Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Παναθηναϊκός το πίστεψε, ο Ολυμπιακός όχι

Aπ’ τις συνθέσεις των «αιωνίων» καταλάβαινες ποια είναι η επιδίωξη του Καρβαλιάλ και ποια του Τερίμ. Ο Καρβαλιάλ ήταν μάλλον ευχαριστημένος με τον Ολυμπιακό που είχε δει στο ματς Κυπέλλου στη Λεωφόρο και προσπάθησε να παρουσιάσει την ίδια ομάδα. Εβαλε τον Αλεξανδρόπουλο (αυτή τη φορά με τους Τσικίνιο κι Εσε στη μεσαία γραμμή) για να χαλάσει την κυκλοφορία της μπάλας του Παναθηναϊκού. Εβαλε τον Ρίτσαρντς για να τρέξει στ’ αριστερά. Απόντος του Ρέτσου προτίμησε τον Κάρμο.

Ο Τερίμ, απ’ την άλλη, έπαιξε για να κερδίσει. Ο Κώτσιρας βρέθηκε υποχρεωτικά στα δεξιά. Ο Χουάνκαρ πήρε τη θέση του ήρωα στο Περιστέρι, αλλά κουρασμένου Μλαντένοβιτς. Ο Ρούμπεν ανταμείφθηκε για το γκολ του με τον Ατρόμητο, αλλά και για να μείνει ο Αράο δίπλα στον Γεντβάι. Μπροστά προτιμήθηκαν παίκτες με γκολ στα πόδια: Παλάσιος, Μπακασέτας πίσω απ’ τον Γερεμέγεφ κι ο Μπερνάρντ ως δημιουργός. Ανάμεσα σε μία ομάδα που κατέβηκε με σκοπό να κερδίσει και μία που ήθελε απλώς να μη χάσει, κέρδισε το ματς αυτή που το ήθελε πιο πολύ, δηλαδή ο Παναθηναϊκός.

Αρκούσαν τα απλά

Στο πρώτο ημίχρονο, στον Παναθηναϊκό αρκούσε να στοχεύσει στις αδυναμίες του Ορτέγκα για να βρει με τον Μπερνάρντ το 1-0. Οι δύο ομάδες είχαν ευκαιρίες, αλλά ενώ ο Ολυμπιακός φαινόταν ότι πονούσε στ’ αριστερά, το μόνο πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν η ταχύτητα του Ναβάρο και του Μασούρα απέναντι στον Γεντβάι: καλή είναι η ταχύτητα, αλλά χρειάζεται και εκτελεστική ικανότητα, αυτή του Ολυμπιακού είναι μικρή.

Ο Καρβαλιάλ προσπάθησε στο ημίχρονο να μεγαλώσει τη δημιουργική δυνατότητα του Ολυμπιακού, με τον Φορτούνη να αντικαθιστά τον Αλεξανδρόπουλο, τον Ελ Καμπί να μπαίνει αντί του Ρίτσαρντς και τον Κίνι να παίζει αντί του Ορτέγκα στην αριστερή πλευρά της άμυνας. Απέναντι στο καθαρό 4-4-2 των «ερυθρολεύκων» ο Τερίμ δεν έκανε το παραμικρό: δεν χρειαζόταν. Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να καλύπτει καλά το γήπεδο και να περιμένει να χτυπήσει στις αδυναμίες του Ολυμπιακού που θα έβγαινε και λόγω των επιλογών του προπονητή του μπροστά.

Ο Ολυμπιακός όντως βρήκε ευκαιρίες – και με τον Μασούρα και με τον Φορτούνη, αλλά ο Παναθηναϊκός στο μεταξύ είχε κάνει το 2-0 με τον πλέον απλό τρόπο: γύρισμα του Παλάσιος, που έπρεπε τη φάση να σταματήσει ο Φορτούνης και κεφαλιά του Γερεμέγεφ, που είναι σέντερ φορ κανονικός.

Ο Τερίμ πήρε το ντέρμπι πολύ εύκολα διότι η ομάδα του είχε πίστη. Στον Ολυμπιακό στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος δεν νομίζω ότι πιστεύει κανείς, διότι κανείς δεν πιστεύει ιδιαίτερα στις δυνατότητες της ομάδας – απόδειξη οι πολλές μεταγραφές. Ο Παναθηναϊκός θα το παλέψει: αυτό είναι το συμπέρασμα του ντέρμπι.

Δύσκολα, αλλά πέρασε

Ο ΠΑΟΚ πέρασε δύσκολα απ’ το Περιστέρι, αλλά τα κατάφερε. Δύο γκολ στο τέλος, ένα του Σβαμπ κι ένα του Κωνσταντέλια νίκησαν το κατενάτσιο του Ατρομήτου, που έμοιαζε με αυτό που χρησιμοποιήθηκε στο ματς Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό. Ο ΠΑΟΚ είχε δύο δοκάρια νωρίς, του ακυρώθηκε μέσω VAR ένα γκολ πριν απ’ το τέλος του ημιχρόνου, αλλά τα κατάφερε. Τώρα, περιμένει την ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ αντεπιτίθεται

Μια εβδομάδα πριν πάει στην Τούμπα για να δώσει αυτό, που μπορεί να αποδειχτεί το ματς που θα τη φέρει πρώτη μόνη, η ΑΕΚ κέρδισε τον Αστέρα Τρίπολης με τον τρόπο που κέρδισε τον ΟΦΗ: μπαίνοντας δυνατά απ’ την αρχή και καθαρίζοντας πριν βγει το ημίχρονο. Η καλύτερη μεταγραφή της ΑΕΚ τον Ιανουάριο, δηλαδή ο Πόνσε, προκάλεσε το αυτογκόλ του Ζουκάνοβιτς στο 25’ πριν πετύχει το 2-0 με κεφαλιά ένα λεπτό αργότερα. Ο Ζουκάνοβιτς με το δεύτερο δικό του (δυστυχώς αυτογκόλ) έδωσε στο 43’ προβάδισμα τριών γκολ στην «Ενωση» πριν ο Αστέρας μειώσει με πέναλτι του Μπαρτόλο.

Οπως και με τον ΟΦΗ το δεύτερο ημίχρονο ήταν απλώς μία ευκαιρία για να κάνει πειράματα ο Αλμέιδα. Ο προπονητής της ΑΕΚ δεν χρησιμοποίησε μαζί τον Λιβάι Γκαρσία και τον Πόνσε, αλλά έβαλε τον πρώτο στη θέση του δεύτερου για να δει την κατάστασή του: τον είδε καλά. Ο Λιβάι έχασε δύο γκολ λόγω έλλειψης ρυθμού, όμως σκόραρε, ήταν αγωνιστικός και βάζει υποψηφιότητα για να ξεκινήσει στην Τούμπα. Το ματς τελείωσε με 4-2 εξαιτίας ενός γκολ του Μιριτέλο στο φινάλε, αλλά δεν είναι παράξενο: η ΑΕΚ έπαιξε με τους Ραντόνια, Πήλιο, Μήτογλου και Κάλενς στην άμυνα και με μόνο κόφτη τον Γιόνσον. Στην Τούμπα θα ’ναι αλλιώς.

Στη μάχη για τη σωτηρία ο ΠΑΣ μετά απ’ αυτή την Κυριακή μοιάζει καταδικασμένος: αν δεν είχε κάνει του κόσμου τα θαύματα κατά καιρούς θα έλεγα ότι πρέπει να αρχίσει να ετοιμάζεται για τη σεζόν του στη Super League 2. Η ήττα απ’ τη Λαμία είναι μάλλον λογικό αποτέλεσμα: η ομάδα του Βόκολου έχει ρεαλιστικό στόχο την εξάδα. Αλλά η εικόνα του ΠΑΣ είναι άκρως απογοητευτική: δέχτηκε τέσσερα γκολ από μία ομάδα που έχασε και δυο πέναλτι (!) – και τα δυο τα έχασε ο Καρλίτος, που μάλιστα σκόραρε κιόλας.

Μετά το αποτέλεσμα αυτό ο Βόλος κι ο Παναιτωλικός θα νιώθουν περισσότερο ευχαριστημένοι με τη μεταξύ τους προχθεσινή ισοπαλία (1-1). Δεν νομίζω ότι τους προβληματίζει πολύ η νίκη της Κηφισιάς, που με τον Μπράτσο στο τιμόνι ήταν αμυντικά πιο συμπαγής όμως χάρη στα δύο γκολ του Οζέγκοβιτς κέρδισε απλώς τον ΟΦΗ, δηλαδή την πιο ντεφορμέ ομάδα του πρωταθλήματος.

Αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να κοιτάει τα νότα του είναι ο ΟΦΗ: στα 14 τελευταία ματς έχει μία νίκη (με τον Παναιτωλικό), τέσσερις ισοπαλίες και μόνο ήττες – στο μεταξύ αποκλείστηκε κι απ’ τον Παναιτωλικό στο Κύπελλο!

Προχθές είχαμε και το ματς Πανσερραϊκός-Αρης 1-1. Οι δυο τους είναι σαν να παίρνουν μέρος στο δικό τους πρωτάθλημα: ζουν μία ήρεμη χρονιά, μακριά από εντάσεις – περίμενα ότι θα μας έδιναν κι ένα πιο θεαματικό ματς. Να σημειωθεί ότι ο Πανσερραϊκός ισοφάρισε στις καθυστερήσεις: στις καθυστερήσεις είχε δεχτεί γκολ απ’ τον Βόλο μια εβδομάδα πριν, στις καθυστερήσεις είχε χάσει απ’ τον Αρη στο «Βικελίδης». Σατανικά πράγματα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News