Ολυμπιακός: Και τι θ’ αλλάξει αν φύγει ο Καρβαλιάλ;

Έχει καταντήσει συνήθειο να αρχίζει κουβέντα για τον προπονητή του Ολυμπιακού κάθε φορά που η ομάδα φέρνει ένα κακό αποτέλεσμα. Διαχρονικά, μετά από κάθε ήττα, ο προπονητής είναι ο πρώτος που φταίει και καλύτεροι σε απόδοση παίκτες εκείνοι που δεν παίζουν.

Ασφαλώς και δεν έδειξαν κάτι ιδιαίτερο οι «ερυθρόλευκοι» κόντρα στον Παναθηναϊκό. Για να το πούμε διαφορετικά, έχασαν εύκολα σε ένα παιχνίδι που βάσει απόδοσης κι ευκαιριών θα μπορούσαν να έχουν αποσπάσει τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Δεν ξέρω πώς μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς, για μένα η ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή περνάει… παιδικές ασθένειες. Γιατί; Διότι βρίσκεται σε φάση «χτισίματος» κι όχι σε φάση υπερβάσεων.

Άκουσα από πολύ κόσμο από προχθές το βράδυ «ο Καρβαλιάλ βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στου Ρέντη, τι έχει κάνει;». Από την εξίσωση δεν λείπει ούτε ο Φατίχ Τερίμ, ο οποίος κάθεται στον πάγκο του Παναθηναϊκού ακόμη μικρότερο διάστημα. Σε τι κατάσταση άραγε βρήκε το «τριφύλλι» ο Τούρκος τεχνικός που πολλοί ακόμη δεν έχουν καταλάβει γιατί έφυγε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και σε τι κατάσταση ήταν ο Ολυμπιακός όταν απομακρύνθηκε ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ;

Για να μην πάμε μακριά τη βαλίτσα, ο Παναθηναϊκός με όλα τα καλά και τα στραβά του είναι μία ομάδα δουλεμένη επί 2,5 χρόνια με τον ίδιο προπονητή. Μήπως θυμάστε τι μπάλα έπαιζε ο Ολυμπιακός στα 2,5 χρόνια του Πέδρο Μαρτίνς; Έμπαινε στο γήπεδο και μοίραζε τριάρες, ντόρτια και πεντάρες, έστω κι αν δεν έπιανε μεγάλη απόδοση; Επειδή όλοι οι παίκτες ήξεραν το σενάριο, η ομάδα είχε αποκτήσει αυτοματισμούς, υπήρχε καλή ψυχολογία, ανάλογο κλίμα στα αποδυτήρια.

Πλέον όλο το σύστημα δείχνει χαμένο στη μετάφραση. Γι’ αυτό και κρίθηκε επιβεβλημένη η επιστροφή στο αθλητικό κέντρο του συλλόγου μιας τεράστιας προσωπικότητας όπως είναι ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς. «Φώναζε» εδώ και καιρό ότι λείπει απ’ τα αποδυτήρια ένας άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, γνώστης του αντικειμένου, ικανός να εμπνεύσει παλιούς και νέους, αν χρειαστεί να τραβήξει κι ένα αφτί!

Ο Σέρβος πρώην διεθνής άσος και ως παίκτης, αλλά και ως άνθρωπος που ασχολείται επιτελικά με έναν σύλλογο, αν μη τι άλλο έχει καρύδια. Εκπέμπει δυναμισμό, ξέρει τι να πει, πώς να το πει και πώς να περάσει τα σχετικά μηνύματα. Παρέα με τον Κριστιάν Καρεμπέ και μπορούν και ξέρουν να συνεφέρουν την ομάδα, να δώσουν κίνητρα στους παίκτες, να εξηγήσουν στους νέους σε ποια ομάδα ήρθαν να αγωνιστούν, ότι η λέξη ήττα είναι «απαγορευμένη».

Αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός δεν ήταν ανεπαρκής στο προχθεσινό ντέρμπι. Ανάλογο αριθμό τελικών προσπαθειών είχαν οι δύο μονομάχοι, καμία ομάδα δεν έπαιξε παθητικά. Συγκεκριμένα, έβγαλαν ένταση και δημιούργησαν ευκαιρίες. Εκείνο που έλειψε ήταν η συνοχή, η ταυτότητα κι ο τσαμπουκάς. Η λεγόμενη ολυμπιακή ψυχή. Επί σειρά ετών σε «αιώνια» ντέρμπι, ακόμη κι αν η εικόνα της ομάδας του Πειραιά δεν ήταν η ενδεδειγμένη, έβγαζε ψυχικά αποθέματα, αντίδραση, χαρακτήρα. Τα ντέρμπι, άλλωστε, δεν τα παίζεις, τα νικάς.

Και για να νικήσεις πρέπει να μπεις στο γήπεδο αποφασισμένος να παλέψεις όσο ο αντίπαλος κι ακόμη περισσότερο. Το πρωτάθλημα δεν έχει χαθεί, έστω κι αν η διαφορά απ’ την κορυφή έφτασε στους 9 βαθμούς. Το πρωτάθλημα θα τελειώσει αν ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κατεβαίνει στο γήπεδο χωρίς διάθεση να… δαγκώσει.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News