Γιούργκεν Κλοπ: Ένας (υπερβολικά) καλός σκηνοθέτης

Είναι πλέον βέβαιο πως η εποχή του Γιούργκεν Κλοπ στη Λίβερπουλ θα μπορούσε να μη λαμβάνει χώρα στο Άνφιλντ, αλλά στο μυαλό ενός κορυφαίου σκηνοθέτη. Από αυτούς που γνωρίζουν ότι η επιτυχία έχει άλλη αξία όταν δεν είναι άφθονη. Από αυτούς που καταλαβαίνουν ότι στην έβδομη τέχνη, όπως και στον έρωτα, η αγάπη δεν αρκεί αν η λέξη από «κ» έχει τελειώσει.

Παρότι ο ίδιος βάπτισε τον εαυτό του «Normal One» στην… πρώτη σκηνή, ο επίλογος του έργου του στο Λίβερπουλ, δε μας επιτρέπει να υιοθετήσουμε τον τίτλο. Γιατί αυτός που αφήνει τον «θρόνο» του Άνφιλντ και 100 εκατομμύρια ευρώ από σεβασμό στον σύλλογο και στον εαυτό του, δυστυχώς, δε μπορεί να χαρακτηριστεί… νορμάλ. Ανθρώπινος; Ναι. Φυσιολογικός; Όχι. Σίγουρα όχι.

Η πράξη…

Η Λίβερπουλ του Κλοπ μπορεί να αξιολογηθεί από διαφορετικές οπτικές. Οι επικριτές του, θα πουν πως αυτό που έμεινε στην Ιστορία σαν «εποχή Λίβερπουλ – Σίτι και Κλοπ – Γκουαρντιόλα» ολοκληρώνεται με την ομάδα του Μάντσεστερ να μετρά πέντε ή έξι πρωταθλήματα και τους «Reds» μονάχα ένα ή δύο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ωστόσο, η κάθε ομάδα μπορεί να ελέγξει αποκλειστικά τον εαυτό της και όχι τους γύρω. Οι «κόκκινοι» του Γιούργκεν Κλοπ, έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει παίξει ποτέ οποιαδήποτε εκδοχή αυτού του συλλόγου. Και όποιος δε μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος του επιτεύγματος, απλά δεν κατανοεί τι σημαίνει Λίβερπουλ και κατ’ επέκταση δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με το ποδόσφαιρο.

Δεν υπάρχει ευθύνη σε δύο χαμένα πρωταθλήματα με 97 και 92 βαθμούς, όταν το αντίπαλο δέος είναι μία μηχανή παραγωγής χρήματος και – προς αποφυγήν αδικίας – πρωτοποριακού ποδοσφαίρου. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ενισχυμένος από τα αραβικά πετροδόλαρα, έχει δημιουργήσει, στην ίδια εποχή, μία άλλη αδιανόητη ομάδα. Ένα σύνολο, που αν δε λεγόταν Μάντσεστερ Σίτι και λεγόταν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα είχε ήδη μπει στα βιβλία της ποδοσφαιρικής Ιστορίας πλάι στον Άγιαξ του Κρόιφ, τη Βραζιλία του Πελέ και τη Μπαρτσελόνα του… Πεπ.

Αυτό δεν υποτιμά την Λίβερπουλ και τον Κλοπ. Κάθε άλλο. Αποδεικνύει ότι το δίπολο της τελευταίας 8ετίας, είναι πολύ απλά, ό,τι ποιοτικότερο έχει γεννήσει το άθλημα των δισεκατομμυρίων. Ό,τι καλύτερο έχουμε δει να συμβαίνει σε έναν αγωνιστικό χώρο. Ο Γερμανός μάλιστα, αξίζει μάλλον ένα «μπράβο» παραπάνω, αφού ολοκλήρωσε την καλλιτεχνία του με εμφανώς λιγότερους πόρους και φορώντας ένα βαρύτατο αλλά πληγωμένο σήμα. Ευχή και κατάρα.

… και η ουσία

Ωραία τα επιτεύγματα, οι βαθμοί, το γήπεδο… Ακόμα ωραιότερα είναι όμως τα συναισθήματα. Και για αυτά υπάρχουν πολλοί… αρμόδιοι που μπορούν να μιλήσουν. Εκατομμύρια φιλάθλων του τεράστιου κλαμπ της Λίβερπουλ που έκλαψαν το μεσημέρι της 26ης Ιανουαρίου, όπως είχαν κλάψει 3,5 χρόνια πριν, όταν ο Γιούργκεν Κλοπ σήκωνε στον ουρανό το τρόπαιο του πρωταθλήματος Αγγλίας, μετά από τρεις δεκαετίες έλλειψης και μιζέριας.

Ο 48χρονος, το 2015, τεχνικός αναλάμβανε έναν σύλλογο δεκάδων εκατομμυρίων οπαδών, με μία φανέλα θεόβαρη, όμως παρηκμασμένη. Μέσα σε λίγα χρόνια, έκανε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να τη θαυμάζει και να την αντιμετωπίζει με δέος, όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο κλαμπ. Αυτη η ομάδα πέτυχε πολλά περισσότερα από ένα Τσάμπιονς Λιγκ και ένα πρωτάθλημα…

Επίλογος σαν σινεμά

Η ανακοίνωση του Γιούργκεν Κλοπ, μέσω της οποίας γνωστοποιεί την απόφασή του, έσκασε σαν πραγματικός κεραυνός. Ειλικρινής, ευθύς, συγκινητικός, ο «Κλόπο» ανακοίνωνε πως μπαίνουμε – όλοι μαζί – στην τελική ευθεία. Τους επόμενους μήνες θα παρακολουθήσουμε έναν «τελευταίο χορό», για τον οποίον οι τηλεοπτικές εταιρείες παραγωγής, έχουν κάθε λόγο να σφάζονται για το ποια θα τον καλύψει.

Πάντα ανθρώπινος και δίκαιος. Συνειδητοποίησε ότι η αγάπη δεν αρκεί αν το ενδιαφέρον και ο ενθουσιασμός έχουν φύγει. Με σεβασμό στην ομάδα, στον εαυτό του, στον θεσμό του προπονητή, πήρε μια απόφαση τόσο τίμια όσο τίμιος είναι και ο ίδιος.

Η Λίβερπουλ βρίσκεται μέσα σε όλους τους στόχους της. Είναι πρώτη στο πρωτάθλημα, βρίσκεται στον τελικό του Λιγκ Καπ, έχει προκριθεί στον πέμπτο γύρο του κυπέλλου Αγγλίας και περιμένει αντίπαλο για τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ. Μπαίνει σε μία κατάσταση, που δεν έχει προηγούμενο. Οι ποδοσφαιριστές του Κλοπ, που ως γνωστόν τρώνε και… σφαίρα για αυτόν, έχουν στα χέρια τους την «πένα» και το δικαίωμα να γράψουν το τέλος του παραμυθιού με τον δικό τους τρόπο. Αυτό δεν πρέπει να το χάσει κανείς…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News