Τζολάκης: Ενας απ' τους σπουδαιότερους, ετών 22

Ο χαρακτηρισμός «ένας από τους σπουδαιότερους» θα μπορούσε να του αποδοθεί από τις 18 του Απρίλη. Ηταν το – ως εκείνη τη στιγμή – σημαντικότερο παιχνίδι της Ιστορίας του Ολυμπιακού και εκείνος κατόρθωσε να βγάλει τρία πέναλτι στη διαδικασία. Σκηνικό βγαλμένο από τα ποδοσφαιρικά κόμικς άλλων εποχών. Στιγμή ήρωα, από αυτές που σε άλλες εποχές θα τον καθιστούσαν μυθικό μέσα σε ένα βράδυ. Για τον Ελληνα, θα ήταν ο καλύτερος του κόσμου. Ντουκαντάμ μέσα στην Πόλη.

Σα σκετσαρισμένη ήταν και η υπόλοιπη πορεία μέχρι το Δημοτικό Θέατρο τα ξημερώματα της 30ης του Μάη. Ο Κωνσταντής Τζολάκης ήταν πάντα εκεί. Από αλάνθαστος ως καλός, ποτέ κάτι λιγότερο. Χωρίς αυτόν και κάποιους ακόμα, η ευρωπαϊκή κούπα δε θα ήταν ποτέ το πρώτο σημείο υπερηφάνειας στη σούμα των 100 ετών. Αρκεί και περισσεύει. Ναι, «ένας από τους σπουδαιότερους» του ερυθρόλευκου άσου.

Εμεινε, χωρίς δεύτερη κουβέντα, και ξεκίνησε για πρώτη φορά στην καριέρα του σεζόν ως πρώτος τερματοφύλακας. Στις 12 του Δεκέμβρη, ο Ολυμπιακός θα υποδεχόταν την Τβέντε και θα έμενε στην ισοπαλία. Πιθανότατα θα έχανε αν ο σούπερ ήρωας με το ψυχρό αίμα δεν το έβγαζε ξανά στην αγαπημένη του συνθήκη. Η «θανατική ποινή» του πορτιέρε, δε τον συγκινεί καθόλου. Τίποτα δε του λέει. Μάλλον του αρέσει. 

Η τρίτη Κυριακή του Γενάρη δεν είχε τίποτα το ευρωπαϊκό. Για την ακρίβεια ήταν άκρως ελληνική. Ηλιόλουστο Περιστέρι, σέντρα στις 15:00. Oldschool. 

Στην πραγματικότητα, το πιο ταπεινό ματς «μεγάλου» στο πρόγραμμα της ημέρας ήταν μάλλον σπουδαιότερο από το τελευταίο ευρωπαϊκό βράδυ με την Τβέντε. Ο Ολυμπιακός ήθελε τους τρεις για να ξεφύγει παραπάνω από κάποιον ή κάποιους, που ό,τι κι αν γίνει θα πετάξουν βαθμούς στους κάδους του ΟΑΚΑ ή και του «Βικελίδης». Εχασε ένα τσουβάλι ευκαιρίες και η τιμωρία του ήταν αυτή. Το εκτελεστικό απόσπασμα στο 97ο λεπτό. Βούτυρο στο ψωμί του. 

Διάβασμα, εκτόξευση, απόκρουση, υπομονή και η γλώσσα έξω. Τον έσωσε ξανά. Μετά τον Κωστούλα, ο Τζολάκης πήρε τη σκυτάλη του ήρωα της αγωνιστικής.

22 ετών. Δεν είναι 17, όμως για έναν τερματοφύλακα, η ηλικία είναι εφηβική. Ολοκληρωμένος πορτιέρε στα 22 δε νοείται. Ούτε εκείνος είναι. Είναι εξαιρετικός, ακραία βελτιωμένος, εμπνέει βεβαιότητα, έχει αίμα παγωμένο, είναι καλύτερος στα «σύγχρονα» μέρη του παιχνιδιού από τους περισσότερους Ελληνες τερματοφύλακες, όμως ολοκληρωμένος δεν είναι. Το έδειξε στην έξοδό του στη σέντρα του Ουάρντα και την κεφαλιά του Μανσούρ, το έχει δείξει και σε άλλες περιπτώσεις. 

Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο δρόμος είναι μακρύς και μπορεί να τον οδηγήσει πάρα πολύ μακριά. Είτε αυτό είναι σε μία ψηλότερη θέση στα βιβλία της ερυθρόλευκης Ιστορίας, είτε σε κάποιον από τους μεγάλους ποδοσφαιρικούς ναούς του πλανήτη. Σε πρώτη φάση είναι, σίγουρα, κάτω από τα γκολπόστ της εθνικής ομάδας. 

Διαβάστε επίσης: Κωνσταντής Τζολάκης Analysis: Έχετε συνειδητοποιήσει τι κάνει ο Ελληνας τερματοφύλακας στα 22 του;

Ο Μπάμπης, ο Πάνος κι ο Κωνσταντής

Σάββατο στο Φάληρο, ο Ολυμπιακός αισθάνεται στην πλάτη του τον τοίχο απέναντι στον Αρη. Ο 17χρονος απόφοιτος της μεγάλης των θρύλων σχολής, Μπάμπης Κωστούλας, περνά αλλαγή και κανονιοβολεί δυο φορές τον Κουέστα για τη νίκη. 

Οκτώ μέρες αργότερα, ο Πάνος Ρέτσος, απόφοιτος της γενιάς του ‘98, που έφυγε – γύρισε – καθιερώθηκε και φόρεσε το περιβραχιόνιο, έβαλε το πρώτο του πρωταθληματικό γκολ, απέναντι στον Ατρόμητο. Πριν τη λήξη, η φαρδιά υπογραφή του 22χρονου «ερυθρόλευκου» πιτσιρικά Κωνσταντή θα έκρυβε όσα άλλα συνέβησαν εκείνο το μεσημέρι στο Περιστέρι. 100 χρόνια Ολυμπιακός. Ευλογία.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News