Αντώνης Καρπετόπουλος: Παρί - Μίλαν, ένα μεγάλο ματς

Υπάρχουν ένα σωρό σημαντικά δέντρα μέσα στο δάσος τού Παρί – Μίλαν. Η πρώτη μονομαχία που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή του Ντοναρούμα με τον Μενιάν, οι δυο τους αντάλλαξαν θέσεις το καλοκαίρι του 2021.

Ο Τζίτζι έφτασε στο Παρίσι, μετά από διαμάχες με τους «ροσονέρι», αλλά με τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης και του ΜVP της διοργάνωσης. Στη θέση του «προδότη», οι οπαδοί της Μίλαν έβαλαν στην καρδιά τους αμέσως τον «Μάικ τον Παριζιάνο», παρ’ όλο που ο Μενιάν κατάγεται απ’ τη Λίλλη. Ο Γάλλος προπονήθηκε στην Παρί, αλλά δεν έπαιξε ποτέ στην πρώτη ομάδα. Το 2015 προτίμησε να μεταναστεύσει στη Λιλ, την οποία αποχαιρέτησε μόνο μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος: στο Μιλάνο υπήρξε αμέσως λατρεία γι’ αυτόν. Αντίθετα, ο Ντοναρούμα στο Παρίσι δεν αγαπήθηκε κι ενώ η Μίλαν του Mενιάν κατέκτησε το σκουντέτο, αυτός βρήκε απλώς μία θέση στον πάγκο. Αυτά όμως παλιά.

Φέτος και οι δύο είναι σταθεροί κι η απόδοσή τους απόψε μπορεί να κρίνει το ματς. «Ακόμα κι αν έχω ήδη παίξει εναντίον της Παρί -είπε πρόσφατα ο Μενιάν- ζω για τη βραδιά που θα την αντιμετωπίσω στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πρέπει να μείνω συγκεντρωμένος και να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου». Ο Ντοναρούμα, απ’ τη μεριά του, δεν μιλάει ποτέ.

Αδέρφια

Άλλο δεντράκι; Δύο αδέρφια απέναντι. Στη Λα Λίγκα ο Τεό κι ο Λούκας Ερνάντες μεγάλωσαν μαζί παίζοντας στην Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά οι δρόμοι τους σύντομα χώρισαν. Ή μάλλον, ήταν ο Τεό, που βρήκε έναν δρόμο κι έφυγε, δεδομένου ότι ο Λούκας παρέμεινε στη Ατλέτικο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα δύο αδέρφια δεν έχουν αναμετρηθεί ποτέ στη Λα Λίγκα κι απόψε θα είναι η πρώτη τους φορά ως αντίπαλοι. Θα βρέθουν κι απέναντι ο ένας στον άλλον; Δύσκολο, αλλά όχι απίθανο – ο Λούκας ως αριστερός μπακ κι ο Τεό ως εξτρέμ σίγουρα θα αλλάξουν εμφανίσεις. Και να δούμε ποιος θα λυγίσει απέναντι στον άλλον.

Εμπαπέ

Μετά υπάρχει και κάτι άλλο: η αγάπη του Εμπαπέ για τη φανέλα της Μίλαν. Υπάρχει ένα βίντεο που τον δείχνει πιτσιρίκο σε ένα χωμάτινο χωράφι στα περίχωρα του Παρισιού, όχι με τη φανέλα συλλόγου απ’ τη γαλλική πρωτεύουσα, αλλά με αυτή της Μίλαν: είναι του Ρομπίνιο και γι’ αυτή καμαρώνει. Ο μικρός ήταν οπαδός των «ροσονέρι» διότι ο πατέρας του, Βίλφριντ κι η μαμά Φάιζα τον εμπιστεύονταν συχνά στους Ιταλούς γείτονες: η οικογένεια Ριτσάρντι, με καταγωγή απ’ την Απουλία, του έμαθε τη Μίλαν και τους ήρωές της – ο μικρός Κιλιάν μεγάλωσε με τον Κακά, τον Ζέεντορφ, τον Πίρλο και τις βραδιές τους στο Τσάμπιονς Λιγκ και πανηγύριζε τα γκολ τους με τον Αντόνιο και τον Γκαετάνο, τους γιους τού Νίκολα και της Μπεατρίς Ρικάρντι.

Φυσικά, ακόμη και τότε, ο Κιλιάν ονειρευόταν να παίξει μία μέρα στη Ρεάλ, αλλά υποσχέθηκε ότι αν έπαιζε ποτέ στην Ιταλία, θα έπαιζε μόνο στη Μίλαν. Απόψε θα είναι αντίπαλός της, αλλά στις κερκίδες του «Παρκ ντε Πρενς» θα είναι μεταξύ των καλεσμένων του όλοι οι Ριτσάρντι. Που στο μεταξύ μεγαλώνουν και τον πρωτότοκο γιο του, τον Αντόνιο, που δεν αποκλείεται να τον κάνουν κι αυτόν οπαδό της Μίλαν.

Φλορέντσι

Με τέτοιες ιστορίες, αυτή του Αλεσάντρο Φλορέντσι μοιάζει μικρή. Κι όμως κι αυτός έζησε μία έντονη, ιδιαίτερη χρονιά στο Παρίσι. Η σεζόν 2020-21 ξεκίνησε με την πίεση των συνηθισμένων φιλοδοξιών των Καταριανών ιδιοκτητών που ήθελαν να κατακτήσουν το Τσάμπιονς Λιγκ μετά την ήττα της ομάδας στον πρώτο τελικό που έπαιξε με αντίπαλο την Μπάγερν. Όμως, όπως πάντα στο Παρίσι, τίποτα δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται δεδομένο κι ο μπακ των «ροσονέρι» το γνώριζε, φτάνοντας στην πρωτεύουσα μετά από μία σεζόν μοιρασμένη μεταξύ Ρόμα και Βαλένθια.

Στην Παρί, ο Φλορέντσι ξεκίνησε με τον Τούχελ και τελείωσε με τον Ποτσετίνο. Ο Ιταλός ήταν βασικός και με τους δύο κι έπαιξε 36 φορές, κάνοντας το ντεμπούτο του απευθείας στο γαλλικό ντέρμπι με τη Μαρσέιγ. Όπως είπε χθες, ποτέ δεν κατάλαβε γιατί τον έδιωξαν, αλλά δήλωσε υπόχρεος επειδή στη Μίλαν βρήκε ένα σπίτι. «Έχει πλάκα να παίζεις εδώ» είπε «διότι ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει». Εμείς ξέρουμε: περιμένουμε ένα μεγάλο ματς.

Νίκες και ήττες

Το έγραφα πέρυσι όταν το Ατρόμητος-ΑΕΚ κατέληξε στον αθλητικό δικαστή, το λέω και φέτος πριν απ’ την εκδίκαση των όσων έγιναν στο ντέρμπι: το πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα είναι η περί κανονισμού αντίληψη. Στα σπορ υπάρχουν κανονισμοί που να επιτρέπουν να γίνονται παιχνίδια – όχι κανονισμοί για να μη γίνονται παιχνίδια και να κρίνονται στα χαρτιά.

Στη δημιουργία κάθε κανονισμού ο νομοθέτης λαμβάνει στα υπόψιν του ένα στοιχειώδες fair play: δημιουργεί ένα πλαίσιο, λαμβάνοντας ως δεδομένο το ότι οι δύο ομάδες θέλουν να παίξουν. Αν ο σκοπός ήταν μία ομάδα απ’ τις δύο να κερδίζει στα χαρτιά θα υπήρχε άλλη προσέγγιση. Η ΟΥΕΦΑ π.χ. δεν έχει κώδικες: έχει ποινές. Έχει μία πειθαρχική επιτροπή που εξετάζει το φύλλο αγώνα του διαιτητή και τις εκθέσεις των παρατηρητών και σε περίπτωση ενοχής επιβάλλει τη σχετική ποινή, ανάλογα με το παράπτωμα. Υπάρχουν ποινές απλές και ποινές εξοντωτικές: από πρόστιμο μέχρι αποβολή από διοργάνωση! Αλλά ο σκοπός της συνομοσπονδίας είναι οι αγώνες να γίνονται.

Σε μερικές, μάλιστα, περιπτώσεις έχουν γίνει αγώνες αφού εκκενώθηκαν εξέδρες. Η αρχή είναι απλή: κάθε ματς πρέπει να γίνεται και να ακολουθεί η όποια κρίση για την κανονικότητά του. Εδώ, αντιθέτως, πιστεύουμε πως είναι μεγάλο παραγοντικό κόλπο ένα ματς να μη γίνει. Η νίκη στα χαρτιά υπάρχει στην κουλτούρα των οπαδών (και κατά συνέπεια και των ομάδων…) χρόνια τώρα. Πέρυσι πριν απ’ την εκδίκαση του Ατρόμητος-ΑΕΚ σε συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας 12 στις 14 ομάδες συμφώνησαν ότι τα παιχνίδια πρέπει να κρίνονται στα γήπεδα. Ήταν απούσες απ’ τη συζήτηση ο Παναιτωλικός κι η ΑΕΚ – ίσως διαφωνούν. Το καλοκαίρι όταν τέθηκε θέμα να μην υπάρχει νίκη στα χαρτιά σε καμία περίπτωση, όσοι συμφωνούσαν είπαν «ασ’ το να υπάρχει». Και θα ’χουμε πάλι νίκες στα χαρτιά. Και ήττες.

Να δουλεύει πάντα

Ο Γιώργος Λιμνιάτης επέστρεψε στους πάγκους της Basket League κι ανέλαβε το Μαρούσι. Διαβάστε τι είπε στην παρουσίασή του: «Μια απ’ τις πιο άβολες στιγμές που έχει η δουλειά είναι όταν καλείσαι να βρεθείς στη θέση ενός συναδέλφου που σέβεσαι κι εκτιμάς. Τα επιτεύγματα του Αμαρουσίου, τα τελευταία χρόνια, φέρουν τη σφραγίδα του Γιώργου Σκαραφίγκα. Έχει αφήσει σπουδαίο έργο κι εμείς πάντα θα τον νιώθουμε μέρος αυτής της προσπάθειας». Για το ήθος του και μόνο ο Λιμνιάτης πρέπει να δουλεύει πάντα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News