Εθνική Ελλάδας: Διαφθορά στην ΕΠΟ... απ' το ντεμπούτο σε Παγκόσμιο Κύπελλο

Ο τίτλος του παρόντος κειμένου θα μπορούσε να είναι «Τι είχες… ΕΠΟ, τι είχα πάντα». Διότι αποδεικνύει ότι ακόμα και στη λεγόμενη ρομαντική εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι παράγοντές του έβαζαν πάνω απ’ όλα το δικό τους συμφέρον.

Αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση της πρώτης συμμετοχής της Εθνικής Ελλάδας σε προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ομάδα μας κληρώθηκε να αντιμετωπίσει σε διπλούς αγώνες την Ιταλία και στον πρώτο, ο οποίος διεξήχθη στις 25 Μαρτίου 1934 στο Σαν Σίρο του Μιλάνου, γνώρισε την ήττα με 4-0.

Δύο γκολ πέτυχε ο παίκτης-σύμβολο της Ιντερ, Τζουζέπε Μεάτσα (44′, 71′). Το σκορ είχε ανοίξει ο… εκ μεταγραφής από τη Βραζιλία, Φιλό Γκουαρίζι (40′), ενώ ένα ακόμα τέρμα πέτυχε ο Τζιοβάνι Φεράρι (69′). H Ελλάδα είχε αρκετά καλή παρουσία τηρουμένων των αναλογιών και στο 78′ άγγιξε το γκολ της τιμής, αλλά ο Δανιήλ Δανελιάν έχασε το πέναλτι που εκτέλεσε.

Όλα καλά έως εδώ. Άλλωστε κάθε άλλο παρά έκπληξη συνιστούσε το αποτέλεσμα, αφού οι Ιταλοί διέθεταν ένα πολύ ισχυρό σύνολο, ενώ είχαν αναλάβει να διοργανώσουν και την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου – άσχετα που, βάσει των τότε κανονισμών, έπρεπε να δώσουν και προκριματικό.

Το πρόβλημα ήταν ότι η ρεβάνς δεν διεξήχθη ποτέ. Όχι ότι υπήρχαν ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισης, αλλά για την τιμή των όπλων. Για πολλά χρόνια, μάλιστα, η παραίτηση της Ελλάδας από αυτήν καλυπτόταν από μυστήριο.  Στα παλιά ελληνικά «αλμανάκ», γινόταν αόριστα λόγος για τη… ματαιότητα που θα είχε η προσπάθεια ανατροπής του 4-0, απέναντι σε μία από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου.

Το 1995, όμως, η ιταλική εφημερίδα «La Repubblica», αποκάλυψε τον πραγματικό λόγο: η ΕΠΟ είχε χρηματιστεί από το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, ώστε να μη δώσει ρεβάνς και να αποφύγουν οι «αστέρες» της ιταλικής ομάδας την ταλαιπωρία του ακτοπλοϊκού ταξιδιού στη χώρα μας! Χρήματα είχαν δοθεί και στους ίδιους τους Έλληνες διεθνείς, για να μην αποκαλύψουν τη συμφωνία!

Όπως αποδείχθηκε αργότερα, πάντως, η «La Reppublica» δεν είχε βγάλει κανένα αργοπορημένο «λαβράκι». Απλώς, το μυστικό είχε μείνει καλά κρυμμένο για πολλά χρόνια. Όταν τα αρχεία του ελληνικού Τύπου έγιναν προσβάσιμα στο ευρύ κοινό μέσω του διαδικτύου, διαπιστώσαμε ότι η εφημερίδα «Αθλητικά Χρονικά» είχε αποκαλύψει τα πάντα ήδη από τις 16 Μαρτίου 1934. Δηλαδή εννέα μέρες πριν από τη διεξαγωγή του αγώνα στο Μιλάνο!

«Όταν η τιμή του ελληνικού αθλητισμού αγοράζεται με λιρέττες», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος, με το ρεπορτάζ να αναφέρει ότι το deal είχε κλείσει μήνες νωρίτερα, σε αποστολή μέλους του Δ.Σ. της ΕΠΟ (ονόματι Κωνσταντάρας) στην Ιταλία. Προέβλεπε μάλιστα την ήττα και στον πρώτο αγώνα του Μιλάνου και το αντάλλαγμα ήταν 50.000 λιρέτες. Περίπου 300.000 ευρώ σε σημερινά χρήματα, τα οποία αξιοποιήθηκαν για να αγοραστεί ένα κτίριο στην οδό Φυλής, όπου και στεγάστηκαν τα πρώτα γραφεία της ομοσπονδίας!

Το γλαφυρό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας ανέφερε επί λέξει (διατηρούμε την ορθογραφία του πρωτότυπου, χωρίς το πολυτονικό):

«Η Εθνική μας ομάς δεν μεταβαίνει εις Ιταλίαν με την ευγενή και ωραίαν φιλοδοξίαν να τιμήση την πατρίδα των προαιώνιων αγωνιστικών παραδόσεων, αλλά διά να ηττηθή χάριν τις στεγάσεως της ΕΠΟ εις καλλιμάρμαρον μέγαρον και χάριν τονώσεως των οικονομικών της. Διά του ποσού των 50 χιλιάδων λιρεττών τας οποίας θα καταβάλη η φασιστική Ομοσπονδία, η Ελλάς υπεχρεώθη να αποκλείση την πιθανότητα μιας καλλιτέρας εις το έδαφος εμφανίσεως της Εθνικής μας ομάδος, εις την ρεβάνς του αγώνος της 25ης Μαρτίου και να παραδεχθή ασυζητητεί τους επαχθείς ηθικούς όρους τους επιβληθέντας υπό των αντιπάλων μας. Τα σωβινιστικά όνειρα των φασιστών, όταν συναντήσουν εμπόδια και δυσχερείας, μεταχειρίζονται τας χρυσάς λόγχας του Φιλίππου και ευοδούνται».

Σκληρή κριτική ασκεί η εφημερίδα και για τον καταρτισμό της εθνικής ομάδας, γράφοντας στα ίσα ότι επιλέχθηκε… κάθε καρυδιάς καρύδι (!) και καταλήγει τονίζοντας ότι «η 25η Μαρτίου θα αποτελέσει επονείδιστον και άξιαν στιγματισμού ημέραν διά την ΕΠΟ και το ελληνικόν ποδόσφαιρον».

Τα… τσαρούχια του κυρ-Μεάτσα

Πέντε ημέρες αργότερα, τα «Αθλητικά Χρονικά» δημοσιεύουν ρεπορτάζ από την αναχώρηση της Εθνικής από το λιμάνι του Πειραιά, σχολιάζοντας με απορία τις αισιόδοξες δηλώσεις των διεθνών «γιατί όλοι μας ξέρουμε πώς η Ελλάς ξεκινά για να ηττηθή εκ του ασφαλούς».

«Θα δώσουμε την ψυχή μας», είχαν πει με ένα στόμα ο Φίλιππος Κουράντης και ο Άρης Χρυσαφόπουλος. Πολύ πιο παραστατικός ήταν ο τερματοφύλακας, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, ο οποίος έλεγε ότι δεν φοβόταν τον Τζουζέπε Μεάτσα. «Πρέπη να φάη πολλά πιάτα μακαρόνια για να με κατατροπώση. Τι να σου κάνω! Έπρεπε να τους στριμώχναμε στο Ποδηλατοδρόμιο. Θα του δάγκωνα τα τσαρούχια του κυρ-Μεάτσα».

Ο αξέχαστος γκολκίπερ του Ολυμπιακού (πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου 2008 σε ηλικία 100 ετών) πρωταγωνιστεί στα κινηματογραφημένα στιγμιότυπα του ιστορικού αγώνα που έχουν διασωθεί και είναι αναρτημένα εδώ και μερικά χρόνια στο YouTube. Δυστυχώς, δεν έχει καταγραφεί κάποιο από τα γκολ της Ιταλίας ή το χαμένο πέναλτι του Δανελιάν. Όσο για τα «Αθλητικά Χρονικά»; Δεν έκαναν στο ρεπορτάζ του αγώνα άλλη αναφορά στο… αμαρτωλό παρασκήνιο.

«Ηττήθημεν εις το Μιλάνο, αλλ’ ηττήθημεν τιμητικώς, όπως διεπιστώθη και υπό αρμοδίων της πέραν του Αδριατικού χώρας», αναφέρει στον πρόλογο η εφημερίδα και προσθέτει: «Πρέπει να είμεθα υπερήφανοι διότι απεδείχθη διά μίαν ακόμη φοράν ότι οι Έλληνες παίκται δεν ελησμόνησαν το καθήκον και την αποστολήν των εις την ξένην, αλλ’ ετήρησαν πιστώς και διεφύλαξον άσπιλον και ιεράν την ιδέαν της Ελληνικής ψυχικής παρορμίσεως και αδαμάστου θελήσεως».

Για την Ιστορία, η Εθνική μας παρατάχθηκε ως εξής: Γραμματικόπουλος, Χρυσαφόπουλος, Κουράντης, Ν. Βικελίδης, Δανελιάν, Γ. Χέλμης, Μηγιάκης, Αγγελάκης, Βάζος, Μπαλτάσης, Λ. Ανδριανόπουλος.

Το δημοψήφισμα του Μουσολίνι

Περισσότερο φως στο παρασκήνιο του αγώνα ρίχνουν ιταλικές πηγές, οι οποίες επισημαίνουν άλλη μία ιδιαιτερότητα. Την ίδια εκείνη ημέρα (Κυριακή 25 Μαρτίου 1934) ο Μουσολίνι είχε ορίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο οποίο ζητούσε από τον ιταλικό λαό να επικυρώσει τη λίστα των βουλευτών που είχε επιλέξει για το Μεγάλο Φασιστικό Συμβούλιο.

Όπως αναφέρουν, δεν υπήρχε περίπτωση ο Ντούτσε να ρισκάρει ένα αρνητικό αποτέλεσμα της εθνικής ποδοσφαίρου την ίδια κιόλας μέρα που θα έπαιρνε την ψήφο εμπιστοσύνης του λαού. Γι’ αυτό τα στελέχη της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας είχαν φροντίσει να διευθύνει τον αγώνα με την Ελλάδα ένας διαιτητής της δικής τους επιρροής. Ο Ελβετός Ρενέ Μερσέ, ο οποίος καταγόταν από το κατά βάση ιταλόφωνο Λουγκάνο και διατηρούσε από τα προηγούμενα χρόνια στενές σχέσεις με τους Ιταλούς.

Όπως αναφέρει το αφιέρωμα του claciomercato, η επιλογή του Μερσέ ήταν «δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης». Πράγματι, οι Έλληνες διαμαρτυρήθηκαν ότι ο Γκουαρίζι ήταν οφσάιντ στην φάση του πρώτου γκολ, όμως δεν μπορούσαν να γνωρίζουν για τη σχέση του διαιτητή με τους Ιταλούς.

Η Σκουάντρα Ατζούρα θα κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο λίγους μήνες αργότερα και οι φωνές των αντιπάλων της για εύνοιά της από τους διαιτητές δεν έχουν ξεθωριάσει, ενενήντα χρόνια αργότερα. Η φωνή της Ελλάδας, η οποία έκανε τότε τα πρώτα της βήματα στον διεθνή χώρο, δεν ήταν το ίδιο δυνατή. Όπως προκύπτει, πάντως, δεν είχε κι η ίδια καμία πρόθεση να φωνάξει.

Έντεκα γκολ από τους Ούγγρους

Στις 25 Μαρτίου 1938 η Εθνική μας έκανε τη δεύτερη απόπειρά της για πρόκριση σε τελικά Παγκοσμίου Κύπελλου. Τότε δεν υπήρξαν υπονοούμενα για παρόμοιο σκάνδαλο με του 1934, όμως η ήττα ήταν πολύ πιο βαριά.

Η πανίσχυρη Ουγγαρία έκανε… πάρτι κόντρα στους διεθνείς μας και τους συνέτριψε με 11-1 στη Βουδαπέστη! Παρά την απουσία του κορυφαίου παίκτη τους, του Γκιόργκι Σάροσι, οι επαγγελματίες Μαγυάροι δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα κόντρα στους ερασιτέχνες Έλληνες ποδοσφαιριστές.

Ο θρύλος λέει ότι ο τερματοφύλακας της Εθνικής μας, Σπύρος Σκλαβούνος, δέχθηκε γύρω στα 100 σουτ από τους αντιπάλους του! Μάλλον ήταν μία από τις κλασικές υπερβολές της εποχής, αφού στο κινηματογραφικό υλικό που έχει διασωθεί και περιλαμβάνει τρία γκολ των Ούγγρων, αποτυπώνεται η τεράστια διαφορά επιπέδου των δύο ομάδων.

Πέντε γκολ πέτυχε ο Γκιούλα Ζένγκελερ, ο οποίος μαζί με τον Σάροσι θα ηγούνταν της ομάδας που θα έφτανε μέχρι τον τελικό στα γήπεδα της Γαλλίας (εκεί όπου έχασε το τρόπαιο με την ήττα με 4-2 από την Ιταλία). Το γκολ της Ελλάδας που διασκέδασε κάπως τις εντυπώσεις πέτυχε στο 89′ ο Λευτέρης Μάκρας.

Πρόκειται για τη βαρύτερη ήττα στην ιστορία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έως και σήμερα – και, φανταζόμαστε, για πολλές δεκαετίες ακόμα.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 25 Μαρτίου

2003: Ο Φερνάντο Αλόνσο γίνεται ο νεότερος νικητής αγώνας της Formula 1 (22 ετών και 26 ημερών) όταν παίρνει την καρώ σημαία στο Γκραν Πρι της Ουγγαρίας. Το ρεκόρ ανήκει πλέον στον Μαξ Φερστάπεν, ο οποίος κέρδισε τον πρώτο του αγώνα το 2016 σε ηλικία 18 ετών και 228 ημερών.

1995: Ο Δημήτρης Σαραβάκος επιστρέφει για πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού, με τη φανέλα της ΑΕΚ. Οι «πράσινοι» επικρατούν με 3-0 και κάνουν ένα ακόμα βήμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τέρματα των Καπουράνη (13′), Βλάχου (14′, αυτογκόλ) και Βαζέχα (86′), ενώ οι οπαδοί τους φωνάζουν στον Σαραβάκο «Μητσάρα, βαζέλα, βγάλε τη φανέλα».

1990: Ο ΠΑΟΚ συντρίβει τον Ολυμπιακό με 4-1 στην Τούμπα (10′ Λαγωνίδης, 35′, 40′ Σκαρτάδος, 47′ Αλεξούλης/11′ Μητρόπουλος) και συμπληρώνει 20 διαδοχικούς εντός έδρας αγώνες πρωταθλήματος χωρίς ήττα απέναντί του.

1982: Ο Γουέιν Γκρέτσκι γίνεται ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του επαγγελματικού χόκεϊ επί πάγου που φτάνει τους 200 πόντους σε μία σεζόν του NHL.

1958: Ο Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον κατακτά για πέμπτη φορά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα μεσαία βάρη της επαγγελματικής πυγμαχίας, νικώντας με απόφαση των κριτών τον Κάρμεν Μπαζίλιο.

1933: Ο Εθνικός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας, νικώντας με 2-1 τον Άρη στον επαναληπτικό τελικό στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Οι «κυανόλευκοι» ανατρέπουν το εις βάρος τους 0-1 (48′ Καλτέκης) με δύο τέρματα που σημειώνουν μέσα σε διάστημα δύο λεπτών (54′ Τσιριτάκης, 55′ Αλεξόπουλος) και κατακτούν τον μοναδικό, έως και σήμερα, τίτλο τους στο ποδόσφαιρο. Ο πρώτος τελικός είχε διεξαχθεί στην έδρα του Άρη και είχε λήξει ισόπαλος 2-2.

1914: Μια παρέα 22 ατόμων που συγκεντρώνεται στο καφενείο του Φλόκα, στην περιοχή του Βότση στη Θεσσαλονίκη, αποφασίζει την ίδρυση του Άρη.

1905: Δεκαοχτώ νέοι από τη Ρόδο, υπό την καθοδήγηση του διευθυντή του Βενετόκλειου Γυμνασίου, Δημήτρη Αναστασιάδη, ιδρύουν τον Γ.Σ. Διαγόρα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News