ΡΟΝΑΛΝΤΟ: Μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Premier League;

Η απάντηση στο ερώτημα “μπορεί ο Ρονάλντο στα 37 του να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Premier League;”, είναι δύσκολο να δοθεί αβίαστα. Σίγουρα, είναι μια κίνηση που βάζει, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, με πραγματικούς όρους, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη συζήτηση για τον τίτλο του αγγλικού πρωταθλήματος. Ποτέ ξανά τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσε να γίνει αντίστοιχη συζήτηση σε ρεαλιστική βάση. Όμως, μετά από ένα καλοκαίρι, στη διάρκεια του οποίου, οι “κόκκινοι διάβολοι” απέκτησαν όχι μόνο τον Πορτογάλο σούπερ σταρ, αλλά και τους Τζέιντον Σάντσο, Ραφαέλ Βαράν, μοιάζει να είναι μια συζήτηση που βρίσκεις πραγματικό νόημα να την κάνεις.

Το παράδειγμα του Καβάνι

Τον περασμένο Οκτώβρη, η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από την απόφαση της διοίκησης των “κόκκινων διαβόλων” να υπογράψουν τον Έντισον Καβάνι. Στα 33 του, ο Ουρουγουανός είχε αποχωρήσει τον Αύγουστο από την Παρί Σεν Ζερμέν και μετακόμισε στο Old Trafford στις 5 Οκτωβρίου. Στις βρετανικές εκπομπές έθεταν ευθέως το ερώτημα για το αν ο Καβάνι μπορεί να προσφέρει στον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ αυτό που έδειχνε να του λείπει, ενώ στα social media στήθηκε ένα πάρτι απαξίωσης ενός καταξιωμένου επιθετικού. Η ομάδα εμπιστεύτηκε στον Καβάνι το “βαρύ” νούμερο 7, με ό,τι αυτό μπορεί να λέει για τη σημειολογία του πράγματος. Και ο Καβάνι εξαργύρωσε την εμπιστοσύνη που ένιωσε στο κοντινό περιβάλλον του συλλόγου, με διψήφιο αριθμό γκολ. Δέκα στο πρωτάθλημα, σε είκοσι έξι συμμετοχές κι άλλα έξι στο Europa League, σε πέντε εμφανίσεις. Κάνοντας, λοιπόν, κανείς την αναγωγή, εύλογα μπορεί να σκεφτεί “αφού συνέβη με τον Καβάνι, γιατί να μη συμβεί και με τον Ρονάλντο, έναν από τους καλύτερους όλων των εποχών;”.

Η ηλικία είναι ένας αριθμός

Όσοι θέτουν το ερώτημα, στέκονται αρχικά στην ηλικία του Πορτογάλου επιθετικού. Στα 37 του, λένε, δεν είναι αυτός που ήταν στα 25 του. Προφανώς. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον χρόνο, όμως ο Ρονάλντο είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Η αθλητικότητα ήταν έτσι κι αλλιώς ένα από τα στοιχεία που τον έκαναν να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Ένας ποδοσφαιριστής… ρομπότ, που ποτέ δεν αρκέστηκε στο καθημερινό πρόγραμμα προπόνησης της εκάστοτε ομάδας του, αφού περνούσε και συνεχίζει να περνά, μόνος του, αμέτρητες ώρες στο γυμναστήριο και στο γήπεδο. Πέρυσι, “έγραψε” 44 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, με τη φανέλα της Γιουβέντους, πετυχαίνοντας 36 γκολ! Η ανάγνωση του αριθμού των συμμετοχών του αποτελούν την καλύτερη εγγύηση για την παρουσία του στο Old Trafford.

Πολυσύνθετη εξίσωση

Όσο για τα γκολ; Οι απαντήσεις στο ποδόσφαιρο δεν είναι ποτέ απλές. Το γεγονός ότι με τη φανέλα της Γιουβέντους σκόραρε 36 φορές, οι 29 εκ των οποίων στη Serie A, δεν εξασφαλίζουν αυτομάτως αντίστοιχο αριθμό γκολ και στην Premier League. Γιατί, σε αυτή την περίπτωση, στα 29 του Ρονάλντο, θα προσθέταμε τα 10 του Καβάνι, τα 18 του Μπρούνο Φερνάντες και τα 11 του Ράσφορντ και μάλλον δεν θα χρειαζόταν να… διεξαχθεί το πρωτάθλημα! Προφανώς, και δεν είναι έτσι. Το ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα είναι απόρροια πολυσύνθετης εξίσωσης, που δεν έχει να κάνει μόνο με ανάγνωση αριθμών.

Βασικός, όχι game changer!

Κατά συνέπεια, πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξει η “χημεία”, που θα επιχειρήσει να βρει με τους νέους του συμπαίκτες, αλλά και οι ρόλοι (κυρίως αυτοί) που θα τους αναθέσει ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Ο Νορβηγός αυτές τις ώρες θα πρέπει να αισθάνεται ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, όμως στις πλάτες του πέφτει το βάρος της διαχείρισης ενός συνόλου που αποτελείται από παίκτες πρώτης γραμμής. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν ήρθε για… ρολίστας. Ήρθε, έχοντας γεμάτες χρονιές στην πλάτη του, και τέτοια φιλοδοξεί να κάνει και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο ποδοσφαιρικός του εγωισμός περισσεύει, αυτός άλλωστε τον έκανε αυτό που είναι σήμερα, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθεί ρόλο αντίστοιχο με αυτό που είχε πέρυσι ο Καβάνι, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ο game changer, προερχόμενος από τον πάγκο. Ο Πορτογάλος πήγε, και θα είναι, βασικός. Οπότε, ο Σόλσκιερ θα πρέπει να βρει τρόπο να διαχειριστεί τους υπόλοιπους, που δεν είναι και λίγοι: Καβάνι, Ράσφορντ, Γκρίνγουντ, Μαρσιάλ, Σάντσο.

Η Μάντσεστερ Σίτι με Γκαμπριέλ Ζεσούς;

Τι λέει, όμως, ο άμεσος ανταγωνισμός; Ποια είναι η αντίδραση των ομάδων, που αναμένεται να πάρουν μέρος στην κούρσα τίτλου της Premier League; Η Τσέλσι, έχοντας προσθέσει τον Ρομέλου Λουκάκου, σε ένα έτσι κι αλλιώς πολύ ποιοτικό ρόστερ, μπορεί να νιώθει, και είναι, ισότιμη. Η Μάντσεστερ Σίτι, για την ώρα, μοιάζει να κοιτά… αμήχανα. Το “ναυάγιο” της υπόθεσης του Χάρι Κέιν, ο οποίος παρέμεινε στην Τότεναμ, σε συνδυασμό με την πανωλεθρία που υπέστη στο θέμα του Κριστιάνο Ρονάλντο, την κάνουν, στα μάτια της πλατιάς μάζας του κοινού, να δείχνει με την πλάτη στον τοίχο. Θεωρητικά, αναζητεί εδώ και μήνες ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση. Γνωρίζει την ανάγκη αυτή καιρό τώρα, όμως μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι λέξεις, δεν έχει καταφέρει να την καλύψει.

Είναι πολύ λογικό ο κόσμος να αναρωτιέται πώς γίνεται οι Citizens να πάνε στον ανταγωνισμό μόνο με τον Γκαμπριέλ Ζεσούς, τη στιγμή που η Τότεναμ έχει τον Κέιν, η Τσέλσι τον Λουκάκου, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Ρονάλντο και η Λίβερπουλ τον Σαλάχ. Δεν είναι καθόλου σίγουρο, αυτή τη στιγμή, ότι ο Πεπ Γκουαρδιόλα συμμερίζεται τόσο έντονα αυτή την ανησυχία. Προφανώς και δεν θα έλεγε “όχι” στην ενίσχυση του ρόστερ του. Όχι, όμως, με οποιοδήποτε κόστος. Για παράδειγμα, στις συζητήσεις ανάμεσα σε Μάντσεστερ Σίτι και Γιουβέντους για την υπόθεση του Ρονάλντο, δεν έδειχνε να συναινεί στο να συμπεριληφθεί ο Γκαμπριέλ Ζεσούς στα ανταλλάγματα.

Αυτό, ίσως, λέει πολλά. Και τι μπορεί να κάνει τώρα η Μάντσεστερ Σίτι; Σε αυτό το επίπεδο, και για τα δικά της κυβικά, μόνο ένα από τα τρία ονόματα μπορούν να αποτελέσουν δήλωση προθέσεων: Κιλιάν Εμπαπέ, Έρλινγκ Χάαλαντ και Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Κι επειδή μοιάζει απίθανο να μπορέσουν να συνεννοηθούν οι διοικήσεις των Μάντσεστερ Σίτι και Παρί Σεν Ζερμέν, με δεδομένο ότι βλέπουν ανταγωνιστικά η μία την άλλη, μας μένουν Χάαλαντ ή Λεβαντόφσκι…

Όσο για τη Λίβερπουλ; Τα σενάρια τη θέλουν να κινείται για την απόκτηση του Ιβς Μπισουμά, ενός μέσου δηλαδή, αλλά στο θέμα της ενίσχυσης της επίθεσης για την ώρα, μόνο αόριστα πράγματα διαβάζει κανείς. Όπως, ότι σχεδιάζει να πάρει ως… ελεύθερο τον Εμπαπέ του… χρόνου. Αλλά, τουλάχιστον, ο Γιούργκεν Κλοπ διαθέτει Σαλάχ, Μανέ, Φιρμίνο, από τους οποίους ξέρει ότι μπορεί να προσδοκά πράγματα…