Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο λαός των σόσιαλ μίντια και τα fake προφίλ

Δράττομαι απλά της ευκαιρίας για να δώσω συνέχεια σε ένα σχόλιο που έκανα τις προάλλες και που στάθηκε αιτία για να μου στείλετε πολλά και διάφορα μηνύματα διότι μάλλον δεν έγινε απολύτως κατανοητό αυτό που έγραψα. Είχα γράψει, με αφορμή την αποθέωση που γνώρισε στην Opap Αρένα το περασμένο Σάββατο o Maτίας Αλμέιδα ότι το κοινό του γήπεδο έχει διαφορετική θέση για τον προπονητή από το κοινό των social media και ότι αυτό συμβαίνει στις περισσότερες από τις ομάδες. Μολονότι από τη μεριά μου δεν υπήρξε κάποια αξιολογική κρίση για το ποιο κοινό έχει δίκιο, πολλοί φίλοι εξέλαβαν την τοποθέτησή μου ως ένα είδος κριτικής για όσους τοποθετούνται στα social media: για την ακρίβεια αρκετοί φίλοι μου επισήμαναν ότι δεν προκύπτει από κάπου πως η δική τους άποψη είναι υποχρεωτικά κακή μόνο και μόνο γιατί εκφράζεται στα social media, ενώ η άποψη όσων πηγαίνουν στο γήπεδο είναι καλή εκ θέσης. Θέλω να πω ότι σε γενικές γραμμές έχουν δίκιο. Δεν έγινα κατανοητός.

Σεβαστά δικαιώματα

Ομολογώ ότι τα παλιότερα χρόνια πίστευα ότι στο ζήτημα της κριτικής των ποδοσφαιριστών και των προπονητών η γνώμη των οπαδών που πηγαίνουν στο γήπεδο μετράει πολύ – ίσως και να πίστευα ότι θα πρέπει να μετράει αποκλειστικά και μόνο αυτή. Ο οπαδός που πληρώνει διαρκείας εισιτήριο, που πηγαίνεις στο γήπεδο με βροχές και χιόνια, που είναι για χρόνια στην θέση του στην εξέδρα, εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται από μια ομάδα ως «πελάτης» – κάτι τέτοιο το θεωρώ τελείως λάθος καθώς ο οπαδός αυτός είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλός υποστηρικτής και καταναλωτής θέαματος όπως πχ ο θεατρόφιλος. Ωστόσο οι εποχές έχουν αλλάξει. Σαφώς και ο οπαδός που δεν λείπει από το γήπεδο πρέπει να είναι σεβαστός. Πλην όμως και όποιος για την ομάδα του τοποθετείται χωρίς να πηγαίνει πάντα στο γήπεδο έχει τα σεβαστά του δικαιώματα.

Τα fake προφίλ

Ο οπαδός του εκφράζεται στα social media πρώτα απ’ όλα μπορεί να μην είναι δυνατόν να πάει στο γήπεδο. Μπορεί να μένει σε μια άλλη πόλη ή μπορεί να μην βρίσκει εισιτήριο – στην περίπτωση της ΑΕΚ πχ τα διαρκείς εισιτήρια που βγαίνουν το καλοκαίρι για νέους πιθανούς κατόχους είναι λίγα. Μπορεί επίσης ο οπαδός και να μην δύναται να πληρώσει τα χρήματα για ένα διαρκείας εισιτήριο: δεν είναι και φτηνά τα διαρκείας. Πλην όμως υπάρχουν δύο πράγματα που στην περίπτωση του πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψην. Το πρώτο είναι ότι μπορεί να είναι συνδρομητής μιας τηλεοπτικής πλατφόρμας και να πληρώνει εμμέσως την ομάδα του: χάρη και στην δική του συνδρομή η ομάδα του παίρνει από την Cosmote ή την Nova χρήματα αναγκαία και απαραίτητα. Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συγκεκριμένος οπαδός με την ομάδα ασχολείται πολύ. Για να έχει ενεργή παρουσία στα social media πάει να πει πως διαβάζει αρκετά, παρακολουθεί πολλά και ενημερώνεται για όλα. Δεν είναι ένας τύπος που μιλάει για να μιλάει, ούτε είναι ένας από τους χιλιάδες αγανακτισμένους που μπαίνουν στα social media απλά για να εκφράσουν την γκρίνια τους για τα πάντα. Δεν αμφιβάλλω ότι μεταξύ των πολλών που τοποθετούνται υπάρχουν και τέτοιοι. Οι ποδοσφαιρόφιλοι όμως γκρινιάρηδες των social media συνήθως είναι άνθρωποι με άποψη και η κριτική τους, ακόμα κι αν είναι υπερβολική, δεν είναι ποτέ αβάσιμη.

Οι οπαδοί αυτοί δεν είναι φαντάσματα: έχουν ονοματεπώνυμα. Και αν υπάρχουν και κάμποσα fake προφίλ έχω την υποψία ότι στο παιχνίδι του διαδικτύου με fake προφίλ παίζουν και οι επικοινωνιακοί στρατοί των ομάδων – όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα πολιτικά κόμματα.

Μόνο στη φαντασία

Ξεπερνούν τα όρια όσοι γράφουν στα social media; Φυσικά πολλοί το κάνουν και είναι και ενοχλητικό όταν συμβαίνει. Προσωπικά έχω διαγράψει πολλούς που το παρακάνουν, κυρίως (και) για να τους γλιτώσω από την Διεύθυνση Αθλητικής βίας, που όπως δύναμαι να γνωρίζω παρακολουθεί και τα σχόλια διαφόρων σε αναρτήσεις που κάνω. Εχει συμβεί κάποιος να έχει βρει και τον μπελά του – να έφτασε δηλαδή στα δικαστήρια – για μια κοινοποίηση ανάρτησής μου. Αλλά και στο γήπεδο (όχι της ΑΕΚ, αλλά σε κάθε γήπεδο) δεν συναντάς μόνο και αποκλειστικά εραστές του ωραίου ποδόσφαιρο που επιτρέπουν την διαφορετική άποψη και δεν εκδηλώνονται παθιασμένα ξεπερνώντας τα όρια: ίσα ίσα. Και στο γήπεδο και στα social media πάρα πολλοί οπαδοί εκφράζονται με τρόπους ανεπίτρεπτους. Καλοί και κακοί υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας.

Η διαφορά των δύο

Το ενδιαφέρον, ειδικά στην περίπτωση της ΑΕΚ, είναι αυτή η μεγάλη διαφοροποίηση του κοινού του γηπέδου και του κοινού των social media ως προς τον προπονητή. Δεν έχει να κάνει ωστόσο oύτε με τη λογική, ούτε με τα αισθήματα. Δεν ισχύει ότι στο γήπεδο υπάρχουν αυτοί που αγαπάνε την ΑΕΚ και στα social media αυτοί που δεν την αγαπάνε. Και δεν ισχύει ότι στο γήπεδο υπάρχουν αυτοί που καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο και στα social media αυτοί που δεν καταλαβαίνουν. Απλά όσοι στο γήπεδο πηγαίνουν συχνά, τα τελευταία χρόνια έχουν να θυμούνται από την ομάδα του Αλμέιδα ωραία πράγματα σε επίπεδο θεάματος. Έχουν επίσης υποφέρει βλέποντας τα προηγούμενα χρόνια πάντα στο γήπεδο, ομάδες της ΑΕΚ με προπονητή τον Χιμένεθ, τον Γιαννίκη, τον Καρέρα τον Μιλόγεβιτς, που έπαιξαν χειρότερο ποδόσφαιρο. Οταν υπερασπίζονται τον Αλμέιδα το κάνουν γιατί φοβούνται ότι μπορεί να χαθεί κάτι που αποτελεί ένα είδος κυριακάτικής διασκέδασης: το γήπεδο έχει ακόμα αυτή τη διάσταση. Ενώ για όσους παρακολουθούν την ΑΕΚ στην τηλεόραση το πράγμα είναι κομμάτι διαφορετικό: η τηλεόραση είναι μέλος της καθημερινότητας τους και δεν αποτελεί ένα είδος εξαιρετικότητάς – θα την παρακολουθούν έτσι κι αλλιώς. Οποιος κι αν είναι ο προπονητής της ομάδας τους ή οι παίκτες της.

Λίγη παραπάνω πίεση

Εν τέλει η φασαρία στα social media απλά πιέζει λίγο περισσότερο τις ΠΑΕ να φτιάχνουν καλές ομάδες: αν δεν τα καταφέρνουν είναι πρόβλημα τους. Οσοι διαμαρτύρονται, είναι οι ίδιοι που συχνά αποθεώνουν: συμβαίνει και στο γήπεδο. Δεν υπάρχει καλό και κακό κοινό. Οι ομάδες πρέπει να σκέφτονται το κοινό που γεμίζει το γήπεδο. Πρέπει να το ευχαριστούν με την απόδοσή τους διότι το κοινό αυτό την ευχαρίστηση αυτή την περιμένει: για αυτή πληρώνει. Αλλά δεν πρέπει να αγνοούν και το μεγάλο κοινό αυτό που στα social media εκφράζεται. Και που επηρεάζει. Λιγότερο τους προπονητές (θέλω τουλάχιστον να πιστεύω), περισσότερο τους παίκτες (αν και δεν το εύχομαι) και σίγουρα απόλυτα τους παράγοντες. Κάτι για το οποίο είμαι βέβαιος.

Πηγή