Γιώργος Χελάκης: Αφού τον... ξεμπερδέψουν αγωνιστικά, μέχρι και σφυρίγματα θα του κάνουν δώρο

Δύο είναι τα θέματα και είναι απαραίτητο να τα εξετάζουμε ξεχωριστά. Το ένα είναι το αγωνιστικό. Μπορεί όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα προχθές το βράδυ στο Φάληρο να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα αλλά είναι υπαρκτό. Αφορά τον Πέδρο Αλβες, τον Κάρλος Καρβαλιάλ και τους ποδοσφαιριστές.

Mιλάμε για μία ομάδα με σημαντικά αμυντικά προβλήματα που βγάζουν μάτι. Είναι άξιο απορίας πως ο προπονητής δεν τα έχει εντοπίσει. Όταν παίζεις ζώνη στις στημένες φάσεις και ο αντίπαλος σου παίρνει όλες τις κεφαλιές κάτι πρέπει να κάνεις. Ίσως, να αφήσεις τη ζώνη και να πας σε μαν του μαν. Κάτι που μπορεί να μη θεωρείται η πλέον σύγχρονη αντιμετώπιση των στημένων φάσεων αλλά από τη στιγμή που δεν μπορείς να πιάσεις μία κεφαλιά δεν έχεις περιθώριο να την απορρίπτεις.

Και κάτι ακόμα: Τόσο καιρό παραδέχεσαι ότι υπάρχει πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας και ότι θες ενίσχυση. Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός πάει σε μία σειρά από ντέρμπι για πρωτάθλημα και κύπελλο (το πρώτο έγινε ήδη) χωρίς να έχει φέρει έναν παίκτη για το κέντρο της άμυνάς του. Κάτι εξαιρετικά αρνητικό συμβαίνει με το σχεδιασμό και την υλοποίησή του. Παλιοί και νέοι αθλητικοί διευθυντές στο κομμάτι αυτό τα έχουν κάνει… ρόιδο.

Τώρα πάμε τώρα στα εξωαγωνιστικά. Ο Ολυμπιακός είναι σε αδυναμία να αντιμετωπίσει την εγκληματική οργάνωση που δρα εδώ και καιρό στο ποδόσφαιρο. Ορθά την καταγγέλλει, την ξεσκεπάζει, αλλά δεν μπορεί να την κουνήσει από τη θέση της. Από τη στιγμή που το αυτί της κυβέρνησης δεν ιδρώνει στον Ολυμπιακό πρέπει να προετοιμάζονται για τα χειρότερα. Οι επικλήσεις στον πρωθυπουργό να παρέμβει, επαναλαμβάνονται εδώ και αρκετούς μήνες χωρίς να πιάνουν τόπο.

Είναι φανερό ότι στην κυβέρνηση έχουν κάνει την επιλογή τους και έχουν ρίξει ένα πέπλο προστασίας του εντολοδόχου Μπαλτάκου. Τους κάνουν όλα τα χατίρια, τους εξυπηρετούν για να φτιάξουν γήπεδα τους παραχωρούν εκτάσεις τους χρηματοδοτούν. Από την άλλη, ουσιαστικά άστεγος παραμένει ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας. Από την πλευρά της κυβέρνησης ο κύβος ερρίφθη.

Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει αλλαγή συμπεριφοράς είναι η αγανάκτηση του κόσμου που όσο περνάει ο καιρός φουντώνει. Mάλιστα, θα φουντώνει περισσότερο όσο ο Ολυμπιακός είναι ανταγωνιστικός και διεκδικητικός και για να τον σταματήσουν θα χρειάζεται να γίνονται εγκλήματα όπως αυτό της Κυριακής. Ένας αγωνιστικά ανυπόληπτος Ολυμπιακός μπορεί να παίρνει που και που και κανένα σφύριγμα για να πέφτει η στάχτη στα μάτια. Άλλος δρόμος εκτός από συσπείρωση και αγωνιστική ενίσχυση φαίνεται να μην υπάρχει…

Ο Kaizer

Έφυγε ο ποδοσφαιριστής που έπαιζε χωρίς να καταδέχεται να κοιτάζει το χορτάρι. Ένας πραγματικός άρχοντας του ποδοσφαίρου που συμπληρώνει τη μαγική τριάδα του κόσμου τον 20ο αιώνα μαζί με τον Πελέ και τον Κρόιφ.

Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ήταν ο παίχτης που στην ουσία δημιούργησε το ρόλο του libero στο άθλημα. Έπαιρνε την μπάλα από τον τερματοφύλακα και ως playmaker οργάνωνε το παιχνίδι της Μπάγερν και της Δυτικής Γερμανίας. Παίκτης που δεν έχανε ποτέ την ψυχραιμία του και τον προσανατολισμό του μέσα στο γήπεδο. Ένας πραγματικός άρχοντας που σου έδινε την εντύπωση ότι δεν θα καταδεχόταν να μετέλθει αντιαθλητικούς τρόπους για να αναχαιτίσει αντίπαλο. Με εντυπωσιακό δρασκελισμό, απόλυτη αίσθηση του χώρου και μεγάλες πάσες που έκοβαν στη μέση της αντίπαλες άμυνες, σου έδινε την εντύπωση ότι έπαιζε ποδόσφαιρο φορώντας το κοστούμι του.

Αρκετοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές έπαιξαν στη θέση του τα χρόνια που ακολούθησαν, κανένας όμως δεν είχε την αρχοντιά και το απαράμιλλο στυλ του Μπεκενμπάουερ. Είναι κρίμα που μία βαριά ασθένεια τον έκανε στην αρχή να χάσει την όρασή του από το ένα μάτι και μετά να μην μπορεί να ελέγχει τις κινήσεις του σώματός του. Πρόκειται για ειρωνεία της τύχης, ο άνθρωπος που εκτελούσε χορευτικές κινήσεις με τη μπάλα στα πόδια, να φτάσει σε μία παραλυτική κατάσταση.

Εμείς όμως θα τον θυμόμαστε όρθιο κι αγέρωχο να καλπάζει με την μπάλα στα πόδια, να κατευθύνει το παιχνίδι της Δυτικής Γερμανίας και να μας χαρίζει απολαυστικές στιγμές. Ακόμα μεγαλύτερη ειρωνεία της τύχης ότι οι δύο άνθρωποι από τους τρεις που κατέκτησαν το παγκόσμιο κύπελλο ως παίκτες και προπονητές έφυγαν μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Πριν τρεις μέρες ο Μάριο Ζαγκάλο και στη συνέχεια ο kaizer του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Τώρα στους ουρανούς, βρίσκεται με διαφορά η καλύτερη εντεκάδα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου τον προηγούμενο αιώνα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News