LONGFORM: Ένα αδιέξοδο για τη Λίβερπουλ

Αν ανανεώσει το συμβόλαιο του Μοχάμεντ Σαλάχ με τους όρους του, η διοίκηση των «κόκκινων» πρέπει να κάνει το ίδιο με τον Σαντιό Μανέ, αλλιώς θα τον έχει αφήσει να φύγει.

Μια και η Λίβερπουλ βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Μοχάμεντ Σαλάχ και τον Σαντιό Μανέ για τις ανανεώσεις των συμβολαίων τους, ο Γιούργκεν Κλοπ ήξερε τα προβλήματα που επρόκειτο να αντιμετωπίσει. Ο Μοχάμεντ Σαλάχ μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο, αφού ψάχνει για ένα συμβόλαιο που θα τον κάνει ακριβοπληρωμένο, στην κατηγορία με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές της Premier League που έχουν υπογράψει μεγαλύτερο συμβόλαιο από εκείνον. Αλλά, στην πραγματικότητα, το ζήτημα είναι ο Σαντιό Μανέ. Ο αληθινός λόγος που στο «Άνφιλντ» ξέρουν ότι αν δώσουν στον Αιγύπτιο τα λεφτά που ζητάει, θα πρέπει να τον βγάλουν προς πώληση το καλοκαίρι του 2022.

Ο Γερμανός προπονητής το ήξερε από τις 28 Σεπτεμβρίου του 2020 ότι η περίπτωση του Σενεγαλέζου ήταν πιο δύσκολη. Το παιχνίδι με την Άρσεναλ ήταν οριακό, στο 2-1, και ο Κλοπ έπρεπε να βάλει το νεοαποκτηθέντα Ντιόγκο Ζότα στον αγωνιστικό χώρο. Έπρεπε, επιπλέον, κάποιον να βγάλει. Αποφάσισε να είναι ο Μανέ. Πηγαίνοντας προς τον πάγκο, ο τότε 28χρονος Σενεγαλέζος τον κοίταξε με ένα βλέμμα που ήταν μείγμα απορίας και θυμού. Ο Κλοπ, ανεξαρτήτως αν ήθελε να αιτιολογήσει την απόφασή του, πήρε αμυντική στάση και το ύφος του έγινε έντονο. Ο Μανέ κάθισε στον πάγκο και τα πράγματα έγιναν χειρότερα: ο Ζότα σκόραρε το τρίτο γκολ.

Ένας ανταγωνισμός που κόστισε

Στους τρεις τέταρτος δεν χωρεί

Αυτό το βλέμμα ήταν πολλά πράγματα μαζεμένα. Υπήρχε η αμφιβολία για την ουσία της αλλαγής, αφού ο Σενεγαλέζος ήταν από τους κορυφαίους των «κόκκινων» στο παιχνίδι, είχε σκοράρει το πρώτο γκολ τους και είχε πάντα εκείνη τη δημιουργική παρουσία, με την εργατική εσάνς, που τον καθιστά ξεχωριστό -και κάνει πολλούς φίλους της Λίβερπουλ να τον προτιμούν από τον Σαλάχ, αν και η στατιστική σε όλες τις κατηγορίες που μοιάζει να υπερέχει, ακόμα και αν αφορά στο ομαδικό πνεύμα, τον δείχνουν να υστερεί. Επιπλέον, προφανώς και το συμβάν είχε υπαρξιακό υπόβαθρο. Ο Μανέ δικαίως έπρεπε να αναρωτηθεί αν συνέβαινε κάτι, αν θα ξεκινούσε ο ίδιος από τον πάγκο και αν στη Λίβερπουλ δεν τον ήθελαν πια. Αν θα αναγκαζόταν να βλέπει καθιστός του ς Σαλάχ, Φιρμίνο και Ζότα να συνεργάζονται στο τερέν.

Ενδεχομένως, κιόλας, αναρωτήθηκε το εξής: αν ο ίδιος ο Σαλάχ ήταν άθικτος. Τη στιγμή, μάλιστα, που δεν το έχουν καν κρυφό καμάρι ότι οι σχέσεις τους δεν είναι ιδεατές, έστω κι αν ως ώριμοι ενήλικες τα βρίσκουν στο παιχνίδι.

Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο το ερώτημα παρέμενε αναπάντητο και ο Σενεγαλέζος κρατούσε την καχυποψία αναμμένη τόσο αυθυποβαλλόταν. Δεν θα πρέπει να αποκλείεται ότι μια σκέψη του ήταν πως το μέλλον στο λιμάνι δεν ήταν ζοφερό. Η Μπαρτσελόνα ήταν διστακτική με τα ποσά που ζητούσαν οι «κόκκινοι», όπως αποδεικνύεται και από τις μειώσεις και τον τρόπο που έχασε τον Λιονέλ Μέσι δεν προτίθετο να τα ξοδέψει κιόλας. Βέβαια, στο μεταγραφικό παζάρι υπάρχουν κι άλλοι μνηστήρες, αλλά όπως και να έχει ο Μανέ έχει συμβόλαιο μέχρι το 2023. Μία ομάδα θα πρέπει να πληρώσει για να τον πάρει.

Το θέμα είναι αν θα θέλει η Λίβερπουλ να τον δώσει και πότε. Και βέβαια, αν ο ίδιος, έχοντας και το παράδειγμα του Φιλίπε Κουτίνιο κατά νου, φτάσει στο σημείο να πιέσει καταστάσεις για μία συμφωνία.

Εσωτερικές αναταραχές

Το σερί που κλόνισε τον Κλοπ

Οι λόγοι που η Λίβερπουλ έμεινε εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος πέρυσι ήταν πολύ συγκεκριμένοι. Αρκετοί πρέπει να θυμούνται τον προπονητή της να λέει «ευχαριστώ πολύ», στην ερώτηση δημοσιογράφου του Sky Sports για τον τραυματισμό του Τζέιμς Μίλνερ. Ο ελάχιστος χρόνος προετοιμασίας συνδυαζόταν και από την απαίτηση του δικτύου που έχει τα δικαιώματα της Premier League να παίζουν οι «κόκκινοι» στις 14:30 (ώρα Ελλάδος), το μεσημέρι του Σαββάτου, κατά τη διάρκεια της συμπύκνωσης των ομίλων του Champions League σε τρεις και τρεις εβδομάδες. Οι παίκτες έβγαλαν προβλήματα, θλάσεις και άλλους τραυματισμούς, ενώ ο Κλοπ είχε ήδη χάσει τον Βίρτζιλ φαν Ντάικ σχεδόν από την αρχή της χρονιάς, μαζί και με όλους, σχεδόν, τους κεντρικούς αμυντικούς, κάτι που την ανάγκασε να βγει πολύ δυναμικά στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι.

Αυτό, όμως, είναι μόνο το ένα σκέλος. Από τις 3 Φεβρουαρίου ως τις 7 Μαρτίου του 2021 η Λίβερπουλ έχασε στα έξι από τα εφτά παιχνίδια πρωταθλήματος. Είχε ήδη ηττηθεί από την Μπέρνλι, εντός έδρας για πρώτη φορά μετά το 1974, έχασε από την Μπράιτον, για πρώτη φορά μετά το 1983 στο «Άνφιλντ», ηττήθηκε πάλι εντός από τη Φούλαμ, ενώ έχασε από τη Σίτι, την Τσέλσι και την Έβερτον ξανά ως γηπεδούχος και μόνο από τη Λέστερ ηττήθηκε ως φιλοξενούμενη.

Το χειρότερο ήταν ότι ήξερες πως με κάποιον τρόπο θα έχανε. Η μνημειώδης κατάρρευση του Άλισον στο παιχνίδι με την Μάντσεστερ Σίτι δεν ήταν ένα μεμονωμένο συμβάν και πιθανότατα η εικόνα του Βραζιλιάνου, ο οποίος έπαιζε χωρίς κλασικούς κεντρικούς αμυντικούς ή με άπειρους στόπερ όλη τη χρονιά, αντανακλούσε την ίδια τη Λίβερπουλ. Αυτό το σερί κλόνισε τον Γιούργκεν Κλοπ, που ακόμα και τη χρονιά που η ομάδα του είχε βγει όγδοη στο πρωτάθλημα δεν είχε συναντήσει τέτοια παράδοση στη συγκυρία. Κι ενώ δεν είναι υποχρεωτικό για μία ομάδα να έχουν καλές σχέσεις οι παίκτες μεταξύ τους, θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι και ένα τσικ στερεοτυπικό, εδώ υπήρχε προφάνεια ότι βρίσκονταν σε οριακό σημείο.

Ο εγωισμός και η μειωμένη απόσταση

Πώς σώθηκαν τα προσχήματα

Το σερί της Λίβερπουλ στο τέλος της σεζόν ήταν ένας αληθινός άθλος, όχι επειδή έκανε πέντε διαδοχικές νίκες, αλλά διότι, μετά τις ισοπαλίες με τη Λιντς στο «Έλαντ Ρόουντ» και τη Νιούκαστλ στο «Άνφιλντ», δύο ματς που ισοφαρίστηκε πολύ αργά, αναρωτιόσουν αν θα νικούσε ξανά.

Ήταν ο Σαλάχ που πήρε την ευθύνη να διαμηνύσει στους φίλους της ομάδας ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές θα έδιναν τα πάντα για να τελειώσει η σεζόν με τον καλύτερο τρόπο. Ουδείς, βέβαια, περίμενε τότε ότι θα προλάβαινε να προκριθεί απευθείας στους ομίλους του Champions League, πάντως αυτό το καταπληκτικό σερί, αρχής γενομένης από το 1-0 στο Γουλβερχάμπτον, έσωσε τα προσχήματα και έδωσε μια θριαμβευτική χροιά στη σεζόν.

Η Λίβερπουλ είχε βγει στο Champions League και είχε κρύψει τα θέματα κάτω από το πάπλωμα, αλλά πρέπει να τα αντιμετωπίσει ξανά. Αν ο Αιγύπτιος διεκδικήσει 400.000 λίρες την εβδομάδα (και τις πάρει), ο Μανέ, που έχει συμφωνήσει σε 100.000 ως το 2023, αποκλείεται να αποδεχθεί αυτήν τη διαφορά. Δεν πρόκειται ακριβώς, λοιπόν, για συνολική ανισορροπία. Παραδείγματος χάρη, ο Ρομπέρτο Φιρμίνο, που αμείβεται με 180.000 την εβδομάδα, πιθανότητα να μην ήγειρε περαιτέρω αξιώσεις, έστω κι αν είναι συνομήλικος με τους άλλους δύο. Ο Μανέ, όμως, δεν βλέπει τη δικαιοσύνη στο να κρύβει ότι ήδη η απόσταση στην αμοιβή του σε σχέση με εκείνη του Σαλάχ είναι άδικη και, άρα, αν δεν διατηρηθεί τουλάχιστον αυτή, σε μια ανανέωση συμβολαίου, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει με την κόκκινη φανέλα.

Οπότε τόσο η διοίκηση όσο και ο Κλοπ έχουν μπει σε ένα δίλημμα που δεν είναι πρωτόφαντο, πάντως είναι βασανιστικό: έχουν δύο παίκτες με την πιο ώριμη και δίχως σωματικές αλλαγές πενταετία τους να έπεται και θα πρέπει να διαλέξουν είτε να προσαρμόσουν επί τα βελτίω την αμοιβή του Μανέ, στην περίπτωση που κάνουν το ίδιο με τον Σαλάχ, είτε να ρισκάρουν αφήνοντας τον Αιγύπτιο να διαλέξει αν θέλει να παραμείνει χωρίς να του κάνουν κάποια φαινομενική αύξηση ή να τον ανανεώσουν με ένα συμβόλαιο πολύ κοντά στις δικές του φιλοδοξίες, δείχνοντας ουσιαστικά στον Σενεγαλέζο την πόρτα της εξόδου. Όπως και να έχει, θα είναι ένα τεστ εκτίμησης, μια απόδειξη αγάπης.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους…

  

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News