Γιώργος Χελάκης: Ο Ολυμπιακός το πάλεψε πολύ, αλλά φάνηκε (πάλι) ότι κάτι του λείπει...

Όσα παρακολουθήσαμε στα δεκαπέντε τελευταία λεπτά της αναμέτρησης πιστοποιούν τη διάθεση και το πείσμα των παικτών του Μεντιλίμπαρ να πάρουν τη νίκη. Όσες φάσεις για γκολ δεν έκαναν στα πρώτα εβδομήντα πέντε λεπτά, τις έκαναν μαζεμένες στο τέλος. Ο Γιάρεμτσουκ βοήθησε πολύ, το ίδιο κι ο Κοστίνια. Συγκινητικός υπήρξε ο Ροντινέι, αλλά εκεί που χρειαζόταν η ομάδα του Μεντιλίμπαρ να πάρει κάτι παραπάνω, από παίκτες, όπως ο Ζέλσον  Μαρτίνς, δεν το πήρε.

Ο Ολυμπιακός έμεινε πάλι αήττητος, αλλά οι Ολλανδοί ήταν αυτοί που έφυγαν με οριακά κέρδη απ’ το γήπεδο του Φαλήρου. Mέχρι και για αιφνιδιασμό θα μπορούσαμε να μιλήσουμε. Στο πρώτο ημίχρονο οι Ολλανδοί μπήκαν δυνατά μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Στην πίεση που ήξεραν ότι θα επιχειρήσει ο Ολυμπιακός, αντέταξαν τη δική τους πίεση πάνω στην μπάλα, αλλά και πάνω στους παίκτες του Μεντιλίμπαρ.

Yπερέχοντας σε σωματικά προσόντα, οι παίκτες της Τβέντε πήγαν με δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες και δεν άφηναν χώρο για να κινηθούν οι χαφ του Ολυμπιακού. Η Τβέντε πλήρωνε τον Ολυμπιακό με το ίδιο νόμισμα και το έκανε μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Το αποτέλεσμα αυτής της απρόσμενης πίεσης ήταν σε ολόκληρο πρώτο ημίχρονο οι «ερυθρόλευκοι» να μην καταγράψουν ούτε μία ευκαιρία για γκολ. Περίεργο για παιχνίδι που γίνεται στο Φάληρο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό κι εξηγήσιμο με βάση την εικόνα των δύο ομάδων.

Ο Κωστούλας, με το πείσμα και την παλικαριά του, πήρε το πέναλτι, αλλά το χτύπημα του Ελ Καμπί ήταν αντίστοιχο του παίκτη της Τβέντε που ευτυχώς έβγαλε ο Τζολάκης. Ήταν φανερό ότι ο κόουτς Μεντιλίμπαρ θα έπρεπε στην επανάληψη να βρει αντίδοτο σ’ αυτό τον τρόπο παιχνιδιού των Ολλανδών, που εγκλώβισε την ομάδα του.

Ίσως, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν ο Ζέλσον Μαρτίνς είχε έστω υποφερτή απόδοση. Είναι ζήτημα αν στο πρώτο ημίχρονο είχε μία πετυχημένη ενέργεια. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, το 0-0 ήταν ένα κολακευτικό αποτέλεσμα για τους γηπεδούχους.

Aπ’ τα πρώτα χτυπήματα της μπάλας στην επανάληψη φάνηκε καθαρά ότι οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν ακόμα πιο δυνατά ώστε να απαντήσουν με δύναμη στη δύναμη των Ολλανδών και να τους πάρουν τον αέρα. Το προσπάθησαν σε μεγάλο βαθμό, αλλά τους έλειψε εκείνη η ατομική ενέργεια που θα άνοιγε την ολλανδική άμυνα.

Ο Κωστούλας, ατρόμητος, προσπάθησε να την προσφέρει, αλλά δεν το κατάφερε. Μόνο όταν ο Ροντινέι πέρασε μπροστά, σε θέση δεξιού εξτρέμ, έγινε κάτι τέτοιο. Ίσως, ο Βραζιλιάνος έπρεπε να περάσει νωρίτερα σε θέση εξτρέμ. Ο κόουτς των Πειραιωτών προσπάθησε ένα πιέσει περισσότερο με τις αλλαγές που έκανε. Το πέτυχε σε έναν βαθμό κι αν ο Ζέλσον Μαρτίνς ήταν σε ένα στοιχειωδώς καλό βράδυ η ομάδα του θα είχε νικήσει. Δεν σημειώθηκε κάποια καταστροφή, αλλά συμπεράσματα για τα όρια της ομάδας σε καταστάσεις σκληρής και κλειστής άμυνας μπορούν να βγουν…

 

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News