Ολυμπιακός: Δε μπορεί να μη θέλει...

Ηταν κοινή διαπίστωση πριν τον αγώνα: Ο Ολυμπιακός έπρεπε να παρουσιαστεί απόλυτα αποφασισμένος για να μην πέσει στην ίδια παγίδα που έπεσε μετά τη διακοπή του Σεπτέμβρη, κόντρα στον Παναιτωλικό.

Για να μην εγκλωβιστεί στα… 2,5/3, μπροστά σε μία ομάδα που – λογικά – θα επέλεγε μία σκληρή αμυντική προσέγγιση. Όταν, λοιπόν, Βέλντε και Τσικίνιο βρίσκουν την κλειδαριά από το πρώτο λεπτό, η λογική λέει ότι η πλάστιγγα θα γείρει απλά και φυσιολογικά προς την πλευρά της ποιότητας, αυξάνοντας την πίεση στον ουραγό.

Πράγματι, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε… ευφάνταστος στα πρώτα λεπτά, θέλοντας να απολαύσει ότι πέταξε νωρίς το βάρος και πλέον ήταν χαλαρός. Η «χαλαρότητα» δεν είναι πάντα κάτι κακό, αν μεταφραστεί σε μια απλή αποσυμπίεση σε τέτοια παιχνίδια. Συχνά είναι και το προσδοκώμενο.

Μετά το 2-0, η χαλαρότητα έγινε απλή βαρεμάρα. «Υπνος», όπως είπε χαρακτηριστικά και εύστοχα ο Μεντιλίμπαρ, ο οποίος αργότερα πήρε μερίδιο της ευθύνης, λέγοντας πως άργησε να αντιδράσει. Ισως, πράγματι, οι παίκτες του αρχικού σχήματος – πλην Μασούρα και Μουζακίτη – να μην άξιζαν περισσότερα από 45 λεπτά. Ισως η δίψα του Κωστούλα να βοηθούσε να αποτραπούν τα χειρότερα αν είχε περάσει στην ομάδα ένα τέταρτο νωρίτερα…

«Δεν είχε επιλογές»

Ασφαλώς, ουδείς φανταζόταν τον Ανδρούτσο να καλείται να… σύρει το κάρο ως μεσοεπιθετικός, Οκτώβρη του ’24, μήνες αφότου υποβιβάστηκε – ως δεξί μπακ – με την Οσναμπρικ στην τρίτη κατηγορία της Γερμανίας. «Είναι παίκτης της ομάδας, έχει συμβόλαιο. Οι περιστάσεις είναι τέτοιες που απαίτησαν τη συμμετοχή του. Λείπουν οι Γουίλιαν, Ζέλσον, οπότε οι περιστάσεις το έφεραν να αγωνιστεί. Μπήκε στην αποστολή και οι εξελίξεις στον αγώνα ήταν τέτοιες που έπρεπε να μπει», είπε ο Βάσκος τεχνικός, συμπληρώνοντας «χρειαζόμασταν παίκτες στα άκρα».

Στην πράξη αποδεικνύεται ότι ο Ολυμπιακός κάτι… δεν υπολόγισε σωστά στα μεταγραφικά, έχοντας ως δεδομένο ότι ο Γουίλιαν είναι σε μία προχωρημένη ηλικία, ο Μαρτίνς είναι επιρρεπής σε τραυματισμούς και ο Βέλντε δεν έχει αποδείξει την αξία του σε αυτό το επίπεδο.

Βέβαια, η ανταπάντηση δεν είναι παράλογη: «Χρειάζεται ένας ‘Ολυμπιακός’ τόσες επιλογές για να κρατήσει το 2-0 απέναντι σε έναν ‘Λεβαδειακό’»; Δηλαδή, δε μπορεί ή απλά (παίζει λες και) δε θέλει;

Δε μπορεί να μη θέλει!

Οι Πειραιώτες δεν είναι, και δεν έχουν υπάρξει φέτος, ομάδα που μπορεί να παίζει… στον αυτόματο. Κάθε σημαντικό αποτέλεσμα ήρθε με το μαχαίρι στα δόντια και με το μυαλό ολόκληρο στο γήπεδο. Η νίκη με τη Μπράγκα ήρθε σε ένα «φλεγόμενο» γήπεδο, μετά από ήττα στην πρεμιέρα, με το σύννεφο της αμφισβήτησης να έχει πυκνώσει μετά τα αρνητικά αποτελέσματα με Παναιτωλικό και Αρη.

Ισως ο Ολυμπιακός λειτουργεί αποκλειστικά έτσι, σε παιχνίδια με τη συγκεκριμένη «ευρωπαϊκή» πίεση. Ισως είναι μέρος της ταυτότητάς του. Ισως να μη μπορεί αν δε θέλει και έτσι… δε μπορεί να μη θέλει.

Η ευκαιρία χάθηκε και το σύννεφο επιστρέφει. Μία αντίδραση μιας νύχτας στη Σουηδία δεν είναι αρκετή. Το τρένο του πρωταθλήματος δεν περιμένει κανέναν που κοιτά… την απέναντι αποβάθρα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News