ΑΕΚ: Αρχηγού απόντος

Τι περιμέναμε να δούμε την Κυριακή;

Ένα ματς κορυφής ανάμεσα σε 2 αντιπάλους -εν δυνάμει συνδιεκδικητές του πρωταθλήματος- δομημένους από 2 εξαιρετικούς προπονητές (κοντινής ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας και προσέγγισης του αγωνιστικού γίγνεσθαι), το οποίο θα κρινόταν στην λεπτομέρεια και την ατομική ποιότητα ποδοσφαιριστών με υψηλή ποιότητα. Μια σκακιέρα ανάμεσα στον δις πρωταθλητή Ευρώπης και αδιαμφισβήτητα έμπειρο και καταξιωμένο, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και στον ανερχόμενο -στα ευρωπαϊκά δρώμενα- και άκρως πετυχημένο στην Ελλάδα , Ματίας Αλμέιδα. Ένα ντέρμπι κατάλληλα διαμορφωμένο για την προβολή στο διεθνές στερέωμα των «λαμπρών» ονομάτων των 2 ομάδων (Ελ Καμπί, Μαρσιάλ, Ζέλσον Μάρτινς, Λιβάι Γκαρσία, Τσικίνιο, Λαμέλα κ.λπ..) και ανάδειξης του σπουδαίου εγχώριου ταλέντου (Μπάμπης Κωστούλας, Χρήστος Μουζακίτης).

Τι πραγματικά συνέβη το βράδυ της Κυριακής;

Παράσταση για έναν ρόλο. Ο πολύ καλά οργανωμένος και τακτικά πλήρως συνειδητοποιημένος Ολυμπιακός κατατρόπωσε την ασύνδετη και μπερδεμένη ΑΕΚ. Ένα από τα πολλά ποδοσφαιρικά ρητά λέει: «Ο ψυχισμός του προπονητή αποτελεί τον καθρέφτη της ομάδας του», με την επιβεβαίωση του να έρχεται το βράδυ της Κυριακής. Από την αρχή της φετινής χρονιάς ο Αργεντινός τεχνικός της «Ένωσης» είναι θολωμένος και αδυνατεί να ομαλοποιήσει την μετάβαση της ομάδας του σε ένα νέο αγωνιστικό στυλ. Η επιβλητική ΑΕΚ του 22-23 με την αποπνικτική επιθετική πίεση και την σωρεία παραγωγής επιθετικών φάσεων ανήκει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Από πέρσι οι αντίπαλοί της προσαρμόστηκαν στο -καινοτόμο για τα ελληνικά δεδομένα- αγωνιστικό στυλ του «Δικεφάλου», κάτι που δυσκόλεψε καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς αφάνταστα του σύνολο του Αλμέιδα και το οδήγησε στην απώλεια του πρωταθλήματος πρωτευόντως και του κυπέλλου δευτερευόντως.

Το δύσκολο εγχείρημα δημιουργίας μιας “νέας” ΑΕΚ:

Πλήρως συνειδητοποιημένος με την υπάρχουσα κατάσταση ο «Πελάδο» πήρε την γενναία απόφαση να προσαρμόσει την τακτική του φιλοσοφία και να «μεταλαμπαδέψει» ένα νέο ποδοσφαιρικό στυλ στην ομάδα του. Αυτό του build up, της ελεγχόμενης πίεσης και του ορθολογικότερου ελέγχου του παιχνιδιού. Φυσικά μια τέτοια ποδοσφαιρική πρόταση θα προϋπόθετε και αναζήτηση ποδοσφαιριστών διαφορετικών χαρακτηριστικών. Σε αυτό το πλαίσιο αποκτήθηκαν αρκετοί εγνωσμένης αξίας αθλητές, όπως ο Λαμέλα, ο Περέιρα και ο Μαρσιάλ. Η μετάβαση στην νέα πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την μεταβίβαση της ΠΑΕ ΑΕΚ στα χέρια ενός νέου, αγνώστου και «άφθαρτου» μεγαλομετόχου, του Μάριου Ηλιόπουλου, καθιστά του έργο του Αλμέιδα εξαιρετικά δύσκολο.

Τα «αυτογκόλ» του Αλμέιδα σε μια ιδιαίτερη χρονιά:

Η νέα, λοιπόν, κατάσταση στην «Ένωση» παρουσίαζε ως αναγκαία προϋπόθεση την προσπάθεια κατανόησης – από την πλευρά των παικτών- των νέων απαιτήσεων του προπονητή και την όσο το δυνατόν ομαλότερη ένταξη των κοστοβόρων μεταγραφών στην ενδεκάδα της ΑΕΚ. Η διττή αυτή πραγματικότητα οδήγησε τον Αλμέιδα, στο υπερβολικό «άνοιγμα» του ροτέισον προκειμένου να βρει το σχήμα και τους παίκτες που θα υπηρετήσουν καλύτερα τα ποδοσφαιρικά του σχέδια και δεν θα άφηνε κανέναν παίκτη με το παράπονο ότι δεν του δόθηκε η απαιτούμενη ευκαιρία να αναδείξει τις όποιες ικανότητές του. Ως απόρροια αυτών των γεγονότων, η ΑΕΚ σε πολλά ματς εγκλωβίστηκε από την αδυναμία εφαρμογής του νέου αγωνιστικού στυλ και η ένταξη στην αρχική ενδεκάδα πολλών και διαφορετικών ποδοσφαιριστών δεν επέτρεψε την δημιουργία της επιθυμητής χημείας μεταξύ των μονάδων του συνόλου. Αυτό οδήγησε στους πολλούς χαμένους βαθμούς της «Ένωσης» με τις λεγόμενες μικρομεσαίες ομάδες και στην αδυναμία παραγωγής ενός θελκτικού ποδοσφαίρου.

Τι πραγματικά λείπει από το πρόσφατο -επιτυχημένο- παρελθόν;

Το τελευταίο -αντάξιο της πρωταθληματικής χρονιάς- εξαιρετικό ματς της ΑΕΚ ήταν το περσινό με τον Παναθηναϊκό στο 3-0. Ποια η ειδοποιός διαφορά με τα προηγούμενα μέτρια παιχνίδια; Μα φυσικά η επανεμφάνιση στην αρχική ενδεκάδα του εμβληματικού αρχηγού της «Ένωσης», Σέρχιο Αραούχο. ο «Τσίνο» απουσίασε στο 90% των αναμετρήσεων της περσινής αποτυχημένης χρονιάς. Οι λίγες σπουδαίες ποδοσφαιρικές «κιτρινόμαυρες» νύχτες (το διπλό στο Μπράιτον, το 1-2 με τον Παναθηναϊκό, το 2-0 με τον ΠΑΟΚ και το 3-0 με τον Παναθηναϊκό) επισφραγίστηκαν με εξαιρετικές εμφανίσεις του Αραούχο. Ένας Αραούχο που με το ασφυκτικό πρέσινγκ του, τα κλεψίματα ψηλά, τα γκολ, τις ασίστ και το πάθος του ήταν ο MVP της ΑΕΚ στο προπέρσινο νταμπλ.

Γιατί, πράγματι, ο Σέρχιο Αραούχο ήταν ο MVP της ΑΕΚ στο προπέρσινο νταμπλ;

Τόσο το χορτάρι όσο και οι στατιστικές απεικονίσεις των προπέρσινων αγώνων της «Ένωσης» συνηγορούν στη διαπίστωση ότι ο «Τσίνο» ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ΑΕΚ και ο καταλυτικός παράγοντας στην κατάκτηση του νταμπλ. Κανένας παίκτης της ΑΕΚ δεν έκανε πιο πολλά στο γήπεδο από τον Αραούχο την σεζόν 22-23 και κανένας δεν αγωνίστηκε περισσότερο από τον Αργεντινό. Σύμφωνα με τις αρμόδιες στατιστικές υπηρεσίες ανάλυσης των αγώνων, ο «Τσίνο», μέχρι να τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο, είχε τις περισσότερες τελικές ανά 90 λεπτά στο open play (3,3 ανά αγώνα) από οποιονδήποτε άλλο ποδοσφαιριστή και ήταν ο πρώτος στις ενδιάμεσες πάσες -πάσες πριν την τελική που φτιάχνει ευκαιρία- (35), ενώ δεν υστερούσε ούτε στο build up, δηλαδή στο χτίσιμο επιθέσεων (1,5 ανά αγώνα). Επιπροσθέτως, ήταν ο πιο απειλητικός παίκτης του πρωταθλήματος στο open play, με 0,63 ευκαιρίες ανά αγώνα. Μιλάμε, λοιπόν, για τον πιο επιδραστικό (και σε επίπεδο σκοραρίσματος και επιθετικής απειλής και σε επίπεδο δημιουργίας φάσεων) ποδοσφαιριστή μακράν του δεύτερου. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονταν και τα αμυντικά του καθήκοντα και η δουλειά του χωρίς την μπάλα , με τον «Τσίνο» να είναι ο παίκτης με τα περισσότερα φάουλ στην Super League (72) και τα περισσότερα κλεψίματα ψηλά στο γήπεδο (32).

Τι έχασε η ΑΕΚ, λοιπόν; Έναν ποδοσφαιριστή που έκανε τα πάντα με και χωρίς την μπάλα, έναν επιθετικό με πληθωρική παρουσία στην επίθεση, που προσέφερε τα μέγιστα τόσο στη δημιουργία όσο και στην εκτέλεση και που ήταν αψεγάδιαστος στα αμυντικά του καθήκοντα. Ένα πακέτο ποδοσφαιριστή πραγματικά δυσεύρετο και αναντικατάστατο (όπως έλεγε και ο σπουδαίος Γκουαρδιόλα μετά την μεταγραφή του Αγουέρο στην Σίτι).

Πολλά quotes θα μπορούσαν να γραφτούν για τον Τσίνο και τα περισσότερα θα ήταν αληθή. Κατά την άποψη μου, όμως, το χαρακτηριστικότερο και πιο ταιριαστό είναι το εξής:

Η «ψυχή» της ΑΕΚ απουσιάζει και αναζητείται αντικαταστάτης