ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το τελευταίο τσιγάρο του Ζαν Πολ Μπελμοντό...

Παρατηρώ τελευταία πως οι άνθρωποι που φεύγουν τον Σεπτέμβρη ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που έχουν ζήσει τη ζωή τους πολύ και υπέροχα. Φεύγουν μετά από ένα καλοκαίρι και μοιάζουν να αρνούνται να ξεκινήσουν μια νέα σεζόν: δείχνουν εμπράκτως ότι μας αποχαιρετούν, αφού μας τα είπαν όλα – σαν οι κύκλοι της ζωής τους να ολοκληρώθηκαν. Κάπως έτσι έφυγε κι ο Ζαν Πολ Μπελμοντό – ο υπέροχος «άσχημος γόης» του γαλλικού σινεμά, όπως τον αποκαλούσαν οι κριτικοί τη δεκαετία του ’60. Το «γόης» ήταν δεδομένο. Το «άσχημος» δεν το κατάλαβα ποτέ. Ισως είχε να κάνει με το ότι στα χρόνια της δόξας του πρωταγωνιστούσε παράλληλα μαζί του ένας άλλος μεγάλος Γάλλος, ο Αλεν Ντελόν – το όνομα του οποίου υπήρξε για χρόνια συνώνυμο της αντρικής ομορφιάς. Οι Γάλλοι είχαν το απόλυτο πρωτότυπο της ομορφιάς του άντρα, αλλά και το απόλυτο πρωτότυπο της ομορφιάς του αρσενικού, που είναι κάτι άλλο. Ο Μπελμποντό ήταν αυτό το δεύτερο.

Πάντα με διασκέδαζε η αναμέτρηση του Ντελόν με τον Μπελμποντό – υπό αυτό το πρίσμα. Ο Ντελόν έμοιαζε στα μάτια μου να την υποφέρει παραπάνω. Το 1970 υπήρξε ο παραγωγός του ιστορικού «Μπορσαλίνο» – μιας ταινίας που μοιάζει σαν γουέστερν με πρωταγωνιστές δυο ηθοποιούς που τραβάνε τα πιστόλια της μεγαλοσύνης τους μπροστά στο κοινό τους. Ο Ντελόν είναι και παραγωγός της ταινίας και εξασφαλίζει το δικαίωμα σε πιο αβανταδόρικες ατάκες. 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News