Γιώργος Χελάκης: Εκτός αν έχουν ήδη αποφασίσει (κάποιοι άλλοι) για τον αντικαταστάτη του Πογέτ...

Το γυαλί στις σχέσεις του Γκουστάβο Πογέτ με την ΕΠΟ και τον Τάκη Μπαλτάκο δεν ράγισε μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του προπονητή για τον απλήρωτο συνεργάτη του. Είχε ραγίσει πριν από περίπου δυο μήνες όταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας είχε δηλώσει πως έχει άποψη για τις κλήσεις που κάνει ο Πογέτ αλλά δεν μπορεί να τις εκφράσει δημόσια. Άφηνε δηλαδή καθαρά να εννοηθεί πως με ορισμένες από αυτές διαφωνεί κάθετα.

Ήταν η εποχή που ο Ομοσπονδιακός τεχνικός άφηνε εκτός τον Φορτούνη και τον Κωνσταντέλια. Οι περισσότεροι διαφώνησαν με τις ακατανόητες επιλογές του προπονητή. Όταν όμως το κάνει δημόσια ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας τότε προκύπτει με σαφήνεια πως μεταξύ τους δεν υπάρχουν πια σχέσεις εμπιστοσύνης. Ο Τάκης Μπαλτάκος θα μπορούσε να έχει ιδιωτικά συζητήσει αυτό το θέμα με τον Πογέτ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε λογική να το κάνει δημόσια. Ήταν φανερό ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ είχε αποφασίσει να βγάλει στη σέντρα τον προπονητή και να πάει γι’ άλλον.

Ο Πογέτ που έχει ξαναπεράσει από τα μέρη μας και ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι, κατάλαβε περί τίνος πρόκειται. Κάπως έτσι θυμήθηκε τώρα να μιλήσει για τον επί οχτώ μήνες απλήρωτο συνεργάτη του. Και η ΕΠΟ αντί να μαζέψει το θέμα του έδωσε συνέχεια με ανακοίνωση αδειάζοντας επί της ουσίας τον Ουρουγουανό τεχνικό. Και οι δυο πλευρές δεν σκέφτηκαν με βάση το αγωνιστικό συμφέρον της Εθνικής Ομάδας. Αν το έκαναν, τότε θα έβρισκαν έναν τρόπο να πάνε μαζί μέχρι και τους κρίσιμους αγώνες μπαράζ την Άνοιξη, οι οποίοι θα κρίνουν την συμμετοχή της Εθνικής στο Εuro 2024.

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Ομοσπονδιακό τεχνικό αλλά ότι πήρε μία ταλαιπωρημένη αγωνιστικά και ψυχολογικά ομάδα και της έδωσε πάλι έρμα και ηθικό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ούτε φυσικά γίνεται να ψέξει κανείς τον Πογέτ διότι δεν μπόρεσε στη φάση των προκριματικών να τη φέρει πάνω από την Ολλανδία και την Γαλλία. Να ξέρουμε τι κουβεντιάζουμε ακόμα κι όσοι από μας θεώρησαν από ακατανόητη ως αντιποδοσφαιρική επιλογή τη μη κλήση του Κώστα Φορτούνη και τον παραγκωνισμό του Γιάννη Κωνσταντέλια.

Πώς είναι δυνατό να έχεις έναν προπονητή που σ’… ανάστησε αγωνιστικά, σε οδήγησε σε πρωτιά στο Νάσιονς Λιγκ και να μη του δίνεις τη δυνατότητα να πετύχει τον στόχο του στα μπαράζ. Εδώ που τα λέμε είναι άδικο για τον Πογέτ, όπως θα ήταν για κάθε προπονητή. Πρόκειται γι’ άλλη μία στραβοτιμονιά της ΕΠΟ και του προέδρου της που έχει τόση σχέση με το ποδόσφαιρο όση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Κι είναι κρίμα που γι’ άλλη μία φορά οι εντεταλμένοι της Ομοσπονδίας για την Εθνική Ομάδα, Κωνσταντινίδης και Φύσσας, δεν πρόλαβαν να… σβήσουν τη φωτιά που είχε ανάψει. Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν προπονητές καλύτεροι από τον Ουρουγουανό. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η Ομοσπονδία είναι ικανή να βρει και να συμφωνήσει με κάποιον από αυτούς. Εκτός αν όσοι αποφάσισαν να φέρουν τον Πογέτ έχουν ήδη αποφασίσει και συμφωνήσει με τον αντικαταστάτη του προετοιμάζοντας το διαζύγιο…

Ο Σκάρπα…

Τον βλέπεις να παίζει με την κορδέλα στα μαλλιά και σαν οπαδός εξιτάρεσαι. Ειδικά αν είσαι οπαδός του Ολυμπιακού κι έχεις ζήσει πράγματα και θαύματα με παίκτες από τη Λατινική Αμερική. Κάπου εδώ δημιουργείται θέμα με τον Γκουστάβο Σκάρπα. Είναι «απέξω εμφάνιση» αλλά ακόμα αναζητείται… η «από μέσα άνεση». Στη σύγκριση είναι που υστερεί.

Όταν είσαι «δεκάρι» από τη Βραζιλία οφείλεις και να μαγεύεις μ’ αυτά που κάνεις στο γήπεδο. Αυτή η μαγεία αναζητείται ακόμα. Ωραίο στυλ, κάποιες κοφτές ντρίπλες, κάμποσες αλλαγές κατεύθυνσης, ορισμένα ελεύθερα χτυπήματα και μέχρι εκεί. Αν δεν ήταν Βραζιλιάνος και ήταν π.χ. Δανός, θα έκανε σε όλους καλύτερη εντύπωση.

Έλα όμως που είναι Βραζιλιάνος κι ακόμα δεν έχει πάρει τη μπάλα να περάσει τρεις-τέσσερις. Ακόμα δεν έχει βάλει ένα θεαματικό γκολ. Δεν έχει «ξεράνει» δυο-τρεις αντιπάλους με μία προσποίηση. Ειλικρινά δεν ξέρω να σας πω αν όλα αυτά θα τα δούμε στη συνέχεια από τον Σκάρπα. Αυτό που βλέπουμε μέχρι τώρα δεν αφήνει περιθώρια για ισοπεδωτική κριτική.

Ο Σκάρπα τρέχει πολύ μέσα στο γήπεδο, μοχθεί ακόμα και στο μαρκάρισμα. Προωθεί γρήγορα τη μπάλα και ξέρει ν’ αλλάζει το παιχνίδι. Είναι χρήσιμος παίκτης που σε ματς με ομάδες μικρότερης δυναμικότητας ίσως μπορεί να προσφέρει και ως «οχτάρι». Δεν αδιαφορεί είτε μπαίνει ως αλλαγή είτε ξεκινάει όπως έγινε την Κυριακή στην Τρίπολη. Δείχνει διάθεση να βοηθήσει την ομάδα του και να μείνει στην Ευρώπη. Σου δίνει την εντύπωση ότι κάτι αδιόρατο τον κρατάει και δεν του επιτρέπει να κάνει όλα όσα μπορεί. Υποθέτω ότι ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ θα του δώσει κι άλλες ευκαιρίες. Αποκλείεται να είναι… τόσο λίγο Βραζιλιάνος όσο δείχνει μέχρι τώρα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News