Νίκος Σαρίδης: Κύπελλο... ασυναγώνιστης κωμωδίας!

Τα ύστερα του κόσμου! Ο Θεόδωρος Καρυπίδης συνεισφέρει, λέει, 70.000 ευρώ προκειμένου να εγκατασταθούν κάμερες και τουρνικέ στο Πανθεσσαλικό στάδιο, ούτως ώστε να διεξαχθεί εκεί με φιλάθλους ο τελικός του Κυπέλλου.

Χορηγός και της ομάδας του Βόλου, δηλαδή, το αφεντικό του Αρη, καθώς θ’ αποκτήσουν κι οι «κυανέρυθροι» το δικαίωμα ανοιχτών θυρών στον κόσμο. Να θυμίσουμε πως ούτε χθες -στο απογευματινό παιχνίδι τους με τον Ατρόμητο- τους επιτράπηκε να διαθέσουν εισιτήρια, όσα εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε να διαθέσει ο συγκεκριμένος σύλλογος. Τα ύστερα του κόσμου, διότι αν κι η θεσσαλική ΠΑΕ αξίωνε απ’ τον Νοέμβριο του 2021 περίπου 50.000 ευρώ, για ζημιές οπαδών του Αρη -καταπώς υποστήριζε- στο βολιώτικο στάδιο, εντούτοις ο Καρυπίδης δεν κατέβαλε ούτε σεντ.

Κάθετη η άρνηση εκ μέρους του, που είχε ως συνέπεια να μην ξαναδώσει έκτοτε ο Αχιλλέας Μπέος εισιτήρια στους «κίτρινους», την ώρα που οι οπαδοί των άλλων μεγάλων εξέδραμαν -όταν ερχόταν η σειρά της ομάδας τους- κατά χιλιάδες στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας, συνδυάζοντας μπάλα, τσιπουράδικο και τσάρκα στα πέριξ. Μάλιστα, εκείνα τα 50 χιλιάρικα αποτέλεσαν -επιφανειακά τουλάχιστον- τη θρυαλλίδα για μία άγρια αντιπαράθεση επί προσωπικού μεταξύ των δύο ανδρών.

Ο μεν δήμαρχος του Βόλου αμφισβητούσε με δημόσιες τοποθετήσεις του τα πάντα στον «Κάρυ», απ’ την τιμιότητά του μέχρι τις στυλιστικές επιλογές του, ο δε ισχυρός ανήρ του Αρη είχε φτάσει στο σημείο ν’ αναρτά φωτογραφίες απ’ την εποχή κατά την οποία ο Μπέος βρισκόταν στη φυλακή για την υπόθεση της περασμένης δεκαετίας με τα «στημένα» παιχνίδια. «Σκληρό ροκ» εκατέρωθεν. Ο οποίος Καρυπίδης, πριν γίνει τόσο «λαρτζ», προχθές συγκεκριμένα, είχε προτείνει στην πλευρά του Παναθηναϊκού να διεξαχθεί ο τελικός στο «Κλεάνθης Βικελίδης», κάτι που φυσικά απέρριψε η «πράσινη» ΠΑΕ (δεν ήθελε, όπως γράφτηκε, ο Φατίχ Τερίμ). Χθες, όμως, ήταν μία άλλη μέρα κι όπως ειπώθηκε, ο Αρης δεν θέλει ν’ ακούει για ΟΑΚΑ και γι’ άλλο άλλο γήπεδο εξόν του Πανθεσσαλικού.

Στον Βόλο και μόνον εκεί, λέει, εν ανάγκη και χωρίς θεατές ο τελικός. Μένει να διακριβωθεί και πόσο εύκολο γραφειοκρατικά είναι ένας ιδιώτης να διευκολύνει οικονομικά ένα νομικό πρόσωπο… Εκτός αν ο Καρυπίδης δεν ήταν ειλικρινά πρόθυμος, αλλά ήταν έτοιμος να τσοντάρει μόνο στα λόγια. Ολο αυτό, πάντως, που γίνεται με την έδρα του τελικού, το λες κι ένα είδος… κομέντια ντελ άρτε. Ενα μάτσο λαϊκών θεατρίνων, δηλαδή, οι οποίοι αυτοσχεδιάζουν. Αλλος υποδύεται τον σοβαρό αξιωματούχο της ΕΠΟ, άλλος τον «αμάσητο» μεγαλομέτοχο, άλλος την πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού, που κάθεται και χαζεύει τα… τρένα που περνάνε.

Σήμερα, λοιπόν, που έχουμε 14 Απριλίου και σ’ έναν μήνα και κάτι, για την ακρίβεια στις 18 Μαΐου, είναι να διεξαχθεί ο τελικός, κανείς δεν βάζει στοίχημα πού θα γίνει αυτός. Η επιτυχία, επομένως, για μία ελληνική ομάδα δεν είναι ότι φέρνει αξιοσέβαστους προπονητές σαν τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ή τον Ματίας Αλμέιδα, αλλά ότι αυτοί «ψήνονται» να μείνουν και δεύτερη χρονιά σε αυτό το αλαλούμ που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, έχοντας ζήσει δηλαδή από πρώτο χέρι το τι συμβαίνει στα καθ’ ημάς.

Για τον Βάσκο, βέβαια, υπάρχει και το κίνητρο της διεθνούς διάκρισης, καθώς ο Ολυμπιακός βρίσκεται για πρώτη φορά στην Ιστορία ενάμισι βήμα από έναν πανευρωπαϊκό τελικό. Δεν είμαστε στο μυαλό του, αλλά πάντως κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη πρόκληση είναι.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News