Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Ιωαννίδης δεν χάνει ευκαιρία

Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Φώτης Ιωαννίδης είναι ο πιο βελτιωμένος Έλληνας παίκτης την τελευταία διετία – περισσότερο βελτιωμένος κι απ’ τους δύο ταλαντούχους μικρούς του ΠΑΟΚ, τον Κωνσταντέλια και τον Κουλιεράκη, που διετία ακόμα στη Super League 1 δεν συμπλήρωσαν. Ο Ιωαννίδης έχει ήδη γράψει τρία χρόνια συμμετοχών στον Παναθηναϊκό κι αν αναφέρομαι στα δύο είναι διότι σε αυτά, χάρη και στην καλή δουλειά που κάνει μαζί του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, η πρόοδός του είναι αλματώδης.

Πορεία

Αξίζει να δούμε λίγο την πορεία της καθιέρωσής του επειδή για μένα αποτελεί τον σωστό τρόπο για να μεγαλώσεις έναν ποδοσφαιριστή. Ο Ιωαννίδης έφτασε στον Παναθηναϊκό απ’ τον Λεβαδειακό το καλοκαίρι του 2020 χωρίς τυμπανοκρουσίες. Κουβαλούσε στο βιογραφικό του 49 εμφανίσεις κι οκτώ γκολ στο σκληρό πρωτάθλημα της Super League 2. Δεν τον παρουσίαζαν ως σούπερ ταλέντο, δεν γράφτηκε γι’ αυτόν σχεδόν τίποτα για τις πρώτες εμφανίσεις του στα φιλικά.

Επιπλέον, ξεκίνησε και με έναν τραυματισμό, που τον άφησε έξω τρεισίμισι μήνες. Όμως, ο Μπόλονι, που στο μεταξύ είχε έρθει στον Παναθηναϊκό, τον έριξε αμέσως στα βαθιά. Ο μικρός έπαιξε 20 λεπτά περίπου στην Τούμπα σε ένα ματς που ο Παναθηναϊκός έχασε 2-1. Ωστόσο, στο πρώτο ματς που ξεκίνησε βασικός -κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης στη Ριζούπολη- σκόραρε.

Τρεις

Ο Ιωαννίδης ήξερε πως δεν υπάρχει ποτέ μία δεύτερη ευκαιρία για να κάνεις μία πρώτη καλή εμφάνιση. Έτσι, άρπαξε όλες τις πρώτες ευκαιρίες που του δόθηκαν και στη συνέχεια. Αφού έκανε ένα καλό, αλλά όχι εντυπωσιακό πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν με τον Παναθηναϊκό (17 εμφανίσεις, τις πιο πολλές ως αλλαγή και τέσσερα γκολ), την επόμενη σεζόν συνάντησε τον Γιοβάνοβιτς. Για να καθιερωθεί θα έπρεπε να κάνει κάτι δύσκολο: να τον κερδίσει. Διότι δεν προβλήθηκε ως «ο χαρισματικός μικρός που πρέπει να αξιοποιηθεί» κτλ. Καλά-καλά κι ο ίδιος δεν ήξερε αν θα μείνει στον Παναθηναϊκό. Έμεινε ως τρίτος φορ πίσω απ’ τον Μακέντα και τον Καρλίτος. Όμως, δεν απογοητεύτηκε.

Ιβάν

Στο δεύτερο ξεκίνημά του στον Παναθηναϊκό ο Γιοβάνοβιτς τού έδωσε χρόνο συμμετοχής, όχι τσιγκούνικα. Ο Ιωαννίδης έπαιξε ημίχρονα, αλλά και πάλι σκόραρε όταν ο κόουτς τού έδωσε φανέλα βασικού: αυτή τη φορά κόντρα στον Βόλο στο δεύτερο ματς που θα βρισκόταν στους 11 που ξεκινούσαν. Τη δεύτερη σεζόν έπαιξε πιο πολύ (26 ματς στο πρωτάθλημα κι επτά στο Κύπελλο, τα πιο πολλά ως αλλαγή) και δεν σκόραρε και πολύ παραπάνω: τα γκολ του ήταν έξι. Όμως, στο τέλος της σεζόν είχε πετύχει κάτι σπουδαίο, που τότε δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε: στην εσωτερική ιεραρχία του Παναθηναϊκού ξεπέρασε και τους δύο έμπειρους παίκτες που είχε μπροστά του.

Στην τρίτη του σεζόν στην ομάδα είχε κερδίσει θέση κανονικότατα, έστω κι αν ξεκινούσε ως αναπληρωματικός του Σπόραρ. Κι αυτό τον βοήθησε να αποκτήσει μεγαλύτερη σιγουριά – πράγμα που φαίνεται. Ολοκλήρωσε τη σεζόν με 36 παρουσίες στο πρωτάθλημα. Τα γκολ του πάλι δεν ήταν πολλά (επτά μόλις), αλλά είχε προσφορά σε πολλούς τομείς: κέρδισε πέναλτι, έδωσε ασίστ – έπειθε όχι απλά για τη χρησιμότητά του, αλλά για το απαραίτητο της παρουσίας του. Κάθε συζήτηση των οπαδών του Παναθηναϊκού για ενίσχυση της ομάδας στη θέση του φορ δεν αφορά τον Ιωαννίδη, αλλά τον Σπόραρ. Κι αυτό τα λέει όλα.

Εθνικές

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την παρουσία του στην Εθνική. Έχει παίξει ελάχιστα στη Νέων (μόλις τέσσερα ματς) προφανώς διότι αγωνιζόταν στον Λεβαδειακό κι οι εκλέκτορες δεν έχουν μάτια για παίκτες που παίζουν στην ομάδα του Γιάννη Κομπότη. Έπαιξε λίγο και στην Ελπίδων. Δεν είναι κακό ούτε αυτό. Διότι πήρε ένα μάθημα: κανείς δεν θα του χαρίσει τίποτα και πρέπει για να τα καταφέρει να δουλέψει πιο σκληρά απ’ όλους. Το ότι δεν καταγράφεται ως κάποιου είδους φαινόμενο που προκαλεί θαυμασμό στις μικρές Εθνικές και στα πρωταθλήματα των Νέων έχει μία ευεργετική συνέπεια στον χαρακτήρα του.

Θα κληθεί στην Εθνική, όχι επειδή έχει κάποιους που μιλούν γι’ αυτόν εγκωμιαστικά, αλλά διότι κέρδισε το δικαίωμα στο γήπεδο και μόνο. Έχει παίξει μόνο επτά ματς: δύο απ’ αυτά (με τη Μάλτα και την Ουγγαρία) φιλικά κι ασήμαντα. Δεν έχει ξεκινήσει σε κανένα ματς στον όμιλο των προκριματικών. Όμως, στο δυσκολότερο, αυτό με την Ολλανδία, ο Πογέτ όχι μόνο πόνταρε σε αυτόν, αλλά τον είχε προετοιμάσει ότι θα είναι ο βασικός του εδώ και μέρες. Κι ο Ιωαννίδης πάλι έκανε ένα μεγάλο ματς σε αυτό το παιχνίδι, που είναι ουσιαστικά το ντεμπούτο του.

Αδύνατο…

Ο Ολυμπιακός υποδέχεται απόψε την Παρτίζαν για την Ευρωλίγκα, ενώ κυριαρχεί ένας γενικός προβληματισμός, όχι τόσο για τα αποτελέσματά του, όσο για το παιχνίδι του. Οι ήττες απ’ την Μπαρτσελόνα και την Αρμάνι Μιλάνου δεν είναι εκτός προγράμματος, καθώς μιλάμε για ομάδες που έχουν ως στόχο το φάιναλ φορ. Οι επιδόσεις όμως του Ολυμπιακού, ειδικά στην επίθεση, τρομάζουν. Με 68 πόντους που πέτυχε κόντρα στην Μπαρτσελόνα και 53 πόντους που έβαλε στο Μιλάνο, είναι αδύνατο να κερδίσει την Παρτίζαν του Ομπράντοβιτς όσο σκληρή άμυνα και να παίξει.

Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι επιδόσεις δεν αποτελούν κάτι ανεξήγητο. Απ’ το καλοκαίρι φαινόταν ότι η ομάδα δεν έχει έναν σκόρερ κι ότι δεν αντικατέστησε τον Σάσα Βεζένκοφ με παίκτη με ανάλογα χαρακτηριστικά. Απόντος του ΜακΚίσικ, που έχει μία ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, με τους Σίκμα και Μπραζντέικις ακόμη να ψάχνονται και με τον Γουίλιαμς-Γκος παρόντα μόνο σε ένα απ’ τα τρία ματς που οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός είναι προβλέψιμος και χωρίς επιθετικές λύσεις.

Δεν είναι το πρόβλημα μόνο οι απόντες, αλλά κι οι παρόντες. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν στο Μουντομπάσκετ αγκομαχούν – κι είναι πολλοί. Κι όσο κι αν ο Μπαρτζώκας ψάχνει πολύ βαθιά στον πάγκο του (στο Μιλάνο χρησιμοποίησε ακόμα και τον Πάπας), οι λύσεις που έχει στα χέρια του είναι ελάχιστες. Η εντύπωση που μου δίνει είναι ότι αν μπορούσε, θα έπαιζε τα παιχνίδια με 6-7 παίκτες. Το καλό είναι ότι κι η Παρτίζαν δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση: ο Ομπράντοβιτς ψάχνει ακόμα πώς θα συμπληρώσει το ρόστερ, καθώς η ομάδα του, ειδικά στη γραμμή των ψηλών, είναι άδεια.

Για μένα, παίκτες θα ’πρεπε να ψάχνει κι ο Ολυμπιακός, αλλά απ’ όσο γνωρίζω, αυτό δεν ισχύει. Εκτός κι αν απόψε προκύψει νέο επιθετικό στραπάτσο, οπότε όλα θα αλλάξουν…

Μόνο συστάσεις

Ο Σουηδός Πίτερ Φρόιντφελντ υπέγραψε το συμβόλαιό του με την ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Κατόπιν αυτού, ανέλαβε καθήκοντα ως νέος πρόεδρος της κεντρικής επιτροπής διαιτησίας, όπως ανακοίνωσε η ΕΠΟ. Όμως, δεν θα ορίσει αυτός τους διαιτητές του ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Έχουν ειδοποιηθεί ότι τους χρειαζόμαστε στην Ελλάδα εδώ και δέκα μέρες. Το πολύ-πολύ να τους πάρει ένα τηλέφωνο να τους κάνει συστάσεις να είναι προσεκτικοί.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί