Ντιέγκο Μαραντόνα: Η βραδιά που δίχασε την Ιταλία
Η λατρεία των φιλάθλων της Νάπολι προς το πρόσωπο του Ντιέγκο Μαραντόνα, επιβεβαιώθηκε περίτρανα στις 3 Ιουλίου 1990. Τότε που υποστήριξαν τον ίδιο και την Αργεντινή ακόμα και κόντρα στην Ιταλία.
Στις 3 Ιουλίου 1990 η Ιταλία έζησε μία από τις πιο δύσκολες ποδοσφαιρικές βραδιές της. Δεν ήταν μόνο ο αποκλεισμός από την Αργεντινή στα πέναλτι, στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όσο το γεγονός ότι πολλοί Ναπολιτάνοι φίλαθλοι είχαν βάλει τη λατρεία τους για τον Ντιέγκο Μαραντόνα πιο ψηλά από εκείνη για τη «Σκουάντρα Ατζούρα»!
Η διεξαγωγή του ημιτελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο «Σαν Πάολο» είχε προκαλέσει πονοκέφαλο στους διοργανωτές. Κανείς δεν είχε υπολογίσει το ενδεχόμενο να προκρινόταν η Αργεντινή ως τρίτη από τον όμιλό της (πίσω από το Καμερούν και τη Ρουμανία), ώστε να βρεθεί στο bracket της Ιταλίας με προοπτική να τη συναντήσει μόνο στον ημιτελικό που θα διεξαγόταν στη Νάπολι. Την πόλη που λάτρευε τον Ντιεγκίτο σαν θεό.
Αλλά και όταν προέκυψε το ζευγάρι, με την πρόκριση της Αργεντινής επί της Γιουγκοσλαβίας στα πέναλτι, κανείς δεν περίμενε ότι το είδωλο της τοπικής ομάδας, που την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση των πρωταθλημάτων του 1987 και του 1990, θα δίχαζε τους φιλάθλους της πόλης του ιταλικού Νότου σε τέτοιο βαθμό.
Ο ίδιος ο Μαραντόνα, άλλωστε, είχε μπει στο πετσί του ρόλου του από την πρώτη μέρα που πάτησε στη Νάπολι, το 1984. Έχοντας διαισθανθεί ότι οι Ιταλοί που κατοικούσαν στον εύπορο Βορρά αντιμετώπιζαν με σνομπισμό τους φτωχούς Νότιους, δεν έχανε την ευκαιρία να πετάει τις μπηχτές του κάθε φορά που η ομάδα του αντιμετώπιζε τη Μίλαν, την Ίντερ ή τη Γιουβέντους.
Το ίδιο είχε κάνει και μετά την ήττα της Αργεντινής από το Καμερούν, στην πρεμιέρα εκείνου του Μουντιάλ στο Σαν Σίρο. «Το μόνο που με χαροποίησε ήταν η διαπίστωση ότι οι Μιλανέζοι έπαψαν να είναι ρατσιστές. Για πρώτη φορά στη ζωή τους υποστήριξαν Αφρικανούς», είχε δηλώσει. Θεωρούσε ότι δεν ήταν μία απλή στήριξη προς το αουτσάιντερ, αλλά ότι οι Βόρειοι είχαν εκφράσει με αυτόν τον τρόπο την αντιπάθειά τους προς το πρόσωπό του.
Το κλίμα ήταν τουλάχιστον περίεργο τις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι τον ημιτελικό. Ο προπονητής της Ιταλίας, Ατζέλιο Βιτσίνι, προσπάθησε με δηλώσεις του να πείσει τους Ναπολιτάνους ότι δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ το να υποστηρίξουν την εθνική ομάδα της πατρίδας τους. Αυτό, όμως, δεν ήταν εφικτό να επιτευχθεί με τα λόγια.
Πανηγύρισαν την ισοφάριση
Ήταν η πρώτη φορά σε εκείνο το Μουντιάλ που οι Ιταλοί φίλαθλοι αποδοκίμαζαν τόσο έντονα τους αντιπάλους κάθε φορά που έπαιρναν την μπάλα στην κατοχή τους. Υπήρχε, όμως, και μία μεγάλη μερίδα της κερκίδας που υποστήριζε εμφανώς την Αργεντινή. Κάτι που φάνηκε περίτρανα όταν ο Κλαούντιο Κανίγια ισοφάρισε με κεφαλιά στο 67ο λεπτό και το πανηγύρισαν έξαλλα.
Οι «Ατζούρι» είχαν προηγηθεί στο 11′ με ένα γκολ του Σαλβατόρε Σκιλάτσι που δεν θα είχε μετρήσει σήμερα (ήταν εμφανώς σε θέση οφσάιντ την ώρα που ο Τζανλούκα Βιάλι έπιασε το σουτ που απέκρουσε ο Σέρχιο Γκοϊκοτσέα). Οι Αργεντινοί, όμως, πατούσαν καλύτερα στο γήπεδο. Για πρώτη φορά σε εκείνο το Μουντιάλ, θύμισαν την ομάδα που είχε κατακτήσει το τρόπαιο τέσσερα χρόνια νωρίτερα στο Μεξικό. Και ο Μαραντόνα, παίζοντας «εντός έδρας», έκανε μεγάλο παιχνίδι.
Όταν ο Γάλλος διαιτητής, Μισέλ Βοτρό, απέβαλε στο 105′ τον Ρικάρντο Γκιούστι για χτύπημα εκτός φάσης στον Ρομπέρτο Μπάτζιο που δεν έπιασε κανένα ριπλέι, το αίσθημα αδικίας των Αργεντινών μεγάλωσε. Νωρίτερα και ο σκόρερ Κανίγια είχε αντικρίσει την κίτρινη κάρτα, που ήταν η δεύτερη στο τουρνουά και του στερούσε τη συμμετοχή στον τελικό.
Ο ημιτελικός έληξε ισόπαλος 1-1 και οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Οι αποδοκιμασίες προς τον Μαραντόνα, προτού εκτελέσει το τέταρτο πέναλτι της Αργεντινής, αμέσως μετά την απόκρουση του Γκοϊκοτσέα στο χτύπημα του Ρομπέρτο Ντοναντόνι, δεν είχε προηγούμενο. Όταν όμως ο Ντιεγκίτο ευστόχησε, το μισό γήπεδο ξέσπασε σε πανηγυρισμούς.
Χωρίς ψυχολογία, ο Άλντο Σερένα εκτέλεσε το πέμπτο πέναλτι της Ιταλίας αλλά νικήθηκε κι αυτός από τον Γκοϊκοτσέα. Η Αργεντινή που δεν έπειθε για τις δυνατότητές της σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης και βάσει απόδοσης έπρεπε να είχε αποκλειστεί πολύ νωρίτερα, είχε φτάσει στον τελικό και περίμενε τον νικητή του αγώνα Δυτική Γερμανία-Αγγλία.
Ο Μαραντόνα είχε σκαρώσει άλλη μία νίλα στους Ιταλούς και πολλοί Ναπολιτάνοι, που ένιωθαν πάντοτε παρείσακτοι στην ίδια τους τη χώρα, δεν μπορούσαν παρά να χαρούν μαζί του. Η υπόλοιπη χώρα, όμως, δεν θα του συγχωρούσε ποτέ εκείνο το βράδυ της 3ης Ιουλίου 1990.
Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 3 Ιουλίου
2022: Η Εθνική πόλο των ανδρών επικρατεί της Κροατίας με 9-7 και κατακτά την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης. Πρόκειται για το τρίτο χάλκινο μετάλλιο της Ελλάδας σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ύστερα από εκείνα του Καζάν το 2015 και του Μόντρεαλ το 2005.
2018: Η Αγγλία σπάει την αρνητική της παράδοση στις διαδικασίες των πέναλτι, αφού αποκλείει με αυτόν τον τρόπο την Κολομβία (4-3, έπειτα από το 1-1 στα 120′) και προκρίνεται στους «8» του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας.
2012: Πεθαίνει σε ηλικία 86 ετών ο Ιταλός σχεδιαστής αυτοκινήτων, Σέρτζιο Πινινφαρίνα.
2010: Η Γερμανία συντρίβει με 4-0 την Αργεντινή στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής και προκρίνεται πανηγυρικά στα ημιτελικά. Ο Τόμας Μίλερ ανοίγει το σκορ στο 3′ και το τελικό 4-0 διαμορφώνεται στο δεύτερο μέρος με δύο γκολ του Μίροσλαβ Κλόζε (68′, 89′) κι ένα του Άρνε Φρίντριχ (74′). Ο αγώνας αυτός θα αποδειχθεί και ο τελευταίος του Ντιέγκο Μαραντόνα στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής Αργεντινής.
2005: Ο Ρότζερ Φέντερερ νικά στον τελικό του Γουίμπλεντον τον Άντι Ρόντικ με 3-0 σετ (6-2, 7-6, 6-4) και γίνεται μόλις ο τέταρτος τενίστας στην ιστορία που κατακτά το μεγάλο τουρνουά του Λονδίνου για τρίτη σερί χρονιά. Είχαν προηγηθεί οι Πιτ Σάμπρας, Μπιορν Μποργκ και Φρεντ Πέρι.
1999: Η Ιταλία επιστρέφει στον ευρωπαϊκό θρόνο του μπάσκετ για πρώτη φορά μετά το 1983. Κατακτά το Ευρωμπάσκετ που φιλοξενείται σε έξι πόλεις της Γαλλίας, νικώντας στον τελικό την Ισπανία με 64-56. Πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης αναδεικνύεται ο σλοβένικης καταγωγής Γκρέγκορ Φούτσκα, ενώ πρώτος σκόρερ στον τελικό είναι ένας άλλος νατουραλιζέ των Ιταλών, ο Κάρλτον Μάιερς (18 πόντοι).
1998: Η Γαλλία προκρίνεται στους «4» του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξάγεται στα εδάφη της, αφού νικά με 4-3 στα πέναλτι την Ιταλία, ύστερα από το 0-0 της κανονικής διάρκειας και της παράτασης. Μοιραίος παίκτης για τους «Ατζούρι» είναι ο Λουίτζι Ντι Μπιάτζιο, ο οποίος στέλνει στο δοκάρι το τελευταίο πέναλτι, ενώ νωρίτερα έχουν αποτύχει να σκοράρουν και οι Μπισέντε Λιζαραζού και Ντεμέτριο Αλμπερτίνι.
Στον άλλο προημιτελικό της ημέρας η Δανία προβάλλει μεγάλη αντίσταση στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία, η οποία ωστόσο φτάνει στη νίκη με σκορ 3-2. Ο Μπρίαν Λάουντρουπ είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Σκανδιναβών και πανηγυρίζει με εμβληματικό τρόπο το γκολ της ισοφάρισης σε 2-2 στο 50′, όμως ο Ριβάλντο διαμορφώνει το τελικό σκορ με δυνατό σουτ έξω απ’ την περιοχή στο 60′. Οι Δανοί έχουν δοκάρι με τον Μαρκ Ρίπερ στο 89′.
1994: Η Ρουμανία νικά με 3-2 την Αργεντινή στον πιο θεαματικό αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ και προκρίνεται στα προημιτελικά. Κορυφαίος παίκτης του αγώνα είναι ο Ίλιε Ντουμιτρέσκου, ο οποίος πετυχαίνει τα δύο πρώτα γκολ της Ρουμανίας στο 11′ και το 18′, ενώ σερβίρει και το τρίτο στον Γκεόργκι Χάτζι (58′). Η Αργεντινή, χωρίς τον Ντιέγκο Μαραντόνα ο οποίος έχει πιαστεί ντοπέ πριν τον τελευταίο αγώνα του ομίλου με τη Βουλγαρία, μοιάζει έξω απ’ τα νερά, αλλά σκοράρει με τους Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (16′, πέν.) και Άμπελ Μπάλμπο (75′) και παλεύει μέχρι τέλους για την ισοφάριση, χωρίς επιτυχία.
1983: Ο Πανιώνιος νικά με 3-2 τον Μακεδονικό σε ένα συγκλονιστικό μπαράζ παραμονής στον Βόλο και διατηρεί το σερί των παρουσιών του σε όλα τα πρωταθλήματα της Α’ Εθνικής (από το 1959-60). Κομβικής σημασίας είναι η παρουσία του Δημήτρη Σαραβάκου, ο οποίος πετυχαίνει δύο εξαιρετικά γκολ, ανάμεσά τους και το νικητήριο στο 86ο λεπτό.
1974: Η Ολλανδία προκρίνεται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Δυτικής Γερμανίας, αφού νικά δίκαια με 2-0 τη Βραζιλία στον καθοριστικό αγώνα του 1ου ημιτελικού ομίλου. Τα γκολ των «Οράνιε», που έχουν παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο στο τουρνουά και θεωρούνται φαβορί για τον τίτλο, σημειώνουν οι Γιόχαν Νέεσκενς (50′) και Γιόχαν Κρόιφ (65′). Η Βραζιλία τελειώνει τον αγώνα με δέκα παίκτες, λόγω αποβολής του Λουίς Περέιρα (84′).
Στον τελικό έχει προκριθεί μερικές ώρες νωρίτερα η γηπεδούχος Δυτική Γερμανία, η οποία νικά στον άλλο ουσιαστικό ημιτελικό την Πολωνία με 1-0. Ο αγώνας διεξάγεται στον επιβαρυμένο από την καταρρακτώδη βροχή αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου και κρίνεται με γκολ που πετυχαίνει στο 76′ ο Γκερντ Μίλερ με κοντινό πλασέ. Πρόκειται για το 13ο γκολ του Μίλερ σε τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου (3 το 1974, ενώ είχε 10 το 1970), με το οποίο ισοφαρίζει το ρεκόρ του Γάλλου, Ζιστ Φοντέν (13 μόνο στη διοργάνωση του 1958). Νωρίτερα (53′) οι Δυτικογερμανοί είχαν χάσει πέναλτι με τον Ούλι Χένες (απέκρουσε ο Γιαν Τομασέφσκι), ενώ μεγάλη εμφάνιση πραγματοποιεί και ο τερματοφύλακας, Ζεπ Μάγερ, με σωρεία δύσκολων αποκρούσεων.
1971: Ο Αμερικανός Πατ Μάτσντορφ σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις ύψος με 2.29 μ., καταρρίπτοντας το παλιό του Σοβιετικού, Βαλέρι Μπρούμελ με 2.28 μ., που άντεχε από το 1963.
1949: Η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας χάρη στη νίκη της με 2-1 επί του Παναθηναϊκού 1 στην παράταση, στον επαναληπτικό τελικό που διεξάγεται στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Και τα δύο γκολ της Ένωσης πετυχαίνει ο Παναγιώτης Πατάκας, στο 10′ και το 105′, ενώ σκόρερ των «πρασίνων» είναι ο Μπάμπης Φυλακτός (69′). Ο πρώτος τελικός είχε διεξαχθεί στις 19 Ιουνίου και ήταν ισόπαλος 0-0 μέχρι τη διακοπή του στο 109′ λόγω σκότους.
1920: Ο Μπιλ Τίλντεν γίνεται ο πρώτος Αμερικανός που κερδίζει τον τίτλο του απλού ανδρών στο Γουίμπλεντον, όταν νικά τον Αυστραλό Τζέραλντ Πάτερσον με 3-0 σετ (2-6, 6-3, 6-2, 6-4).