Γιώργος Χελάκης: Δεν αλλάζεις μυαλά στα προπονητικά σου «γεράματα»...

Eίναι δύσκολο να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί νέα κόλπα, λέει η παροιμία. Ο Φατίχ Τερίμ ήρθε στην Ελλάδα με ολόκληρο το… πακέτο που τον συνοδεύει. Λογικά οι άνθρωποι που τον έφεραν στον Παναθηναϊκό πρέπει να το γνωρίζουν. Στα εβδομήντα και βάλε χρόνια του ο Τούρκος έχει διαμορφώσει συνήθειες κι ιδιοσυγκρασία. Eχει συγκεκριμένες ιδιομορφίες, με τις οποίες οφείλουν να ζουν παίκτες και διοίκηση.

Με τους οπαδούς είναι διαφορετικά τα πράγματα. Σε αυτούς, με την -με άκομψο τρόπο- απομάκρυνση του Γιοβάνοβιτς, είπαν ότι τον διώχνουμε διότι στη θέση του φέρνουμε κάποιον που ξέρει να παίρνει πρωταθλήματα. Γι’ αυτό τον λόγο ήρθε ο Τερίμ. Δεν ήρθε για να φτιάξει ομάδα, να πάρει χρόνο για να δημιουργήσει κάτι καινούργιο και πάει λέγοντας. Ηρθε διότι είναι προπονητής τού εδώ και τώρα. Δεν είναι απ’ τους προπονητές που κάθεται… στ’ αβγά του, ούτε συνηθίζει να τρώει απ’ τα έτοιμα. Επιπροσθέτως δεν θα του στοιχίσει ιδιαίτερα αν τυχόν δεν πάρει πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό. Η καριέρα του έχει πολλές «χρυσές» σελίδες, αν δεν γραφτεί κι άλλη μία, μικρή θα ’ναι η ζημιά. Επιστρέφει στην Τουρκία και τις επιχειρήσεις του.

Ανάλογα με το παιχνίδι που έχει μπροστά του, αλλάζει την ομάδα. Αλλάζει παίκτες, αλλάζει θέσεις σε παίκτες, αλλάζει διατάξεις. Δύσκολο να τον ψυχολογήσεις με τα δικά μας μέτρα, να τον κατανοήσεις. Ο,τι ακριβώς κάνει στα μέρη μας, το έκανε χρόνια στην Τουρκία κι όπου αλλού δούλεψε. Είδε ότι παίζοντας με δύο φορ θα πιέσει ψηλά τον ΠΑΟΚ και θα τον περιορίσει σε παθητικό ρόλο στο παιχνίδι. Αν ο Μπράντον Τόμας κέρδισε τρεις κόντρες, ξεκινώντας πίσω απ’ το κέντρο και φτάνοντας μέχρι τη μεγάλη περιοχή του Ντραγκόφσκι, χωρίς να τον σταματήσει κανείς, έστω με φάουλ, δεν είναι ευθύνη του προπονητή. Να ξέρουμε τι κουβεντιάζουμε και τι του καταλογίζουμε.

Μετά το γκολ, ο Παναθηναϊκός «πνίγει» τον ΠΑΟΚ και τον πολιορκεί για περίπου ένα ημίχρονο, δημιουργώντας και χάνοντας ευκαιρίες, ενώ έχει ισοφαρίσει με τον Μπερνάρντ. Το σχέδιό του σε γενικές γραμμές αποδίδει. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα είχαν εξελιχτεί τα πράγματα αν ο τραυματισμός του Σπόραρ δεν τον υποχρέωνε ουσιαστικά ν’ αλλάξει σχηματισμό. Μία λάθος αντίδραση του Βαγιαννίδη στην… κάθοδο του Τόμας του χάλασε τον σχεδιασμό. Το απρόοπτο είναι μέσα στο παιχνίδι. Η σκέψη του Τερίμ δεν ήταν εκτός ποδοσφαιρικής λογικής, όσο κι αν ο Τούρκος τεχνικός το έχει συνήθειο ν’ ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα.

Το παιχνίδι χάθηκε διότι ο Βαγιαννίδης δεν έκανε φάουλ στον Τόμας κι ο Τσέριν στον Μεϊτέ, στη φάση του δεύτερου γκολ. Φάσεις που ο αμυνόμενος «διαβάζοντας» σωστά τον κίνδυνο, παίρνει την κίτρινη κάρτα και σταματά τη φάση. Αυτό δεν είναι δυνατόν να περιμένουν, οι παίκτες αυτού του επιπέδου, να τους το πει ο Τερίμ.

Ο πολύπειρος τεχνικός περισσότερο απ’ τις επιλογές του ελέγχεται για τη συμπεριφορά του και τις δηλώσεις του. Κυρίως γι’ αυτή. Πάνω στον εκνευρισμό του τα έβαλε με τον διαιτητή διότι δεν κράτησε ένα-δύο λεπτά παραπάνω καθυστέρηση. Αδίκησε τον εαυτό του μ’ αυτές τις δηλώσεις. Θα ήταν προτιμότερο να αποδεχτεί την ήττα και να πάει παρακάτω. Οι «πράσινοι» δεν έχασαν απ’ τη διαιτησία, ούτε ο ίδιος έχει ανάγκη από φτηνές δικαιολογίες που -όπως φάνηκε απ’ τις αποδοκιμασίες- δεν τις πιστεύουν οι οπαδοί.

Αιρετικό…

Το πήρε διότι ήταν τυχερή. Είναι μία τυπική εξήγηση για τη νίκη της ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού. Δεν είναι αρκετή για να περιγράψει όσα είδαμε προχθές το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η τύχη είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι, αλλά γιατί να είναι τύχη ότι ο Γιώργος Αθανασιάδης έβγαλε τέσσερα τετ α τετ και να μην είναι ικανότητα του διεθνούς τερματοφύλακα.

Γιατί είναι τύχη ότι ο Ελίασον μετά την εφόρμησή του πλασάρει σωστά, ενώ ο Μασούρας κι ο Ελ Καμπί, όχι. Είναι τύχη που ο Αλμέιδα αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με διαφορετικό Ολυμπιακό και βάζει τρεις αμυντικούς χαφ στη μεσαία γραμμή (Σιμάνσκι, Γιόνσον και Πινέδα) εγκαταλείποντας την τακτική του ανελέητου πρέσινγκ, θεωρώντας ότι ο Ολυμπιακός έχει ανεβάσει την ισχύ του και μπορεί να το σπάσει. Να γίνει κουβέντα για την τύχη, αλλά να μην παραλειφθούν απ’ την κουβέντα όλα τα παραπάνω.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Αλμέιδα θεωρεί ότι μπορεί να «χτυπήσει» το παιχνίδι και φέρνει στο γήπεδο τον Πόνσε, δίπλα στο Λιβάι Γκαρσία, παίζοντας με δύο φορ. Ο χαφ, που τώρα του λείπει στο κέντρο, αλλάζει τις ισορροπίες και το γήπεδο αρχίζει να γέρνει προς την περιοχή του βαλλόμενου Αθανασιάδη. Ο κόουτς της «Ενωσης» το αντιλαμβάνεται σχετικά γρήγορα και διορθώνει την κατάσταση με τον χαφ Λιούμπιτσιτς στη θέση του Λιβάι. Η ΑΕΚ, που πήρε τους τρεις βαθμούς, ήταν άλλη ομάδα απ’ αυτή που έχουμε συνηθίσει. Αν ήταν η συνηθισμένη, ίσως ο Ολυμπιακός -ακόμα και κόντρα στην τύχη- να είχε περάσει απ’ τη Νέα Φιλαδέλφεια. Σας μοιάζει αιρετικό, αλλά δεν είναι…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News