άλλους συμπαίκτες ήσουν κοντά;

Με τον Αλέκο Αλεξανδρή ο οποίος είναι και κουμπάρος μου. Αυτός με πάντρεψε. Σκέψου ότι επί των ημερών του Διαμαντόπουλου, που ήμασταν ακόμα μικροί, μας άφηνε εκτός αποστολής και μέναμε στο Ρέντη, εγώ ο Αλεξανδρής και ο Γεωργάτος. Ο Αλεξανδρής καθόταν στο τέρμα και ο Γρηγόρης μου έκανε σέντρες για να σκοράρω. Περνάγαμε καλά τότε κι ας έπαιζα… αριστερό μπακ ή χαφ (γέλια).

Με τον Μπάγεβιτς όμως έπαιξες.

Ξεκίνησα καλά την προετοιμασία και πήγα καλά και στα φιλικά. Τότε ήμασταν εγώ, ο Αλέκος και ο Ίβιτς. Πηγαίναμε γενικά καλά.

Ποιο γκολ σου έχει μείνει;

Σίγουρα αυτό με τον Ιωνικό στη Νίκαια. Ήταν ένα γκολ σε κρίσιμο σημείο και το πέτυχα στο τελευταίο λεπτό του ματς. Από κει και πέρα, ένα γκολ με τον ΟΦΗ τη δεύτερη αγωνιστική στο Καραϊσκάκη. Το πέτυχα και μπροστά στην «7» και ήταν μαγικές στιγμές για εμένα. Πιτσιρικάς τότε, να σκοράρω μπροστά στους οπαδούς μας…

Από τον Ολυμπιακό γιατί έφυγες;

Την τρίτη χρονιά έβλεπα ότι δεν θα έπαιζα πολύ. Έτσι πήγα στον Μπάγεβιτς. Μόλις με είδε μου είπε: «Αν θέλεις να φύγεις θα πας στον Πανιώνιο και στον Κυράστα». Τότε εγώ του απάντησα: «Γιατί να φύγω; Έχεις καλύτερους;». Είχα αυτοπεποίθηση, αλλά από την άλλη πλευρά σκέφτηκα ότι στον Πανιώνιο θα έπαιρνα και τα χρήματά μου, αλλά και ευκαιρίες. Πήγα τότε στον Λούβαρη και του λέω ότι θα πάω στον Πανιώνιο. Όμως δεν συμφώνησε.

Γιατί;

Είχαν πάει ήδη ο Ιωαννίδης και ο Στρακόσια και μου λέει: «Τι θα τον κάνουμε τον Πανιώνιο; Μικρό Ολυμπακό;». Μου είπε λοιπόν να πάω στον Αθηναϊκό. Στο μεταξύ αυτό έγινε, αφού δεν είχα πάει προετοιμασία και ήμουν στη Ρόδο για διακοπές. Του είπα λοιπόν ότι δεν πάω Αθηναϊκό γιατί και την πρώτη φορά που πήγα είχα θέμα με τα λεφτά μου. «Θα στα δώσω εγώ», μου είπε και έτσι με έπεισε να πάω στον Αθηναϊκό.

Μετά τι έγινε;

Πέρασε η χρονιά και έπρεπε να γυρίσω στον Ολυμπιακό. Όμως και πάλι κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο και είχε φτάσει Αύγουστος και έπρεπε να δω τι θα κάνω. Με φώναξε τελικά ο Λούβαρης και πήγα στα γραφεία. Μπαίνω μέσα και μου λέει: «Τι θέλεις εσύ εδώ»; Του λέω: «πλάκα μου κάνετε κύριε Γιώργο. Εσείς με φωνάξατε». Στα γραφεία μέσα ήταν ο Μπάμπης Τεννές και ουσιαστικά μου έκανε πλάκα ο Λούβαρης. Εκεί έμαθα ότι θα πάω στην Ελευσίνα, μαζί με τον Αμπονσά και τον Ράντο. Πήγα και μετά το πρώτο εξάμηνο, μου λέει ο Τεννές ότι θα γυρίσω στον Ολυμπιακό μαζί με τον Αμπονσά. Τρελάθηκα από τη χαρά μου, αλλά στο μεταξύ ο Ολυμπιακός είχε πάρει παίκτη.

Ο Μπάγεβιτς μου έλεγε να πάω στον Πανιώνιο… Ο Λούβαρης δεν συμφωνούσε: «Θα κάνουμε τον Πανιώνιο μικρό Ολυμπιακό», έλεγε χαρακτηριστικά.

Ποιον;

Τον Αμποάγκουε και εγώ έπρεπε να μένω έξω. Αστο τι να σου λέω. Μέχρι και ο κόσμος του φώναζε: «Από δω βάζουμε γκολ, σε λάθος μεριά πας». Τέλος πάντων το μόνο που με πείραξε εκείνη τη χρονιά ήταν ότι η Ελευσίνα έπεσε κατηγορία τελικά για ένα γκολ.

Τι έγινε λοιπόν και έφυγες;

Την τρίτη χρονιά είπα σε όλους πως αν δεν μείνω στον Ολυμπιακό, θέλω να πάω μόνο εξωτερικό. Αν ήταν για Ελλάδα δεν θα έπαιζα και θα σταματούσα το ποδόσφαιρο. Βρήκα λοιπόν τον Νίκο Λυράκη, που τότε έκανε κι αυτός τα πρώτα του βήματα ως μάνατζερ και επειδή είχε άκρες στο Βέλγιο πήραμε το πρώτο αεροπλάνο και πήγαμε εκεί. Χωρίς πρόταση από ομάδα, χωρίς τίποτα. Με τα πολλά βρήκε άκρη ο Λυράκης πήγα και δοκιμάστηκα στην Σαρλερουά, αλλά ένας Κροάτης προπονητής που ήταν τότε, δεν με ήθελε στην ομάδα.

Τι κάνατε τότε;

Φύγαμε και πήγαμε στη Γαλλία, στη Νις που τότε ήταν δεύτερη κατηγορία. Επειδή δεν είχα άδεια από τον Ολυμπιακό, δεν είχαμε δώσει το όνομά μου και οι γαλλικές εφημερίδες με έγραψαν ως τον παίκτη με το «6». Ο πρόεδρος της Νις τότε, είχε σχέσεις με τον πρόεδρο της Ρόμα και αυτός τον στήριζε οικονομικά. Εγώ είχα ζητήσει 400.000 ευρώ και τον πήρε τηλέφωνο και του είπε: «έχω έναν καλό παίκτη εδώ και θέλω 800.000 για να τον πάρω». Ο άλλος όμως της Ρόμα δεν «τσίμπησε» και του λέει: «ποιον θα πάρεις και θέλεις τόσα λεφτά;». Φυσικά δεν τα έστειλε ποτέ.

Στο Βέλγιο πως ξαναγύρισες;

Η Σαρλερουά πλέον είχε εμφανιστεί ξανά και με ζήτησε να πάω να υπογράψω. Όντως πήγα, αλλά ο κ. Λούβαρης δεν έστελνε την μπλε κάρτα, αν δεν έπαιρνε ο Ολυμπιακός 300.000. Με τα πολλά, τα έστειλαν από το Βέλγιο τα λεφτά και μπήκα στην ομάδα την 6η-7η αγωνιστική.

Στο Βέλγιο πως τα βρήκες τα πράγματα;

Ήταν τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου. Γενικά μου άρεσε στη Σαρλερουά. Είχα συμπαίκτη και τον Φιλίπ Αλμπέρτ που είχε παίξει και στη Νιούκαστλ. Από τη Σαρλερουά δεν ήθελα να φύγω, αλλά με ήθελε η Γάνδη και το έδειχνε με κάθε τρόπο. Στη Γάνδη ήταν όλα τέλεια. Είχα βρει το ρυθμό μου και πήγαινα εξαιρετικά. Τότε είχε εμφανιστεί η Σταντάρ, αλλά δεν ήθελα με τίποτα να φύγω από τη Γάνδη. Μάλιστα μετάνιωσα που δεν πήρα σπίτι εκεί ή γενικά να κάνω κάτι για να μείνω στο Βέλγιο.

Έφυγες όμως τελικά από τη Γάνδη.

Έφυγα όταν πλέον η ομάδα είχε οικονομικά προβλήματα. Στη Σταντάρ όμως «έμπλεξα». Πρόεδρος ήταν ένας Ιταλός και προπονητής ο αδελφός του. Περίεργοι τύποι. Τη δεύτερη χρονιά μου έλεγαν κάτι περίεργα, να πάω δανεικός σε άλλη ομάδα και τέτοια. Όμως εγώ δεν ήθελα και ξεκίνησε «πόλεμος».

Ήταν τότε που είχες και τις περιπέτειες με την κοκαΐνη;

Ναι τότε και πραγματικά θεωρώ ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Εγώ όπως είχα πει και τότε, ούτε βιταμίνες δεν έπαιρνα. Να φανταστείς για γαλλόφωνες περιοχές που ήμασταν εμείς, δεν γίνονταν καν έλεγχοι ντόπινγκ. Στη δική μου περίπτωση, περίμεναν να πάω να παίξω σε άλλη περιοχή και τότε βγήκε θετικό δείγμα μου, γιατί στις άλλες περιοχές γίνονταν αντιντόπινγκ κοντρόλ. Μάλιστα τότε έλεγαν ότι ανίχνευσαν μια ουσία που μπορεί να προέρχεται από τέτοια χρήση. Για το λόγο αυτό, ενώ η ποινή ήταν ουσιαστικά 18 μήνες, εγώ έμεινα έξω μόνο 5 γιατί το δικαστήριο δεν είχε πειστεί ότι είχα πάρει ναρκωτικά!

Πέρασες δύσκολα εκείνες τις ημέρες.

Εφιάλτης. Και το πρόβλημα δεν ήταν στο Βέλγιο, όπου οι περισσότεροι δεν είχαν πειστεί. Το πρόβλημα ήταν στην Ελλάδα, που ξαφνικά «έτρωγα» τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Μέχρι και τη γυναίκα μου είχαν βάλει φωτογραφία λες και είχε καμία σχέση. Τέλος πάντων μου έμεινε το στίγμα.

Είπα του Μπάγεβιτς: «Αν παίξω θα χάσεις»…

Έφυγες από το Βέλγιο, αλλά τελικά σταμάτησες μεγάλος την καριέρα σου.

Πήγα στην Κύπρο για τον ΑΠΟΕΛ και πήραμε κύπελλο και παρολίγο να παίρναμε και το πρωτάθλημα. Μετά τον Εργοτέλη, την Κέρκυρα, ξαναγύρισα στην Κύπρο και τελικά επέστρεψα και στο Βέλγιο. Στην Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ που έπαιξε φέτος στην Ευρώπη. Τότε ήταν στην Γ’ Εθνική. Εκεί είναι που μετάνιωσα που δεν πήρα κάποιο χώρο για να κάνω ακαδημίες. Επέστρεψα στην Ελλάδα και έπαιξα στον Θρασύβουλο και τον Περαμαϊκό, που τότε έπαιζε στον ίδιο όμιλο με την ΑΕΚ στη Γ’ Εθνική.

Έπαιξες σε εκείνο το ματς;

Έπαιξα ναι. Μάλιστα πριν το ματς είχε έρθει ο Μπάγεβιτς τότε και με είδε και μου λέει: «θα παίξεις;». «Άμα παίξω θα χάσεις…» του απάντησα και βάλαμε τα γέλια.

Θέλω να σε ρωτήσω και για την Εθνική ομάδα.

Τότε που μπορούσα εγώ να παίξω, ο Ρεχάγκελ δεν άλλαζε τίποτα. Είχε βρει τον κορμό και πήγαινε με αυτούς. Μάλιστα θα σου αποκαλύψω κάτι. Στο Βέλγιο ήθελαν να μου δώσουν την υπηκοότητα και να παίξω στην Εθνική Βελγίου. Εγώ όμως δεν ήθελα με τίποτα και τους έλεγα: «Είμαι Έλληνας και θέλω να παίξω στη χώρα μου». Αλλά…

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News