Υπέρανω Όλων: Εμπρός στον δρόμο που χάραξαν ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας και τα άλλα παιδιά

Μια νέα γενιά ετοιμάζεται να επανδρώσει την επαγγελματική ομάδα, πριν ακόμη καλά – καλά ενσωματωθεί η προηγούμενη. Οκ, το να επαναληφθεί η περσινή τεράστια επιτυχία της Κ19 του Ολυμπιακού είναι δύσκολο, αλλά τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. Αν και το ζητούμενο , δεν είναι τόσο η κατάκτηση του τροπαίου αλλά να μπορέσουν να «βγουν» και άλλοι ποδοσφαιριστές.

Το ταλέντο ξεχειλίζει και σε αυτή την ομάδα, αλλά η ουσία είναι η δουλειά και η διάρκεια. Πλέον για αυτά τα παιδιά, οι Μουζακίτης, Κωστούλας, Κουτσίδης ,Μπακούλας και Παπακαννέλος, είναι τα πρότυπα τους. Καλές οι μεταγραφές αλλά ακόμη καλύτερο είναι να βγαίνουν ποδοσφαιριστές από τα σπλάχνα σου. Με όνειρα, φιλοδοξίες, και πάθος για την φανέλα, που να μπαίνουν στο γήπεδο και να τα δίνουν όλα σε κάθε παιχνίδι. Να μην αισθάνονται περαστικοί, ούτε να ξεχωρίζουν παιχνίδια. Να μην χρειάζεται να τους εξηγήσει κάποιος ούτε που ήρθαν, ούτε τι σημαίνει Πρωτάθλημα και νίκες παντού και όχι μόνο στα ντέρμπι η την Ευρώπη.

Μακάρι να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται στην Ευρώπη αυτή η νέα φουρνιά, για να επιβραβευθούν πάνω από όλα οι κόποι τους, αλλά και να μην τα καταφέρει δεν τρέχει και κάτι. Ίσα- ίσα που θα πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν ακόμη πιο σκληρά, για να βελτιώνονται συνεχώς.

Οι ακαδημίες του συλλόγου, έχουν μπει πάντως για τα καλά στα μπλοκάκια των σκάουτερ στην Ευρώπη, που ανακάλυψαν ότι υπάρχει «χρυσός». Αυτό λοιπόν το «χρυσάφι», οφείλουμε πρώτοι εμείς να το εκμεταλλευτούμε.

Πρέπει πρώτα να προσφέρουν αυτά που μπορούν ώστε να γράψουν τα ονόματα τους και αυτοί στις χρυσές σελίδες δόξας του σωματείου και μετά να «προσφέρουν» ξανά, με ενδεχόμενη μεταγραφή τους στο εξωτερικό. Ο Ολυμπιακός δεν κλείνει τον δρόμο σε κανέναν. Το ξέρουν άπαντες. Όπως και οι οπαδοί ξέρουν ότι δύσκολα πλέον μπορείς να κρατήσεις κάποιον όπως και να λέγεται, ότι εθνικότητα και αν είναι αν τον ζητήσει μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα.

Η ουσία είναι το διάστημα που θα ανήκει στον Ολυμπιακό να μας γεμίζει χαρές και επιτυχίες. Να απολαμβάνουμε ποδόσφαιρο και μετά ας πάει σε όποιον ορίζοντα ανοίξει η καριέρα του.

Πόσοι δεν αισθάνονται ακόμη και τώρα περήφανοι βλέποντας τον Τσιμίκα να αγωνίζεται στην Λίβερπουλ; Ή παλιότερα τον Νταμπίζα, τον Γεωργάτο, τον Γιαννακόπουλο, τον Μήτρογλου, τον Τουρέ, τον Καστίγιο, τον Μιραλάς, τον Μιλιβόγιεβιτς, τον Ρέτσο, τον Νικολάου, τον Σάμαρη, τον Μανωλά, κλπ; Ή δεν ξέρετε ότι ο Τζολάκης , και ο Έσε, έχουν ήδη απασχολήσει μεγάλα κλαμπ, και το βλέπω δύσκολο να μπορέσει να τους κρατήσει και την επόμενη σεζόν ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του;

Δυστυχώς η ευτυχώς αυτός είναι ο «δρόμος» του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όσοι ξεχωρίζουν τους «αρπάζουν» οι εύρωστοι οικονομικά σύλλογοι. Πέρα από το γεγονός ότι και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, έλληνες και ξένοι, κάποια στιγμή θέλουν να βρεθούν σε καλύτερα Πρωταθλήματα για να απογειώσουν την καριέρα τους και να ζήσουν διαφορετικές εμπειρίες. Δεν είναι δα και όνειρο όλων να συνεχίζουν να παίζουν στα υπερσύγχρονα γήπεδα της Λιβαδειάς, της Τρίπολης, της Λαμίας, του Αγρινίου , της Λεωφόρου και του Βόλου. Ή να βιώνουν καταστάσεις τραγελαφικές από παράγοντες τοξικούς και γραφικούς.

Κάποια στιγμή πρέπει να λέγονται τα πράματα με το όνομα τους. Αν θέλουμε να φτιάξουμε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και να ανέβει το επίπεδο του Πρωταθλήματος. Μια ματιά στις κερκίδες των γηπέδων πείθει και τον πιο άπιστο. Εδώ έχουμε φτάσει εν έτη 2024 και ακόμη δεν διεξάγονται ντέρμπι η και μικρότεροι αγώνες με παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων. Τι να λέμε τώρα; Για τέτοια κατάντια και ανικανότητα μιλάμε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News