Ολυμπιακός: Οι Θρύλοι των γηπέδων - Τις οικογένειες τις φτιάχνουν οι πιστοί

Ο Ολυμπιακός ζει… τον μήνα του μέλιτος, γιατί έχει δικά του παιδιά, στα οποία μπορεί να στηριχτεί. Στους «Παπανικολάου», τους «Μιλουτίνοφ», τους «Φορτούνηδες» και τους «Ρέτσους».

Οι νίκες – και ιδιαίτερα οι θρίαμβοι, όπως οι πρόσφατοι του Ολυμπιακού – είθισται να έχουν πολλούς πρωταγωνιστές, που προκύπτουν είτε λόγω της πραγματικότητας, είτε λόγω… του ενθουσιασμού. Μερικές φορές όμως, οι αθλητικοί Θεοί αποφασίζουν να προβάλλουν αυτούς που το αξίζουν περισσότερο από όλους.

Η περασμένη «ερυθρόλευκη» εβδομάδα των θριάμβων σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, που έθεσε τις βάσεις για ένα εξαήμερο… παράνοιας, από τις 23 ως τις 29 Μαΐου, ανέδειξε τα πραγματικά πρόσωπα του συλλόγου. Κάτω από τον πιο φωτεινό προβολέα των τελευταίων χρόνων – αφού ο τρέχων μήνας ενδέχεται να είναι ο πιο… αθλητικός μίας ολόκληρης εποχής – βρέθηκαν αυτοί που έπρεπε να βρεθούν. Οι εύκολοι στόχοι, που έχουν ακούσει πολλά για πολλούς λόγους, όμως δεν ξεκόλλησαν ποτέ τον έφηβο από το στήθος. Είτε αναφερόμαστε στον έφηβο που βρίσκεται μέσα στο σήμα με το σχήμα ασπίδας, είτε στο στρογγυλό με τα τέσσερα αστεράκια.

Οι δύο της… ασπίδας

Βράδυ Τετάρτης 8 Μαΐου και ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού έχει στο στόμα του δύο ονοματεπώνυμα: Κώστας Παπανικολάου και Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ο ένας Έλληνας, ο άλλος «Ελληνοποιημένος». Κανείς τους δεν είναι… από την Καστέλλα και από την Τερψιθέα, όμως και οι δύο, το 2024, είναι Πειραιώτες.  Αμφότεροι έφυγαν, αμφότεροι επέστρεψαν. Ο ένας πήγε στο NBA, έπαιξε στη Μπαρτσελόνα, τον ήθελε… η μισή Ευρώπη, όμως ήξερε ποιο είναι το σπίτι του. Τι κι αν όταν επέστρεψε ήταν… χιλιόμετρα πίσω από τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, τι κι αν το όνομά του έμπαινε δίπλα σε αυτό του Μάντζαρη, αλλά όχι παραπάνω; Επέστρεψε. Ο άλλος πήγε στη Μόσχα. Ο Γιόκιτς τον έκανε… χρυσό να δοκιμάσει τον «μαγικό κόσμο», είχε πέραση με τη φήμη ενός εκ των κορυφαίων ψηλών της Ευρώπης. Ήθελε να επιστρέψει, δεν ήταν εφικτό, όμως έγινε έναν χρόνο αργότερα.

Ο ένας άκουσε ότι είναι πρόβλημα στην επίθεση. Άκουσε ότι ήταν απλά… ο τρίτος. Ο άλλος τραυματίστηκε και όταν επέστρεψε άκουγε τις καφενειακές αναλύσεις να τον «κόβουν» από το ρόστερ, βγάζοντάς τον υποδεέστερο του Ράιτ. Ο ένας, λοιπόν, επέστρεψε στα τελευταία δύο παιχνίδια της σειράς. Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω. Δύο νίκες, μεγάλα σουτ, μεγάλες άμυνες. Το σουτ και η άμυνα! Ο άλλος; Ήταν καλά και αγωνίστηκε για αρκετό χρόνο στα – ίδια – δύο τελευταία ματς. Έκανε τους Βέσελι και Ερνανγκόμεθ να μοιάζουν… κοντοί, υποδεέστεροι. Σου έβγαινε να τους πεις «μπράβο για την προσπάθεια, αλλά… δεν». Αρχηγοί. Αρχηγάρες! Και κάπως έτσι… ο Θρύλος στο Βερολινο.

Λίγες ώρες μετά…

Το επόμενο βράδυ, επτά 24ωρα μετά το Μπέρμιγχαμ, ο Ολυμπιακός του ποδοσφαίρου ολοκλήρωνε την ενιαία του προσπάθεια. Υπό το βλέμμα των προαναφερθέντων, τελείωνε με… συνοπτικές διαδικασίες το φαβορί της διοργάνωσης και… πετούσε – ή μάλλον έπαιρνε τη Λεωφόρο Κηφισού – για τον τελικό της Αθήνας.

Στο αρχικό σχήμα, και αψεγάδιαστοι, τρεις Έλληνες: Κώστας Φορτούνης, Παναγιώτης Ρέτσος, Κωνσταντής Τζολάκης. Ο αρχηγός, αυτός που το αξίζει όσο άλλος κανείς, έκανε μία από τις αμέτρητες φετινές μαεστρικές εμφανίσεις του. Ο Φορτούνης (των δύο χιαστών), που «δεν τρέχει», έτρεχε όσο… τρεις. Περισσότερες κερδισμένες μονομαχίες από τον Έσε, από τον Ιμπόρα, από τον Τσικίνιο.

Ο Ρέτσος, που «δεν κάνει», που «κάνει μόνο λάθη», ο Ρέτσος που κάποια στιγμή έγινε… ανέκδοτο,  εξαφάνισε για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα τον Όλι Γουότκινς των 19 γκολ στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ. Όλα αυτά όσο χειριζόταν τη μπάλα όπως ξέρουν… δέκα στόπερ σε όλο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όλα αυτά όντας αρτιότερος του παρτενέρ του, Κάρμο, σε αμφότερα τα παιχνίδια.

Ο Κωνσταντής Τζολάκης, αποδέκτης λιγότερης αμφισβήτησης από όλους λόγω ηλικίας και λιγότερων εμφανίσεων, έκανε τον κορυφαίο τερματοφύλακα του τελευταίου Μουντιάλ να μοιάζει γκολκίπερ της σειράς. Απέναντι από τον πορτιέρε που φημίζεται για το παιχνίδι του με τα πόδια, έβγαλε μία ασίστ στον Ελ Καμπί, απευθείας από τα όνειρα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Η Ευρώπη υποκλίθηκε ξανά στον μικρό του Ολυμπιακού.

Οι καλές ομάδες είναι οικογένειες και τις καλές οικογένειες τις κάνουν οι πιστοί. Οι αλύγιστοι, που δε… χαμπαριάζουν ό,τι κι αν ακούσουν από την εξέδρα. Που μένουν και επιμένουν μέχρι να δικαιωθούν.

Οι Παπανικολάου, οι Μιλουτίνοφ, οι Φορτούνηδες, οι Ρέτσοι αυτού του κόσμου. Αλλά και παιδιά σαν τον νεαρό Τζολάκη, που περίμενε καρτερικά την ευκαιρία και την άδραξε στον απόλυτο βαθμό. Ακολουθούν οι μεγάλοι τελικοί…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News