ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Πιο επιθετική με τον Καρλο Αντσελότι

Ο Γάλλος θέλει η ομάδα του να έχει την κατοχή της μπάλας βλέποντας την και ως τρόπο άμυνας. Ο Ιταλός θέλει την μπάλα, για να επιτίθεται με ένταση, κινητικότητα και κάθετες πάσες. Είναι μια κουβέντα που άνοιξε και παλι, καθώς έχει ήδη ξεκινήσει και επισήμως η δεύτερη θητεία του Αντσελότι. 

 

Το παιχνίδι ελέγχου του Ζιντάν βασίζεται σε συνδυασμούς σε μικρή απόσταση, καθώς επίσης και σε μακρινές μεταβιβάσεις, οριζόντιες ή διαγώνιες, για να βρεθούν οι χώροι. Αντίθετα σκοπός του Αντσελότι είναι να βγουν οι γρήγορες πάσες και με κάθετο παιχνίδι να γίνει η ζημιά στον αντίπαλο. Όταν οι παίκτες του έχουν την μπάλα στα πόδια τους, ο Ιταλός θέλει δράση εδώ και τώρα. 

Ο Ζινεντίν Ζιντάν πήγαινε το παιχνίδι στα άκρα με τους εξτρέμ να στηρίζονται από τα ακραία μπακ και τους εσωτερικούς μέσους και με βάση πάντα τις ομαδικές ενέργειες προσπαθούσε να μπει στην περιοχή. Με τον Κάρλο Αντσελότι οι εξτρέμ γίνονται ουσιαστικά επιθετικοί και τις πτέρυγες τις αναλαμβάνουν τα ακραία μπακ και οι εσωτερικοί. 

Ο Ζινεντίν Ζιντάν έβλεπε την αποσυμφόρηση της αντίπαλης περιοχής ως έναν τρόπο να αποφύγει τα ρίσκα και να προστατευτεί αμυντικά. Σε κάποιες περιπτώσεις το παιχνίδι από τα άκρα δεν είχε αποδεκτές, δεν υπήρχε δηλαδή παίκτης στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας για να βγει κάποια σέντρα. Ο “Καρλέτο” επιτίθεται με όλα τα όπλα του, παίρνει ρίσκα και ψάχνει στηρίγματα, για να τελειώσει τις επιθέσεις. Τα ακραία μπακ και οι εσωτερικοί πλησιάζουν στην περιοχή, προκειμένου να παρέχουν την απαραίτητη στήριξη στους επιθετικούς.  

 

Ο Ζιντάν είχε στο μυαλό του παίκτες εμπιστοσύνης και στηριζόταν πάνω τους ανεξάρτητα από την φυσική ή τεχνική κατάσταση, στην οποία βρίσκονταν. Αναζητούσε την ισορροπία ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση με σκοπό τον έλεγχο του παιχνιδιού. Ο Αντσελότι ψάχνει τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα του δώσουν περισσότερα πράγματα στο επιθετικό κομμάτι. Συγκριτικά με τον Γάλλο έχει περισσότερη ευελιξία στον καταρτισμο της αρχικής ενδεκάδας, αν δει ότι κάποιος μια δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορεί να του προσφέρει αυτά που ζητάει. 

Ο Ζιντάν πίστευε στην κίνηση των παικτών του με την μπάλα στα πόδια. Προτιμούσε το 4-3-3 με την προϋπόθεση ότι οι επιθετικοί του θα γύριζαν, για να βρεθούν κοντά στους εσωτερικούς μέσους. Αν δεν γινόταν αυτό, μπορούσε να το γυρίσει σε 4-4-2. Και ο Αντσελότι παίζει με τρεις επιθετικούς, από τους οποίους όμως έχει λιγότερες αμυντικές απαιτήσεις, προκειμένου η όποια εξάντληση να μην τους εμποδίζει από το φέρουν εις πέρας τα εκτελεστικά καθήκοντα τους.