Γιώργος Χελάκης: Αν μείνουμε μόνο στο 2-0, θα έχουμε χάσει το δάσος...

Μία ψύχραιμη αποτίμηση των όσων είδαμε προχθές το βράδυ απ’ την Εθνική ομάδα οφείλει να ξεκινάει απ’ την υπενθύμιση ότι και πριν από λίγους μήνες (λιγότερο από χρόνο) είχαμε νικήσει τους Ιρλανδούς στην έδρα τους. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για κάποιο ανεπανάληπτο επίτευγμα, ώστε να δικαιολογεί κορώνες κι υπέρμετρο ενθουσιασμό. Μέχρι την ώρα που ο Ιωαννίδης πέτυχε το πολύ όμορφο γκολ, το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο και φτωχό σε φάσεις.

Η Εθνική μας στηριγμένη στην καλή άμυνά της δεν είχε να αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό κίνδυνο. Επιθετικά είχε απειλήσει σε δύο περιπτώσεις από στημένες φάσεις. Μία κεφαλιά του Κουλιεράκη από κόρνερ που εκτέλεσε ο Χατζηγιοβάνης και μία από εκτέλεση φάουλ του Μπακασέτα, που έβγαλε ο Κέλεχερ. Αυτό ήταν όλο κι όλο. Επιθετικά προσπαθούσαμε να παίξουμε από αριστερά, ποντάροντας σε συνεργασίες του Τσιμίκα με τον ταχύτατο Τζόλη. Ο Ισλανδός προπονητή της Ιρλανδίας ήξερε τι πρόκειται να κάνουμε, όπως ήξερε ότι η μπάλα δεν έπρεπε να φτάσει στα πόδια του Ιωαννίδη, όταν αυτός έχει μέτωπο προς την εστία. Μία φορά τού ξέφυγε ο φορ του Παναθηναϊκού στις γραμμές και θαυματούργησε. 

Στη συνέχεια οι Ιρλανδοί αναγκάστηκαν να επιτεθούν με περισσότερους παίκτες και μοιραία δημιουργήθηκαν κενά στην άμυνά τους. Ετσι ξεχύθηκε μπροστά απ’ την υπέροχη πάσα του αρχηγού, ο Τζόλης και πέτυχε το δεύτερο γκολ αφού έστειλε «αδιάβαστο» τον Κόλινς με μία κοφτή ντρίμπλα. Η Εθνική μας μπήκε το παιχνίδι, έκανε το «2 στα 2» κι άρχισαν οι διθύραμβοι. Οπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, επικράτησε μεγάλος ενθουσιασμός κι επιπόλαιη ανάγνωση των πραγματικών περιστατικών. Σ’ αυτό το κλίμα έχω τη γνώμη ότι δεν έχει παρασυρθεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο ίδιος γνωρίζει πως ακόμα είναι πολύ νωρίς για πανηγύρια κι ενθουσιασμούς. Εχει ξαναζήσει τέτοιες καταστάσεις. Αν υπάρχει κάτι που σηκώνει ενθουσιασμό είναι τα νέα πρόσωπα που ενσωματώνονται, όχι στις αποστολές, αλλά στα παιχνίδια της Εθνικής.

Οι καλές εμφανίσεις του Κωνσταντέλια, του Κουλιεράκη, του Ζαφείρη, του Τζόλη και του Βαγιαννίδη. Παίκτες που μέχρι τώρα είτε δεν συμμετείχαν καν, είτε είχαν εντελώς συμπληρωματικό ρόλο. Το παιχνίδι στο Δουβλίνο μετά τη νίκη έχει να μας παρουσιάσει τη βεβαιότητα ότι το νέο αίμα ξεχειλίζει από ταλέντο. Να το γράψω πιο κατηγορηματικά. Αυτοί που τώρα έρχονται έχουν μεγαλύτερο ταλέντο απ’ αυτούς που είναι χρόνια στην ομάδα. Στους νέους συμπεριλαμβάνεται κι ο ελάχιστα μεγαλύτερος Φώτης Ιωαννίδης, που είναι το μεγάλο αστέρι αυτής της ομάδας. Το πόσο καλά θα πάει η Εθνική θα εξαρτηθεί κι απ’ το πόσο γρήγορα θα ενσωματωθούν και θα πάρουν ευθύνες οι νέοι παίκτες. Αυτοί που ήδη δείχνουν ότι έχουν τα προσόντα να γίνουν πρωταγωνιστές. Η σκυτάλη πρέπει να πάει παρακάτω. Οι παλιότεροι πάντα παρόντες και πάντα χρήσιμοι θα πρέπει να συνεπικουρούν. Ισως ακούγεται βαρύ, αλλά έτσι είναι…

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News