Αντώνης Καρπετόπουλος: Το δύσκολο πρόβλημα του γκολ
Ο Αντώνης Καρπετόπουλος αναλύει τα μέχρι τώρα δεδομένα και τα αγωνιστικά προβλήματα του Ολυμπιακού, που δυσχεραίνουν τον στόχο του πρωταθλητισμού.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι οι τέσσερις ομάδες που δήλωναν φέτος ότι θα κάνουν πρωταθλητισμό (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ) έχουν όλες προβλήματα γι’ αυτό βλέπουν σήμερα την πλάτη του Άρη. Το ωραίο είναι ότι έχουν διαφορετικά προβλήματα. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι για την ώρα η Τούμπα. Του Παναθηναϊκού πολλοί νομίζουν πως ήταν ο προπονητής του. Της ΑΕΚ είναι σίγουρα ότι ο Αλμέιδα έχει πιο πολλούς παίκτες απ’ όσους χρειάζεται. Του Ολυμπιακού είναι το πιο απλό: η ομάδα του Μεντιλίμπαρ δεν σκοράρει. Πράγμα παράξενο για ομάδα που θα ’πρεπε να είναι φτιαγμένη για πρωταθλητισμό.
Στην Ελλάδα για να κερδίσεις το πρωτάθλημα χρειάζεσαι πέρα από ένα μεγάλο ρόστερ κι άλλα πολλά. Το πρώτο και βασικότερο είναι να έχεις μια ομάδα, η οποία σκοράρει πολύ. Αν σκοράρει και φορτώνει γκολ τους μικρομεσαίους αντιπάλους, έστω στην έδρα της, δημιουργεί αυτομάτως σχεδόν σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος, που βρίσκονται απ’ την πέμπτη θέση και κάτω, τη βεβαιότητα ότι το παιχνίδι μαζί της είναι χαμένο, πριν καν γίνει. Αυτή η βεβαιότητα είναι εξαιρετικά χρήσιμη στον υποψήφιο πρωταθλητή διότι πρώτον αντιμετωπίζει ομάδες που αγωνίζονται χωρίς την πίστη ότι θα του πάρουν βαθμό ή βαθμούς και δεύτερον διότι οι προπονητές των μικρομεσαίων στα ματς μαζί του, είτε δίνουν ευκαιρίες σε πιτσιρικάδες (καθώς πρόκειται για χαμένα παιχνίδια…), είτε τα χρησιμοποιούν για να σβήσουν οι παίκτες τους τιμωρίες από κάρτες. Κάτι που αποτελεί συνηθισμένη ανάγκη αφού οι κίτρινες που βγαίνουν στην Ελλάδα είναι πάρα πολλές. Ο Ολυμπιακός, απ’ τη στιγμή που δυσκολεύεται τόσο να σκοράρει, θα βρίσκει πάντα απέναντί του φέτος το ίδιο πρόβλημα: οι αντίπαλοι θα τον περιμένουν σε όλο το ματς ελπίζοντας σε ένα (ή και δύο όπως ο Λεβαδειακός) δώρα του. Η Καλλιθέα προχθές το βράδυ, σε ένα μάλλον ασήμαντο ματς Κυπέλλου, έπαιζε 95 λεπτά άμυνα χωρίς να κάνει ευκαιρία.
Τα απαραίτητα στοιχεία του πρωταθλητισμού:
Για να έχεις μία ομάδα που σκοράρει πρέπει στην ενδεκάδα της να υπάρχουν ποδοσφαιριστές που κουβαλάνε στο βιογραφικό τους πολλά γκολ. Ο Πέντρο Μαρτίνς, ο τελευταίος δηλαδή που κέρδισε πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, μετά τον πρώτο του χρόνο στου Ρέντη, πρόσθεσε στους Γκερέρο και Χασάν έναν σεσημασμένο σκόρερ, όπως ο Ελ Αραμπί. Ενώ στην ομάδα του είχε ήδη παίκτες όπως ο Φορτούνης, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Ποντένσε που είχαν γκολ, έφερε και τον Σουντανί (που τραυματίστηκε). Είχε επίσης στην ομάδα του κάτι άλλο απαραίτητο για να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα, δηλαδή δημιουργούς. Στο ελληνικό πρωτάθλημα ο υποψήφιος πρωταθλητής έχει κάθε Κυριακή μπροστά του μία δοκιμασία: το πώς θα ανοίξει μία κλειστή άμυνα. Για να το κάνει χρειάζεται ποδοσφαιριστές που μπορούν να μοιράσουν ασίστ και να πλαγιοκοπήσουν.
Ο Μαρτίνς, μετά τον πρώτο χρόνο του, όταν τερμάτισε δεύτερος, έφερε τον Βαλμπουενά και τον κράτησε για χρόνια. Ολόκληρη την τριετία που κέρδιζε πρωταθλήματα είχε πάντα δύο φορ, που τα βιογραφικά τους έλεγαν ότι έβαλαν την προηγούμενη σεζόν γκολ πολλά (ο Ελ Αραμπί είχε αναπληρωματικό τον Χασάν, τον Τσικίνιο, τον Κάιπερς κτλ.) κι είχε δύο τουλάχιστον δημιουργούς. Αν ο Μαρτίνς είχε μέσους κι ακραίους που πατούσαν περιοχή και μπορούσαν να είναι κι αυτοί απειλητικοί (Γκιγέρμε, Μπρούμα, Αγκιμπού Καμαρά, Μασούρα, Χριστοδουλόπουλο, Σουντανί κτλ.) ο Ολυμπιακός έπαιζε και ωραίο ποδόσφαιρο. Αν δεν τους είχε, (διότι οι διάφοροι Ονιεκούρου, Ροντρίγκες, Ζιλ Ντίας, Λόπες δεν πρόσφεραν τα αναμενόμενα) έπρεπε οι κυνηγοί να έχουν πάντα στο μυαλό τους το γκολ – έτσι συνέβαινε. Όλοι, όμως, όσοι έρχονταν το καλοκαίρι έπρεπε για τον προπονητή να έχουν στα βιογραφικά τους γκολ, ασίστ και φυσικά συμμετοχές σε πολλά ματς.
Τι λείπει από τον φετινό Ολυμπιακό σε σύγκριση με την περσινή χρονιά:
Το καλοκαίρι έφυγαν πολλοί. Όλοι στέκονται στην απουσία του Ποντένσε (τον οποίον στον Ολυμπιακό λανθασμένα περίμεναν όλο το καλοκαίρι), αλλά και στην απουσία του Φορτούνη (που δεν θα έμενε ποτέ αφού κυνηγούσε ένα συμβόλαιο στην Αραβία). Αλλά από τον Ολυμπιακό μέχρι στιγμής λείπουν τα 22 γκολ που έδωσαν πέρυσι ο Ναβάρο, ο Γιόβετιτς, ο Ελ Αραμπί κι ο Μπιέλ. Δεν ξέρω ποιοι κατά τον Μεντιλίμπαρ θα τα έβαζαν φέτος. Το λέω διότι ο Τσικίνιο πέρυσι είχε 1 γκολ, ο Ζέλσον 2, ο Γιάρεμτσουκ στη λίγκα 3, ο Γουίλιαν στην Πρέμιερ Λιγκ 4 κι ο Κωστούλας είναι 17,5 χρονών. Συμπαθητικά γκολ είχε μόνο ο Βέλντε, 10. Αλλά στο πολωνικό πρωτάθλημα. Έχει ήδη δύο στην Ελλάδα, μολονότι δεν τελειώνει ενενηντάλεπτο. Στην Καλλιθέα καλά-καλά δεν πανηγύρισε, σημάδι πως δεν είναι πολύ ευχαριστημένος. Ίσως αδικείται. Σίγουρα πρέπει να κάνει πολλά παραπάνω.
Εγώ δεν λέω ότι οι παίκτες αυτοί είναι κακοί, άθλιοι, ότι πρέπει να φύγουν κτλ. Πρέπει όμως να αξιοποιηθούν. Ο Γιάρεμτσουκ π.χ. είναι καλός στο ψηλό παιχνίδι, αλλά δεν έχω δει να παίρνει μία σέντρα της προκοπής. Ο Ολυμπιακός δημιουργεί ή πρεσάροντας ψηλά ή παίζοντας με μία βαθιά μπαλιά. Αν δεν πρεσάρει περισσότερο, το πρόβλημα δεν λύνεται
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί