Αντώνης Καρπετόπουλος: Είναι έκπληξη η ήττα της ΑΕΚ; Και ναι και όχι

Είναι έκπληξη η ήττα της ΑΕΚ; Και ναι και όχι. Δεν είναι γιατί από την βραδιά που κέρδισε τον ΠΑΟ ακολούθησαν δυο μάλλον αλλοπρόσαλλα ματς της ομάδας του Αλμέιδα: ό,τι δεν πληρώθηκε με τον Ατρόμητο, πληρώθηκε στην Κρήτη με τόκο. Είναι επίσης φανερό τώρα στην αρχή της σεζόν πως τα καλά ματς της ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι λίγα: το ματς με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο είναι μάλλον η εξαίρεση – στα υπόλοιπα η ΑΕΚ έχει απλά κάποια καλά διαστήματα παιγνιδιών που στην Ελλάδα της αρκούν. Με τον Πανσερραϊκό είχε ένα καλό δεύτερο ημίχρονο, με το Βόλο ένα καλό τελευταίο εικοσάλεπτο με παίκτη λιγότερο, με τον Ολυμπιακό ένα εκρηκτικό πρώτο μισάωρο, με τον Ατρόμητο ένα καλό πρώτο ημίχρονο. Με ένα διάστημα καλού παιγνιδιού δύσκολα μπορεί να κερδίσεις τον εφετινό ΟΦΗ στην έδρα του: θυμίζω ότι εκεί έχουν ήδη γνωρίσει ήττες ο Αρης και ο ΠΑΟΚ. Από την άλλη υπάρχει μια έκπληξη στην ήττα της ΑΕΚ: η γενικά κακή της εμφάνιση. Στο Ηράκλειο είναι σαν να αποφάσισε να δείξει όλες τις αδυναμίες της και καμία από τις αρετές της. Ηταν σαν να θέλει να τρελάνει τον κόσμο: να τον κάνει να αναρωτιέται ποια είναι η πραγματική ΑΕΚ. Πολύς κόσμος δυσκολεύεται να καταλάβει ποια είναι φέτος η ΑΕΚ. Αυτή που κέρδισε χωρίς τους βασικούς αμυντικούς της στο Μπράιτον ή αυτή που έχασε με κάτω τα χέρια στο Ηράκλειο; Εγώ πάλι λέω ότι όλο αυτό είναι απλά οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ψάξιμο μάλλον εξηγήσιμο

Ποια είναι η διαφορά της ΑΕΚ σε σχέση με πέρυσι; Όχι πάντως το μεγάλο rotation της ΑΕΚ ή το διαρκές ψάξιμο του προπονητή της. Αυτά υπήρξαν και πέρυσι στην  αρχή της σεζόν και ήταν και μεγαλύτερα. Η ΑΕΚ ξεκίνησε παίζοντας κάτι σαν 3-5-2 και στον πρώτο μήνα άλλαζε διάταξη σχεδόν σε κάθε ματς. Στο πρώτο περσινό της ντέρμπι, με αντίπαλο τον ΠΑΟ, η ΑΕΚ είχε παίξει κάτι σαν 4-2-3-1, στο οποίο ο Γκατσίνοβιτς είχε ξεκινήσει για πρώτη φορά στα αριστερά για να βοηθήσει τον Χατζισαφί στον περιορισμό του Παλάσιος και ο Λιβάι Γκαρσία έπαιζε σε θέση δεξιού εξτρέμ, με τον Αραούχο φορ και τον Πινέδα «δεκάρι»: το θυμίζω για να γίνει κατανοητό πόσο η ΑΕΚ άλλαξε στην πορεία, αλλά και πόσο διαφορετική ήταν στην αρχή. Όπως και φέτος οι αλλαγές είχαν σταθεί αιτία για απώλειες βαθμών: η ΑΕΚ στο αντίστοιχο περσινό διάστημα είχε δυο ήττες. Αυτές ήταν το κόστος του ψαξίματος. Ψάξιμο υπάρχει και φέτος. Ο Αλμέιδα αλλάζει την ομάδα από Κυριακή σε Τετάρτη μολονότι πλέον την γνωρίζει πολύ καλά. Τι ψάχνει; Νομίζω ένα τρόπο να διαχειριστεί τις πολλές της υποχρεώσεις που αφήνουν τραυματισμούς και άλλα προβλήματα.

Ο Αλμέιδα δεν έχει ξαναπροπονήσει, όχι απλά ομάδα που να αγωνίζεται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά ευρωπαϊκή ομάδα γενικότερα. Παραδόξως πληρώνει φέτος, μετά δηλαδή από ένα χρόνο δουλειάς στην Ευρώπη, τη δική του προσαρμογή στις δυσκολίες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πέρυσι έψαχνε πολλά στην αρχή για να παρουσιάσει την ΑΕΚ που ήθελε. Φέτος νομίζω πως ψάχνεται ο ίδιος για να καταλάβει τη συνολική δυσκολία: υπάρχει διαφορά. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε διατάξεις, επιλογές ενδεκάδας και τρόπους διαχείρισης των ματς, αλλά μιλάω και για πράγματα απλούστερα. Στο ματς με τον ΟΦΗ πχ μου φάνηκε πως ο Αλμέιδα ήταν στον πάγκο μιας ομάδας της οποίας οι παίκτες είχαν το μυαλό στο ματς με τον Αγιαξ που ακολουθεί. Κι αυτό, ενώ είναι ανθρώπινο, είναι για τον προπονητή της ΑΕΚ μια νέα συνθήκη. Και δύσκολα διαχειρίσιμη.

Φυσικά στην αρχή της σεζόν φαίνονται και τρία πράγματα που συνιστούν αντικειμενικές αγωνιστικές δυσκολίες. Το πρώτο ότι η ΑΕΚ είναι άλλη με τον Λιβάι Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης κι άλλη χωρίς αυτόν, το δεύτερο ότιη άμυνα της ΑΕΚ έχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό και το τρίτο που φαίνεται είναι ότι για την ώρα η ΑΕΚ παίρνει λίγα από τις μεταγραφές της που άλλωστε πολλές δεν ήταν. Είναι νωρίς για μεγάλα συμπεράσματα όμως κάποια πράγματα φαίνονται και θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω.

Διαβάστε ΕΔΩ όλο το άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News