Βάιος Καραγιάννης: «Όταν μου είπαν ότι με θέλει η ΑΕΚ, νόμιζα ότι με κοροϊδεύουν»

Σε όλες τις ομάδες οι προπονητές θέλουν τους παίκτες που μπορούν να φτιάξουν το παιχνίδι της, αλλά φυσικά και να στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα του αντιπάλου. Ταυτόχρονα θέλουν και τους αμυντικούς που θα μπορέσουν να κρατήσουν τα μετόπισθεν και από κει και πέρα, το ρόστερ συμπληρώνεται και με ποδοσφαιριστές «ειδικών αποστολών». Τα λεγόμενα «εργαλεία» που ποτέ δεν θα είναι οι πλέον δημοφιλείς παίκτες, που ποτέ δεν θα γίνουν οι σούπερ σταρ, δεν θα δουν τις φανέλες τους να εξαφανίζονται από τις μπουτίκ, αλλά παράλληλα θα είναι πάντοτε χρήσιμοι έως και πολύτιμοι για να μεταδίδουν πάθος και αποφασιστικότητα και στους υπόλοιπους.

Ένας τέτοιος ήταν για την ΑΕΚ και ο Βάιος Καραγιάννης. Ένα παιδί που ξεκίνησε από ένα χωριό της Καρδίτσας, σκληραγωγήθηκε στις αλάνες και στα χωράφια και χωρίς να το καταλάβει έφτασε να κατακτήσει 3 πρωταθλήματα Ελλάδας και 4 κύπελλα σε μια καριέρα 11 ετών με τη φανέλα της ΑΕΚ.

Ο Βάιος Καραγιάννης σχηματίζει με τα δάχτυλά του τον αριθμό των τροπαίων που έχει κερδίσει με τη φανέλα της ΑΕΚ.

Ταυτόχρονα, έμεινε στην ιστορία για το περίφημο «τάκλιν στην καρωτίδα» στον Ρομάριο και φυσικά μπήκε στη λίστα των δυναμικών παικτών μαζί με Γιώργο Παπαδόπουλο, Γιώργο Ανατολάκη, Γιάννη Καλιτζάκη, Μοεντίν Ζε Ελίας… Παικτών δηλαδή που σου έδιναν τις… επικαλαμίδες στο χέρι!

Photo credits: Λεωνίδας Τζέκας | Eurokinissi

Το ξεκίνημα στο χωριό και οι αγώνες στις… αλάνες και τα χωράφια

Να φανταστώ πως το ξεκίνημά σας ήταν στο χωριό σας, την Ιτέα Καρδίτσας

Όπως όλα τα παιδιά έτσι κι εγώ ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, εδώ στο χωριό μου. Όλη μέρα με μια μπάλα στα πόδια. Μέχρι και όταν πηγαίναμε στο σχολείο, στο δρόμο εάν δεν είχαμε μπάλα, κλωτσάγαμε την τσάντα.

Με το σχολείο ποια ήταν η σχέση σας;

Προτιμούσα να μένω σπίτι και να κάνω αγροτικές δουλειές ή να κόβω ξύλα από το να πηγαίνω σχολείο. Είχαμε τσακωμούς με τους γονείς μου, αλλά ήταν το πάθος μου η μπάλα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο. Πάντως βοηθούσα την οικογένεια γενικά. Ο πατέρας μου έκανε αγροτικές δουλειές, βαμβάκια, σιτάρια, τέτοια πράγματα.

Τι ομάδα ήσασταν;

Ήμουν ΑΕΚ από μικρός. Μου είχε κολλήσει το μικρόβιο ο πατέρας μου. Και δεν το λέω επειδή έτυχε να παίξω στην ΑΕΚ, αλλά έτσι ήταν.

Οργανωμένα σε ομάδα πότε παίξατε;

Ξεκίνησα να παίζω μπάλα στην ομάδα του χωριού μου και στη συνέχεια με είχαν δει κάποιοι άνθρωποι και ως αποτέλεσμα ήταν να με θέλει η Αναγέννηση Καρδίτσας. Λογικό είναι όταν σε θέλει η μεγάλη ομάδα του νομού να νιώθεις και περηφάνια.

‘Εχω διαβάσει όμως ότι δεν θέλατε να πάτε στην Αναγέννηση, αλλά προτιμήσατε τον ΑΟ Καρδίτσας που έπαιζε σε μικρότερη κατηγορία.

Έτσι είναι. Είχα πολλούς φίλους εκεί και ήμασταν και συμπαίκτες στη μεικτή, οπότε ήθελα να πάω με τους φίλους μου. Προπονητής στην Αναγέννηση εκείνη την περίοδο ήταν ο Τάκης Λουκανίδης, ο οποίος με ήξερε και με βρήκε. Μου είπε ότι αν δεν πάω κάπου αλλού, θα με ήθελε στην Αναγέννηση. Εγώ ντράπηκα τότε, γιατί είχα μπροστά μου έναν θρύλο ουσιαστικά και του είπα πως θα πάω. Ήμουν 18 ετών.

Ο Βάιος Καραγιάννης κατά τη διάρκεια αγροτικών εργασιών με την μπλούζα της Original.

Παίξατε λοιπόν στην Αναγέννηση και κάποια στιγμή ήρθε στη ζωή σας η ΑΕΚ.

Ουσιαστικά δεν ξέρω πως έγινε και βρέθηκα στην ΑΕΚ. Πραγματικά δεν έμαθα ποτέ ποιος με πρότεινε και πως έγινε η μεταγραφή μου. Θεωρώ πως επειδή ο Τάκης Λουκανίδης ήταν φίλος με τον Στράτο Γιδόπουλο, κάτι θα του είπε και ήρθαν άνθρωποι της ΑΕΚ και με είδαν σε κάποια παιχνίδια. Εγώ δεν το ήξερα αυτό, μετά το έμαθα ότι ήρθαν και με είδαν.

Όταν σας το είπαν ότι σας θέλει η ΑΕΚ;

Δεν το πίστεψα. Νόμιζα ότι μου έκανα πλάκα, γιατί όλοι ήξεραν ότι από μικρός είμαι ΑΕΚ. Τελικά με έπεισαν και κατέβηκα στην Αθήνα, όπου γνώρισα και τον Στράτο Γιδόπουλο.

Δεν ξέρω πως βρέθηκα στην ΑΕΚ. Όταν μου το είπαν ότι με θέλει, νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα.

Πριν την ΑΕΚ δεν είχε ενδιαφερθεί κάποια ομάδα;

Βέβαια υπήρχαν προτάσεις. Και από τη Λάρισα και από τον Αρη, αλλά η ομάδα ζητούσε λεφτά λες και ήμουν ο Μαραντόνα και δεν προχώρησε ποτέ η μεταγραφή μου.

Πως ήταν για ένα νέο παιδί από την επαρχία να κατέβει στην Αθήνα; Ήταν η πρώτη φορά;

Από που να αρχίσω. Όντως ήταν η πρώτη μου φορά και βρέθηκα μόνος μου στην Αθήνα. Ειδικά την πρώτη μέρα που πήγα στην προπόνηση της ΑΕΚ, νομίζω πως ήταν και η χειρότερη της ζωής μου.

Γιατί;

Γιατί άνοιξα την πόρτα να μπω στα αποδυτήρια και είδα μπροστά μου όλους αυτούς που μέχρι τότε τους είχα ινδάλματα. Σκέφτηκα να μην κλείσω την πόρτα, αλλά να γυρίσω και να φύγω. Είπα μέσα μου: “Τι θέλω εγώ εδώ;”, αλλά όπως όλοι ξέρουμε… έμεινα (γέλια)!

Μείνατε στην ΑΕΚ του Μπάγεβιτς.

Ναι και αμέσως πήγαμε στην προετοιμασία στη Γερμανία. Εγώ μαθημένος αλλιώς από την επαρχία, καλά καλά δεν ήξερα να ντυθώ. Αλλά στην προετοιμασία πήγα καλά. Με έβαλε ο Μπάγεβιτς σε κάποια φιλικά και σιγά σιγά έγινα μέλος της ομάδας. Μετά γυρίσαμε και ουσιαστικά δεν είχα που να μείνω. Να σκεφτείς ότι ούτε σε ξενοδοχείο έμενα και με τα πολλά θυμήθηκα ότι είχα ένα θείο στο Καλαμάκι και πήγα και έμεινα εκεί τον πρώτο καιρό. Περνούσε ο Οκόνσκι και με έπαιρνε με το αυτοκίνητο.

Γρήγορα όμως βρεθήκατε και στην Εθνική.

Εγώ είχα υπογράψει στην ΑΕΚ ως ημιεπαγγελματίας. Όμως επειδή όντως κλήθηκα στην Εθνική, το συμβόλαιό μου από 2+5 που ήταν έγινε 2+3.

«Μπήκα σε αποδυτήρια που υπήρχαν τεράστια ονόματα»!

Από μια ομάδα που είχε τεράστια ονόματα.

Μπήκα σε αποδυτήρια που υπήρχαν ο Μανωλάς, ο Σαβέβσκι, ο Μπατίστα… Όλοι με αγάπησαν. Ο Οκόνσκι που με έπαιρνε με το αυτοκίνητο, στη διαδρομή κάπνιζε ένα πακέτο τσιγάρα. Μια φορά στην προπόνηση ήρθε με κουστούμι και όταν γδύθηκε έπεσαν λουλούδια. Καταλαβαίνεις τι γέλιο έπεσε στα αποδυτήρια. Εγώ πήγα το 1990 και το 91 ήρθαν ο Αλεξανδρής, ο Σαμπανάσοβιτς, ο Δημητριάδης. Δούλεψαν πολύ και αυτά τα παιδιά και έφτασαν εκεί που έφτασαν.

Ποιον απ όλους θέλατε να βλέπετε ακόμα και στις προπονήσεις;

Τον Οκόνσκι. Ήταν άλλη κλάση. Να φανταστείς πήγαμε να παίξουμε ένα φιλικό με το Αμβούργο, από το οποίο είχε περάσει και αυτός και όλοι οι οπαδοί φώναζαν το όνομά του. Καταλάβαινες ότι πρόκειται για έναν ξεχωριστό παίκτη. Παράλληλα ο Τόνι Σαβέβσκι με βοήθησε πολύ, αλλά έδωσε και την ψυχή του για την ομάδα. Σίγουρα ήταν ένας από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από τη χώρα μας. Με τον Τόνι είχαμε και ένα χόμπι. Πηγαίναμε για ψάρεμα στη Χαλκίδα. Μάλιστα είναι από αυτούς που έχουν περάσει από το μαγαζί μου εδώ στην Ιτέα. Ουσιαστικά όλα τα παιδιά έχουν περάσει από εδώ. Ο Ηλίας Ατματζίδης έρχεται συνέχεια.

Όταν μπήκα στα αποδυτήρια της ΑΕΚ και είδα όλους αυτούς που είχα ως ινδάλματα, είπα: “Τι κάνω εγώ εδώ;”.

Δωμάτιο στο ξενοδοχείο με ποιον ήσασταν;

Με τον Τόνι. Είχα μείνει και με τον Μανωλά. Πριν από ένα ντέρμπι, με Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό, δεν θυμάμαι, ο Στέλιος είχε τόσο άγχος που είχε βγει στο διάδρομο και είχε κοιμηθεί εκεί. Του είπα ότι κι εγώ είχα άγχος και για να με βοηθήσει και να μου το αποβάλλει, μου είχε πει: “Ρε Βάιε τι αγχώνεσαι; Από σένα εξαρτάται η ΑΕΚ;”.

Πάμε τώρα και στην περίφημη φάση με τον Ρομάριο και αυτό που σας χαρακτήρισε. Το περιβόητο «τάκλιν στην καρωτίδα».

Μου είχε πει ο Μπάγεβιτς να τον μαρκάρω εγώ. Όταν παίζαμε εδώ μέσα, δεν είχε ξεκινήσει στην ενδεκάδα. Μετά από λίγο στο παιχνίδι, έγινε αλλαγή. Όταν τον είδα, είπα: «αυτός είναι ο Ρομάριο;». Αλλά όταν ξεκίνησε να παίρνει την μπάλα, το κατάλαβα. Είχε απίστευτες κινήσεις κι εγώ έπρεπε να είμαι συνεχώς στην τσίτα. Τώρα για το περίφημο τάκλιν, άμα σου πω ότι δεν τον βρήκα θα το πιστέψεις; Αν δεις τη φάση θα πεις: «πάει αυτός, τον σκότωσε». Κι εγώ όταν είδα τη φωτογραφία τρελάθηκα και είπα: «τι έγινε εδώ;». Όμως πραγματικά δεν τον βρήκα, πραγματικά δεν τον χτύπησα.

Σας είχε βγει όμως το όνομα του δυναμικού και σκληρού αμυντικού.

Ποτέ όμως δεν χτύπησα κανένα παιδί. Η μόνη φορά που έκανα λάθος ήταν με τον Βαρασάνοβιτς που είχα «θολώσει» και τον περίμενα. Ουσιαστικά τον έστειλα με τη μπάλα μαζί στις πινακίδες. Φαντάζεστε τι έγινε στο δεύτερο ματς στο «Καραϊσκάκη».

Πάμε τώρα και στο Μουντιάλ. Τι θυμάστε και από την πρόκριση και από την τελική φάση.

Κατ’ αρχήν ήταν πολύ δυνατή η στιγμή με την πρόκριση με το γκολ του Μαχλά στον αγώνα με την Ρωσία. Εγώ δεν περίμενα ότι θα πάω στο Μουντιάλ, ειδικά από τη στιγμή που είπα στον Παναγούλια να μου δώσει μια μέρα άδεια για να παντρευτώ κι αυτός μου έδωσε δέκα. Είπα μέσα μου: «πάει τελείωσε, δεν με θέλει ο προπονητής». Έγινε ο γάμος μου στην Καρδίτσα, είχαν έρθει μέχρι και την Original. Με πάντρεψε ο Αλεξανδρής, αλλά την επόμενη μέρα τον ξύπνησα και του λέω: «σήκω πάμε στην προετοιμασία». Τότε η Εθνική έκανε προετοιμασία στη Νάουσα στα 3-5 Πηγάδια. Πήγαμε εκεί και δεν βρήκαμε σχεδόν κανένα. Είχαν πάρει όλη άδεια.

Στο Μουντιάλ τι έγινε;

Στο Μουντιάλ, υποτίθεται ότι ο Παναγούλιας με είχε πάρει για να μαρκάρω τον Μαραντόνα και μόνο σε αυτό το ματς δεν με έβαλε. Δεν πήγαν καλά τα πράγματα εκεί. Η οργάνωση από πλευράς δικής μας ήταν χάλια. Το μόνο που κάναμε ήταν να παίρνουμε το αεροπλάνο και να πηγαίνουμε σε εκδηλώσεις. Ο Μανωλάς μάλωσε με τον Παναγούλια γι αυτό. Δεν ήμασταν για να φάμε δέκα γκολ. Αλλά δεν κάναμε προπόνηση. Μόνο εκδηλώσεις. Πως θα παίζαμε μπάλα μετά;

Ο Μαραντόνα πως ήταν;

Είχαμε βγει εμείς στο γήπεδο για ζέσταμα και οι Αργεντίνοι δεν ήταν πουθενά. Κάποια στιγμή βγήκαν, αλλά χωρίς τον Μαραντόνα. Εμείς κοιταζόμασταν και λέγαμε τι έγινε; Τελικά κάποια στιγμή βγήκε με μια μπάλα και έκανε τα δικά του. Άλλη κλάση τι να συζητήσουμε; Τα αγγίγματά του στην μπάλα ήταν εντυπώσιακά. Και με τη Βουλγαρία και τη Νιγηρία δεν αξίζαμε όλο αυτό που έγινε. Αλλά τι να το κάνεις; Εάν ένας παίκτης δεν κάνει προπόνηση, δεν μπορεί να αποδώσει.

Να γυρίσουμε στις ιστορίες από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πως ήταν η ζωή στα αποδυτήρια;

Γίνονταν πολλές πλάκες. Μια φορά σε εμένα έκαναν πλάκα με το αυτοκίνητο. Μου το είχαν κρύψει, αλλά ήξερα ότι το έκανε ο Μανωλάς. Μπήκα μέσα και του είπα: «που το έχεις πάει»; Τελικά το είχε πάει δύο τετράγωνα μακριά από το προπονητικό. Ο Μανωλάς κάποτε είχε πάρει και δίπλωμα για πιλότος και ήθελε να μας πάει στη Νάξο, εμένα τον Κοπιτσή και τον Σαβέβσκι. «Ξέχνα το εγώ δεν μπαίνω μέσα με εσένα πιλότο», του είπα και φυσικά πήγα με το καράβι (γέλια)! Γενικά είχαμε καλό κλίμα.

Άλλες πλάκες;

Μια ωραία ήταν και με τον Τσάρτα, όταν ήταν να γυρίσει. Είχα συνεννοηθεί με τον φροντιστή, αλλά και με τον Παθιακάκη να πούμε ότι εγώ θα πάρω το “10”. Πράγματι όταν ήρθε ο Βασίλης, το ζήτησε αμέσως και του είπαμε ότι το έχω εγώ. «Μα εσύ είσαι αμυντικός», μου είπε. Τελικά με τα πολλά και να να μην τον επηρεάσει στην απόδοσή του, του το έδωσα.

Ήταν μεγάλο λάθος και δεν έπρεπε να γίνει το «πέστε κάτω»

Δεν ήταν όμως όλα «ρόδινα». Είχατε και δύσκολες στιγμές.

Μια από αυτές ήταν η επιστροφή του Μπάγεβιτς στη Φιλαδέλφεια ως προπονητής του Ολυμπιακού. Πραγματικά, επειδή είχαμε ζήσει πολλά μαζί του, νιώσαμε κι εμείς άσχημα εκείνη την μέρα. Άσχημα για τον Ντούσαν και αυτά που έζησε. Μια άλλη κακή στιγμή ήταν το «πέστε κάτω». Ήταν λάθος μας και δεν έπρεπε να το κάνουμε, αλλά πάει αυτό τώρα. Είναι ιστορία.

Με παράγοντες πως ήταν οι σχέσεις σας;

Σε γενικές γραμμές με όλους ήμουν καλά. Ακόμα και με τον Μάκη Ψωμιάδη. Με αυτόν μάλιστα είχα μια ιστορία, όταν ήταν να με πληρώσει, ήθελε να πει ότι δεν ήμουν τραυματίας και το έπαιζα και ήθελε να μου λύσει το συμβόλαιο. Όμως τότε εγώ είχα πάθει σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα. Με παίρνει ο Λάκης ο Νικολάου τηλέφωνο και μου λέει: «Ο Ψωμιάδης μου ζήτησε να αποδείξω ότι δεν έχεις τίποτα για να μην σου πληρώσει το συμβόλαιο». Ο Λάκης ήταν σαν πατέρας μου. Ό,τι και να του ζητήσω για οποιονδήποτε από το χωριό, αμέσως ανταποκρίνεται.

Το νέο γήπεδο πως σας φαίνεται;

Είναι ένα γήπεδο που θέλεις να παίξεις. Δεν το συζητάμε. Είναι έδρα. Αλλά εμένα μου λείπει το παλιό γήπεδο. Και κουρασμένος να ήσουν, έβλεπες τη σκεπαστή και έπαιρνες δύναμη. Στην ΑΕΚ πήρα 7 τίτλους. Πρωταθλήματα και κύπελλα. Ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Τώρα ασχολούμαι με τις αγροτικές δουλειές, με τα βαμβάκια και τα σιτάρια.