Αντώνης Καρπετόπουλος: Τους έχει γκαντεμιάσει ο Λίνεκερ!

Οι Ισπανοί απέκλεισαν τους Γερμανούς με ένα γκολ του Μερίνο στο τελευταίο λεπτά της παράτασης: στην γνωστή ρήση, με την οποία κάποτε ο Γκάρι Λίνεκερ εξέφρασε τον πόνο του αποκτώντας το δικαίωμα να θεωρείται σοφός, πρέπει να γίνει update: οι Γερμανοί, όχι μόνο δεν κερδίζουν στο τέλος, αλλά στο τέλος χάνουν και αποκλείονται και στην έδρα τους. Εχοντας μάλιστα και παράπονα από την διαιτησία – παράπονα δικαιολογημένα, ειδικά αν σκεφτείς ότι ήταν και γηπεδούχοι. Αλλά θα ήταν κρίμα ένα τόσο μεγάλο ματς να περάσει στην ιστορία για όσα έδωσε (ή δεν έδωσε) ο πολυσυζητημένος διαιτητής Αντονι Τέιλορ.

Ξύλο και μάχη

Ας θυμηθούμε αρχικά τι έγινε. Ο Ντε Λα Φουέντε δεν πείραξε τίποτα στην ομάδα που κέρδισε την Γεωργία στη φάση των 16. Η Γιαμάλ, Μοράτα και Νίκο Γουίλιαμς ήταν οι τρεις της επίθεσης που έπρεπε να ανοίξουν μια γερμανική άμυνα που δεν έχανε από την προσοχή της ούτε του Ρουίθ, Πέδρι και Ρόντι. Ο Νάγκελσμαν κράτησε στο ματς τον Σανέ, έβαλε τον Μουσιάλα στα αριστερά αλλά ο Γκουντογκάν αυτή τη φορά κυνηγούσε τον Ρόντρι και ο Χάβερτζ που ήταν το φορ έπρεπε να κάνει πολλά. Η Ισπανία ξεκίνησε καλύτερα, είχε αμέσως μια ευκαιρία με τον Μοράτα να σουτάρει ελεύθερος: οι Γερμανοί χρειάστηκε να ρίξουν πολύ «ξύλο» στην αρχή: το πλήρωσε ο Πέδρι που μετά από λιγότερο από 10 λεπτά αναγκάστηκε να φύγει από το γήπεδο μετά από σύγκρουση με τον Κρός, αλλά στη θέση του μπήκε ο Ντάνι Όλμο που αποδείχτηκε ο MVP των Ισπανών. Στο πρώτο ημίχρονο οι ευκαιρίες ήταν λίγες: οι Ισπανοί κράτησαν την μπάλα και ήταν πιο μεθοδικοί, οι Γερμανοί χτυπούσαν από το πλάι με τον Κίμιζ κυρίως: στο 20′ είχαν την πρώτη ευκαιρία τους χάρη σε αυτόν – βρήκε τον Χάβερτς, αλλά η κεφαλιά του δεν είναι επικίνδυνη. Και οι δύο τερματοφύλακες χρειάστηκαν. Ο Ουνάι Σιμόν στον Χάβερτς στο 35′, ο Νόιερ με δυο καλές επεμβάσεις σε σουτ του Ολμο και του Γουίλιαμς.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με την Ισπανία να επιταχύνει. Ο Γιαμάλ στο 47′ βρίσκει τον Μοράτα που από εξαιρετική θέση σουτάρει άουτ, αλλά όταν στο 51′ διαλέγει να συνεργαστεί με τον  Όλμο αυτός στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα: 0-1.

Η Γερμανία, όμως, είναι μια καλή ομάδα και δεν παρατάει τίποτα. Μετά τις αλλαγές του Νάγκελσμαν, που περνά τον Μίτελσταντ (για να σταματήσει τον Γιαμάλ) και τον Φούλκρουγκ (για να παίξει η ομάδα του με ένα κανονικό φορ) επιστρέφει. Στο 77′ ο Φούλκρουγκ, παρόλο που ο Νάτσο τον κρατά από την φανέλα στέλνει τη μπάλα στο δοκάρι μετά από γύρισμα του Βιρτζ. Στο 82′ ο Χάβερτς  προσπάθησε να αιφνιδιάσει τον Σιμον με ένα απαλό άγγιγμα της μπάλας και μια λόμπα που όμως πέρασε ελάχιστα άουτ. Στο 89′ ήρθε επάξια η ισοφάριση: από κεφαλιά πάσα του Κίμιχ, ο Βίρτζ σήκωσε το γήπεδο στο πόδι. Παράταση.

Μεγάλη πρόκριση

Κανείς δεν έπαιξε  για τα πέναλτι. Οι δυο ομάδες, παρά την κούραση, δίνουν την αίσθηση ότι μπορεί να χτυπήσουν ανά πάσα στιγμή. Στο 104ο λεπτό ο Ογιαρζαμπάλ είναι άστοχος, όπως και ο Βιρτζ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Ωστόσο, το πιθανότατα καθοριστικό επεισόδιο σημειώνεται στο 106ο λεπτό: Ο Κουκουρέγια, με το χέρι, αποκρούει  σουτ του Μουσιάλα. Ο Τέιλορ έχει την άποψη ότι η θέση του χεριού είναι φυσιολογική: το VAR συμφωνεί μαζί του. Το γήπεδο, όπως οι παίκτες και ο πάγκος του Νάγκελσμαν, διαμαρτύρονται, αλλά το ματς δεν χαλάει. Η Γερμανία συνεχίζει να επιτίθεται και πλησιάζει στο 2-1 με τον Φούλκρουγκ στο 117′, αλλά ο Μερίνο στο 119′ βάζει την υπογραφή του: εκμεταλλεύεται την ασίστ του  Όλμο για να αιφνιδιάσει την γερμανική άμυνα καθώς σηκώνεται μόνος μεταξύ τριών Γερμανών και νικάει τον Νόιερ. Οι Γερμανοί προσπαθούν να φέρουν το ματς στα ίσια με τη δύναμη της απόγνωσης: ο Φούλκρουγκ έχει μια συγκλονιστική ευκαιρία στο 120ο λεπτό, αλλά η μπάλα θα φύγει άουτ για ελάχιστα εκατοστά και η δεύτερη ισοφάριση δεν θα ρθει ποτέ. Έτσι τελειώνει όχι μόνο το ματς, αλλά και η καριέρα του Κρος. Η Ισπανοί περνάνε μετά από ένα ματς γεμάτο ένταση. Στον ημιτελικό δεν θα έχουν τον Πέδρι, τον Καρμπαχάλ, τον Λε Νορμάν και τον Μοράτα. Πύρρειος νίκη; Για την ώρα μεγάλη πρόκριση.

Πολλές κινήσεις τακτικής

Είναι αυτό το ματς; Και ναι και όχι. Τα περιστατικά και τα γεγονότα είναι αυτά. Πίσω όμως από αυτά υπάρχουν πολλές κινήσεις των προπονητών που έκαναν το δικό τους – καλά και λιγότερο καλά. Εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι ο Νάγκελσμαν κάνει λάθη στην αρχική ενδεκάδα: ο Βίρτζ είναι περισσότερο χρήσιμος του Σανέ και ο Αντριχ που αργού Τσαν. Όμως και η ιδέα του να ανοίξει το ματς στο δεύτερο ημίχρονο επιτρέποντας τα ένας εναντίον ενός του Γιαμάλ με τον Ράουμ στοίχισε στην Γερμανία. Ωστόσο από το 70΄ και μετά του βγαίνει σχεδόν κάθε ρίσκο. Η αναδιάρθρωση της επίθεσης (με τον Φούλγκρουγκ φορ και πίσω του τους Μουσιάλα, Χάβερτζ και Βίρτζ) φέρνει αποτελέσματα. Το 3-5-2 μετά την έξοδο του Τα (όσο κράτησε) είναι επιβεβλημένο. Με το πέρασμα του Μέλερ δείχνει ότι δεν φοβάται. Αν είχε πάρει το ματς η υπογραφή της πρόκρισης θα ήταν δική του: το ένα και αναπάντητο ερωτηματικό είναι γιατί δεν έπαιξε από την αρχή ο Φούλγκρουγκ που δεν είχε πρόβλημα με κανένα στόπερ της Ισπανίας – ίσα ίσα.

Σημαντικές και οι παρεμβάσεις του Ντε Λα Φουέντε με τα στραβά τους και τα καλά τους. Ο Ισπανός κόουτς μετατρέπει σε πλεονέκτημα την έξοδο του Πέδρι: η Ισπανία παίζει 4-2-3-1, ο Ολμο βρίσκεται πίσω από τον Μοράτα, και σκοράρει γιατί έχει χώρους αφού ο Γκουντογκάν και ο δεύτερος Γερμανός κόφτης (Τσάν ή Αντριχ) πρέπει να παρακολουθούν τον Ρουίθ και τον πολύ καλό Ρόντρι. Ωστόσο η απόφασή του Ισπανού κόουτς να αλλάξει όλη την επίθεση για να κρατήσει το 1-0 είναι λανθασμένη: οι Ισπανοί ενώ έχουν παραπάνω παίκτες στην μεσαία γραμμή δεν μπορεί να βγάλουν μια αντεπίθεση γιατί δεν έχουν φορ και όλοι απλά τρέχουν γύρω γύρω από την μπάλα. Το λάθος είναι τόσο μεγάλο ώστε όταν ο Ντε λα Φουέντε το διορθώνει στο 101’ με το πέρασμα του Χοσέλου η Ισπανία τακτοποιείται: ο Ολμο πάει αριστερά του, ο Τόρες είναι στα δεξιά, ο Μερίνο παίζει όπως ο Ρουίθ – κι έτσι έρχεται το γκολ. Υπο αυτό το πρίσμα το Γερμανία – Ισπανία ήταν το πιο ωραίο τακτικά ματς στο τουρνουά. Γιατί και οι δυο προπονητές χρησιμοποίησαν την τακτική (τους) για να κερδίσουν.

Ο Τέιλορ, μια συμφορά

Φυσικά ο Νάγκελσμαν τα είχε με την διαιτησία. Είπε ότι υπάρχουν 50 ρομπότ στο γήπεδο για να κάνουν οι διαιτητές πάντα μεγάλα λάθη. Ο Τέιλορ στον καιρό του VAR έκανε ερμηνεία κανονισμού: είναι σχεδόν σκανδαλιστικό. Αλλά αυτοί είναι οι Αγγλοι διαιτητές. Ανθρωποι που προσπαθούν να βρουν τρόπο να αισθάνονται σημαντικοί στο Χόλυγουντ της Πρέμιερ λιγκ. Δυστυχώς παίζουν και ευρωπαϊκά ματς. Είναι να μην σου τύχει…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News