ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Το πιο γεμάτο ρόστερ, τα ερωτηματικά και η μάχη με το χρόνο!
Ο Σωτήρης Μυκονίου αναλύει θέση προς θέση το νέο Παναθηναϊκό και καταγράφει τη μεταγραφική αποτελεσματικότητα των «πρασίνων» βάσει των επιθυμιών του προπονητή τους
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε με το φινάλε που έκανε στην τελική ευθεία της μεταγραφικής περιόδου να κλείσει παίκτες για όλες τις θέσεις που αναζητούσε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς συμπληρώνοντας τα κομμάτια που έλειπαν στο «παζλ» του ρόστερ της φετινής ομάδας. Μία διαδικασία διόλου εύκολη, όπως αποδείχθηκε και με την περίπτωση του Παλάσιος, που έκλεισε την τελευταία στιγμή, αλλά αναμενόμενη μιας και είχε υπάρξει τέτοια καθυστέρηση.
Το γεγονός βέβαια πως το κατάφερε αυτό δεν αναιρεί ότι η αργοπορία που παρουσιάστηκε αποτελεί πρόβλημα, αφού παρά τις ευνοϊκές συνθήκες που δημιούργησε η αναβολή της έναρξης του πρωταθλήματος, τα περισσότερα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας δεν θα έχουν προλάβει παρά να παίξουν το πολύ ένα φιλικό με τα χρώματα της ομάδας ενώ παράλληλα δεν θα έχουν και την απαραίτητη χημεία με τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους. Μία καθυστέρηση που προκλήθηκε τόσο από την έλλειψη σημαντικών δομών της ομάδας (βλ. τμήμα σκάουτινγκ) όσο και από τον τρόπο που χειρίστηκε τις μεταγραφές ο Σέρβος προπονητής, αφού περνούσε τους παίκτες από «κόσκινο» για να αποφασίσει, μία διαδικασία όχι απαραίτητα κακή, που όμως δεν βοηθάει όταν οι συνθήκες απαιτούν ταχύτητα.
Ποιες βασικές απαιτήσεις του Γιοβάνοβιτς ικανοποιήθηκαν
Οι βασικές απαιτήσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς όσον αφορά τους μεταγραφικούς στόχους της ομάδας όταν ήρθε στην ομάδα ήταν ένας βασικός στόπερ, ένας πολύ καλός αμυντικός μέσος, ένας κεντρικός μέσος με δημιουργικά χαρακτηριστικά κι ένας εξτρέμ που θα έκανε τη διαφορά. Σε δεύτερο πλάνο υπήρχε η απόκτηση αναπληρωματικού τερματοφύλακα που θα κοντράρει τον Διούδη, ένας αριστερός μπακ για μπακ-απ του Χουάνκαρ, αφού ο Χατζηθεοδωρίδης δεν είχε πείσει, καθώς κι ένας σέντερ φορ που έχει το γκολ, μόνο σε περίπτωση που αποχωρούσε κάποιος εκ των Μακέντα ή Καρλίτος.
Σ’ αυτά τα «θέλω» του Σέρβου δεν συμπεριλάβαμε καθόλου τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, αφού ο Γιάννης Κώτσιρας ανακοινώθηκε από το «τριφύλλι» μόλις τέσσερις μέρες μετά τη πρόσληψή του κι επομένως το κενό που υπήρχε εκεί καλύφθηκε άμεσα ενώ τη Παρασκευή (03/09) επισημοποιήθηκε και η επιστροφή του Γιώργου Βαγιαννίδη.
Οι βασικές «επιθυμίες» του τεχνικού των «πρασίνων» εκπληρώθηκαν. Για την θέση του βασικού εξτρέμ ήρθε ο Σεμπαστιάν Παλάσιος, ένας παίκτης που ο Παναθηναϊκός πάλευε να κάνει δικό του εδώ και περίπου ένα μήνα ξεπερνώτας τα κλασσικά, αλλά πολλές φορές δυσεπίλυτα προβλήματα, που προκύπτουν σε περιπτώσεις μεταγραφών στη Λατινική Αμερική και κάνοντας παράλληλα μια οικονομική υπέρβαση, αφού μιλάμε για την ακριβότερη μεταγραφή επί ιδιοκτησίας Γιάννη Αλαφούζου μιας και ξεπεράσε μαζί με τις αμοιβές του παίκτη τα 2 εκ. ευρώ.
Σε εκείνη του μέσου με τις δημιουργικές αρετές ήρθαν δύο ποδοσφαιριστές. Ο λόγος για τους Ραμόν Λούντκβιστ και Ματέους Βιτάλ. Ο Σουηδός μέσος αποκτήθηκε ως δανεικός από τη Χρόνινγκεν για ένα χρόνο με μία οψιόν αγοράς γύρω στις 800 χιλ. ευρώ ενώ ο Βραζιλιάνος επιθετικός χαφ ως δανεικός από την Κορίνθιανς με οψιόν αγοράς ύψους 4 εκ. ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων, όπως ανέφερε ο βραζιλιάνικος τύπος. Ο πρώτος για να μιλήσουμε με πιο ποδοσφαιρικούς όρους είναι πιο πολύ «οχταροδεκάρι» ενώ ο δεύτερος αγωνίζεται καθάρα ως επιθετικός μέσος, έχοντας τη δυνατότητα να δώσει λύσεις και στην θέση του αριστερού εξτρέμ αν χρειαστεί.
Το κενό του ποιοτικού αμυντικού μέσου που ήθελε η ομάδα καλύφθηκε με την απόκτηση του Ρούμπεν Πέρεθ. Ο 32χρονος Ισπανός πρόκειται όντως για μία πολύ καλή περίπτωση ποδοσφαιριστή με περισσότερες από 250 συμμετοχές στη La Liga και αρκετές γεμάτες σεζόν. Ήρθε στον Παναθηναϊκό ως ελεύθερος κάνοντας χρήση μιας οψιόν που είχε στο συμβόλαιό του με τη Λεγκανιές σε περίπτωση που έχανε την άνοδο, όπως και συνέβη πέρυσι στα πλέι-οφς της La Liga 2. Όντας μάλιστα η δεύτερη χρονικά μεταγραφή του «τριφυλλιού» είναι από τους καινούργιους παίκτες που έχουμε δει λίγο περισσότερο και είχε δέιξει αρκετά καλά στοιχεία τουλάχιστον στο ξεκίνημα.
Η δυστοκία στην απόκτηση στόπερ – πρωταγωνιστή
Στην θέση του κεντρικού αμυντικού τώρα, που ήταν και η πρώτη εκ των τεσσάρων βασικών απαιτήσεων του Σέρβου για την οποία διενεργήθηκε μεταγραφή, δεν υπήρχε απολύτη επιτυχία, από την άποψη πως η ομάδα δεν μπόρεσε να κλείσει κάποιον από τους βασικούς της στόχους, όπως ήταν ο Ραντοβάνοβιτς της Κορτράικ και αποφάσισε να πάει σε μία επιλογή παίκτη, όπως ο Σάρλια, που δεν είναι για να πάρει τη φανέλα βασικού… σπίτι του. Ο 25χρονος Κροάτης αυτή τη στιγμή θεωρείται ως τέταρτη λύση στα στόπερ πίσω από τους Βέλεθ και Σένκεφελντ, αλλά και από τον Πούγγουρα. Μπορεί το ξεκίνημά του και το λάθος στο φιλικό με την Λοκομοτίβα να έκανε αρνητική πρώτη εντύπωση, ωστόσο ένας παίκτης πρέπει να κρίνεται αφού πάρει μερικές ευκαιρίες πρώτα και όχι να καταδικάζεται στο πρώτο λάθος.
Πάμε τώρα στους παίκτες που ήθελε ο Γιοβάνοβιτς για τις όχι και τόσο κατεπείγουσες ανάγκες της ομάδας. Στην θέση του τερματοφύλακα αποκτήθηκε ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Ο 30χρονος κίπερ έμεινε ελεύθερος από την Έμπολι με την οποία πέρυσι κατέκτησε την Serie B όντας βασικός κι έχοντας αρκετά καλά νούμερα, αφού διατήρησε ανέπαφη την εστία του 12 φορές σε 33 ματς. Ο λόγος της απόκτησής του είναι να «πρεσάρει» τον Σωκράτη Διούδη δημιουργώντας ανταγωνισμό για τη θέση του βασικού, κάτι που σίγουρα δεν μπορούσαν να κάνουν οι Ξενόπουλος και Χριστογεώργος αυτή τη στιγμή.
Οι άλλες δυο συμπληρωματικές προσθήκες που είχε στο μυαλό του ο Σέρβος δεν έγιναν, γιατί σε αντίθεση με την περίπτωση του τερματοφύλακα δεν βοήθησαν οι συνθήκες. Για το αριστερό άκρο της άμυνας οι «πράσινοι» έφτασαν κοντά στο Φεράρι του Βόλου ΝΠΣ, όμως το γεγονός πως η μεταγραφή του δεν ήταν επιτακτική ανάγκη σήμαινε πως το «τριφύλλι» δεν είχε σκοπό να σκορπίσει χρήματα αλόγιστα για να τον αποκτήσει. Αφού δεν κατάφερε να τα βρει με την ομάδα της Μαγνησίας με τα λεφτά που υπολόγιζε να δαπανήσει για να τον κάνει δικό του, η υπόθεση «ναυάγησε».
Τα «βαριά συμβόλαια» μπλόκαραν την απόκτηση φορ
Όσον αφορά την μεταγραφή επιθετικού αυτή δεν έπαιξε ποτέ ουσιαστικά, αφού ακόμα κι αν είχε βρει κάποιο πιθανό στόχο ο προπονητής του Παναθηναϊκού, από τη στιγμή που ο μόνος σέντερ φορ που έφυγε ήταν ο Καμπετσής και όχι ένα από τα δυο «βαριά» συμβόλαιο (Καρλίτος–Μακέντα) της συγκεκριμένης θέσης, κίνηση δεν θα μπορούσε να γίνει και δεν θα είχε και καία λογική να επιβαρυνθεί η ομάδα και με τρίτο μεγάλο συμβόλαιο για την ίδια θέση.
Κάπως, έτσι, ο Παναθηναϊκός από κει που είχε βρεθεί πολύ πίσω στην υλοποίηση του μεταγραφικού του σχεδιασμού κατόρθωσε στο φινάλε να διορθώσει τα κακώς κείμενα των προηγούμενων ημερών μ’ ένα δυναμικό ντεμαράζ, τουλάχιστον θεωρητικά, γιατί όλα θα αποδειχθούν στο χορτάρι και στην εικόνα που θα βγάζει εκεί η ομάδα. Το τελικό πρόσημο της μεταγραφικής περιόδου είναι πάντως θετικό για τους «πράσινους», αφού δεν έχασαν κάποιον σημαντικό ποδοσφαιριστή της ομάδας ενώ παράλληλα πρόσθεσαν αρκετές μονάδες που δίνουν βάθος στο ρόστερ τους και πιθανότατα κάποιες απ’ αυτές να κάνουν και τη διαφορά, όπως π.χ. ο Παλάσιος που επιλέχθηκε κι έγινε η οικονομική υπέρβαση για εκείνον, γιατί υπάρχει ακριβώς η συγκεκριμένη πίστη στο πρόσωπό του.
Ας μην μεμψιμοιρούμε, λοιπόν, για τις όποιες καθυστερήσεις ή λάθη υπήρξαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ναι, σίγουρα πρέπει να αξιολογηθούν και να αναζητηθεί η λύση τους, όμως το βασικό αυτή τη στιγμή είναι πως η ομάδα ξεκινάει από μία καλύτερη αφετηρία από πέρυσι, αφού έχει έναν αρκετά καλό προπονητή κι ένα πολύ πιο γεμάτο και βελτιωμένο ρόστερ από πέρυσι για να πετύχει τους στόχους που έχει θέσει.