Γιώργος Χελάκης: Η επιθετική φτώχεια της Εθνικής και ο Φορτούνης

H Εθνική μας είναι μία ομάδα που στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της απέτυχε. Δεν είναι συνολικά μία αποτυχημένη ομάδα. Καλό είναι να γίνεται η διευκρίνιση για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται. Είναι πετυχημένη η παρουσία της στα χρόνια του Γκουστάβο Πογέτ διότι όσες ομάδες ήταν στα μέτρα της και κάτω απ’ αυτά τις νίκησε. Oσες ήταν ανώτερες τη νίκησαν. Πάνω-κάτω αυτή είναι η κατάσταση.

Δεν έγινε κάποια υπέρβαση στις μέρες του Πογέτ. Φαντάζομαι ότι την ισοπαλία με τη Γαλλία, που είχε ήδη καθαρίσει την πρόκριση στο Μουντιάλ, δεν θα την συμπεριλάβουμε στις επιτυχίες.

Μια τακτοποιημένη ομάδα μάς παρουσίασε στα χρόνια του ο Ουρουγουανός προπονητής, που είχε καλή ανασταλτική λειτουργία, ευρισκόμενη πίσω απ’ την μπάλα και κάποιες απλές ιδέες για να βγαίνει μπροστά, ειδικά στους ξένους χώρους. Με αυτή την εικόνα πήγαμε στην Τιφλίδα ως σχετικό φαβορί. Ετσι μας αντιμετώπισαν στις αποδόσεις που έδιναν οι στοιχηματικες εταιρείες.

Δεν ήταν, λοιπόν, η όποια ευφορία, που ενδεχομένως δημιούργησε η πεντάρα στο Καζακστάν. Ηταν  κυρίως η εικόνα της Εθνικής συνολικά. Αυτή η εικόνα διαψεύστηκε προχθές το βράδυ. Η ομάδα κινήθηκε ανασταλτικά στα περίπου γνωστά επίπεδα της. Της δημιούργησε προβλήματα ο πολύς Κβαρατσκέλια, φόρτωσε με κάρτες τους αμυντικούς, αλλά τελικά αυτός κι οι συμπαίκτες του αναχαιτίστηκαν με εξαίρεση δύο φάσεις. Επιθετικά ήταν που μείναμε μετεξεταστέοι.

Εδώ δεν δούλεψε σχεδόν τίποτα. Ο Βίλι Σανιόλ μάς έδεσε κόμπο. Μας… ξεδόντιασε. Εμφανιστήκαμε δίχως εναλλακτικό τρόπο επιθετικής ανάπτυξης. Εμφανιστήκαμε δίχως παίκτες με προσωπικότητα να πάρουν πρωτοβουλίες μέσα στο γήπεδο για να μας βγάλουν απ’ το αδιέξοδο.

Ο μόνος που προσπάθησε να κάνει κάτι παραπάνω ήταν ο νεαρός Κωνσταντέλιας, χωρίς να πετύχει κάτι ουσιαστικό. Φαινόταν, όμως, προς το τέλος της κανονικής διάρκειας και της παράτασης πως ακόμα κι οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» συμπαίκτες του, απ’ αυτόν περίμεναν να κάνει κάτι για να αλλάξει τα δεδομένα του παιχνιδιού. Η επιθετική φτώχεια που μας βασάνιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια, εμφανίστηκε πάλι ως άλυτο πρόβλημα και μας καταδίκασε στην αποτυχία.

Κάπως έτσι επανήλθε στη συζήτηση το όνομα του Κώστα Φορτούνη. Το γαρ πολύ της θλίψεως. Γεγονός είναι ότι μετά από μία τρανταχτή αποτυχία όλα μας φταίνε και καλύτεροι παίκτες είναι πάντα αυτοί που για διάφορους λόγους δεν έπαιξαν. Θα έδινα μεγάλη βάση σε αυτού του είδους την κριτική, αν όσοι την έκαναν μιλούσαν για την απουσία του διεθνούς χαφ τις παραμονές της αναμέτρησης κι όχι μετά απ’ αυτή. Τα γράφω αυτά ενώ οι σταθεροί αναγνώστες αυτής σελίδας γνωρίζουν ότι άσκησα κριτική με σκληρές εκφράσεις για τη συμπεριφορά του Πογέτ απέναντι στον Φορτούνη.

Εξακολουθώ να θεωρώ τον Πογέτ βασικό υπεύθυνο για την απόφαση που πήρε ο χαφ του Ολυμπιακού να σταματήσει απ’ την Εθνική. Θεωρώ επίσης ότι για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, υπήρξε… υποβολείο στον προπονητή. Καθαρές κουβέντες.

Ωστόσο, όσα είχε πετύχει η Εθνική και την έφτασαν στο σημείο να παίζει την πρόκριση σε ένα παιχνίδι, χωρίς τον Φορτούνη τα πέτυχε. Κατά συνέπεια το παιχνίδι με τη Γεωργία έπρεπε και μπορούσε να το κερδίσει χωρίς τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Δεν το κέρδισε διότι εμφανίστηκε κατώτερη των προσδοκιών, που η ίδια δημιούργησε. Αν τυχόν τα κατάφερνε θα ήμουν απ’ τους πρώτους που θα έθετα επί τάπητος τη συμμετοχή του στην αποστολή για τα τελικά της Γερμανίας.

Δεν βρίσκω νόημα να επικαλούμαι την απουσία του για να εξηγήσω τα αίτια της αποτυχίας στο ματς με τη Γεωργία. Κάνοντας συνολική αποτίμηση της παρουσίας του Πογέτ στην Εθνική, θα του το καταλογίσω.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News